Το «θέλω» της σκλάβας

Ξαναδιαβάζοντας την ερώτηση και την gut feeling απάντησή μου πρέπει να ομολογήσω ότι έχω την εξής αίσθηση: ότι η εκπαίδευση της σκλάβας μάλλον την οδηγεί στο να μάθει να μην βρίσκει την απόλαυση σε αυτά που θέλει αλλά σε αυτά που της δίνονται.

Όσον αφορά αυτό που αναφέρει η lara [E_p] νομίζω πως οι ανάγκες μπορούν να καλυφθούν σε μία κλίμακα που κυμαίνεται από το ελάχιστο έως το έπακρο. Έχει διαφορά το ένα άκρο από το άλλο (και δεν είμαι γκρινιάρα, λίγο μόνο) 

Όσον αφορά αυτό που αναφέρει ο DeSade, και συγκεκριμένα το τρίτο σκέλος της απάντησής του, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: το μέγιστο όφελος επιτυγχάνεται μέσα από την πλήρη άρνηση της ικανοποίησης των επιθυμιών της σκλάβας;

Με άλλα λόγια, να το αγοράσω το ξυράφι ή να κάνω το κορόιδο περιμένοντας την άσπρη μέρα του μέγιστου οφέλους; In God we trust?

Brother can you spare a dime?

Penny for your thoughts....

 

Απάντηση: Το «θέλω» της σκλάβας

dora,

μέρος της εκπαίδευσης μιας σκλάβας αποσκοπεί στο να της μάθει το σωστό τρόπο να εκφράζει/διεκδικεί τα θέλω της... από κει και πέρα είναι στην κρίση Του αν και κατά πόσο θα τα πραγματοποιήσει

 

Re: Απάντηση: Το «θέλω» της σκλάβας

Υπάρχει manual για τον σωστό και τον λανθασμένο τρόπο; Ή επαφίεται στην κρίση του Κυρίαρχου να (καθ)οδηγήσει την δική Του σκλάβα εκεί που θέλει Αυτός; Έχω την αίσθηση ότι πρόκειται για μία διαδικασία όπου ο ένας δρα πάνω στον άλλον και απλά ο Κυρίαρχος είναι Αυτός ο οποίος καθορίζει την πορεία. Όμως πιστεύω πως και η συγκεκριμένη σκλάβα επηρεάζει την πορεία. Αν υποθέσουμε ότι ένας Κυρίαρχος έχει πάνω από μία σκλάβα, σίγουρα δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο σε όλες, ούτε να έχει τους ίδιους στόχους. Και άρα η μέθοδος εκπαίδευσης, ο επιθυμητός τρόπος διεκδίκησης εκ μέρους της σκλάβας και οι στόχοι του Κυρίαρχου εξαρτώνται τόσο από τον Κυρίαρχο όσο και από το υλικό που έχει στα χέρια Του.

Απλά σκέφτομαι φωναχτά. Δεν ξέρω αν είναι σωστά όλα αυτά. Μου φαίνονται λογικά όμως. (Κάνω και εξάσκηση στα κεφαλαία μου). 

 

Τι είναι αυτό που δεν θα θέλατε να συμβεί στις σχέσεις σας με τους άλλους;

Nα με θεωρουν δεδομενη και προβλέψιμη.


Τι είναι αυτό που θα θέλατε να συμβαίνει στις σχέσεις σας με τους άλλους;

να ειναι αυτο που ειναι κι οχι αυτο που θα θελαν να ειναι .

 

Τα θέλω της σκλάβας έχουν μετουσιωθεί σημαντικά από τον Κυρίαρχο που ανέλαβε την εκπαίδευσή της και η δυνατότητά της / προθυμία της να μετουσιώνει έχει αυξηθεί σχεδόν άπειρα, ανάλογα με την ανελαστικότητα – θεληματικότητα που την χαρακτήριζε και πριν μπει στη διαδικασία εκπαίδευσης.
Είναι το external locus of control, που οδηγεί τη σκλάβα – εν τέλει – να θέλει ότι Αυτός Θέλει.

Ανάλογα με τις οδηγίες που της έχουν δοθεί που – υποθέτω – εξαρτώνται από τις συνθήκες και το από που θέλει σ εκείνη τη φάση να την καθοδηγήσει ο Κύριος.
Εξ ορισμού της επιτρέπεται, αν όχι της επιβάλλεται να θέλει και μάλιστα συνειδητά και να αρθρώνει αυτό που θέλει, με τον τρόπο που της έχει οριστεί και τη στιγμή που της επιτράπηκε, αλλά όχι και να προσδοκά την ικανοποίησή του και μάλιστα έτσι όπως την έχει σκεφτεί.
Η υπομονή αναγκαία αποσκευή μιας μαθητευόμενης σκλάβας, όχι όμως συνοδευόμενη από υποθέσεις.

Η μετουσίωση που ανέφερα παραπάνω, ναι έχει και αυτήν τη μαζοχιστική πλευρά. Την αβάσταχτα παραβατική απόλαυση της συναίσθησης ότι αυτό που δεν ήθελε της γίνεται και το απολαμβάνει, μπορεί ακόμα και να έφτασε να ικετεύσει γι αυτό... αν είναι πολύ τυχερή <χ>.

Αν η σκλάβα ή η μαθητευόμενη πραγματικά δεν περνάει καλά, με την έννοια ότι είναι δυστυχισμένη, για κάποιο χρονικό διάστημα, σημαίνει ότι ουσιώδεις ανάγκες της δεν ικανοποιούνται, ή ότι για κάποιον λόγο π.χ. στη διαδικασία εκπαίδευσης στενοχωρέθηκε πολύ ή πόνεσε πολύ, ξαφνικά. Δε μου έχει τύχει να χαίρομαι όταν δεν περνώ καλά, αν και ηθικομαζοχίστρια. Πάντως το «θέλει ότι δεν θέλει» δεν πρέπει, λογικά, να είναι η αιτία της βαθιάς λύπης.

Έχει «θέλω», πρωταρχικό της είναι η ικανοποίηση του Αφέντη της. Ανάλογα με τα περιθώρια που της έχουν αφεθεί, ανάλογα με το αν της έχει περαστεί κοντό ή μακρύ λουρί δηλαδή, έχει περισσότερα ή λιγότερα ατομικά θέλω.

Κατατονική δεν είναι καλό να είναι μια σκλάβα, όπως ισχύει για τον οποιονδήποτε και αν υπάρξουν συμπτώματα για κάτι τέτοιο πρέπει ο Αφέντης της να την πάει στο γιατρό, ή να της δόσει λίγα σκαμπίλια και να την αναγκάσει να θέλει. Άσχετα αν Αυτός θα της ικανοποιήσει τα "θέλω" της και με ποιόν τρόπο. Αν είναι κατατονική, τότε πώς θα χαρεί με αυτά που Αυτός της προσφέρει; Είναι και αυτός ένας στόχος.

Καμμία συναισθηματική αδράνεια, εκτός και αν είναι σε φάση αντίδρασης, που τότε μια παροδική συναισθηματική αδράνεια, ένα μούδιασμα, μπορεί να είναι αντίδραση ή προσπάθεια αποφυγής μιας οδύνης ή προσπάθεια αποφυγής παράδοσης ελέγχου. Δηλαδή, Του "κρύβεται" τσ, τσ, τσ <χ>

Στην τελική... ναι. Αυτό σημαίνει «Του ανήκει». Και η θεμελιώδης ανάγκη της σκλάβας είναι να ανήκει.

Για τα περί αυτοματισμού δε γνωρίζω, γνωρίζω ότι παίρνει χρόνο και απολαυστικό κόπο, όχι δίχως δάκρυα και τρέμουλα φόβου από την πλευρά της εκπαιδευόμενης σκλάβας για να φτάσει ως εκεί.

Νομίζω ότι είναι λάθος να συσχετίζουμε την "απόλυτη" επικοινωνία με τη σαδομαζοχιστική ανταλλαγή εξουσίας. Δε νομίζω ότι είναι δυνατό να εκπαιδευτεί άνθρωπος για να "επικοινωνεί απόλυτα" μ έναν άλλον άνθρωπο, αυτό αν συμβεί, συμβαίνει διαισθαντικά και επειδή το θέλουν πάρα πολύ και οι δύο να συμβεί, γνωρίζω όμως οτι μπορεί να εκπαιδευτεί άνθρωπος για να ελέγχεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από κάποιον Άλλο, ώστε να δύναται και να απολαμβάνει να βάζει κατα μέρος όλα τα δικά του και να γεμίζει από τον Άλλο.

Η κατάληξη μπορεί να είναι η ίδια, απλά βρίσκω τελείως άλλη διαδρομή την διαδρομή προς την απόλυτη επικοινωνία από τη διαδρομή προς τον μέγιστο δυνατό έλεγχο.

Η ηλικία μου και η συναισθηματική μου νοημοσύνη δεν μου επιτρέπουν να ζω με μακρινά οράματα και πολύ περισσότερο να μετρώ την συναισθηματική μου πληρότητα μου με μέτρο έναν ιδεώδη στόχο που ίσως να πετύχω κάποτε στο μέλλον. Καλός ο στόχος, αν και δεν αφορά εμένα τόσο όσο Εκείνον, τον έχω μακρυνά κατά νου, αλλά ζω το σήμερα. Αυτή είναι η - θρασυτάτη - άποψή μου για το πώς ζει η σκλάβα, με το μέλλον πιστεύω ότι ασχολείται ο Αφέντης.

Όταν «θέλω» ξεροκέφαλα, ή κολημμένα, ή όταν θέλω να θέλω, ξέρω ότι κάτι κάνω λάθος, ότι ουσιαστικά αρνούμαι να αφεθώ, γνωρίζω πλέον ότι έχω βγει εκτός εαυτού και έχω τους τρόπους να αυτοδιαγνωστώ και να ηρεμήσω για να πάω προς εκεί που Αυτός θέλει και εγώ μαζί Του. Αν χρειαστεί γιατί δεν αυτοδιορθώνομαι πάντα, μπορώ να Τον παρακαλέσω να με διορθώσει.

Ειδάλλως, την irrational exuberance* του αυτονομημένου και παθιασμένου «θέλω» ακολουθεί η πτώση, με βαθιά μου λύπη και αίσθηση ανεπάρκειας και μη ικανοποίησης επειδή όχι μονο δεν Τον ευχαρίστησα αλλά ξέφυγα τελείως και από τη δική μου προδιάθεση να προσπαθώ, τουλάχιστον, να Τον ευχαριστώ.

Μου έτυχε - σε μεγάλη κλίμακα - μια φορά. Φούσκωνε από καιρό. Ήταν τότε που ήθελα να έχω τα πάντα και συνέχεια, τιγρίσια, οργισμένα, ηδονικά, γυναικεία, μ ένα ξέφρενο γέλιο ν απολαμβάνω ότι μπορούσα ν αρπάξω. Την ύβρι (αλαζονεία) ακολούθησε η άτι (τιμωρία). Εβδομάδες κολασμένης πειθαρχίας. Συμπυκνωμένη συναίσθηση. Δε θα τις άλλαζα με τίποτα. Σήμερα. Μακάρι να μη μου ξανασυμβούν.

Υπάρχουν φορές που νιώθω υπέροχα και ότι έχω κάτι περισσότερο από τα πάντα, τόσο πλήρης είμαι ως προς την κάλυψη των αναγκών μου και των "θέλω" μου στην εκπαίδευση και υπάρχουν εποχές που νιώθω χάλια και ότι έχω κάτι λιγότερο από το ελάχιστα αναγκαίο για να επιβιώσω.

* irrational exuberance: παράλογος ενθουσιασμός. Χρηματιστηριακή έκφραση που χρησιμοποιήθηκε μια μόνο φορά. Όταν τα fundamentals είναι καλά, προκαλούν αισιοδοξία για το μέλλον, η αβεβαιότητα είναι μικρή και ξαφνικά όλοι αγοράζουν ότι βρουν με πολύ καλές, αλλά αδικαιολόγητες προσδοκίες.

@ DeSade,
απόλυτα σωστό ότι στη διαδικασία εκπαίδευσης στη μετουσίωση θα υπάρξει και άρνηση ικανοποίησης των θέλω της σκλάβας από την πλευρά Του. Σ ευχαριστώ που μου το θύμισες <χ>

@ isnogood,
αν ένιωθε ότι εκπληρώνεται έτσι η ανάγκη της να ανήκει, τρέχοντας και στάζοντας θα πήγαινε μια σκλάβα να δουλέψει αμισθί σε οικοδομή. Τρόπος του λέγειν, αλλά σαφές το νόημα νομίζω.

@ dora_salonica,
σωστό ότι η δυστυχισμένη σκλάβα αντιστοιχεί σε δυστυχισμένο Αφέντη. Μόνο που το «θέλω αυτό που δεν θέλω» δεν καθιστά δυστυχισμένη την μαζοχίστρια σκλάβα. Όταν, έκθαμβη, ανακαλύπτει ότι είναι εκεί που πάντα λαχταρούσε να βρεθεί.
Απίθανα τα ανέκδοτα σ ευχαριστώ <χ> πολύ σωστό διαισθαντικά το ποστ σου #13, αλλά δε μπορώ να καταλάβω πώς μια τέτοια νιρβάνα μπορεί να διαρκέσει για πολύ, όσο απορροφώνται οι ενδορφίνες ναι... Μπορεί απλά να μην ξέρω εγώ.

 

Απάντηση: Re: Το «θέλω» της σκλάβας

Ευχαριστώ πολύ όσους συμμετείχαν μέχρι τώρα.  


@MasterJp: Παρόλο που θεωρώ ότι μετά την τοποθέτηση του, κάθε νήμα ανήκει στους συμμετέχοντες και όχι στον νηματοθέτη,
αφού όμως μου ζητάτε τη συγκατάθεση, πρέπει να σας πω πως
ασφαλώς και δεν διαφωνώ με την προσθήκη των ερωτήσεων σας, αντιθέτως σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την παρέμβαση στη ροή του νήματος  

Όσον αφορά το ερώτημα που προσθέσατε, παραθέτω τη δική μου απάντηση:
Σε κάθε σχέση που είναι αρκετά σημαντική για μένα θα ήθελα να είναι συνειδητός ο προσανατολισμός της στο αγαθό και διαρκής η επιδίωξη του.
Δεν θα ήθελα να συμβαίνει κάθε τι άλλο.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το «θέλω» της σκλάβας

manual δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος...

κατά τ' άλλα συμφωνούμε...

αλληλεπίδραση υπάρχει σε μιά M/s, D/s σχέση, όπως και σε κάθε ανθρώπινη σχέση...
η στοχοθέτηση της εκπαίδευσης καθορίζεται από Τον Κυρίαρχο, αναλόγως τη σκλάβα που έχει αναλάβει, ο δε τρόπος που θα επιτευχθεί το ζητούμενο αποτέλεσμα σχεδιάζεται σαφώς από Τον Κυρίαρχο (και πάλι αναλόγως το δυναμικό της σκλάβας)

ένα πράγμα μόνο θα ήθελα... να μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μου

 

Τα οφέλη απο την παροδική μη ικανοποίηση μερικών η ολων των αναγκών της σκλάβας και η στέρηση αυτή δεν ειναι ποσα αντιστρόφως αναλογα . Η μέγιστη στερηση δεν ειναι απαραίτητο οτι θα μεγιστοποιήσει τα οφέλη.
Εξαρταται απο παραγοντες όπως η προσωπικότητα της σκλάβας , οι προσδοκίες του Κυριάρχου απο εκεινην , η αντοχή και ανοχή της σκλαβας στη στερηση, τη θέληση της για αφοσιωση και υποταγή στη βουληση του.

Η ίδια η στερηση χαλυβδώνει την θεληση της σκλαβας για υποταγή και δυναμώνει τις αντοχές της στην ιδια την στέρηση. Μαθαινει να υποτοασεται χωρίς να πρσδοκα καποιο ανταλακτικο αποτελεσμα αλλα γιατι αυτή ειναι η πιο βαθιά επιθυμία της. Απομονώνονται οι εγωιστικες της επιδιωξεις απο την υποταγή και πλεον υποτάσσεται για τον ενα και σημαντικότερο λόγο που ξεχωρίζει και είναι η επιθυμία της να ικανοποιέι τον Κυρίαρχο της.


Ενα απο τα βασικότερα που οφείλει να κανει η σκλαβα ειναι να μην κρίνει, αλλα να εκτελει τις εντολες που της δώθηκαν εφοσον οικιοθελώς αποφάσισε να δοθεί και να υποταχθει στον Κυριαρχο της. Καθε αποπειρα κριτικής και αμφισβητησης της μεθοδολογίας και των κινητρων του Κυριαρχου της προκαλει ρήγμα στην οικοδομηση εμπιστοσύνης και αποτελει φραγμο στην εξελιξη της . Η παραμικρη αμφιβολια ειναι ενας φραγμος στο να δωθεί, να παραδοθει , να εμπιστευτεί και τελικα να υποταχθέι . Η εξελιξη της σκλαβας ειναι ευθύνη του Κυριαρχου αλλα πρέπει να εχει τη μεγιστη αποδοχή η μεθοδολογία του απο την σκλαβα.

 

Της μανας μου,της αρεσανε οι μπαμιες.!
Προσπαθησε πολλες φορες,θυμαμαι,να με "εκπαιδευσει" να τρωω και γω μπαμιες.Ποτε με το καλο,ποτε με το ζορι,συνεπικουρουντος και του πατρος.
Μπα,δε βαριεσαι,εμενα με αναγουλιαζανε.Την ημερα που στολισα με χυλο μπαμιας το τραπεζι,το πατωμα και την ιδια,το πηρε αποφαση πως ημουν ανεπιδεκτος "εκπαιδευσης"και με αφησε ησυχο.

Μετα απο πολλα χρονια,η γυναικα μου προσπαθησε να με εκπαιδευσει κι'αυτη.
Χρησιμοποιησε αλλα κολπα,περισσοτερα μπαχαρια,νεου τυπου σαλτσα,πηρε και αλλη ρατσα μπαμιες,τις μικρες,αυτες λεει που δεν εχουν σαλια!
Μπα,δε βαριεσαι,εμενα συνεχισαν να μ'αναγουλιαζουνε.

Δεν εμαθα να μ'αρεσει κατι που μου προκαλουσε απεχθεια επειδη αρεσε σε καποιον αλλον.
"Θελω" να μην τρωω μπαμιες.
Ε, κανεις δεν θα με υποχρεωσει να το κανω,οσο κι'αν τον αγαπω.