Ταπείνωση

Μπορεί να είναι κάτι από αυτά που έγραψαν όσοι απάντησαν αν και έχω την εντύπωση ότι ανάλογα με τα γούστα του καθενός μερικά από αυτά μπορεί και να τους αρέσουν. Ορισμένες φορές μπορεί να είναι κάτι το εντελώς ακίνδυνο και απλό (θα θυμάστε το δωμάτιο 101 στο βιβλίο 1984). Οι περισσότεροι καν δεν το γνωρίζουν. Νομίζω ότι είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να το συζητήσει ο καθένας με το Τ/ταίρι του μιας και είναι το μόνο αρμόδιο για τέτοιου είδους κουβέντα  .

 

Δημόσιος εξευτελισμός αλλά μόνο αν το δέχεται και ο ίδιος. Διαφορετικά θα είχε το αντίθετο αποτέλεσμα.

Δεν θα δεχόμουν ποτέ κάτι άνευ όρων.

Προσωπικά ο συναισθηματικός πόνος θα με απομάκρυνε.

 

το βλέμμα Της απαντούσε πάντα περιφρονητικά στο θαυμασμό των ματιών μου. Της αρεσε τοσο να βουρκώνω μπρος το ειρωνικό χαμογελό Της.

 

Δεν μπορω να απαντησω προκαταβολικα, γιατι συνεχως με εκπλησει... οτιδηποτε κανει φραστικά ή σωματικά που μου δειχνει οτι ειμαι ανίκανη...

οπως το ειπες.... ανευ ορων... αλλωστε δεν δεχεσαι κατι ταπεινωτικο μονο, αλλα ενα συνολο πραγματων που σε επιρρεαζουν σωματικα και συναισθηματικα..

κατά περίπτωση... το θεμα ειναι ποιος ποναει περισσοτερο.. και που σε ποναει..

 

Σχεδόν στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να απαντήσω την ερώτηση. ΣΧΕΔΟΝ.

Πώς θα μπορούσα να νιώσω ένα τίποτα ενώ είμαι δικιά του; Πώς θα μπορούσε να σπάσει το εγώ μου ενώ ο ίδιος μου το δυνάμωσε έτσι ώστε να αντέχει;

Πώς θα μπορούσα να μην δεχτώ οτιδήποτε όταν αυτό θα σήμαινε ότι δεν είχε κάνει καλή δουλειά επάνω μου;

Δεν με ταπείνωσε ποτέ. Γιατί να το κάνει; (Αρνάκι ντιπ βρε παιδιά...)

Νομίζω πως ο συναισθηματικός πόνος είναι χειρότερος αλλά δεν έχω μεγάλη εμπειρία στον σωματικό που θα ήθελε εκείνος. Αν κρίνω από τον συναισθηματικό μάλλον την βάψαμε. 

 

Δεν φαντάζεσαι πόσο συμφωνώ μαζί σου!!!!!Μέσα σε λιγες μόνο γραμμές περικλύεις αυτό ακριβώς που ζητάω πάντα!Δεν το βλέπουν όμως όλοι έτσι.Και γαι πολλοστή φορά αποδεικνύεται πως η εμπειρία είναι σχετική και παρα πολλές φορές δεν παίζει κανέναν ρόλο!

Σε ευχαριστώ!

Όπως και με τον niceboy έτσι και με σενα,συμφωνώ απολυτα!Είπες και 3 λέξεις που θεωρώ και έγω το Α και το Ω "Ενθουσιασμός,χημεία,έρωτας"!Όταν υπάρχουν αυτά και την εμπιστοσύνη Της θα έχεις και θα σε κάνει να Της υποταχθείς εντελώς και με τον τρόπο που θέλει Εκείνη,όχι εσύ (εσύ και ο κάθε υποτακτκός).

Σε ευχαριστώ!

Και μένα μου αρέσει αυτό!!!!

Σας ευχαριστώ Dora kai Tereza για τις απαντήσεις!

Ευχαριστώ σε όλους όσους απαντησαν,το εκτιμώ! 

 

Απάντηση: Ταπείνωση

ταπεινωση ? παρατησα το πανεπιστημιο σχεδον πριν το αρχισω διοτι εκεινος δεν ειχε πτυχιο..ημουν 21 ετων κι εκεινος 54...ηταν ο πρωτος μου αφεντης...Μετα εφοσον εκπαιδευτηκα στα δικα του "θελω" με βαρεθηκε και με αφησε..ακομα νιωθω ταπεινωση που μαλιστα εγω επεβαλλα σε μενα...για χαρη Του...Ασ ειναι καλα οπου κι ειναι με εμαθε να αυταταπεινωνομαι.

 

Απάντηση: Ταπείνωση

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ οτι πιο εξεφτελιστικο εχο ακουσει εισαι πολι ιποταγμενοσ αν ισχιει ειναι απιστευτο. Δεν θα μπορουσα να δεχτο τετοια ταπεινοσι αυτοΣ θα γελαει τορα, σου αρεσει ετσι εχο εκνεβριστι απιστευτα εγο ξερειΣ τι πιστεβο φιλε να το θιμασαι αυτο γιατι με στεναχορισεΣ και θελο να παΣ καλα στι ζοι σου, ειλικρινα αυτο που θεσ λοιπον ειναι να αγαπιθεισ απο αντρα μιν περιμενεισ να βρεισ αφεντι αυτοσ κανι τιν πλακα του βρεσ καποιο αντρικο ατομο, να σε αγαπαει και εκει μαζι μπορειτε να σιζι σετε και να τα κανετε ολα μαζι .

 

Απάντηση: Ταπείνωση

δε θα ήθελα να το σχολιάσω γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και αγνοώ τις υποκειμενικές παραμέτρους αυτής της σχέσης, αλλά και πάλι μου είναι πολύ δύσκολο να μην κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου με τέτοια περιστατικά...

ελπίζω και εύχομαι ολόψυχα να κατάφερες να ορθοποδήσεις και να συνέχισες τις σπουδές σου

 

Re: Απάντηση: Ταπείνωση

κατσε τωρα γιατι μου ηρθε λιγο καπως...
επειδη κατι δεν καταλαβα εδω... πανεπιστημιο δεν πηγες επειδη σου το επεβαλε καθως δεν ειχε πτυχειο; (Αρα αυτο δεν ειναι Κυριαρχος, αλλα Αρχιμαλακας με τεραστιο κομπλεξ κατωτεροτητας... κ συ καλα θα κανεις να μαθεις να σεβεσαι τον εαυτο σου περισσοτερο... υπο ημαστε, οχι πιονια!)
ή απο δικη σου επιλογη επειδη δεν ειχε; (Αρα μην ακουω μαλακιες περι ταπεινωσης... γιατι το βρισκω γελειο σαν δικαιολογια!)

 

για μένα το πιο ταπεινωτικό είναι ο δανεισμός.Όχι όμως σε κάποιον άλλον Αφέντη,αλλά σε κάποιον vanilla που πιστεύει οτι το να είσαι σκλάβα κάποιου είναι απλό και έχει πλάκα καθώς και οτι είσαι να αναγκασμένη να δέχτεις τα πάντα από αυτόν.Να σε αντιμετωπίζει δηλαδή σαν μια πλαστική κούκλα ή ,το χειρότερο, σαν μια ηλίθια.

αν Τον εμπιστευόμουν απόλυτα,θα δεχόμουν προκαταβολικά ο,τι και να μου ζητούσε.

δεν έχω αναγκαστεί να κάνω κάτι ιδιαίτερα ταπεινωτικό.Αλλά την μεγαλύτερη ταπείνωση την ένιωσα όταν με κατηγορούσε για πράγματα που δεν είχα κάνει.Και αυτό,γιατί ήταν σαν να είχα χάσει την εμπιστοσύνη του και κυρίως σαν να μην πίστευε ο ίδιος την δήλωσή μου για απόλυτη αγάπη και αφοσίωση προς αυτόν.

αν και πιστεύω οτι ο συναισθηματικός είναι κατά πολύ χειρότερος του σωματικού,τον προτιμώ και τον αντέχω ευκολότερα.

 

Ελπιζω να με συχωρισετε που θα γραψω αγγλικα, αλλα αφτο ειναι ενα θεμα πολυ ενδιαφερον που με εχει απασχολεισει αρκετα τωρα τελευταια.

So, thank you Gwen for starting this very interesting thread. Humiliation is a very complicated subject, and it seems to me, very relative to the people involved. What is humiliating to one person can be either very sexy or even quite normal to another. And not all submissives enjoy humiliation.

Physical humiliation, although always carrying a psychological element, is rather easier than pure psychological humiliation. When you start playing with a person's basic self esteem you are treading on dangerous waters, and that is edge play indeed. After all, a dominant who cares for their submissive doesn't want to "break" him or her, or damage them in any lasting way. (I worry about you slave_25). We are not in this to take away anything, or to destroy, but to add, explore and to build up.

I often state that I do not like humiliation, yet I have done things that others might perceive as humiliating, that I found not only enjoyable, but even flattering to my ego. That's the magic of bdsm, its all so personal and unique to the couple. The dynamics between the two people are so unique that one can't generalise.

My take on this is that you should talk to your submissive, away from roles for the moment, just person to person. Get to know what makes them tick, what scares them, what they like, what they're not sure they would like. Start by playing relatively safe humiliation scenes, and see what the response is. If you get him to open up to you, you will have plenty of ammunition to "use against" him that could be very humiliating for him. Just please be sure that this is something that he wants. After all, this should be fun for the both of you, and I'm sure you wouldn't want to accidentally stumble on something that might cause him a severe emotional breakdown. Believe me, that can happen.

But the physical stuff, especially if done in private, is a good place to start.

Sorry for going on so long, I'm no expert on the subject, its just something that I've been thinking a lot about lately because of my own experiences, both giving and receiving. And what I've seen has been a wonder to me.

I think I'll start another thread just on the subject of humiliation per se.

Once again, thanks Gwen. And slave_25, please be careful, submission is a beautiful thing, to be enjoyed, it's not supposed to leave you in pieces and destroy your life. Take care, sweetie.