Παρελάσεις

Απάντηση: ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Δεν ξερω τι αναφερουν οι διαφορες ευαγγελικες προπαρασκευες αλλα ο Καστοριαδης δεν νομιζω πως αναφερει τετοια πραματα.....

Επισης Στυλιανε δεν θα ηθελα να συνεχιστει σ αυτους τους τονους η συζητηση σε ειδα λιγο εκνευρισμενο και δεν βοηθα αυτο ενα κλιμα ανταλλαγης αποψεων που εχει δημιουργηθει.
Θα χαρω βεβαια να διαβαζω τις αποψεις σου

 

Re: Απάντηση: ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Αγαπητε Lost boy,

1. Σεβομαι το δικαιωμα σου να μην δεχεσαι συμβουλες γενικα, αλλα και ειδικα απο αυτους και σε καταλαβαινω! (Δεν καταλαβαινω τι σχεση εχει αυτο με την προτροπη μου και μενα).

2. Στο ποστ μου # 82 , σελιδα7, μπορεις να διαβασεις, (παντα προαιρετικα) τις σκεψεις μου γι' αυτους που (κατα τη γνωμη μου),αποδιδουν φορο τιμης και γι' αυτους που σφετεριζονται τις επετειους και τις κοινωνικες συγκεντρωσεις, που καταλογιζω ευθυνες καθως και τη θεση μου υπερ παρελασεων κ' αλλων σχετικων εκδηλωσεων.


Η σκεψη μου (η οποιουδηποτε αλλου), δεν αναλογιζεται!

Εγω ( η οποιοσδηποτε αλλος), αναλογιζομαι (συνταΚτικα κ' εννοιολογικα ελλΕιπης)!


Αν διαβασεις προσεκτικοτερα, (με ηρεμια, χωρις φανατισμο, οργη η αλαζωνια) το ιδιο μου ποστ ( # 82 ), πιστευω, θα σε βοηθησει να καταλαβεις, και θα συμφωνησεις μαζι μου, με τον τροπο που περιγραφω και διατυπωνω ξεκαθαρα (δηλαδη βγαζει ματι η σαφηνεια μου), τι θα μπορουσε να δωσει κινητρα σ' αυτα τα ατομα με τις "κοντες φουστες" , (συμβολικο ! Θα μπορουσε να ειναι και η απλη αποχαυνωμενη αδιαφορια που καποιος θα εκδηλωνε, αν ηταν αδειος απο συναισθηματα και γνωση για την επετειο αλλα υποχρεωμενος να παρελαυνει. Ποιοτητα οχι ποσοτητα), ωστε σε παρομοιες περιπτωσεις (μονο!!! για να μη χαλασουμε την καλιστη αυτη συνηθεια των καυτων μινι...), να φροντισουν να καταναλωσουν περισσοτερο υφασμα για την περισταση!


Απαντω , λοιπον, πως οχι μονο τη σκεψη εκανα, αλλα και προταση διατυπωσα, που μπορει να επιρρεασει θετικα το ζητημα, γιατι με ευχες του τυπου:"τοτε ας τις μακρυνουν" ειμαι σιγουρος πως δεν θα εχουμε αποτελεσμα! (εσυ η εγω θα τους το πουμε; ).

Σχετικα με το Υ.Γ. σου, σε δικαιωνω απολυτα! Εχω κανει δυο παραλειψεις. Ενα Κ και ενα Ε. Κριμα ομως , και παρ' ολο που ειμαστε σε ενα χωρο, του οποιου τα περισσοτερα μελη διαθετουν πλεονασμα προσθετικης η αφαιρετικης φαντασιας, δεν χρησιμοποιεις τα δικα σου. Μετα χαρας το κανω τωρα για 'σενα : ...συνταΚτικα ελλΕιπης...

Ξαναδιαβαζοντας το "επιμαχο" ποστ μου, θελω να παραδεχθω, πως ισως ηταν πιο "πικαντικο" , απ' οτι θα χρειαζοταν, και σου δημιουργησε ενα αισθημα προσβολης και σε εθιξε (πολυ υγειης αντιδραση). Αλλα τη γενικολογια και τον αφορισμο σου , για ολους τους λογους και για οσους αφορουν αυτα που περιγραφει ο Seιrios 79 (ποστ 83 σελ 7), στο ποστ σου, (κοιτα τη γα....μενη την υπογραφη μου!) δεν τα δεχομαι ελαφρα!!!


Υ.Γ. Απαντωντας στο (ελαφρως ειρωνικο) αιτημα σου, προτιμησα να διατυπωσω την ανταποκριση μου στο διαλογο μας, οχι απλοικα, (ευθεως μεν), αλλα φιλικα, οπως και στο πρωτο ποστ μου (ξαναδιαβασε το να το διαπιστωσεις).

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Re: Απάντηση: ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Συγγνωμη αλλα απο ολα οσα σου παρεθεσα, μονο τις ευαγγελικες προπαρασκευες ειδες? Σου ανεφερα ενδεικτικα τι ελεγαν διαφοροι που εζησαν εκεινην την εποχη (σαφως υπαρχουν πολλα περισσοτερα) κι εσυ μονο τον Καστοριαδη εχεις ως αντιβαρο?
Για πες μου τι αναφερει ο Καστοριαδης λοιπον?
Φυσικα και εκνευριστηκα και πιστεψε με, συγκρατηθηκα παρα πολυ να μην γραψω κι αλλα.

 

Απάντηση: ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της χώρας μας πλαστογραφεί την ιστορία σε πολλά σημεία. Με συνεχή πλύση εγκεφάλου του πληθυσμού, προσπαθεί να εδραιώσει ως πραγματικότητα τη βλακώδη θεωρία της διαχρονικής συνέχειας του ελληνισμού και το κατασκευασμένο ιδεολόγημα του «ελληνοχριστιανισμού». Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι σκεπτόμενοι Έλληνες αμφισβητούν αυτούς τους μύθους.
………………………………………………………………………………………………………………………………………

Ορισμένοι χριστιανοί εθνικιστές, επιτιθέμενοι στο πασίγνωστο πια βιβλίο της Ιστορίας ΣΤ΄ Δημοτικού επανέφεραν στο προσκήνιο ένα γνωστό μύθο, το μύθο της συνέχειας. Πρόκειται για την άποψη ότι το Βυζάντιο υπήρξε ο συνεχιστής του κλασσικού ελληνικού πολιτισμού.

Στην άποψη αυτή στηρίχθηκε εν πολλοίς η νεοελληνική ιδεολογία κατασκευάζοντας το περιβόητο σχήμα του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού» («Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» της δικτατορίας του 1967). Στη διαιώνιση του μύθου αυτού συνεισέφεραν τα μάλα και οι νεοορθόδοξοι βυζαντινολάτρες Χ. Γιανναράς, Σ. Ράμφος (με δασεία) και η ακολουθία τους.
Η αντίληψη αυτή αποτελεί ένα ιδεολόγημα και ως τέτοιο αρνείται να δει την αληθή Ιστορία, ότι δηλαδή τέτοια συνέχεια δεν υπήρξε. Αυτό φαίνεται σαφώς σε ιστορικά γεγονότα (και όχι μυθεύματα), σε αντιλήψεις και σημασίες που σηματοδοτούν βαθιά ρήγματα.

Πράγματι με την επικράτηση του χριστιανισμού στο ανατολικό μέρος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στην Κωνσταντινούπολη, αρχίζει η επιχείρηση απαλείψεως οτιδήποτε ελληνικού, εκτός της γλώσσας. Ήδη από αρκετά νωρίς, οι χριστιανοί θεολόγοι , που είναι Ρωμαίοι υπήκοοι, στρέφονται κατά των Ελλήνων και οι συστηματικές επιθέσεις και διώξεις από την επίσημη εξουσία αρχίζουν με τους διαδόχους του Κωνσταντίνου (Κωνστάντιο Β΄, Θεοδόσιο Α΄ και Β΄, κ.λ.π).

Ο ελληνικός πολιτισμός διώκεται, ναοί γκρεμίζονται, το Μαντείο των Δελφών κλείνει, περιουσίες των Ιερών και ιδιωτικές διαρπάζονται, οι εορτές (Ελευσίνια Μυστήρια κ.α.) καταργούνται, οι Ολυμπιακοί Αγώνες που διεξάγονταν από το 776 π.Χ. επίσης, βιβλία καίγονται, βιβλιοθήκες εξαφανίζονται, τα θέατρα σφραγίζονται, οι άνθρωποι χάνουν την δουλειά τους και εξοντώνονται ως «ειδωλολάτρες», ως κατεχόμενοι από την πλάνην των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων, όπως αναφέρουν τα διατάγματα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, οι οποίοι από την αρχή έως το τέλος αποκαλούνται βασιλείς των Ρωμαίων. Ο αναγκαστικός και βίαιος εκχριστιανισμός επιβάλλεται με αποκλεισμούς, εξορίες, βασανιστήρια και στρατόπεδα συγκεντρώσεως στη Σκυθόπολη. Συνυπεύθυνοι σε αυτό το πογκρόμ είναι οι χριστιανοί, τα χριστιανικά Πατριαρχεία Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας… Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πρώτη δημόσια μαζική καύση ελληνικών βιβλίων έγινε στην Έφεσο με την προτροπή του Παύλου, τον 1ο μ.Χ. αιώνα, και συνεχίστηκε στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης επί Θεοδοσίου Α΄. Επίσης το 415 μ.Χ., με τις προτροπές και το μίσος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Κυρίλλου, ο φανατισμένος όχλος κατακρεουργεί με θραύσματα από πήλινα αγγεία τη φιλόσοφο Υπατία! Τέλος, ο χριστιανός Βυζαντινός αυτοκράτωρ Ιουστινιανός κλείνει το 529 μ.Χ. με διάταγμα τις φιλοσοφικές σχολές, ακόμα και τη σχολή των Αθηνών (εν Αθήναις κελεύσας μηδένα διδάσκειν φιλοσοφίαν) που είχε ιδρύσει ο Πλάτων τον 4ο π.Χ. αιώνα και επί εννέα αιώνες λειτουργούσε κανονικώς. Ο τελευταίος διευθυντής της, ο φιλόσοφος Δαμάσκιος, μαζί με άλλους καταφεύγουν -τι ειρωνεία- στην περσική αυλή.

Το φαινόμενο αυτό της διώξεως μέχρι εξαφανίσεως του ελληνικού πνεύματος είναι το πρώτο στην Ιστορία παράδειγμα θεσμισμένης και έμπρακτης μισαλλοδοξίας, το πρώτο παράδειγμα μαζικής εθνοκάθαρσης και πνευματικής κάθαρσης, που δεν επιθυμεί τον άλλο, τον διαφορετικό: ο ελληνικός πολιτισμός πρέπει να εξαφανιστεί φυσικώς, ιδεολογικώς, πνευματικώς. Παρέμεινε για τους Βυζαντινούς πάντα κάτι το ξένο, οι ίδιοι χρησιμοποιούν τον όρο έξωθεν ή θύραθεν.
Ο βυζαντινός χριστιανισμός έχρισε τον ελληνικό πολιτισμό ως τον κύριο εχθρό του και τον πολέμησε με όλα τα μέσα. Δικαίως ο φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης μίλησε για χριστιανική βαρβαρότητα, η οποία σηματοδοτεί την είσοδο στο Μεσαίωνα.

Το χριστιανικό Βυζάντιο δεν έχει ανάγκη τη φιλοσοφία, την έρευνα, το διάλογο, αλλά τη θεολογία, τη μοναδική αλήθεια, το δόγμα. Δεν ανέχεται ούτε καν τους χριστιανούς που έχουν διαφορετική άποψη, τους στιγματίζει ως αιρετικούς, τους αναθεματίζει, τους διώκει. Δεν επιθυμεί πολίτες επίσης και αγορά, αλλά πιστούς και ποίμνιο. Αντί της πολιτικής ενημέρωσης και διαπάλης των δοξών εφαρμόζει την «ορθοδοξία» και τις συνωμοσίες των αυλικών και των ευνούχων του Ιερού Παλατίου. Αντί της αμφισβήτησης προκρίνει την υποταγή και την τυφλή πίστη. Δε θέλει τον έρωτα και την απόλαυση αλλά τον ασκητισμό και το μίσος για το σώμα. Δεν ενδιαφέρεται για το δημόσιο και πραγματικό βίο αλλά για την απόσυρση από τα εγκόσμια, την ατομική ψυχή και την «μετά θάνατον ζωή». Δε θέλει ελεύθερους πολίτες αλλά δούλους και υποτελείς του Αυτοκράτορα και του Πατριάρχη. Αντί για τη δημοκρατία των ελεύθερων και ίσων πολιτών υπερασπίζεται και εφαρμόζει την ελέω θεού απόλυτη μοναρχία. Αντί για την κυριαρχία του νόμου κυριαρχεί η αυθαίρετη βούληση του Πατριάρχη και του Αυτοκράτορα. Η ποίηση αντικαθίσταται από την εκμηδενιστική θρησκευτική υμνωδία. Η τραγωδία και η κωμωδία από τα φτηνά θεάματα του Ιπποδρόμου και την επανάληψη της θρησκευτικής λειτουργίας. Τα εξαίσια γυμνά σώματα των ελληνικών γλυπτών εξαφανίζονται από το ράσο και την αγιογραφία. Η συζήτηση εξαφανίζεται από την προσευχή. Η πολιτική ρητορική από το θρησκευτικό κήρυγμα. Η ανθρώπινη γνώση είναι αποτέλεσμα θεϊκής φώτισης και αποκάλυψης, κτήμα και προνόμιο του Ιερατείου και των εξουσιαστών και όχι προϊόν του ανθρώπινου λόγου και της λογικής.

Η έχθρα των Βυζαντινών χριστιανών κατά των Ελλήνων διατηρήθηκε αμείωτη καθ’ όλη τη διάρκεια της αυτοκρατορίας, διότι η υπέρτατη έγνοια τους ήταν η τήρηση του μοναδικού «θεόπνευστου» δόγματος και η διδασκαλία των πατέρων της Εκκλησίας. Ακόμη και στην περίοδο που θεωρείται «φιλελεύθερη» ( του 11ου μ.Χ. αιώνα), οποιαδήποτε συμπάθεια προς τους Έλληνες φιλοσόφους, που διαφοροποιείται από το επίσημο δόγμα, επισύρει την καταδίκη και την αποπομπή. Αυτό έγινε λ.χ. με τον Ιωάννη Ιταλό, «ύπατο των φιλοσόφων», τον οποίο η πατριαρχική Σύνοδος κατηγόρησε ότι ασχολούνταν με ελληνικές αντιλήψεις που απέκλιναν από το ορθόδοξο δόγμα (τα των Ελλήνων δυσεβή δόγματα…ανάθεμα). Φυσικά μετά το ονομαστικό ανάθεμα εναντίον του ο Ιταλός εξαφανίστηκε από το δημόσιο βίο. Το ελληνίζειν ήταν καταδικαστέο και εξοβελιστέο από την κοσμική και θρησκευτική εξουσία μέχρι το τέλος του Βυζαντίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων, ο οποίος προσπαθεί να ξεφύγει από την αρπάγη του χριστιανισμού και ανατρέχει στην πλατωνική φιλοσοφία. Είναι από τους πρώτους, στο ετοιμόρροπο και προ πολλού παρακμιακό Βυζάντιο, που τολμά να αποκαταστήσει ανοικτά μετά από 10 αιώνες το όνομα των Ελλήνων και την ελληνική παιδεία και δηλώνει ότι «Έλληνες εσμέν γένει τε και παιδεία». Όμως ο ανθενωτικός Γεώργιος Σχολάριος (Γεννάδιος), μελετητής του Αριστοτέλη, που έγινε ο πρώτος Πατριάρχης μετά την πτώση της Κων/πόλεως, αντέταξε ότι «χριστιανοί εσμέν», και παρέδωσε στην πυρά το έργο του Γεμιστού.

Συνεπώς υπάρχει ένα αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ του ελληνικού κόσμου και του βυζαντινού χριστιανισμού, πρόκειται για ασύμβατες και ασυμβίβαστες αντιλήψεις, νοοτροπίες και πρακτικές. Δεν είναι απλώς μόνο δύο διαφορετικοί κόσμοι, αλλά συνιστούν εντελώς άλλη νοηματοδότηση του βίου, άλλη σύλληψη του κόσμου, στηριζόμενοι σε άλλο ανθρωπολογικό τύπο.
Ο ελληνικός κόσμος είναι ο πολιτισμός της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, της πολιτικής συμμετοχής, του εκκλησίας του δήμου. Ενώ ο βυζαντινός εκπροσωπεί την ανελευθερία, την αυταρχική μοναρχία, την ανισότητα, την τυφλή υπακοή και πίστη στο εξ αποκαλύψεως μοναδικό δόγμα, την Εκκλησία των παθητικών πιστών. Θα πρέπει συνεπώς να διαλέξουμε: αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ή βυζαντινό χριστιανισμό, αυτονομία ή ετερονομία, όπως σωστά προτείνει ο Κ. Καστοριάδης. Και τα δύο μαζί δε γίνεται, είναι σχήμα οξύμωρο.

Όσον αφορά τον άλλο μύθο του νεοελληνικού χριστιανισμού για το ρόλο της Εκκλησίας στην Επανάσταση του 1821, παραπέμπουμε στις εύστοχες επισημάνσεις του Σ. Πολυμίλη για τον αρνητικό ρόλο της Εκκλησίας. Παραθέτουμε μόνο δύο κείμενα των Πατριαρχείων του έτους 1798.
Το πρώτο είναι ένας λίβελος κατά των Γάλλων διαφωτιστών και ελευθερίας, ενώ ταυτοχρόνως είναι κήρυγμα δουλικής υποταγής «εις την υψηλήν βασιλείαν των Οθωμανών». Το δεύτερο κείμενο είναι κήρυγμα κατά του πρωτοπόρου μάρτυρα της ελευθερίας Ρήγα Φεραίου και του συντάγματός του, διότι κατά τον Πατριάρχη «είναι πλήρες σαθρότητας».

Τα ιδεολογήματα, οι ιδεολογίες και οι μύθοι για τα ιστορικά γεγονότα είναι σαν τα ναρκωτικά: μας ταξιδεύουν μακριά από την πραγματικότητα, την καταργούν, επειδή δε θέλουμε ή δεν έχουμε τη δύναμη να την αντιμετωπίσουμε. Η κατάργηση όμως της αλήθειας δημιουργεί διαστρεβλωμένο και διεστραμμένο κόσμο, και κατά συνέπεια στρεβλή ταυτότητα, πράγμα που είχε διαπιστώσει και ο Κ.Θ. Δημαράς που έλεγε ότι στην Ελλάδα ορισμένοι «καλλιεργούν με ηδονή την ιστορική ανακρίβεια». Η συμβουλή του εθνικού μας ποιητή παραμένει επίκαιρη: «το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθινό».

Άρθρο του Γιώργου Οικονόμου, Δρ Φιλοσοφίας, εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» 5 Απριλίου 2007.

Στις 30 Ιανουαρίου γιορτάζουμε τους τρεις μεγίστους φωστήρες των ελληνικών γραμμάτων!
• Ιωάννης ο Χρυσόστομος
• Βασίλειος ο Μέγας και
• Γρηγόριος Νανζιαζηνός.

Αυτούς τους τρεις που… διέσωσαν τα ελληνικά γράμματα και τα παρέδωσαν σε μας τους νεότερους!
Η γιορτή αυτή μας δίνει την ευκαιρία να αναφερθούμε στο περιβόητο κατασκεύασμα των «ελληνοχριστιανικών Ιδεωδών» και να δούμε κατά πόσον κάτι τέτοιο μπορεί πράγματι να υπάρξει.

Μαθαίνουμε – και για κάποιους αποτελεί και ιδεολόγημα – ότι «Η Ορθοδοξία είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητας των Ελλήνων»... «Χριστιανική Εκκλησία και Ελληνικό Έθνος είναι έννοιες αλληλοσυμπληρούμενες», Πατρίδα θρησκεία οικογένεια και κάτι παρόμοια…
Αξίζει, λοιπόν, να δούμε πόσο αληθεύουν αυτά τα «σλόγκαν». Και, για τούτο, ας γυρίσουμε πίσω στις ρίζες, στην εποχή όπου ο Χριστιανισμός καθιερώθηκε ως επίσημη θρησκεία του Βυζαντινού κράτους, και θεμελιώθηκε η συνύπαρξη κοσμικής και θρησκευτικής εξουσίας.
Πλοηγός σ’ αυτό το ταξίδι θα είναι ο γνωστός Έλληνας λογοτέχνης και αρθρογράφος Μάριος Πλωρίτης.
Και επειδή οι αλήθειες πρέπει να λέγονται, ας ακούσουμε τι έχει να μας πει, έτσι για να προβληματιστούμε λιγάκι:

Η Ιστορία, γράφει στο βήμα των Αθηνών, αρχίζει με μια γοερή αντίφαση: Οι Βυζαντινοί ένιωθαν συνεχιστές των αρχαίων Ελλήνων, διατηρούσαν πάμπολλα έθιμά τους, μιλούσαν τη γλώσσα τους, οι λόγιοί τους μελετούσαν την αρχαία Γραμματεία, τη «συντηρούσαν» αντιγράφοντας τα κείμενά της.
Απ' την άλλη, όμως, αποστρέφονταν την Ελλάδα και τους Έλληνες, επειδή τους ταύτιζαν με την επάρατη ειδωλολατρία, τον εχθρό και αλλοτινό διώκτη της χριστιανικής θρησκείας. Έτσι, έγιναν αυτοί διώκτες ανελέητοι των παλιών διωκτών τους. Και, φυσικά, πρωταρχικό ρόλο στο μίσος κατά «παντός του ελληνικού» και στον λυσσαλέο κατατρεγμό του, έπαιξε η Εκκλησία, που ήταν ο φορέας και λειτουργός της νέας θρησκείας και ο μοναδικός σχεδόν πνευματικός οδηγητής των Βυζαντινών.
Η πρώτη τους κίνηση ήταν να καταστρέψουν τους ναούς και τα αγάλματα των Ελλήνων στερώντας, έτσι, τον κόσμο από ανεπανάληπτα δημιουργήματα της αρχαίας τέχνης, για να μη μείνει ίχνος από τη «βδελυρή θρησκεία των ειδώλων». Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος, πρωτοστάτησε στην πυρπόληση της βιβλιοθήκης του Σεραπείου, με τους 42.000 τόμους της μοναδικής κιβωτού της αρχαίας γνώσης και λογοτεχνίας... Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' κατάργησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ο πολύς Ιουστινιανός έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας...
Και να ήταν μόνο τα άψυχα; Οι πρόδρομοι των σημερινών ζηλωτών επιδόθηκαν σε φοβερούς διωγμούς και σφαγές των «εθνικών», που τις ομολογούν και οι χριστιανοί χρονικογράφοι...
Ο ελληνολάτρης αυτοκράτορας Ιουλιανός όχι μόνο συκοφαντήθηκε και αναθεματίσθηκε σαν «αποστάτης» και «παραβάτης» αλλά και δολοφονήθηκε από χριστιανό, ενώ πολεμούσε εναντίον των Περσών...
Ο ανεψιός και διάδοχος του πατριάρχη Θεόφιλου, ο Κύριλλος, θεωρείται ηθικός αυτουργός της δολοφονίας της σπουδαίας νεοπλατωνικής φιλοσόφου Υπατίας...
Και η Σύνοδος της Νικαίας αναθεμάτιζε όσους «μελετούσαν διεξοδικώς τα ελληνικά μαθήματα»...
Ακόμα και το όνομα «Έλλην» πήρε νόημα υβριστικό και αποκρουστικό. Το Βυζάντιο «πολέμιον υπελάμβανε (θεωρούσε εχθρικό) το των Ελλήνων όνομα, καθ' όσον ανέκαθεν το όνομα τούτο εταυτίσθη μετά της εννοίας του ειδωλολάτρου», γράφει ο κάθε άλλο παρά «αντίχριστος», βέβαια ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος. «Ανόσιους, μυσαρούς, παμμίαρους» αποκαλούσαν τους Έλληνες οι αυτοκρατορικοί νόμοι και οι εκκλησιαστικοί πατέρες.
Ο Αθανάσιος κατακεραύνωνε τους «μιαρούς» Έλληνες... ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός στηλίτευσε την «κίβδηλον ποίησιν» των αρχαίων... και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρούσε πως Χριστιανισμός και Ελληνισμός είναι ασυμβίβαστοι, διαφωνώντας με τους νυν ελληνοχριστιανικούς κήρυκες...
«Το όνομα Έλλην κατήντησε θρησκευτικόν και ελέγετο περί μη χριστιανών και αν ακόμη ούτοι ήσαν Σαρακηνοί», λέει στην εκδοθείσα το 1933 «Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους» ο ιστορικός Αμαντος.
Ακόμα και κορυφαίοι διανοητές, όπως ο πατριάρχης Φώτιος (9ος αιώνας) έγραφε πως οι Ρώσοι, προτού εκχριστιανισθούν, είχαν «ελληνικήν και άθεον δόξαν», ενώ ο «πλατωνιστής» Μιχαήλ Ψελλός (11ος αιώνας) έλεγε πως οι Κινέζοι ήταν «Έλληνες το δόγμα»!
Και όταν, το 968, απεσταλμένοι του Πάπα εγχείρισαν στον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά γράμματα του Ποντίφικα με την προσφώνηση «αυτοκράτωρ των Ελλήνων», ο Φωκάς τους έριξε στη φυλακή!
ΕΙΝΑΙ αλήθεια πως, από τον 10ο και, περισσότερο, από τον 13ο αιώνα, οι βυζαντινοί ανθρωπιστές προσπάθησαν να ξαναδώσουν στα ονόματα «Ελλάς» και «Έλληνες» την παλιά τους αίγλη, και διεκδίκησαν την πνευματική «κληρονομιά» της Αθήνας. Ωστόσο, αυτή η «αποκατάσταση» δεν εξάλειψε τον (κληρικό προπάντων) ανθελληνισμό ως το τέλος της αυτοκρατορίας.
Ο μέγας λογοθέτης (πρωθυπουργός) του Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου, Θεόδωρος Μετοχίτης (αρχές 14ου αιώνα), θεωρούσε τους Έλληνες «εχθρούς του κράτους» και ευχόταν να «εξολοθρευθούν με την βοήθειαν του Θεού», ενώ ο προοδευτικός θεολόγος Βαρλαάμ (14ος αιώνας) θα κατηγορηθεί, ανάμεσα στ' άλλα, και σαν «ελληνομανής».
Και ο Γεννάδιος Σχολάριος (ο κατοπινός πρώτος πατριάρχης της Οθωμανοκρατίας), όταν ρωτήθηκε, τρία χρόνια πριν απ' την Άλωση, αν είναι Έλλην, απάντησε με αποστροφή: «... αν με ρωτήσει κανείς τι είμαι απαντώ, Χριστιανός είμαι».
Και ο ιστορικός Παύλος Καλλιγάς στο βιβλίο του «Μεσαιωνικός βίος του Ελληνικού Έθνους» λέγει: «Αυτούς τους διώκοντας τον Χριστιανισμόν Τούρκους, αποκαλεί η Εκκλησία "νέους Έλληνας", διότι το όνομα Έλλην ήτο τότε συνώνυμον τω αντιχρίστω... Οι περισωθέντες επίσημοι αναθεματισμοί του ελληνικού ονόματος, αποδεικνύουν ότι οι ακαταλόγιστοι εκείνοι άνθρωποι ενόσουν (έπασχαν από) αληθή ελληνοφοβίαν»....
Ο βυζαντινός ιερός πόλεμος κατά των Ελλήνων, που κράτησε έντεκα αιώνες, απόδειξε πόσο τυφλώνει ο δογματικός φανατισμός, αλλά και πόσο ανέσπερη αλκή έχει ο ελληνικός πολιτισμός, αφού κατόρθωσε να επιβιώσει ακόμα κι όταν τον μαχόταν ανένδοτα η πιο κραταιή (μαζί με τον αυτοκράτορα) δύναμη του Βυζαντίου, η ιεραρχία...

Αυτά από τον Μάριο Πλωρίτη.

Οι τρεις Ιεράρχες, μας λένε, διέσωσαν τα ελληνικά γράμματα!!!
Από ποιους τα διέσωσαν; Και πώς; Αφού η ελληνική γλώσσα ήταν, τότε, η επίσημη γλώσσα του γνωστού κόσμου!
Πώς όμως υπερασπίστηκαν τον ελληνισμό όταν ο Μέγας Βασίλειος γράφει στο έργο του «εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον»:
«Μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν».

Και ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει στην ομιλία του εις Άγιον Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν:
«Αν κοιτάξεις στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) θα δεις, τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας (των Ελλήνων φιλοσόφων!), όλα δε είναι γεμάτα ακαθαρσίες και πύον, και πάντα τα δόγματα τους βρίθουν από σκουλίκιαν...
Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, παίρνοντας από τους φιλοσόφους τους... Εμείς όμως, δεν παραιτούμαστε από την μάχη εναντίον τους».

Τόση ήταν η αγάπη τους προς τους Έλληνες και την Ελλάδα που ο Χρυσόστομος συμβουλεύει τους χριστιανούς στον λόγο του «Περί Κενοδοξίας και πώς δει τους Γονείς Ανατρέφειν τα Τέκνα»:
«Κανένας δεν πρέπει να δίνει στα παιδιά του ονόματα των ελλήνων προγόνων του, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά να δίνει τα ονόματα των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης».
Ιδού και η απάντηση σε όσους απορούν γιατί δεν μπορούν να δώσουν όνομα στα παιδιά τους που δεν περιλαμβάνεται στας εκκλησιαστικάς δέλτους!

Είναι όμως και ο Γρηγόριος Νανζιαζηνός:

"Η μητέρα μου πρόσεχε να μη φιλήσουν τα χείλη μου Ελληνικά χείλη, να μην αγγίξουν τα χέρια μου Ελληνικά χέρια και ούτε Ελληνικά τραγούδια να ΜΟΛΥΝΟΥΝ τα αυτιά και την γλώσσα μου".

Αυτά, λοιπόν, επειδή οι αλήθειες πρέπει να λέγονται…

 

Δεν καταλαβαινω πως αποδεικνυεται απο το ανωτερω αρθρο, πως οι Ελληνες σαν εθνος εξαφανιστηκαν στο Βυζαντιο και ενεμφανισθη παλι η ιδεα του εθνους τον 18ο αιωνα.
Αφου και ο ιδιος λεει πως "Η έχθρα των Βυζαντινών χριστιανών κατά των Ελλήνων διατηρήθηκε αμείωτη καθ’ όλη τη διάρκεια της αυτοκρατορίας" Αρα υπηρχαν Ελληνες με συνειδηση οτι ηταν Ελληνες...
Η χριστιανικη βαρβαροτητα τι σχεση εχει με το εθνος των Ελληνων?
Οσο για τον Σχολαριο, υπηρξε αυτο που λεμε Τουρκοτσολιας...διακηρυττε πως ειναι θελημα Θεου η πολη να τουρκεψει πριν την αλωση και φυσικα μετα την αλωση αρνουμενος οτι ειναι Ελληνας και δηλωνοντας υποταγη και αφοσιωση στο σουλτανο, εγινε ο πρωτος πατριαρχης μετα την αλωση. Δεν διαφερει σε τιποτα απο τους επι κατοχης γερμανοτσολιαδες, που ολοι μας αποκηρυττουμε μετα βδελυγμιας.
Αυτων τις αποψεις υποστηριζετε και μετα σκιζετε τα ρουχα σας για τους ταγματασφαλιτες???
Συμφωνω κι εγω πως δεν υφισταται ο ορος "ελληνοχριστιανικο" αλλα αυτο διακοπτει τη συνεχεια του εθνους των Ελληνων???
Ζηταω απαντηση: που φαινεται στο παραπανω αποσπαμα οτι το εθνος των Ελληνων χαθηκε και επανηλθε επιπλαστα στο μυαλο καποιων διαφωτιστων

 

Απάντηση: Re: ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

female part
παρ΄όλο που δεν το γραψαμε και οι δυο μαζι συμφωνω με τον Νάσο με αυτα που γραφει και θα ήθελα να σου πω οτι θεωρω αληλενδετο το ενα με τάλλο.
Απο τη στιγμη που αυτο που βλέπω ειναι οτι μαζικα δεν υφισταται προσπαθεία για ατομικη καλυτέρευση, και γινεται αντιληπτο απο αυτα που παραγει εντελει η κοινωνα σε ολους τους τομεις γυρω μας ,και απλα ωθεί σε ένα στείρο ατομικισμο,τετοιου ειδους "πανηγύρια" ικανποιούν την αναγκη του ανθρώπου ως ον για κοινωνικοποίηση και συλλογικοποίηση,αναστελλοντας τον απο το να συλλογιοποιηθεί κατω απο τη σφαίρα άλλων αναγκων ουσιαστικότερων οσον αφορα τη ζωη του και προπαντως την ευτυχία του γεγονος που μπορείνα αποτελεί κύνδινο.(ρωμαική αρενα)
κι ενα πράγμα που ειλικρινά δεν μπορω να κατανοήσω πραγματικα είναι γιατι να είμαστε υπερήφανοι για κάτι πού εκαναν μόνο οι έλληνες πρόγονοι και θεωρούμε τους εαυτούς μασ συνεχιστές και να μην γιορταζουμε(αν και πρωτα ας μάθουμε να ζούμε και μετα ερχονται και οι γιορτες)γενικότερα για τα καλά όλης της ανθρωπότητας και τα επιτευγματα και τις νικες ανθρωπων σε παγκόσια κλίμακα.
είναι γονιδιακό το ζήτημα?
εγω δηλαδη μοιαζω πιο πολυ στο dna με τη μπουμπουλίνα αποτι με τη ζαν ντ΄αρκ?η είμαστε ικανότεροι στη φιλοσοφια επειδη ζουσαν πολλοι φιλόσοφοι πριν χρόνια στο ίδιο γεωγραφιkό χώρο?(αν δεν είναι ουτε αυτο το ζήτημα γυρναμε παλι στο γονιδιακο).
Θεωρω οτι απο κεί και πέρα όταν δηλάδη σου γίνει συνείδηση το πλασματικό του ζητήματος εθνος γινονται και αντιληπτοι οι λόγοι που ωθησαν στη δημιουργία του.διαίρει και βασίλευε.ακούγεται γραφικό και τετριμμένο αλλα είναι μια παλιά αλανθαστη συνταγή που μας κληροδότησαν οι προγονοι μασ (ωσ ανθρωποι οχι έλληνες) και ειμαστε αξιοι συνεχιστες μονο που τωρα μας μαθαν να διαιρούμαστε μόνοι μας.

 

Re: Απάντηση: ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Το να προσπαθείς να κάνεις παρατηρήσεις για την ορθή γραφή της ελληνικής γλώσσας όταν ο ίδιος δε χρησιμοποιείς τουλάχιστον τους τόνους είναι αστείο (επιεικώς).

Αλλά σε προκαλώ να μου υποδείξεις στο συγκεκριμένο post που ανέφερες ποιο ακριβώς ήταν το συντακτικό λάθος και τι πρέπει να διορθωθεί.
Επίσης ρωτώ και πάλι. Τι σημαίνει «συντακτικά ελλιπής»;

Είτε το θέλετε είτε όχι, υπάρχουν διάφορες φυλές στη γη.
Δεν είμαστε ίδιοι αλλά δυστυχώς ούτε και ίσοι.
Επίσης δεν είμαστε μόνο άνθρωποι αυτής της γης, αλλά «σημαδεμένοι» και από ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που μας κληρονόμησε η φυλή στην οποία γεννηθήκαμε.
Φυσικά στα χαρακτηριστικά αυτά υπήρξαν (κατά καιρούς και περιπτώσεις) προσμίξεις που προήλθαν κι από άλλους λαούς. Πουθενά όμως στην ιστορία δεν αναφέρεται ολοκληρωτική γενοκτονία των Ελλήνων, ώστε πλέον εμάς τους απογόνους της γης αυτής να μας αποκαλέσει κάποιος τουρκομογγόλους ή σλαβοαλβανοσκοπιανούς ή δεν ξέρω τι άλλο.
Εκτός κι αν το γράφει η ιστορία κανενός κόμματος που δε γνωρίζουμε βέβαια.

Το αν αυτά τα χαρακτηριστικά λοιπόν της φυλής μας είναι ανώτερα ή κατώτερα από άλλες, δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου.
Απορώ πραγματικά με την προσπάθεια ορισμένων να τα συνδέσουν.
Άκουσα πως τα «μίνι» προσβάλουν τα εθνικά σύμβολα. Κι αντί λοιπόν να προτείνουν να βελτιώσουμε την εικόνα των παρελάσεων, βρίσκουν ευκαιρία να ζητήσουν την κατάργησή τους. Οι ίδιοι βέβαια οι οποίοι πριν λίγο καιρό αποκάλεσαν «τέχνη» τον αυνανισμό μιας βρώμας κατά την ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου. Τώρα φαίνεται θυμήθηκαν κι ευαισθητοποιήθηκαν για τα εθνικά μας σύμβολα.
Ας είναι... κάλλιο αργά παρά ποτέ...

Τέλος συμφωνώ πως τα υπόλοιπα πανηγυράκια όπως ο εορτασμός της νίκης της Παπαρίζου, του Σαρμπέλ, του ποδοσφαίρου και της 17ης Νοεμβρίου κλπ. θα πρέπει να σταματήσουν.

 

Απάντηση: ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Μα δεν ειπα εγω πως οι ελληνες εξαφανιστηκαν σαν εθνος αλλα πως η ελληνικη σκεψη βγηκε στο προσκηνιο τον 18ο αιωνα .μην τα μπερδευουμε τα πραγματα.και σε καθε περιπτωση η απαντηση εκεινη αφορουσε τον ελλαδισμο και τους υποστηρικτες του φιλτατε Στυλιανε.
Και απ οτι διακρινω ετρεξες να προασπισεις τα ιδεολογηματα των απανταχου τιμητων της εθνικης συνεχειας

 

Re: Απάντηση: ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Ο Ελληνισμος δηλαδη σαν ιδεα δεν υπηρχε πριν το διαφωτισμο?
Καλα βρε αγαπητε μου φιλε, ειπαμε εσυ και οι ομοϊδεατες σου να μισειτε οτιδηποτε ειναι εθνικο και Ελληνικο, αλλα τοσα ψευδη και ασυναρτησιες πια!
Οπως και να εχει, μπορεις να πιστευεις οτι θελεις ειναι ανωφελο να φερω επιχειρηματα πλεον...ου με πεισεις καν με πεισεις ελεγαν οι προγονοι μας, που φυσικα εσυ αρνεισαι οτι ειναι προγονοι μας και υποστηριζεις οτι ειμαστε Τουρκοι, Αλβανοι, Γυφτοι, Μοϊκανοι και οτιδηποτε αλλο εκτος απο Ελληνες.
Μερικα αποφθεγματα μονο θα παραθεσω, μιας και δηλωσες οτι εισαι οπαδος του Μπακουνιν και του αναρχισμου.

Αίσωπος:
"Ακόμα και η χειρότερη κυβέρνηση είναι πιο καλή από την αναρχία. Στη χώρα στην οποία κυριαρχεί αναρχία προσβάλλεται κάθε έννοια του πολιτισμού και αναρχία έχουμε όταν ο κάθε ένας κάνει ό,τι θέλει αδιαφορώντας για τους άλλους γύρω του".
Ξενοφώντας:
"Η μεν τάξη σώζει, η δε αναρχία καταστρέφει"
και το βασικοτερο
Σοφοκλης:
"ΑΝΑΡΧΙΑΣ ΔΕ ΜΕΙΖΟΝ ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΚΑΚΟ"
Δεν προκειται να ασχοληθω αλλο με το παρον νημα, αυτο ειναι οριστικο.

 

Re: Απάντηση: ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Μου δινει χαρα το γεγονος πως μπορω να σε κανω να γελας  

Τα υπολοιπα τελικα (σαν μη παραγωγικα), κρινω πως ειναι ανουσιο να συνεχισω να τα

συζητω, μια και εχω τοποθετηθει για τα ουσιωδη (παντα κατα τη γνωμη μου). Για τις

αποριες σου, απευθυνσου σε φιλολογο (αν ειναι πραγματικες).

Με τιμη , sw Γιωργος.

 

Απάντηση: ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

αντιο και ευχαριστω για τον Αισωπο

 

Re: Απάντηση: ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Αοριστίες.