Αφιερώσεις Τραγουδιών

Re: Απάντηση: Re: Αφιερώσεις Τραγουδιών

Ψαρονίκος = Νίκος Ξυλούρης man... η εκτέλεση του Ερωτόκριτου από εκείνον είναι αμίμητη...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Αφιερώσεις Τραγουδιών

Αν δλδ,Ψαρο=Ξυλούρης(εφόσον ψαρονίκος και ψαραντώνης = Νίκος και Αντώνης Ξυλούρης αντίστοιχα),τότε η ψαροταβέρνα είναι η ταβέρνα του Ξυλούρη;

υψιλον σίγμα:τον έχω τον ερωτόκριτο και από τον Ξυλούρη..

 

Απάντηση: Αφιερώσεις Τραγουδιών

Αερικό

Ερμηνεία: Μελίνα Κανά
Μουσική/Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν τη φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν

Εκεί που φτερουγίζει ο νους
Εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτ’ ένα δε ζυγώνει

Ω ωωω ω
σαν αερικό θα ζήσω
ω ωωω ω
σαν αερικό

Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είν’ αληταριό
π’ όλο θα δραπετεύει

Ω, σαν αερικό θα ζήσω...​

για τη female  

 

Foresee the traitors of the future embrace the changes of today
Fulfill the secrets of tomorrow to change the outcome, of yesterday
We forgive the world for nothing as we commemorate each day
But in the sunrise of tomorrow today will fall and fade away
Should we be sheep who live forever should we be lions for one day
That is the question of tomorrow that is the answer of today

Behold the traitors of tomorrow deceive the comrades of today
Conceive the treason of the future dressed in the murder of yesterday
Someday the traitors will be numbered as we unveil the light of day
But in the sunrise of tomorrow today will fall and fade away
Should we be sheep who live forever should we be lions for one day
That is the question of tomorrow that is the answer of today


ordo rosarius equilibrio - 02 sheep for a lifetime, or lion for a day

 

Απάντηση: Αφιερώσεις Τραγουδιών

male part

Ας συνεχίσω στα χνάρια της sapfw...

Διάφανος
Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τραγούδι: Σωκράτης Μάλαμας



Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα

σαν ξένος σαν ξενάκι σαν παντά ξένος.

Κι ήρθε και κατακάθισε πάνω μου σα σεντόνι

όλη της γης η σκόνη.

Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα·

έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο.

Aνέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης,

το ψέμα δεν το βλέπεις;

Στη πλώρη ακουμπισμένος ένας διάφανος

τα κόκαλα μετράει, μένει άφωνος.

Τρώει την πέτρα σαν ψωμί ο Καίσαρας Βαλιέχο·

άλλο αδερφό δεν έχω.

Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά·

η Ισπανία γέρνει κι η μόνη που νικά,

η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας

χωρίς τη θέλησή μας.

Στου δειλινού την άκρη δεν βλέπεις όνειρα·

αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα.

Βλέπεις τον άνθρωπο μικρό που τον πατάν στ' αλήθεια

τα πόδια του τα ίδια.
​

σημείωση: Τα λόγια γράφτηκαν μετά από ανάγνωση ποιημάτων του César Vallejo.​

 

Απάντηση: Αφιερώσεις Τραγουδιών

ταιριάζει με το mood μου...

 

Απάντηση: Αφιερώσεις Τραγουδιών

ομοίως...

 

Για μένα...

 

 

.... αν φταις εσύ,
αναλαμβάνω την ευθύνη την μισή,
δίνω ένα τέλος στην μεγάλη μας φυγή
και ξανακτίζω πάνω στην καμμένη γη,

αν φταίω εγώ,
την ενοχή μου δίχως φόβο ομολογώ
κι αν σου 'χει λείψει μια παρήγορη αγκαλιά,
συγχώρεσέ με κι ας βρεθούμε όπως παλιά....

 

παιρνο οτι αξιζω μου αντιστιχη μια σκλαβα και εμενα νομιζω στα κοκκινα φαναρια η χελμη που λεει μην μα αφηνεισ θα φαρμακοθω ειναι μαστ σκλαβα να σερνεται στα σοκακια τησ τρουμπασ στη φιλονοσ ηταν σουπερ ποτε θα δω στην αιολου σκλαβα να σερνεται στα ποδια του αφεντη τησ σε αυτην αφιερωνω το αν ειχα μια αναπνοη του ρεμμου

 

Αύριο Τρίτη 11/03 έχει την καταπληκτική ταινία "Κόκκινα Φανάρια"..., μην ξεχνάμε ότι ήταν και υποψήφια για OSCAR..., ΄δεν έχουμε και πολλές άλλωστε...
Πιστεύω ότι στους στίχους του ομώνυμου τραγουδιού βρίσκουμε όλοι μας κομμάτια του εαυτού μας και κυρίως εκείνα που για διάφορους λόγους, επιμένουμε να κρατάμε μόνο για εμάς...

Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δεν ζήσαν,
να που δε ξέρουν, τι 'ναι πόνος και καϋμός,
πώς κλαίει ο άνθρωπος, που τα όνειρά του τώρα σβήσαν,
πόσο πικρός του κόσμου ο κατατρεγμός.

Πνιχτές ανάσες και βρισιές,
βαμμένα χειλια παγωμένα στις γωνιές
κι είναι θάνατος αργός,
του πεζοδρόμιου ο νόμος ο σκληρός

Πληρωμένες αγκαλιές, ιστορίες τραγικές,
γράφονται μες τις κρύες φτωχογειτονιές,
το τραγούδι σπραραγμός, η ζωή κατατρεγμός,
το καλντερίμι ένας ατέλειωτος καϋμός.

Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δεν ζήσαν,
να που δεν ξέρουν τι 'ναι πόνος και καϋμός,
πώς κλαίει ο άνθρωπος που τα όνειρά του τώρα σβήσαν,
πόσο πικρός του κόσμου ο κατατρεγμός.

Σβήσαν τα φώτα στα στενά,
του λιμανιού τα καλντερίμια σκοτεινά
και σταμάτησε η ζωή,
το ψέμα το φτιασιδωμένο της, να ζει.

Πίκρα, δάκρυ στεναγμός, ξεχαστήκαν κι ο καϋμός,
έγινε όνειρο, γαλάζιος ουρανός
και τα πρόσωπα χλωμά, κουρασμένα τα κορμιά,
μέσα στον ύπνο ψάχνουν να βρουν λησμονιά!