Τα ξένα χέρια...

πραγματι ορισμένα θέματα που θίξαμε είναι άσχετα με το thread, κάπως γίνεται όμως και το ένα θέμα γεννάει το άλλο, πάμε μπροστά, γυρίζουμε πίσω και δώστου κλώτσο να γυρίσει...

Αυτό που δεν απαντήθηκε βέβαια και με προβληματίζει αρκετά σε κάποιες τοποθετήσεις που έγιναν είναι οι λόγοι που πιστεύετε ότι η συναισθηματική εμπλοκή δεν ευνοεί τη μάθηση ή την τελειοποίηση της παρεχόμενης υπηρεσίας, όπως ειπώθηκε.
Είναι πιστεύω κοινή γνώση για όλους μας, ότι μαθαίνουμε πολύ πιο εύκολα θέματα για τα οποία έχουμε έντονο ενδιαφέρον, με τα οποία παθιαζόμαστε.

Δεν ξέρω αν είναι σωστό να συνεχιστεί εδώ ή κάπου αλλού.
θα με ενδιέφερε να ακούσω τις απόψεις σας.

 

RE: RE: Τα ξένα χέρια...

Δεν είναι απαραίτητο, καθόλου απαραίτητο, η μάθηση χωρίς τη συναισθηματική "εμπλοκή" να χάνει τη νοστιμάδα της. Μπορεί απλά να γίνεται χωρίς συναισθηματική φόρτιση και να είναι εξαιρετικά νόστιμη.

Ίσως να συμβεί αυτό, επειδή το επίκεντρο της μάθησης θα πάψει - προς στιγμήν - να είναι το "με Ποιόν" και θα μεταφερθεί στο "τί και πώς".

Από τα συναισθήματα, στην τεχνική και στις αισθήσεις δηλαδή. Δεν έχει και λίγες απαιτήσεις, από την πλευρά του υποτακτικού στοιχείου σε τεχνικές το D/s.

Δεν ξέρω αν πρέπει να θεωρείται "στείρο και στεγνό" κάτι τέτοιο μόνο με το επιχείρημα ότι δεν είναι το συναίσθημα {και ποιό συναίσθημα ακριβώς;} η κινητήριος δύναμη. Η κινητήριος δύναμη μπορεί να είναι το καινούργιο που μαθαίνουμε, οι νέες αισθήσεις που φέρνει αυτό και το ότι μπορούμε να το προσεγγίσουμε αυτό το καινούργιο και να το καταλάβουμε σε συνθήκες συναισθηματικά ουδέτερες.

Άλλωστε, είμαστε βέβαιοι ότι σε όλες τις άλλες ερωτικές συνομιλίες είναι το συναίσθημα η κινητήριος δύναμη και μόνο στην (κατ αποκοπήν) D/s εκπαίδευση δεν είναι;

Νομίζω ότι με την παραπάνω τοποθέτηση του MasterJp εκφράζεται με μεγάλη ακρίβεια η πιθανή χρησιμότητα των "ξένων χεριών" σε μία D/s εκπαίδευση.

Έντονο ενδιαφέρον για να αποκτήσει νέους "αισθητήρες" όσον αφορά επιμέρους D/s τεχνικές πιστεύω ότι μπορεί να έχει κάποια υποτακτική και χωρίς συναισθηματική "εμπλοκή".

Έτσι όπως καταλαβαίνω το θέμα, η έλλειψη συναισθηματικής "εμπλοκής" σημαίνει ότι το κίνητρο για να κάνουμε κάτι δεν είναι ο συναισθηματικός δεσμός μας με τον Κυρίαρχο. Δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει, γενικότερα, συναισθηματικός δεσμός με τον Κυρίαρχο. Δε σημαίνει ότι δε θα υπάρξει κάποια προσωπική σχέση και επαφή με τα "ξένα χέρια". Ξένα είναι απλά, ανθρώπινα παραμένουν, πιστεύω.

Argumentum ad contrarium: Γιατί η συναισθηματική μεροληψία (emotional bias) πάντα μας επιτρέπει να βλέπουμε κάποια πράγματα πιό καθαρά; Θα υπέθετε κανείς ότι μάλλον πιό θολά τα βλέπουμε μέσα από το φακό των συναισθημάτων.

 

θα μου επιτρέψετε , αφου διάβασα προσεκτικά τις θέσεις των περισσοτέρων , να επισημάνω ότι ουδείς αναφέρθηκε στην Ανταλλαγή Δυνάμεων (Power Exchange), που ίσως είναι και το πιο σημαντικό μέρος μιας D/s σχέσης. Και αγαπητοί μου, Κυρίαρχοι, που λέτε οτι δεν διαμορφώνετε "το μενού σύμφωνα με τα γουστα του σκλάβου Σας",
Μπράβο! και καλά κάνετε! Κυρίαρχοι ειστε έτσι πρέπει! Ομως εφόσον δεν υπάρχει συναισθηματική εμπλοκή μεταξύ Υμων και των σκλάβων Σας , (αρα δεν υφίσταται και Power Exchange) τότε δεν βλέπω σε τι χρειάζεται ενας εξωτερικός Trainner.
Θα ημουν πολύ περίεργη να μάθω. Αν θα θελατε να με διαφωτίσετε. Διοτι η δική μου λογική λεει οτι σε αυτή την περιπτωση , απλά χρειαζεται εκπαιδευση ο Κυρίαρχος.

thanks in advance

 

ΜasterJp ευχαρίστως!

Θεωρώ οτι Power Exchange δεν σημαίνει πόσο δυνατά είναι τα χτυπήματα και πόσο δυνατός σκλάβος/α ειναι κανείς για να αντέχει (λολ).
Και Power Exchange δεν ειναι ακριβώς ανταλλαγή εξουσίας, αλλα ανταλλαγή δυνάμεων ή ακόμη καλύτερα 'δυναμικών'
Επομένως συμφωνα με την δική μου πάντα αποψη αυτη η ανταλλαγή μπορεί να συμβεί μονο υπο καθεστώς συναισθηματικού δεσίματος και μαλιστα έντονου!! Σε ενα session με δυο μη εμπλεκόμενους συναισθηματικά 'μετόχους' ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να υφίσταται Power Exchange ή ανταλλαγή δυναμεων και για να μην ειμαι απόλυτη δεν μπορεί να υπάρχει σε σοβαρό βαθμό (έστω!)και οχι ουσιαστική.
Αυτο γιατι για να ανταλλαξεις πραγματικά ενεργεια με κάποιον πρέπει να εχεις διανοητική και συναισθηματική επαφή μαζί του . Αν δεν προκύπτει 'δεσιμο" ισχυρό τότε απλά μιλάμε για sessions και κατα βανίλα κοσμο...για one night stands (αντε 2 αντε 3....)

Ετσι λοιπον και για να μην επεκταθώ στο θέμα που ίσως αφορά αλλο thread, θα επαναλάβω την αποψή μου περι "ξένων χεριών" και θα πω συνοπτικά το εξής:

Οταν ΔΕΝ υπαρχει συναισθηματική εμπλοκή σε μια D/s σχέση δεν βλέπω γιατι ο Κυρίαρχος δεν μπορεί να οδηγήσει το σκλάβο εκει που θέλει! Αν δεν μπορεί και τον δώσει σε ξένα χέρια , τότε κινδυνεύει σημαντικά να χασει τον σκλάβο. Δεδομένου οτι αν ο σκλάβος θεωρήσει αδύναμο ή ελλειπή τον Κυρίαρχο και δεδομένου οτι δεν υπάρχει και συναισθηματική εμπλοκή , γιατι να μείνει???? και να μετεκπαιδευτεί για ποιον????

Αν τώρα υπάρχει συναισθηματική εμπλοκή και άρα -σύμφωνα παντα με την ταπεινή μου γνωμη - υπάρχει και Power Exchange τότε ολα ειναι διαφορετικά ! Ο Κυρίαρχος απαιτεί και οδηγεί μα πάντα λαμβάνει υπόψη Του -στο βαθμό που κρίνει - τις ανάγκες και τις δυνατότητες του σκλάβου (οποτε εκει μπαίνει αλλάζει λίγο το μενου...οπως ειπαν οι προλαλήσαντες!!)

Αυτά τα ολίγα απο μια σκλάβα... 

 

Όπως το κατανοώ από τις έως τώρα απαντήσεις σε αυτό το παλιό - αλλά ενδιαφέρον -νήμα, η ενδεχόμενη συναισθηματική εμπλοκή που υπάρχει με τον Κυρίαρχο θα λειτουργούσε αρνητικά στην εκπαίδευση της υποτακτικής αφού η συναισθηματική φόρτιση λειτουργεί ως τροχοπέδη στη μάθηση, ή στο ξεκλείδωμα δυνατοτήτων. Και επομένως θα συμφωνήσω εν μέρει με την tender_lilly.

Η ερώτησή μου αφορά το πιθανό συναισθηματικό δέσιμο με τα "ξένα χέρια". Εφόσον είναι ανθρώπινα, και εφόσον οι καταστάσεις που θα βιώσουν και ο εκπαιδευτής και η υποτακτική θα είναι ιδιαίτερα έντονες, δεν υπάρχει η πιθανότητα οι δυο τους να εμπλακούν συναισθηματικά; Έστω και σε άλλο επίπεδο από αυτό της αρχικής Κυρίαρχης σχέσης, η οποία ενδεχομένως θα παραμείνει αναλοίωτη ή και θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο μέσα από την ένταση του "δανείσματος".

Και ακόμη, είναι δυνατόν να επιτευχθεί το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα χωρίς την εμπλοκή του συναισθήματος με τα "ξένα χέρια";

 

Απάντηση: Τα ξένα χέρια...

τα ξένα χέρια είναι μαχαίρια... ενίοτε, μπορεί να αποδειχτούν και δίκοπα

 

Όταν λες χωρίς εμπολοκή συναισθήματος τι εννοείς?

 

Εννοώ να δεις τον εκπαιδευτή ως μία μηχανή του κιμά που σου βγάζει κεφτεδάκια. Αντί να κοιμηθείς μέσα στην μασχάλη του βαλαντωμένη στο κλάμα από την κούραση και το ζόρι.

 

Έτσι πρέπει να τον δεις (ακόμη και απογυμνώνοντάς τον από τη συνειδητότητά του), έχοντας συνειδητοποιήσει πως ο κιμάς εισαι εσύ. Ο εκπαιδευτής δεν σου βγάζει κεφτεδάκια, σε βγάζει κεφτεδάκια.

ΥΓ. 1: Ήταν εξαιρετικά εποικοδομητική η επιλογή σου να χρησιμοποιήσεις γενική στη θέση της παλαιάς δοτικής αντί για την αιτιατική όπως σωστά συνηθίζεται στην ιδιαίτερη πατρίδα σου.

ΥΓ. 2: Η αναπαράσταση με τον κιμά δεν ήταν κομψή (αν και βάσει της δικής μου αισθητικής αντίληψης το ωμό κρέας είναι προκλητικά όμορφότερο έναντι του μεγειρεμένου), στη Σχολή μου λέγαμε πως Function είναι ένα ρομπότ που τρώει γύψο και αποπατεί (!) περίτεχνα αγάλματα.

 

Θεωρώ ιδαίτερη πατρίδα μου μόνο την καρδιά του αγαπημένου μου. Και επομένως ο τρόπος που χρησιμοποιώ την γλώσσα βασίζεται πάντα στον τρόπο που χρησιμοποιεί εκείνος την γλώσσα. Λεξιλάγνος και ο ίδιος μέχρι αηδίας, εξακοντίζει ανελέητα τα αιχμηρά βέλη των λέξεων που βρίσκουν πάντα τον στόχο τους, δηλαδή το πιο τρυφερό σημείο. Δεν είμαι παρά η αντανάκλασή του. Και μάλιστα ασυναίσθητα τις περισσότερες φορές. Πάραυτα, με την οξυδέρκεια που συνήθως σε χαρακτηρίζει, αγαπητή Syrah, προφανώς κατάλαβες ότι σπάνια κάνω γραμματικά λάθη και ακόμη πιο σπάνια χρησιμοποιώ διαλέκτους εκτός εάν έχω κάποιο συγκεκριμένο σκοπό στο υποτακτικότατο μυαλουδάκι μου.

Ο κιμάς δεν είμαι εγώ. Εγώ είμαι η D. Σε παρέσυρα στην χρήση της γενικής. Είδες τι κάνει η λεξιλαγνεία; 

Η χρήση της δοτικής ήταν σωστή και εσκεμμένη τόσο σαφώς όσο ο παλιός είναι αλλιώς. Το νήμα αναφέρεται στην εκπαίδευση από «ξένα χέρια». Συγχώρεσέ με αλλά βρίσκω την αναλογία σου με την μετατροπή του γύψου (και δη μέσω της αφόδευσης) σε αγάλματα, ακίνητα και τυφλά, τουλάχιστον ατυχή. Η εκπαίδευση από ξένα χέρια είναι ένα τασκ το οποίο αντιμετωπίζω με σεβασμό και ευαισθησία, λαμβάνοντας υπόψη το ταλέντο, την γνώση και την πείρα που απαιτούνται για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα. Δεν θα ΤΟΥ βγάλει κάτι τόσο πεζό όπως τα κεφτεδάκια. Ούτε χασάπης είναι ούτε μαγέρικο θ’ ανοίξει. Και αυτός που θα παραλάβει το τελικό αποτέλεσμα (αν υποθέσουμε ότι θα γίνει έτσι) σίγουρα έχει πιο περίτεχνα εδέσματα υπόψη του για το τραπέζι του.

Το ερώτημά μου αναφέρεται με σαφήνεια στην έλλειψη συναισθήματος σε μία εκπαίδευση με συγκεκριμένους δύσκολους στόχους. Όντας εκπαιδεύτρια η ίδια γνωρίζω καλά την αποτελεσματικότητα του συναισθήματος στην απρόσκοπτη επίτευξη των στόχων. Και φυσικά γνωρίζω πολύ καλά τα όρια της συναισθηματικής εμπλοκής ανάμεσα στον εκπαιδευτή και τον εκπαιδευόμενο.

Επανέφερα το νήμα στο προσκήνιο για να δω τις απόψεις των άλλων. Ακόμη δεν είδα τίποτε. Ας προσπαθήσω λοιπόν μόνη.

Η «άκομψη» αναλογία με την μηχανή του κιμά αναδεικνύει το σφάλμα μίας εκπαίδευσης η οποία θα στερούνταν συναισθήματος. Όταν ο εκπαιδευτής είναι πολύτιμος σύμμαχος στην μάχη της εκπαιδευόμενης με τον ίδιο της τον εαυτό, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι λαμπερό και αξιόλογο. Οι άνθρωποι δεν είναι κιμάς, ούτε γύψος, ούτε είναι άγγελοι γεμάτοι σκατά. Είναι αγάπη, δάκρια, αίμα, ιδρώτας, φόβος, εσωτερική λάμψη, πόνος. Δεν μπορείς να εκπαιδεύσεις ούτε μια μαϊμού να κάνει τούμπες αν δεν το κάνεις με αγάπη. Η αγκαλιά του εκπαιδευτή πρέπει να είναι διαθέσιμη όσο και το μαστίγιό του. Και η εκπαιδευόμενη πρέπει να ΘΕΛΕΙ να χωθεί στη μασχάλη του εκπαιδευτή στην αποτυχία, να γευτεί το μαστίγιο στην πλάτη της όταν κάνει μαλακία και να κάνει σχεδόν τα πάντα για το χαμόγελο επιβράβευσης. Σχεδόν τα πάντα.

Το μόνο που δεν μπορεί να κάνει είναι να αφήσει την ιδιαίτερη πατρίδα της.