Η Άλλη Όψη της ταπείνωσης

Συνήθως συζητούμε την ταπείνωση "σκλαβοκεντρικά", δηλαδή το επίκεντρο του διαλόγου μας είναι το τι νιώθει ως ταπεινωτικό ο σκλάβος, γιατί, τις αντιδράσεις του, πόσο δύσκολο είναι να εξειδικευτεί η έννοια και κυρίως το πρόσημο της ταπείνωσης για τον σκλάβο εκ των προτέρων και ούτω καθ εξής.

Με αφορμή το νήμα που άνοιξε η Gwen, που με έκανε να σκεφτώ τις περιπτώσεις που έχω κατα καιρούς νιώσει επώδυνα ταπεινωμένη και τα διάφορα απολαυστικά παιχνίδια ταπείνωσης, αναρωήθηκα για ποιούς ακριβώς λόγους οι Κυρίαρχοι επιθυμούν - κατά περίπτωση - να νιώσει ταπείνωση ο υποτακτικός.

Το ερώτημά μου δεν είναι γιατί ο Κυρίος ή η Κυρία θέλει κάποιες φορές να εκφράσει τον σαδισμό Του ταπεινώνοντας το "υ", αυτό το παίρνω ως δεδομένο.

Το ερώτημά μου είναι, τι είδαν στο "υ" οι Κύριοι και έκριναν π.χ. ότι "εδώ σηκώνει δημόσιο εξευτελισμό" ή "σήμερα η μικρή Μου θα κάνει τη σκύλα όλο το απόγευμα";

Στο σχετικό νήμα που είχε ανοίξει, ο SadalMelik ρωτάει, "είναι παιχνίδι;"

Φανερό από την ερώτηση ότι αναγνωρίζεται ως πιθανότητα μια διαφορά οπτικής από Κύριο σε "υ".

Η ερώτησή μου είναι "πώς το βλέπει ο Κυρίαρχος και για ποιούς λόγους εφαρμόζει μια δράση εξευτελισμού";

 

Θα μιλήσω για εμένα και μόνο τρυφερή μου.

Η εικόνα ενός ατόμου που εξευτελίζεται ή ταπεινώνεται μεταφράζεται από τα εγκεφαλικά μου κέντρα υποκειμενικής φύσεως ως μία ελκυστική σεξουαλική εικόνα.

Αν ο δέκτης αρέσκεται σε αυτό τότε για το άτομο αυτό μου γεννιέται πόθος. Αν όχι επιτρέπω στην εμφυτευμένη ηθική μου να διαχωρίσει το σωστό από το λάθος, με γνώμονα τα κοινωνικά πρότυπα του περιβάλλοντος που ανήκω.

Πριν το συνειδητοποιήσω, το αντιλήφθηκε το πέος μου που σκλήρυνε έως εκεί που δεν πάει. Στην διάρκεια της συνειδητοποίησης δοκίμασα και τις δύο μεριές για να ερευνήσω ποια από τις δύο εικόνες ευθυνόταν. Αυτή του δέκτη ή αυτή του πομπού;

Οι μόνες φορές που ως δέκτης ερεθίστηκα ήταν αυτές που παρατήρησα από τον πομπό τεχνικές που δεν είχα φανταστεί και τις έβρισκα πολύ καλές για να τις εφαρμόσω ή που χρησιμοποίησα την οντότητα μου για να πλάσω την εικόνα του επιθυμητού δέκτη που ήθελα να έχω στα πόδια μου. Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να μπορώ να παρακολουθώ την εικόνα που συνέβαινε ταυτόχρονα και ως τρίτος παρατηρητής.

Αφού λοιπόν τελικά κατέληξα το μόνο που μου έλειπε ακόμα ήταν ο προσδιορισμός.

Σαδιστής.

Από τους χειρότερους του είδους αφού εφόσον δεν διστάζω να με χρησιμοποιήσω για να πάρω αυτό που θέλω, τότε πολύ χλομό να διστάσω για κάποιον άλλο.

Μία από τις μορφές ταπείνωσης που ερευνώ το τελευταίο διάστημα και ίσως μου δώσει και άλλες απαντήσεις για την φύση αυτού που με ερεθίζει, είναι η μετάθεση ενός ατόμου σε αντίθετη θέση από αυτή που έχει συνηθίσει.

Για παράδειγμα η μετάθεση ενός ατόμου που συνηθίζει να είναι ταπεινός σε μία πλαστή θέση ανύψωσης ή ένα άλλο παράδειγμα, η ώθηση ενός ατόμου με πολύ έντονο θηλυκό ή αρσενικό προσδιορισμό στην αντίθετη κατεύθυνση.

Δεν είναι ταπείνωση το να πάρεις μία πολύ θηλυκή γυναίκα και να την μετατρέψεις σε άντρα;

 

Απάντηση: Η Άλλη Όψη της ταπείνωσης

Πέρα από τον "ερεθισμό" που αναφέρει ο Ηλίας (και συμφωνώ μαζί του, και εμένα με ερεθίζει) θα προσθέσω και κάτι άλλο.
Ικανοποιεί την "ανάγκη" μου να καταλάβω πόσο πολύ μου ανήκει (ή θέλει να μου ανήκει) η συγκεκριμένη "σκύλα".
Και βέβαια, τίποτα δεν βρίσκω εξευτελιστικό μεταξύ δύο ανθρώπων που η σεξουαλική τους ζωή δεν περιορίζετε σε ένα κρεβάτι. Και ο "εξευτελισμός" είναι άλλο ένα "παιχνίδι" που ο καθένας τον βιώνει από την δική του πλευρά.

Διότι, ένα πράγμα ποτέ μου δεν κατάλαβα. Γιατί θεωρούμε πως σε τέτοιες "καταστάσεις" εξευτελίζετε μόνο εκείνη και όχι και Εκείνος? Αν εγώ βγάλω την σκλάβα μου στον δρόμο δεμένη από ένα λουρί, εμένα θα πουν ξεφτιλισμένο ενώ εκείνη θα την λυπηθούν (και θα τη υποστηρίξουν). Αν την βάλω να ντυθεί άκρως προκλητικά για να πάμε σε ένα μπαρ, έμενα θα πουν κερατά ενώ εκείνη θα την φλερτάρουν. Αν σε μια παρέα, μόλις πάει να μιλήσει, της πω: "Μην μιλάς εσύ", έμενα θα πουν σατράπη ενώ εκείνη θα την "αγκαλιάσουν". Ποιός τελικά "ξεφτιλίζετε" στα μάτια των άλλων? Και ποιός είναι εκείνος που θέλει να εξευτελίζετε από μόνος του μπροστά στα μάτια των άλλων?

Μήπως τελικά τον "εξευτελισμό" δεν πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε ως εξευτελισμό αλλά ως άλλο ένα ερωτικό παιχνίδι δύο ανθρώπων που ζουν την ζωή τους έντονα?
Συμφωνώ πως είναι "ακραίο" παιχνίδι. Αλλά είμαστε σε ένα χώρο που τα "ακραία" μας ερεθίζουν και μας εκφράζουν. Τον καθένα για τους δικούς του λόγους.
Και εμένα μ' αρέσει να ζω "ακραία"

 

Πολύ ενδιαφέρον το νήμα σου tender lilly.Είπα να πω και 'γω πως το βλέπω λοιπόν. 

Πρώτα απ’όλα θέλω να ξέρω πως θα είναι ερωτική η όλη εμπειρία. Για μένα η ταπείνωση είναι κάτι το συναρπαστικό!

Μου αρέσει να βλέπω κάποιον να τον καταλαμβάνει η λαγνεία, η επιθυμία και οι ανάγκες του εκείνη την στιγμή! Να έχει κατηληφθεί τόσο πολύ τόσο που να παραδίνεται εντελώς και όταν του επιτρέπεται να τα νοιώσει όλα αυτά, θα κάνει πράγματα που δεν θα έκανε κάτω από συνηθισμένες συνθήκες και θα εκθέσει αυτές του τις ανάγκες σε άτομα ή καταστάσεις που δεν θα το έκανε κανονικά.

Είναι σαν να εχεις κάποιον να θέλει, να πονάει, να χρειάζεται,να περιμένει να εκσπερματώσει , να τον κράτας μέρες ολόκληρες χωρις να μπορεί να το κάνει και μετα του δίνεις την ευκαιρια,του δίνεις την άδεια, αλλά σε ένα μέρος όπου δεν θα ένοιωθε άνετα,κάπου έξω, σε μια δημόσια βιβλιοθήκη, ή σε δημόσια μέρη γενικότερα…ο αγώνας του μυαλού ενάντια στις ανάγκες του σώματος…

Συγκεκριμένα ρούχα ή δραστηριότητες μπορούν να παίξουν ρόλο όχι μόνο στο πώς να φτιάξεις την εμφάνιση κάποιου αλλά μεσω των συναισθημάτων που κάνεις αυτόν τον άνθρωπο να νοιώθει με όλα αυτά,αφού μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ένας τρόπος του να εκφράσουν στον εαυτό του και σε άλλους, και σε μενα την ίδια αλλα και σε ξένους,την δύναμη που ασκώ πάνω τους.Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος του γιατί μου αρέσει να ταπεινώνω τον υποτακτικό μου εγώ προσωπικά.

Υπάρχουν περιστάσεις όπου η ταπείνωση είναι κακόβουλη,μια προσπάθεια να πεις σε κάποιον ότι του αξίζει να του συμπεριφέρεσαι ως σκουπίδι και να τους κάνεις να νοιώσουν ότι είναι ακριβώς και μόνο αυτό! Αυτού του είδους η ταπείνωση δεν με ελκύει καθόλου και δεν με αφορά!

 

α) Στη δική μου περίπτωση ο σαδισμός δεν εκτονώνεται σε συναισθηματικό επίπεδο. Δηλαδή δεν αποτελεί κίνητρο για την ταπείνωση κάποιου.

β) Οποιαδήποτε φυσικό ή συναισθηματικό ιδιάζον γνώρισμα του υποτακτικού είναι (ή γίνεται αντιληπτό από αυτόν ως) μειονέκτημα, αρκεί για να στηρίξει έναν εξευτελισμό.

γ) Φρονώ πως αν δεν του προσφέρει ερωτική ευχαρίστηση, έχει νόημα να το κάνει, είτε για τιμωρία, είτε για να παρέχει βοήθεια αναφορική με την αντιπαροχή της μειονεκτικής αίσθησης του υποτακτικού που προκύπτει από το γνώρισμα αυτό (που αποτέλεσε βάση στήριξης του εξευτελισμού του).

 

Απάντηση: Η Άλλη Όψη της ταπείνωσης

Η ταπεινωση η εξευτελισμος δεν ειναι για μενα κινητρο για εξαρση του συναισθηματικου μου κοσμου η της ηδονης μου, καθ'αλλο μαλιστα μπορω να πω.
Καταφευγω λοιπον στην ταπεινωση μονο σαν μεσο συνετισμου της σκλαβας μου και μαλιστα για επαναλαμβανομενη απειθαρχια,πιστευωντας οτι με αυτον τον τροπο θα καταλαβει το μεγεθος της απειθαρχιας της, πραγμα που οσες φορες εχει συμβει εχω διακιωθει.
Γι'αυτο πιστευω απο την εμπειρια μου οτι η ταπεινωση ειναι απο τα τελευταια μεσα που πρεπει να χρησιμοποιει ενα Κυριαρχος για συνετιση της σκλαβας του

 

Πολύ ενδιαφέρουσες και χρήσιμες απαντήσεις. Σας ευχαριστώ πολύ Κυρίες και Κύριοι  

Πριν ανοίξω το νήμα σκεπτόμουν ότι αν δεν υπάρχει πονόμετρο μια, ταπεινόμετρο δεν υπάρχει δέκα, δεν κάνουν μελανιές οι ταπεινώσεις.
Θα ήταν το πιο σίγουρο αν τις είχαμε μόνο για παιχνίδι.

Διδάσκουν όμως, οι άτιμες <χ>. Ισως, αν δε δίδασκαν να γίνονταν βαρετές γρήγορα ως παιχνίδι. Αναρωτιέμαι, για ποιό λόγο και κάτω από ποιες προϋποθέσεις η ταπείνωση ως "διδαχή" είναι αποδεκτή ή ενδείκνυται.

Θα μου επιτρέψετε να σχολιάσω λίγο τις απαντήσεις σας...

Ριζοσπαστική ταπείνωση, θα έλεγα. Δηλαδή, παραβίαση ψυχικών δεδομένων βαθιά ριζωμένων στο είναι του "υ". Πιασ τ αυγό και κούρευτο...

Πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία για μένα την υποτακτική <χ>

Για τη δημόσια αποδοχή, δεν είμαι βέβαιη, άβυσσος η ψυχή του πούμπλικου. Πώς ξέρουμε ότι ο κόσμος δε θα πει "βρε την τσουλάρα, κοίτα αυτό το καλό παιδί κόλπα που του κάνει!"; Το αποκλείετε;

Σας αρέσει να υπογραμμίζετε τη θέση του υποτακτικού Σας, ταπεινώνοντάς τον απολαυστικά, στις καλές στιγμές. Όμορφο. Για τις κακές στιγμές, όπου ο υποτακτικός έχει ξεχάσει τη θέση του, τι προτείνετε;

Ενδιαφέρουσα άποψη η θεραπευτική ταπείνωση. Υφίσταται. Ένας Κύριος, με βαθύ και ισχυρό σαδισμό, που θα μπορούσε και να μη γνωρίζει όρια, την επέβαλε στο σκλάβο Του. Το είχε ζητήσει ο σκλάβος, ήθελε να απαλλαγεί από ένα σύμπλεγμα. Ο Κύριος την μελετούσε και την οργάνωνε καιρό πριν, σε συνεργασία με το σκλάβο, με μεγάλη προσοχή, με φροντίδα, με στοργή και κάνοντας το σταυρό του τρεις φορές πριν ξεκινήσει τη συνεδρία...

Θα μπει στη θέση της δηλαδή. Από τους σκληρούς τρόπους. Ιδίως αν αυτή νιώθει ότι την έχει ξεχάσει τη θέση της.

 

Αυτό θα το κρατήσω.

 

Re: Απάντηση: Η Άλλη Όψη της ταπείνωσης

Ποιά είναι τα αναμενόμενα αποτελέσματα πέραν του συνετισμού;

Αυτό μόνο; Ή και άλλα;

 

Απάντηση: Η Άλλη Όψη της ταπείνωσης

dora salonica, tender lilly

Συνετισμος με την ευρυτερη εννοια.Οχι μονο να μην ξαναπεσει στι ιδιο παραπτωμα αλλα να κατανοησει και τις συνεπειες της ανυπακοης της σε σχεση με την θεση της

 

Re: Απάντηση: Η Άλλη Όψη της ταπείνωσης

Μου ακούγεται λογικό. Τότε, εφόσον δεν υπάρχουν άλλα αποτελέσματα πλην των ανωτέρω, γιατί πιστεύετε οτι "η ταπεινωση ειναι απο τα τελευταια μεσα που πρεπει να χρησιμοποιει ενα Κυριαρχος για συνετιση της σκλαβας του";

 

Απάντηση: Η Άλλη Όψη της ταπείνωσης

dora salonica
Οταν εχει εξαντλησει ολα τα αλλα,συζητησεις,τιμωριες,αποχες,κλπ,χρησιμοποιεις και την <μεγιστη>εαν θελεις τιμωρια την ταπεινωση οπου η υποτακτικη(σκλαβα) κατα αυτον τον τροπο αντιλαμβανεται οτι αυτη η συμπεριφορα της πλεον ειναι εξω απο τον τροπο που ουσιαστικα η ιδια εχει επιλεξει να ζει.
Αυτο φυσικα δεν ειναι κανονας για καθε υποτακτικη αλλα βγαινει απο την εμπειρια μου.
Αλλωστε η τιμωρια σαν διαδικασια συνετισμου εχει παντα διαβαθμισεις και εγω πιστευω οτι μεγαλυτερη τιμωρια απο την ταπεινωσηδεν υπαρχει,ετσι ουσιαστικσα επιβαλλωντας την ταπεινωση χρησιμοποιεις το εσχατο μεσο και εαν αποτυχει μετα απο αυτο τοτε ξερεις οτι σεν μπορεις να επιβαλλεις συνετισμο.
Εσυ πιστευεις οτι υπαρχει εσχατη τιμωρια απο την ταπεινωση?