Ψυχολογικός πονος.

Θα ήθελα να ακούσω απόψεις σχετικά με το θέμα του ψυχολογικού πόνου.
Με προβληματιζει απο μικρή αυτό.
Τον έχετε βιώσει? Τον αναζητάτε? Έχετε παρατηρήσει να τον προκαλείται μόνοι σας στον εαυτό σας, κάνοντας π.χ σκέψεις που σας πονάνε?

 

Είχα μία φίλη στην Χαλκίδα που όταν την έδεναν ήθελε να αυτοπροκαλεί τέτοιο πόνο, πάντως της άξιζε ο τρόπος που την ξευτίλιζε ο Μάστερ της ακόμα κι όταν αυτή δεν το ήθελε, οπότε και να μην ήτανε αυτός προκαλούσε μόνη της πόνο.

 

Με ποιο τροπο το εκανε αυτο?? 

 

Κατά την γνώμη μου ο/η σωστός υπό πρέπει να πονάει ψυχικά μετά από κάθε φορά που τιμωρήτε... διότι έχει κάνει κάτι που δυσαρέστησε τον/την Dom του/της

 

ο ψυχολογοκος πονος ειναι αυτος που μας επιρρεαζει περισσοτερο ο σωματικος υποχωρει μετα απο ενα χρονικο διαστημα η παραμεριζεται απο καποιον εντονοτερο

 

Πέραν του ψυχολογικού πόνου που προκαλείται από αστάθμητους παράγοντες, όπως η απώλεια λόγω θανάτου κάποιου αγαπημένου μας προσώπου, ή το τέλος μιας σχέσης που εμείς θα θέλαμε να συνεχιστεί, ή απλά του ψυχικού πόνου που προκαλούμε οι ίδιοι στον εαυτό μας, όταν υποκύπτουμε σε συναισθήματα ανασφάλειας, ζήλειας, χαμηλής αυτοεκτίμησης, ενοχών και λοιπών αρνητικών συναισθημάτων, υπάρχει και ο ψυχικός πόνος ο οποίος μπορεί να προκληθεί από την δράση ενός Κυρίαρχου/Σαδιστή στην υπό του.

Πώς θα μπορούσε να το κάνει αυτό ένας Κυρίαρχος/Σαδιστής και γιατί;

Πιστεύω - και διορθώστε με οι Κυρίαρχοι/Σαδιστές αν κάνω λάθος - ότι από την στιγμή που έχετε διαγνώσει κάποιο σημείο στην ψυχοσύνθεση της υπό που χρήζει χειρισμού, καθοδήγησης, παρέμβασης, έτσι ώστε να υπερβεί κάτι που της προκαλεί μπλοκάρισμα στην αντιμετώπιση του εαυτού της, της BDSM σχέσης ή της ζωής, ο Κυρίαρχος επεμβαίνει (αν θέλει να δει χαϊρι η σχέση και η υπό να προχωρήσει στον δρόμο της αυτοκυριαρχίας της). Φαντάζομαι πως για έναν σαδιστή το ότι η υπό πονάει είναι διεγερτικό. Δεν το καταλαβαίνω επακριβώς αλλά έτσι πρέπει να είναι, εξ ορισμού. Το ότι η υπό θα υπερβεί το σημείο που την ενοχλούσε δεν βοηθάει στο να παρακάμψει τον ψυχικό πόνο τον οποίο πρέπει να βιώσει μέχρι να ολοκληρώσει τις όποιες νοητικές και συναισθηματικές επεξεργασίες απαιτούνται για να ολοκληρώσει την διαδικασία (βιώνω, ξεπερνώ, επουλώνω).

Ας πάρουμε το συναίσθημα της ζήλειας. Θα μπορούσε κάποιος Κυρίαρχος, ο οποίος επιθυμεί μία (κατά την δική του κρίση) υγιή σχέση με μία υπό, μία σχέση όπου η υπό δεν ενοχλείται από το ενδιαφέρον του Κ και σε άλλες υπό, να την υποβάλλει σε μία διαδικασία ζήλειας. Αν βιώσει την ζήλεια και την ξεπεράσει (με την κατάλληλη στήριξη και καθοδήγηση από τον Κ ή την απόλυτη αδιαφορία του αν κρίνει ότι καλύτερα θα το δουλέψει μόνη της μέσα της) θα είναι ελεύθερη πλέον από μελλοντικό ψυχικό πόνο σε περίπτωση "μαμουνιάς" του Κ (τα λέω χαριτωμένα για να εκφράσω την συγκαταβατικότητά μου σε πολυγαμικούς Κ - η συγκαταβατικότητα θα καταπολεμηθεί σε επόμενο κεφάλαιο) ή από την ανάγκη εξωτερικής επιβεβαίωσης της υπό ή σύγκρισής της με άλλες γυναίκες (καταστροφική για ένα ολοκληρωμένο άτομο). Άρα ο ψυχικός πόνος της υπό οδηγεί σε μελλοντική αποφυγή του πόνου μακροπρόθεσμα.

ΚΑΙ ΑΡΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ. 

Τί γίνεται όμως όταν τελειώσουν τα αδύναμα σημεία του χαρακτήρα μιας υπό; Πώς εκφράζεται ο Κυριαρχικός σαδισμός τότε; Δεν τελειώνουν ποτέ τα αδύναμα σημεία; Οι Κυρίαρχοι εφευρίσκουν νέες εστίες; Προχωρούν σε πιο πολύπλοκα πράγματα; Επικεντρώνονται σε σημεία που δεν αφορούν την εξέλιξη της υπό αλλά είναι απλά σημεία που προκαλούν ψυχικό πόνο χωρίς να επιφέρουν καμία νέα γνώση ή εσωτερική διεργασία (ένας ανώφελος εξευτελισμός ας πούμε, σε μία υπό που μαζοχιστικά διεγείρεται από εξευτελισμούς);

ΚΑΙ ΑΡΑ ΕΚΕΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΟ ΣΑΔΙΣΜΟ Η/ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ ΣΤΟΝ ΜΑΖΟΧΙΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΟΥΣ 

Όσον αφορά τα ερωτήματα της νηματοθέτιδος σχετικά με την πρόκληση ψυχικού πόνου στον εαυτό μας, προσωπικά στο παρελθόν το έκανα όταν ήμουν αντιμέτωπη με κάποιον άλλο ψυχικό πόνο, ένα πένθος ας πούμε. Μετατόπιζα την εστία του πόνου, αυτό με βοηθούσε μυστηριωδώς. Τώρα δεν το κάνω πια. Βιώνω τον πόνο, αφήνω να κάνει τον κύκλο του και "καθαρίζω". Επίσης μπορώ πλέον να κάνω αρνητικές ή θετικές σκέψεις κατά βούληση. Μπορώ να περάσω ώρες ολόκληρες αυτολύπησης από επιλογή και ώρες ολόκληρες μανικής χαράς πάλι από επιλογή. Συνήθως ακολουθώ τις κλιματικές διακυμάνσεις ή τον έμμηνο κύκλο με τις ορμόνες του. Συνήθως - αλλά όχι πάντα - μπορώ να βγω από τον ένα κύκλο ή τον άλλο κατά βούληση. Νομίζω ότι είναι κάτι σαν έλεγχος των συναισθημάτων. Κάτι σαν να κολυμπάω μέσα στα συναισθήματα, απολαμβάνοντας το ότι είμαι ζωντανή, είτε είμαι στον έναν κύκλο είτε στον άλλον.

Ενδιαφέρον θέμα. Και μία ερώτηση ακόμη: Πώς εισπράττει ο Κ τον ψυχικό πόνο της υπό; Πώς τον καταλαβαίνει; Τον φαντάζεται; Περιμένει κάποιο feedback; Λεκτικό, σωματικό, αντιδράσεις μέσω πράξεων; Πώς αισθάνεται ένας Κ αντιμέτωπος με την απάθεια της υπό του όταν περιμένει κάποια φυσιολογική αντίδραση και δεν παίρνει τίποτα;

 

Εμενα μου φαινεται αδιανοητο να προκαλεις πόνο στον εαυτο σου οσο sub κι αν εισαι.Παντως θα ηθελω να ακουσωσε αυτο τους ιδιους τους sub/slave

 

Αδιανοητο για ποιο λογο?Και γιατι σου φαινεται φυσικο να δεχεται καποιος πονο απο εναν αλλο ειτε ψυχολογικο ειτε σωματικο?

 

Πολύ ενδιαφέρον θέμα soft_crystal θα κάνω μια προσπάθεια να το προσεγγίσω αν και δεν τα έχω ξεκαθαρισμένα.

Όλοι οι άνθρωποι πιστεύω πως έχουν βιώσει τον ψυχολογικό πόνο, μερικούς τους άγγιξε περισσότερο άλλους καθόλου.Προσωπικά υπάρχουν εποχές,χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω ποιές είναι αυτές, που τον αναζητώ έντονα.Όταν είμαι μόνη τον προκαλώ εγώ στον εαυτό μου.Τις περισσότερες φορές κάνοντας σκέψεις που πονάνε.Οπότε λαμβάνω ψυχολογικό πόνο εκ του ασφαλούς δλδ τόσο πόνο ώστε να μπορώ να με συνεφέρω μετά.

 

Απάντηση: Ψυχολογικός πονος.

Πιστεύετε πως η πρόκληση ψυχολογικού πόνου στον εαυτό μας είναι στοιχείο σαδομαζοχιστή? Μπορεί να σημαίνει τάση αυτοκαταστροφής? Προσωπικά το εκλαμβάνω ως αυτοκαταστροφή για να αναγεννηθώ, νιώθω δλδ πως μέσα από τον πόνο αυτό σκοτώνω τις αδυναμίες ή έστω τις αποδυναμώνω.
Από την άλλη δεν προκαλώ μόνη μου σωματικό πόνο. Ξέρω πως άλλοι μαζοχιστές το κάνουν. Πιστεύετε πως μπορεί αυτά τα δυο να είναι το ίδιο?

 

Re: Απάντηση: Ψυχολογικός πονος.

Άποψή μου είναι πως ο σωματικός και ο ψυχικός πόνος στο bdsm πρέπει να συνδέονται με την ηδονή. Αν δεν συνδέονται, πιστεύω πως δεν έχουμε να κάνουμε με ερωτικό σαδομαζοχισμό, αλλά με περίεργες και νοσηρές καταστάσεις.

 

Re: Απάντηση: Ψυχολογικός πονος.

Συμφωνώ απόλυτα !!!! Αν και, ξερεις, το ιδιο ακριβως θα σου πουν κι οσοι αρεσκονται στο νοσηρο και μονο μέρος. Πως γι αυτο το κανουν γιατι απο αυτο αντλουν ηδονη.. Εκει ομως, αλλοι ειναι ικανοτεροι να επεμβουν (αν τους ζητηθει) και να θεραπευσουν (αν θεραπευσουν).