Συναίνεση, αυτή η «γλυκιά» αμαρτία…

Μερικές ερωτήσεις δίχως καμία εισαγωγή…

Κατά πόσο η συναίνεση κάποιου μπορεί να θεωρηθεί ουσιαστική, όταν έχει προηγηθεί μία όποια μορφή σαγήνης;

Πως θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε μία όποια πρόταση, η οποία θα απαιτήσει συναίνεση, δίχως να χρησιμοποιηθεί είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα, καμία μορφή σαγήνης;

Πόσοι από εμάς θα άντεχαν να παρακολουθήσουν ή να συμμετέχουν σε μία σαδομαζοχιστική σκηνή, απογυμνωμένης από κάθε είδους «γλυκαντικής» ουσίας;

Τι συναισθήματα μπορεί να προκύψουν σε ένα άτομο που αφού σαγηνεμένο έχει συναινέσει έρχεται σε επαφή με την σαδομαζοχιστική πραγματικότητα;

Δανειζόμενος ένα κομμάτι από το Κάστρο παραθέτω το εξής ιδιότυπο συμβόλαιο…

Κανόνας πρώτος

Είμαι το αντικείμενο Του. Αναπνέω, κοιμάμαι, φροντίζω τον εαυτό μου γιατί Του ανήκω. Βελτιώνω την ποιότητα μου γιατί δεν του αξίζουν τα σκουπίδια.

Κανόνας δεύτερος.

Είμαι ιδιοκτησία Του. Οτιδήποτε βιώνω, συμβαίνει στην κτήση Του και πρέπει το γρηγορότερο δυνατό να το Μάθει. Οι αποφάσεις είναι δικές Του και αν δεν είναι δυνατή η επικοινωνία πριν την εκτέλεση αντίδρασης, πράττω αναλόγως για το δικό Του μέγιστο συμφέρον.

Κανόνας Τρίτος.

Είμαι το παιχνίδι Του. Δεν μου προκαλώ ερωτικό ερεθισμό ή άλλου είδους προσωπική απόλαυση αν δεν μου το Επιτρέψει. Αυτός Διαλέγει το πώς, το πού και με ποιόν θα απολαμβάνω την οποιαδήποτε φύσης ψυχαγωγία.

Κανόνας τέταρτος.

Είμαι η σκλάβα Του. Μπορεί να Χρησιμοποιήσει όπως, όπου και όποτε θελήσει και το ίδιο σε όποιον ή όποιο Επιτρέψει Αυτός.

Κανόνας πέμπτος.

Είμαι αυτό που Θέλει να είμαι. Νιώθω ότι Αυτός Θέλει. Τα συναισθήματα μου είναι αυτά που Αυτός Καθορίζει να είναι. Όταν δεν μου Έχει Δώσει εντολές μόνο τα θετικά συναισθήματα για Αυτόν επιτρέπονται.

Κανόνας έκτος.

Αν μου Επιτρέψει την πρωτοβουλία τότε μπορώ να κάνω ότι θελήσω αλλά Διατηρεί το δικαίωμα της άσκησης της κυριαρχίας Του πάνω μου, όποια στιγμή το Θελήσει.

Κανόνας έβδομος.
Του ανήκω για πάντα. Είναι και θα είναι Κύριος μου μέχρι το τέλος της ζωής μου και ίσως και μετά από αυτό. Ακόμα και αν έχω σχέση ή είμαι παντρεμένη με άλλον ή άλλη , με δυο Του λέξεις θα γίνεται ξανά ο Κύριος μου.

Θα συναινούσατε ποτέ σε ένα τέτοιο συμβόλαιο αν δεν γνωρίζατε τον Κύριο; Ή την Κυρία;

Με αφορμή αυτόν τον προβληματισμό μία ερώτηση τελευταία…

Σε ποιον συναινείτε; Στο πρόσωπο ή στην πρόταση;

 

Απάντηση: Συναίνεση, αυτή η «γλυκιά» αμαρτία…

Ηλια τους βαζεις δυσκολα.........,ειδικα στην ερωτηση αν θα συναινουσαν χωρις να γνωριζουν τον Κυριο η την Κυρια   

Θα επανελθω αφου διαβασω αποψεις των υποτακτικων ατομων, και κυριως των θηλυκων.

 

Περί σαγήνης, το μόνο που θα μπορούσα να κάνω είναι να παραθέσω τα σοφά ποιητικά λόγια του Χορτάτζη.

Πάθη από τον έρωτα
Γιώργος Χορτάτζης


Μοίρα κακή κι αντίδικη, τυραννισμένη μοίρα,
Ποια πάθη από τον Έρωτα, ποιές πίκρες δεν επήρα;


Στη δούλεψι κι εις τις καημούς μικρή περίσσια εμπήκα
τς αγάπης, κι όλα τα κακά κι οι παιδωμές μ'ευρήκα
μόνια μου με τον Έρωτα πάσ'ώραν επολέμου,
και κανενός δεν έδειχνα τα πάθη μου ποτέ μου.


Μα κείνος μάστορας καλός γιατί ήτον του πολέμου,
Μέρα και νύκτα δυνατό πόλεμον έδιδέ μου,
Κι ώρες γλυκύς μου εφαίνετο, κι ώρες πικρύς περίσσια,
Κι ώρες στρατιώτης δυνατός, κι ώρες παιδάκιν ίσια.


Χίλια ακριβά τασσίματα μότασσε πάσα μέρα,
Και χίλια μόκτιζε όμορφα περβόλια στον αέρα.
Χίλιες ζουγράφιζε χαρές μέσα στο λογισμό μου
Και χίλιες έδειχν'ομορφιές πάντα των ομματιώ μου


Τόσον οπού μ'ενίκησε, και δούλη απόμεινά του
Και τσι καημένης μου καρδιάς την εξουσιά έδωκά του.​

​

 

Η σαγήνη αποσκοπεί στην απόκρυψη/ συγκάλυψη της αλήθειας, μέχρι ένα χρονικό σημείο. Η συναίνεση προϋποθέτει επίγνωση του υπό σε αυτό που συναινεί. Το γεγονός ότι με την σαγήνη ο Κυρίαρχος παίρνει αυτό που θέλει, δεν δείχνει την ύπαρξη συναίνεσης, αλλά εξαπάτηση (έστω και μερική). Συνεπώς, δεν κρίνονται τα πάντα εκ του αποτελέσματος. Ασύμβατα λοιπόν, κατ' εμέ, η συναίνεση με την σαγήνη, όταν ο στόχος είναι η υποτακτικότητα.

Με διορατικότητα για το αποτέλεσμα και ωμή ευθύτητα. Τόσο ωμή, όσο και οι επιθυμίες μας.

Όπως έχει ειπωθεί: όποιος φοβάται τους λύκους δεν μπαίνει στο δάσος.
Ερώτηση: υπάρχει χρεία "γλυκαντικής ουσίας"; Η σκηνή δεν έχει μόνη της την δική της γλύκα;

Δυσφορία, φόβο, σπασμωδικές αντιδράσεις έως και τελικό "σπάσιμο", είτε προς την πλευρά του σαδομαζοχισμού είτε προς την εκ διαμέτρου αντίθετη.
Ερώτηση: ένα άτομο που "σπάει" όταν έρχεται εξ' απήνης αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, έχει τα εχέγγυα να κινηθεί στον χώρο του σαδομαζοχισμού;

Η συναίνεση (οφείλει να) γίνεται στο πρόσωπο, όχι στην μεθοδολογία και τις πράξεις. Εκτιμώ πως, εάν η συναίνεση εξετάζεται κατά περίπτωση και ανάλογα με τον τρόπο που κινείται ο Κυρίαρχος, μιλάμε για μια διαρκώς επικριτική/ ελεγκτική στάση του υπό προς Εκείνον. Με άλλα λόγια, η υποταγή δεν πάει χέρι χέρι με αυτήν την μορφή συναίνεσης. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο τονίζω ξανά πως η συναίνεση προϋποθέτει επίγνωση του Προσώπου και σε Αυτό αποδίδεται.

 

Συναίνεσα χωρίς να Τον γνωρίζω καλά καλά και σίγουρα χωρίς να γνωρίζω σε τι ακριβώς συναινώ.
Έκρινα πως αξίζει να το πράξω.

Αν τότε ήξερα, πιθανών και να μην συναινούσα και είμαι απίστευα ευτυχισμένη που δεν ήξερα.
Κάθε πράγμα στον καιρό του.
Συναινώντας ουσιαστικά απαρνήθηκα το δικαίωμα μου να αποφασίζω που και με ποιούς τρόπους θα με Πάει.
Απλά παραδόθηκα σ Αυτόν και για να μην λέω και μεγάλα λόγια, η επιστοσύνη δεν ήταν κάτι που προυπήρχε της συναίνεσης / παράδοσης.
Ούτε με το που παραδόθηκα, εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας κάθε βανιλλα έκφραση, ή κάθε αντίσταση και αντίδραση. Και γαϊδάρα υπήρξα και αγνόμων και προσβλητική και και και.
Απλά όλα αυτά έρχονται μέσα από δουλειά και επιθυμία και των δύο να συνεχίσουν να επενδύουν.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου εξαπατημένο που σαγηνευμένη απ Αυτόν παραδόθηκα και συναίνεσα σε κάτι που δεν γνώριζα. Θεωρώ Εκείνον εξαιρετικά ικανό και διορατικό, ώστε να μην μου δείξει εικόνες που θα ήμουν ανίκανη να αντιληφθώ, εκτιμήσω, αποδεχθώ βάση του ποια ήμουνα τότε, αλλά να τις κρατήσει και να τις ξεδιπλώνει μπρος μου μία μία στο χρόνο και με τρόπο που Εκείνος έκρινε ορθό.

Όσο για το παράδειγμα συμβολαίου εκτός από κάτι στον κανόνα 6 που θεωρώ ουτοπικό προσωπικά, θα υπέγραφα.

Πολύ συγκαταβατικό ακούστηκε το "τους", (εγώ ο υπεράνω όλων σε ευφυία, ικανότητα κατανόησης και αντίληψης το βρίσκω εύκολο αλλά επειδή γνωρίζω τους πάντες εδωμέσα και τις νοητικές τους ικανότητες θεωρώ πως ένα τέτοιο θέμα θα "τους" είναι δύσκολο.) Αλλά επειδή πιθανών να μην το αντιλήφθηκα σωστά Θα μπορούσες μήπως να καθορίσεις σε ποιους αναφέρεται το "τους"....?

 

Απάντηση: Συναίνεση, αυτή η «γλυκιά» αμαρτία…

Συναινω να ειμαι με τον ανθρωπο που εχω απεναντι μου... Και στις πραξεις που μπορει να κανει, στις αποφασεις που μπορει να παρει... Αν για παραδειγμα κατι που αποφασησει οτι θελει να μου κανει, εμενα δεν μου αρεσει, ή στην τελικη δεν ειμαι ετοιμη για αυτο, το συζητω μαζι του... Και αποφασιζει εκεινος, οτι ειναι καλυτερο για μενα, χωρις να με κανει να νιωσω ανασφαλης και να χασω εστω και ενα κομματακι απο την εμπιστοσυνη που του εχω....
σκλαβια δεν ειναι να μην σε ακουνε και να μην σε υπολογιζουν, να μην κοιταζουν τα ορια σου, γιατι τελικα, θελουν ενα υγιες ατομο απεναντι Τους και γιατι οτι γινετε πρεπει να το απολαμβανουν και οι δυο...

ο καθενας με τον τροπο του...

 

Πιστευω οτι αν δεν γνωριζεις καλα το ατομο,απαγορευεται ρητα και δια ροπαλου να συναινεσεις σε τετοιους κανονες

 

Eξαιρετικά θέματα Ηλία! Αλλά πολλά μαζί  

Για το θέμα της "σαγήνης" θα συμφωνήσω με τον L_Strike. Αν επιτρέψουμε στη σαγήνη να επιρρεασει την όποια συναίνεση , τότε μάλλον εχουμε πέσει σε σοβαρό σφάλμα και αυτο ισχύει και για τις 2 πλευρές Κυρίαρχους και υπό.

Για το θέμα της συναίνεσης :
Απο την αλλη η συναίνεση έχει να κάνει απ' αρχής μεχρι τέλους με τον εαυτό μας. Ενας υπο συναινεί
καταρχήν με τα θέλω του και τις ανάγκες του και μόνο κατ' επέκταση και ως αποτέλεσμα μάλλον με
τον Κυρίαρχο. Ακόμα και η πιθανή συναίνεση στον 'άγνωστο' Κυρίαρχο είναι κατ'ουσία συναίνεση-
αποδοχή-ανάγκη προσωπικής εγκατάλειψης (για x λόγους).

Σαφώς και προφανώς ολοι μας συναινούμε σε διάφορα, άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα - ασυναίσθητα. Το κατα πόσο η συνείδησή μας είναι σε πλήρη λειτουργία και σε ποιο βαθμό την ώρα της συναίνεσης σε εναν Κυρίαρχο , αυτό ειναι θέμα που άπτεται της ψυχολογίας του καθενός και της δυνατότητας του να γνωρίζει τον εαυτό του και εξ' αυτου το γιατί κάνει την οποιαδήποτε επιλογή άρα και την οποιαδήποτε συναίνεση.

Αυτή η συλλογιστική μπορεί να οδηγήσει σε 3 είδη συναίνεσης (κατ'εμέ πάντα)

1ον Το ασυναίσθητο-εγωιστικό.

Αυτό συμβαίνει στους ανθρώπους που "ονομάζουν" τις ανάγκες και τα θέλω τους υποταγή. Σε κείνους που ίσως άθελά τους (εννοώ μη γνωρίζοντας καλά τον εαυτό τους ) χ ρ η σ ι μ ο π ο ι ο ύ ν την υποταγή τους "ως δώρο" προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους και να συμπληρώσουν τα κενά.

2ον Το ασυναίσθητο-καταστροφικό

Αυτό συμβαίνει στους ανθρώπους που "ονομάζουν" τις ανάγκες και τα θέλω τους υποταγή. Σε κείνους που ίσως άθελά τους (εννοώ μη γνωρίζοντας καλά τον εαυτό τους ) π ρ ο σ φ έ ρ ο υ ν την υποταγή τους ως δώροπροκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους και να συμπληρώσουν τα κενά.


3ον Το συνειδητό - ειλικρινές

Αυτό αφορά εκείνους που συνειδητά επιλλέγουν, γνωρίζοντας είτε την υποτακτική τους φύση είτε απλα την μαζοχιστική τους φύση και κατ΄ουσία επιλλέγουν συνειδητά είτε σχέση Κυριαρχίας - υποταγής , είτε σχέση S/m.


Κάπως έτσι απαντώνται φαντάζομαι σχεδόν ολα τα ερωτήματα , για το πρόσωπο ή την πρόταση...

για την συναίνεση στα "τυφλά" κοκ


Ολα πάντως χωρούν σαφώς περαιτέρω ανάλυσης , πιστεύω. Ειπα και στην αρχή πολλά θέματα και πολυδιάστατα!!

Ss

 

@lara [E-p]
Εκ των υστέρων, κρίνεις πως σε σαγήνευσε εντέχνως ο Ίδιος ή σαγηνεύτηκες (έχει μεγάλη διαφορά, τόσο στην ουσία όσο και στο αποτέλεσμα);

Υ.Γ. Τo ότι συναίνεσες βασιζόμενη κυρίως στο ένστικτό σου, χωρίς να έχεις επαρκή επίγνωση δεν αντικρούει το γεγονός πως στάθηκες ιδιαιτέρως τυχερή. Το ένστικτο προσφέρει ενδείξεις, δεν θεωρώ πως είναι επαρκές στοιχείο για την ανάληψη τόσο σοβαρών αποφάσεων.

 

Θα συναινούσατε ποτέ σε ένα τέτοιο συμβόλαιο αν δεν γνωρίζατε τον Κύριο; Ή την Κυρία;

βεβαιως, κι οσο πιο καυλωμενος και πηγμενος ειναι κανεις στις φαντασιωσεις του τοσο και πιο ευκολα θα συναινουσε,.,. Μεχρι να Τον/Την δει στην πραγματικοτητα..η μεχρι και να χυσει.

Στα λογια ειμαστε πρωτοι ολοι. Απο τα "καυλωμενα" λογια ισαμε την πραγματικοτητα μας χωριζουν ετη φωτος. Και η προσγειωση ανωμαλη.





Σε ποιον συναινείτε; Στο πρόσωπο ή στην πρόταση;

στην αναγκη να "ζησεις" την δικη ΣΟΥ φαντασιωση (ο αλλος ουσιαστικα χρησιμοποιειται ως μεσον κι οχι ως ουσια) και μονο σ αυτην. Αρα "συναινεις" στη γοητεια της προτασης. Μολις καλυφθει να σου και τα εαν και τα διοτι, να σου η πραγματικοτητα που τις περισσοτερες των περιπτωσεων ειναι απο απογοητευτικη εως και ζοφερη,.,.

 

zinnia εγω πιστευω οτι παιζει το πρωσοπο αρκετα σημαντικο ρολο.Δηλαδη ο "αερας" που κουβαλαει καποιος,η συμπεριφορα του,κτλ.Απο κει και περα ρισκο παιρνει ο καθενας μας ειτε ειναι Κυριαρχος ειτε υποτακτικος στο τι θα του προκυψει και αν ολα αυτα ειναι αληθινα εχει καλως.Εαν δεν ειναι και χρισιμευουν ως καλυψη τοτε εχουμε προβλημα.Τοσο απλα τα βλεπω και απο οτι ακουω εδω και καποια χρονια γυρω μου επιβεβαιωνομαι.

 

Δεν έκανε κάτι να με σαγηνεύσει, σαγηνεύτηκα με αυτό που έβλεπα, με αυτό που Ήταν και Είναι.

Η συναίνεση μου δεν ήταν βασισμένη ΚΥΡΙΩΣ στο ένστικτο μου. Έπαιξε κάποιο ρόλο αναμφισβήτητα, αλλά όπως είπες δεν είναι επαρκές στοιχείο για την ανάληψη μιας απόφασης ζωής.
Η απόφαση μου ήταν βασισμένη στην εμπειρία μου σαν γυναίκας και μέσα από τις σχέσεις που είχα στο παρελθόν, ήταν βασισμένη στην διορατικότητα μου να δω αυτά που δεν λέγονται και δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά, όπως επίσης και στην ικανότητα ανάλυσης αυτών που έβλεπα και που με οδηγούσαν στο συμπέρασμα πως έχει πιθανότητες να είναι αυτός που χρειάζομαι.
Βέβαια δεν ήμουν 20 χρονών κοριτσάκι, ήμουν 34 με αρκετές σχέσεις και ένα γάμο στις πλάτες μου και ουδέποτε υπήρξα κοκκινοσκουφίτσα ή άτομο που το βάρος των αποτυχιών των δικών της επιλογών το επιρρίπτει στους κακούς λύκους.
Βασικό δε λόγο της συναίνεσης μου, ήταν η γνώμη Κάποιου Master Τον Οποίο εκτιμούσα και εκτιμώ, ο Οποίος γνώριζε Τον Κύριο μου και Είχε τις συστάσεις Του.

Από κει και πέρα...ρίσκαρα!
Κάθε σχέση είναι ένα ρίσκο κάποιοι το παίρνουν και κερδίζουν, κάποιοι το παίρνουν και δεν κερδίζουν όσα οι πρώτοι...δεν λέω χάνουν γιατί δεν θεωρώ να χάνει κανείς ακόμη κι αν μια σχέση δεν οδήγησε στο ποθητό αποτέλεσμα. Όλα δρόμος και εμπειρίες μέσα απ΄ αυτόν.

Μην ξεχνάς επίσης, πως τότε ακόμη, μπαίνοντας στη σχέση αύτή, είχα δικαίωμα να ζητήσω release.
Όταν αποποιήθηκα το δικαίωμα αυτό, ήταν η στιγμή που ένιωσα πως..

Και λυπάμαι που θα διαφωνήσω με αυτό που ονομάζουν τύχη, δεν πιστεύω στην τύχη ή στα τυχερά. Πιστεύω πως ότι σπέρνεις θα θερίσεις και ότι αν και όταν είσαι έτοιμος να δεχτείς αυτό για το οποίο συνειδητά ή ασυνείδητα αποζητάς, τότε είσαι και σε θέση να το αναγνωρίσεις όταν εμφανιστεί και να επιμένεις να παραμένεις και να εργάζεσαι σκληρά να το διατηρήσεις και να το καλυτερέψεις. Όταν λες πως στάθηκα τυχερή και μέσα στο μυαλό μου έρχονται όλες οι απίστευτες δυσκολίες, τα κλάματα, ο πόνος και τόσα άλλα απο τα οποία πέρασα και περνάω για να είμαι εδώ που είμαι, απλά δεν μπορώ να το αποδεχτώ. Αν λέγοντας στάθηκα τυχερή εννοείς πως έκανα ορθή επιλογή τότε το αποδέχομαι.
Όπως αναφέρει και η ζίννια

Εκείνο που μπορώ να πω είναι πως εαν μετά από την προσγείωση, όταν πλέον τα ροζουλιά γιαλια της διέγερσης, των φαντασιώσεων, των προσδοκιών εξαφανίζονται και αρχίζουν τα δύσκολα, και βλέπεις την πραγματικότητα γυμνή κι αντιλαμβάνεσαι πως Θεέ μου είμαι ακόμη στην αρχή, κι είσαι ακόμη εκεί και επιμένεις και προσπαθείς, τότε μάλλον έκανες μια ορθή αρχική επιλογή.