Έκθεση των παιδιών στη σεξουαλικότητα των γονιών

Αυτο ειναι το θεμα του thread (Post #1). Οχι? 

 

χεχε, σ' ευχαριστώ, αυτό συμβαίνει όταν γράφεις από τη δουλειά με τα τηλέφωνα να διακόπτουν.

Αυτή ήταν η φράση ολοκληρωμένη.

Το να έχει και να απολαμβάνει το παιδι ασφάλεια και προστασία, δεν σημαίνει πως πρέπει να το φλομώνουμε ψέματα, έχοντας την εντύπωση πως δεν παίρνει χαμπάρι, όταν κάτι πάει στραβά.
Μια τέτοια στάση και η άρνηση να μιλήσεις στο παιδί και να του εξηγήσεις, με εκείνες τις λέξεις και με τρόπο που το ίδιο αντιλαμβάνεται, πως ναι κάτι συμβαίνει είναι κατά την άποψη μου λανθασμένο και οδηγεί το παιδί σε συμπεράσματα πολλές φορές καθοριστικά για την εξέλιξη του και την σχέση με τους γονείς.
Έτσι όταν οι γονείς, δεν λέω με όλη την καλή θέληση να προστατέψουν, απλά κλείνουν το κάθε πρόβλημα πίσω από πέπλο σιωπής, πάρουν π.χ. διαζύγιο και αρνούνται να το συζητήσουν με το παιδί, τι καταφέρνουν? Να νιώθει πιο προστατευμένο και πιο ασφαλές ή αντίθετα επειδή δεν κατανοέι τι συμβαίνει γεμίζει ανασφάλειες και συμπεραίνει, ότι το ίδιο ήταν κακό και ο γονέας έπαψε να το αγαπά ή επειδή ήταν εκείνο άταχτο το τιμωρούν και τα παραδείγματα θα μπορούσαν να αφορούν πολλά άλλα,. όπως ένα μη γένοιτο θάνατο, ή ασθένεια στην οικογένεια?
Αν τα παιδιά τύχει να δουν όχι από τους γονείς αλλά από κάποια ταινία που έτυχε να δουν (παρακαλώ να μηναρχίσουν οι ηθικολογίες και τα μαθήματα για το πως να ελέγχουμε το καθετι που βλέπει το παιδί) ή άκουσαν από τους συμμαθητές τους πως οι γονείς έχουν σεξουαλική ζωή, ο γονέας θα πρέπει να αρνηθεί πως κάνει κάτι τέτοιο αλλιώς είναι ανώριμος και βίαια επεμβαίνει στην ανάπτυξη του?

Πραγματικά νιώθω την ανάγκη να αντιληφθώ πως ο Ίδιος αντιλαμβάνεστε την έκθεση των παιδιών.
Εννοείτε την γνώση των παιδιών πως οι γονείς τους έχουν σεξουαλική ζωή γενικά. εννοείτε την τυχαία ίσως επαφή με κάποιο βογγητό των γονιών, την ώρα που έπρεπε να κοιμάται ή το να κάνουν σεξ μπροστά στα παιδιά?

 

Απάντηση: Έκθεση των παιδιών στη σεξουαλικότητα των γονιών

Κατοπιν Αδειας Του Κυριου μου


Ειναι ενα υπεροχο θεμα. Διαβασα τα περισσοτερα απο τα ποστ και σε καθε ενα μου ερχοταν και κατι να πω (μερικα ομολογω πως τα περασα στα πεταχτα λογω ελλειψης χρονου συγγνωμη).

Μπορω να πω πως η συζητηση εχει ξεφυγει απο τα αρχικα ερωτηματα στα οποια νομιζω διαφωνω σε ολα με τον τροπο που εχουν γραφει (εναν γενικοτερα αρνητικο τροπο εναντι στην σεξουαλικοτητα αν το καταλαβα καλα) και εχει φτασει να γινει συζητηση διαπαιδαγωγησης.

Πηρα ενα λεπτο για να σκεφτω πως αντιδρω εγω με τα παιδια μου στο θεμα της διαπαιδαγωγησης και της γενικοτερης αναπτυξης τους. Ομολογω πως ποτε δεν διαβασα πολλα περι παιδικης ψυχολογιας ουτε ετρεχα σαν τις αλλες μαμαδες επειδη το παιδι ετυχε να κλαψει για καποιον οποιονδηποτε λογο στην παιδικη χαρα κλπ. Γενικα εχω παντα μεσα στο μυαλο μου πως το παιδι μου δεν ειναι και δεν θα γινει ποτε ιδιοκτησια μου. Ο εαυτος του ειναι δικια του ιδιοκτησια, με τις δικες του σκεψεις, την δικια του ψυχη και θα βρει τον δικο του δρομο. Το μονο που μπορω να του προσφερω ειναι να τον κανω αρκετα δυνατο ετσι ωστε να μπορει να πατησει τα ποδια του μονος του. Δεν προσπαθω να του φυτεψω ποτε ιδεες τις οποιες εγω θεωρω σωστες, ουτε να του κλεισω τα ματια σε πραγματα που θεωρω λαθος. Οι μονοι κανονες που ακολουθουμε ειναι αυτος της ευγενειας και της συντροφικοτητας στην αναπτυξη του και φυσικα εκεινον της συνεπειας στα πραγματα που λεμε και του σεβασμου στον απεναντι του. Απο εκει και περα ειναι ελευθερος να κανει και να σκεφτει οτι θελει. Για το θεμα της σεξουαλικης διαπαιδαγωγησης ειμαι μαλλον λιγο πισω μιας και ειναι ακομα πολυ μικρα για τετοιες συζητησεις, ομως δεν θα αντιδρουσα αλλιως και σε μια τετοια συζητηση. Το θεμα απλα με την φυσικοτητα που αρμοζει, μπορω να του δειξω τα παντα. Το τι αυτο θα αποφασισει πως του ταιριαζει ειναι εντελως δικο του θεμα.

Τα παιδια μου δεν εχουν βρεθει ποτε αντιμετωπα με οποιοαδηποτε εκφραση σεξουαλικοτητας μου. Δεν εχω φορεσει ποτε το κολαρο μου μπροστα τους. Κρυβω παντα επιμελλως τα σημαδια μου. Δεν βλεπω το λογο να τα φερω αντιμετωπα με κατι που δεν τους αφορα, οπως δεν τα φερνω αντιμετωπα με οποιαδηποτε προσωπικα προβληματα θα μπορουσαν να αφορουν αμεσα την προσωπικη μου ζωη. Ομως ακομα και (αν) ακουγαν οποιοδηποτε βογγητο απο την διπλανη πορτα και ρωτουσαν τι ειναι αυτο δεν βλεπω τον λογο που αυτο θα επρεπε να με φερει σε οποιονδηποτε πανικο, εκτος απο το να προσπαθησω με οσο πιο απλα λογια μπορω και σκεφτομενη την ηλικια που βρισκονται πως εχουν τα πραγματα. Πιστευω πως το χειροτερο που μπορει να υπαρξει στο θεμα της σεξουαλικης διαπαιδαγωγησης ειναι η παραπληροφορηση. Απο το να ντρεπονται να ρωτησουν εμενα και να πρεπει να τα μαθουν μεσα απο συμμαθητες, φιλους, τηλεοραση, φορουμ και να μην ξερουν στο τελος να προστατευτουν. Οπως εχουμε δει παραδειγματα απο κοριτσια ενηλικα (ακομα και στο σε αυτο το φορουμ) πια που δεν ηξεραν τους απλους κανονες της αντισυλληψης. Μαλλον επικυνδινο ειναι να κλεινεις τα ματια και να λες πως δεν υπαρχει κατι εκει να συζητησουμε παρα προστασια. Ακομα και αργοτερα με τις παρεες τους και τους φιλους τους προτιμω να ειναι ανοιχτα προς εμενα και ελευθερα, να ειναι στο σπιτι ακομα και με τους σεξουαλικους τους συντροφους, παρα σε καποια σοκακια στα οποια δεν μπορω να τα προστετευσω.

Ειχα την τυχη να ζω ακριβως σε μια τετοια οικογενεια που το σεξ σαν θεμα δεν ηταν ταμπου. Μπορουσα καθε ωρα και στιγμη και παω στην μητερα μου και να την ρωτησω οτι και να ηθελα και επερνα παντα απαντησεις. Καπου διαβασα σε ποστ της lara να λεει πως η μαμα της της εκανε σχεδιαγραμματα να της δειξει πως γινεται και χαμογελασα το ιδιο εκανε και η δικη μου οταν μου πρωτοηρθε περιοδος. Το πρωτο μου ραντεβου σε γυναικολογο για να πληροφορηθω για την αντισυλληψη και για να κανω τεστ παπ απο τοτε που ειμαι σεξουαλικα ενεργη ηταν μαζι με την μητερα μου. Το οτι οι γονεις μου ισως να εχουν οποιαδηποτε σεξουαλικη ζωη δεν ξερω γιατι θα επρεπε να με αηδιαζει. Ανθρωποι ειναι οπως ολοι οι αλλοι. Μαλιστα θα χαιρομουν αν ηξερα πως μετα απο 40 χρονια γαμου ειναι ακομα τοσο αγαπημενοι  

 

Απάντηση: Έκθεση των παιδιών στη σεξουαλικότητα των γονιών

Θεωρώ προφανές πως τοποθετήθηκα επι των ερωτημάτων του thread που σαφέστατα έθεσε η female στο εισηγητικό της post #1 και φυσικά όχι για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών που παρεισέφρησε, άγνωστο πως.

Υπενθυμίζω το θέμα και κλείνω εδώ την παρέμβασή μου.

 

Re: Απάντηση: Έκθεση των παιδιών στη σεξουαλικότητα των γονιών

Σας ευχαριστώ πολυ  

 

ωω ειναι τέλειο...


Το όλο ζήτημα μου θύμησε το απολαυστικό παράδοξο του ταμπόν. Θα ακούσετε χιλιάδες δικαιολογίες από ανθρώπους που δεν τα χρησιμοποιούν εκτός από τη μία και μοναδική που έχει να κάνει με το ταμπου της δυισδυσης.

Ετσι και με τα παιδιά. Το ζήτημα δεν είναι εαν θα φανερώσουμε τη σεξουαλικότητά μας απέναντι τους, αλλά περισσότερο οτι δεν θέλουμε να αποδεχθούμε την ίδια τη σεξουαλικότητά τους (και ενδομοιχα τον διαχωρισμό της από εμάς). Όπως και να το κάνουμε η φαντασιώση οτι θα μείνουν για πάντα παιδιά είναι πολύ δυνατή στους γονείς: δηλαδη εξαρτημένα και ερωτευμένα από και με εμάς.

η διαμάχη της ντόρας με τη female είναι ένα τέλειο case study αυτής της συλλογιστικής.

Για ένα παιδί που έχει περάσει ομαλά τα αρχικά στάδια της ψυχικής του ανάπτυξης η ύπαρξη σεξουαλικής ζωής από τους γονείς του, του επιτρέπει να σκοτώσει μια και καλή τη δική του σεξουαλική σχέση με τους γονεις του, κι έτσι να επιταχύνει τον ρυθμό της δική του αυτοτελούς συγκρότησης. Ναι είναι λίγο οδυνηρό αυτό, αλλά καλύτερα να συμβεί στα 6-8-10 παρά στα 30 ή με το θάνατο των γονιών ή ποτέ.

Οπότε το βασικό ερώτημα δεν είναι πως διαχειριζόμαστε τη BDSM σχέση μας με τα παιδιά μας, αλλά πως διαχειριζόμαστε τη σεξουαλικότητά τους και τη δική μας. Γιατί όποιος απαντήσει σε αυτό, η απόσταση για να λύσει και το θέμα του BDSM είναι ελάχιστη.

είναι τόσο αστείο να βλέπεις πόσο αργά αλλάζει ο κόσμος και πόσο οι αλλαγές που βλέπεις γύρω σου είναι περισσότερο αποτέλεσμα του μικρόκοσμου που έχεις επιλέξει να ζεις και λιγότερο μιας υποτιθέμενης αλλάγης των κοινωνικών συνθηκών...

οι ηλικίες είναι αδιάφορες τελικά όταν αναφερόμαστε στον κοινωνικό συντηρητισμό. ή για να το θέσω πιο σωστά εάν θέλεις να γίνεις σαν τη μαμά σου ή τον μπαμπά σου θα το καταφέρεις κάποια στιγμή (εκεί γύρω στα 28-32). Το ακομα πιο εντυπωσιακό είναι πως η μαμά σου και ο μπαμπάς σου μέχρι τότε μπορεί να έχουν αλλάξει. Αλλά εσύ σαν ελληνας της αυστραλίας θα συνεχίζεις να ακούς καζατζίδη και να σκεπάζεις την τηλεόραση με σεμεδάκια.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η μητέρα μου και ο αδερφός μου. Η μητέρα μου την οποια εκθέτω οπως η ντόρα την κόρη της καθως είναι σχεδόν 70 και εγκληματικά έχει ερωτική και σεξουαλική ζωή (όχι με τον πατέρα μου, και μαλιστα είναι πολύ ερωτευμένη φτου της φτου της) εχει προχωρήσει τη σχέση της με το σεξ και τα παιδιά της και το έχει δουλέψει αυτό κυρίως μαζί μου που είχε και το μεγαλύτερο θέμα (και εγώ το είχα λυμένο και είχα τη διάθεση να τη βοηθήσω). Ο αδερφός μου όμως δυστυχώς έμεινε έξω από αυτή την διαδικασία, με αποτέλεσμα τώρα να αναπαράγει τα θέματα που η μητέρα μου θα είχε 7-8 χρόνια πριν. Εάν η μητέρα μου δούλευε το ίδιο πράγμα 20 χρονια νωρίτερα, ο αδερφός μου δεν θα είχε τέτοια θέματα τώρα και εγώ (που είμουν παντα πολυ ανεξαρτητος) θα είχα γλυτώσει πολυ κοντρα και φαγωμαρα. Αλλά τι να κανουμε, ετσι λειτουργουν οι ανθρωποι.

 

Χαίρομαι ιδιαίτερα που διαβάζω τις απόψεις σας. Ακόμα κι όταν διαφωνώ έντονα.




Αν οι γονείς έχουν μια πραγματικά καλή σχέση μεταξύ τους... Ή υπάρχει μια πραγματικά καλή σχέση που τα παιδιά νοιώθουν... Αν σε γενικές γραμμές οι γονείς παίρνουν ευτυχία από τη σχέση τους... Τα παιδιά το νοιώθουν, ασφαλώς. Η φυσικότητα της ύπαρξης σεξουαλικής ζωής είναι φυσικά αποδεκτή τότε. Ποιο παιδί δεν χαίρεται με την ευτυχία των δικών του; Τότε ακόμα και οι καυγάδες που υπάρχουν ενίοτε δεν διαταράσσουν τίποτα.

Θεωρώ απαραίτητο να ενημερώνει κανείς τα παιδιά από νωρίς για τη φυσιολογία τους και να απαντάει σε ερωτήσεις και απορίες ανάλογα με την ηλικία κλπ., όπως ειπώθηκε. Δεν βρίσκω κανένα λόγο να θεωρεί κανείς τη σεξουαλικότητα ή τη σεξουαλική ζωή οτιδήποτε άλλο από φυσική και αυτό "περνάει" αναλόγως και στα παιδιά.



Παρ' ολ' αυτά δεν νομίζω πως υπάρχει λόγος να γνωρίζουν τις λεπτομέρειες των γονεϊκών σεξουαλικών πρακτικών. Δεν νομίζω να χρειάζεται να ξέρουν οτι οι γονείς, για παράδειγμα, κάνουν παρτούζες με τους κολλητούς. Δεν χρειάζεται να ξέρουν γιατί η μαμά ή ο μπαμπάς βογγάει απόψε.

Ούτε οι γονείς, αντίστοιχα, τις λεπτομέρειες της ερωτικής ζωής των παιδιών τους. Δεν χρειάζεται να ξέρουν κάθε πότε μαλακίζεται ο μικρός ή η μικρά. Τι ακριβώς κάνει με το γκόμενο ή τη γκόμενα. Δική τους υπόθεση είναι, πιστεύω. Ιδίως από τη στιγμή που τα δύο αυτά ερωτικά στιγμιότυπα δεν συναντώνται. Ιδίως από τη στιγμή που τα παιδιά χρειάζονται ανεξαρτησία και να σχηματίσουν το δικό τους χαρακτήρα.



Μπορεί να θεωρούμαι πουριτανή, συντηρητική και..., και..., και ...(προσθέστε επίθετο κατά βούλησιν), αλλά θεωρώ πως η ερωτική ζωή σ' αυτή την κοινωνία αποτελεί προσωπικό θέμα. Σ΄αυτή την κοινωνία, η συγκεκριμένη γνώση της σεξουαλικής ζωής του άλλου δεν είναι φυσικά αποδεκτή, αλλά αντίθετα, αποτελεί εύκολο θέμα χλευασμού και εκχυδαϊσμού του ατόμου. Ακόμα και σ' αυτήν εδώ την κοινότητα, που προσπαθεί ή / και διατείνεται πως προσπαθεί να είναι πιο ανεκτική στις προσωπικές σεξουαλικές επιλογές.



Αντίθετα, θεωρώ πως η σεξουαλική ζωή δεν είναι θέμα άξιο κρίσης από κανέναν ούτε αφορά κανέναν πλην των άμεσα εμπλεκομένων. Δεν θεωρώ, δηλαδή, οτι έχω καμία θέση να κρίνω κανέναν για τις προσωπικές του ερωτικές προτιμήσεις και επιλογές όσο κανείς δεν έχει θέση να κρίνει τι κάνω στο κρεβάτι μου, παρεκτός κι αν βρίσκεται πάνω σ΄αυτό. Σ' αυτήν εδώ την κοινωνία, όμως, η λεπτομερής γνώση της σεξουαλικής δραστηριότητας των / του γονέα βάζει το παιδί στη δύσκολη θέση του κριτή και του αναγκαστικού αποδέκτη συγκεκριμένων στιγμιοτύπων, θέση αναγκαστικής αποδοχής λόγω της εγγενούς αγάπης του.





​

 

δηλαδη αμα ενα παιδι ειναι περιεργο και βλεπει το μπαμπα να οδηγαει πρεπει ο μπαμπας να το παρει και να αρχισει να του εξηγει τη ειναι ο συμπλεκτης και τη το στροφομετρο εγω θα το ξαναπω ολα στην ωρα τους!ας ψαξουν και ας εξερευνισουν και κατι μονα τους!δεν ειναι αναγκη να τους ερχοντε ολα ετοιμα στο πιατο!και θα ξαναπω για πολοστη φορα δεν ενωω να τους κρατησουμε κρυφο πως τα παιδια δεν τα φερνει ο πελαργος εξαλλου στη σημερινη εποχη θα ηταν λιγο δυσκολο χεχεχεχε

 

Απάντηση: Re: Έκθεση των παιδιών στη σεξουαλικότητα των γονιών

Aυθαιρετα γενικευμενη τοποθετηση.

Η σεξουαλικη ζωη των γονιων υπαρχει.Μηπως εννοεις οτι πρεπει να γινονται τα παιδια κοινωνοι αυτης;Και με ποιο τροπο;Και πως διασφαλιζεται η συνεχιση της ομαλης ψυχικης τους αναπτυξης μετα την ηλικια των 6-8-10;Η θεωρειται αυτο ελασσονος σημασιας;Μεχρι τα 30 υπαρχει μεγαλη αποσταση...
Δεν υποτιμω την επιζημια για το παιδι επιδραση της Οιδιποδειας σχεσης που πολλες φορες αναπτυσσεται με τους γονεις,αυτο ομως δεν σημαινει οτι πρεπει να προκαλεσουμε αλλα πλεγματα η τραυματα στον ψυχισμο των παιδιων μας για να τα απαλλαξουμε απο το Οιδιποδειο.Η αυτοτελης συγκροτηση δεν επιτυγχανεται δια πυρος και σιδηρου αλλα με ενημερωση,προτροπη για αυτενεργεια, αποκτηση εμπειριων, διαλογο και αποτιμηση των 'πεπραγμενων' ωστε να υποβοηθειται και η αναπτυξη της κρισης του παιδιου και ολα αυτα προοδευτικα,αναλογα με την ηλικια του.

Tη bdsm σχεση μας δεν την ανακατευουμε με τα παιδια μας.(To ιδιο οφειλουμε να κανουμε και αν ειμαστε vanilla ζευγαρι) Δεν ενοχοποιουμε την δικη μας σεξουαλικοτητα,αλλα ουτε και των παιδιων μας.Φροντιζουμε να κανουμε διακριτες τις εννοιες της γονεικης αγαπης και της σεξουαλικοτητας.
Οταν μεγαλωσουν τα παιδια μας,στηριζουμε κριτικα τις επιλογες τους.Αν χρειαστει και εφ'οσον προκληθουμε,εξηγουμε και υποστηριζουμε τις δικες μας.

Υ.Γ Τοποθετηθηκα σαν γονιος που δεν τον καλυπτουν οι παραπανω γενικευσεις και αποψεις του Masodo,εχοντας αναθρεψει τα παιδια μου με καποιες αρχες και αντιληψεις που πιστευω εγιναν διακριτες στην απαντηση μου.

 

Πάντοτε προτού πάει να ξαπλώσει, άνοιγε μια σπιθαμή την πόρτα της και κοιτούσε μέσα και πάντοτε αυτή παρίστανε την κοιμισμένη, χωρίς να ξέρει γιατί. Ήταν, όμως, και φορές που τον ντρέπονταν ή που αυτή η ντροπή ήταν κάτι παραπάνω, ήταν σχεδόν απέχθεια ή και κάτι ισχυρότερο απ’ αυτό, που δεν είχε όνομα. Όταν αυτός πήγαινε στην κρεββατοκάμαρα που μοιράζονταν με τη μητέρα της και πλάγιαζε στο κρεβάτι, άκουγε τους σομιέδες να τρίζουν και τον αστείο, φευγαλέο αναστεναγμό που πάντα άφηνε να του ξεφύγει: ακολουθούσε ένα διάλειμμα κι έπειτα διαισθάνονταν μια αλλαγή στην ατμόσφαιρα, ένα είδος χαλαρότητας ή διάλειψης που μαρτυτούσε ότι ο συνειδητός του νους έμπαινε σε νέκρα, οπότε εκείνη έμενε να συνεχίσει μόνη το ταξίδι της μέσα στη νύχτα.

Πηγή: Το σάβανο - Τζων Μπάνβιλ