Ταπείνωση

αμα το χρησιμοποιήσεις το σεναριακι, πες μου σε παρακαλώ τα αποτελέσματα!!! χι χι χι:evil:

Σοβαρά τωρα :
Αυτο το "πρέπει", καλό θα ήταν να το επαναξιολογησουν οσοι το χρησιμοποιούν !
Ενας συνειδητοποιημένος υπό δεν νιώθει ουτε σκουπίδι, ουτε ξεφτιλισμένος ουτε τίποτα ανάλογο.

Η ταπείνωση και η ταπεινότητα έχουν τελειως διαφορετική έννοια απο αυτή που της προσδίδουν. Οπως ειπώθηκε ένας ΄σκλάβος ή ενας υποτακτικός πρέπει και να ειναι και να νιώθει περήφανος για τον εαυτό του αλλά και για τον Κύριο/α που υπηρετεί.

Το ίδιο ισχύει και για το ρημα :΅"υπηρετώ" ή αλλιώς , τις υπηρεσίες που προσφέρει ενας σκλάβος προς τον/την Κυρίαρχο (θέμα που τρέχει παράλληλα σε άλλο νήμα)

Καλό θα ήταν κατα την άποψη μου οι νέοι στο χώρο (όχι στο φορουμ) να μελετήσουν σχετικά κείμενα με το τι σημαίνει σκλάβος, τι υποτακτικός τι Κυριαρχία και γενικότερα να αποκωδικοποιήσουν λίγο λέξεις-συμπεριφορές.

Επίσης μπορούν αντί να βγάζουν κανόνες τύπου "πρέπει" να ρωτήσουν ή να σκεφθούν αλλιως λιγακι. Μήπως δεν πρέπει αλλα μας αρέσει?? και αν μας αρέσει τοτε είμαστε σκλάβοι - υποτακτικοί? είναι προυπόθεση να σου αρέσει το ένα ή το άλλο, ακόμα και να τοχεις ανάγκη για να πάρεις το στάτους του υπο ή του Κυρίαρχου.

Νομίζω καλό ειναι να επαναπροσδιοριστούν και να αποσαφηνιστούν καποιες έννοιες στο μυαλό τους και χρήσιμο να διαβάσουν τα απειρα σχετικά νήματα του παρόντος φορουμ.

Φιλικά  
Ss

 

Δύο παρατηρήσεις για δύο περιπτώσεις που θεωρώ πως δεν πρόσκεινται σε ό,τι εγώ αντιλαμβάνομαι ως ταπείνωση.

Η ταπείνωση στο BDSM αφορά κατά τη γνώμη μου σε εσκεμμένα άδικη θεώρηση της αξίας του υποτακτικού. Αξιολογείται συνειδητά ως έχων μικρότερη αξία από όση βάσει αντικειμενικών κριτηρίων έχει. Αν ένας υποτακτικός είναι ανασφαλής με το μέγεθος του πέους του, ο κυρίαρχος μπορεί να τον ταπεινώσει συνυπογράφοντας στη δική του εσφαλμένη αυτο-αξιολόγηση, τονίζοντάς τη τελικά. Και αυτό μπορεί να συμβαίνει αν το μήκος του πέους του είναι 15cm λόγου χάρη. Δεν γίνεται λόγος λοιπόν για μικρή αξία, αλλά για προσδιορισμό της αξίας ως μικρότερη από όσο είναι πραγματικά.

Η περίπτωση που περιγράφεις slave_25, δεν αφορά σε άδικη εκτίμηση (υποτίμηση) των ικανοτήτων σου. Αφορά σε τακτική μείωσης των ικανοτήτων σου έτσι ώστε όχι απλώς να νιώθεις υποδεέστερος του κυρίου σου όταν σε ταπεινώνει, αλλά αντικειμενικά να είσαι (με κριτήριο την επιστημονική κατάρτιση εν προκειμένω) υποδεέστερος. Δεν μιλάμε για ταπείνωση του υ από το κ, αλλά νηφάλια θεώρηση του υ από το κ, στην οποία αυτό κρίνεται ως ανώτερο και προκειμένου να διατηρηθεί η όποια απαιτούμενη ασυμμετρία για μία M/s σχέση, ακρωτηριάζεται.

Σε μία πολύ πρόσφατη κατ ιδίαν συζήτησή μου, εξέφρασα μία παρόμοια σκέψη, πόσο εύκολο δηλαδή είναι να προκύψει και να διατηρηθεί μία M/s σχέση, όταν το υ είτε υπερτερεί έναντι του κ σε πολλούς τομείς, είτε εν γένει βρίσκεται σε ένα πνευματικό επίπεδο που του επιτρέπει να θεωρεί τα μεγέθη νηφάλια, να μην ενθουσιάζεται εύκολα, να μην αισθάνεται δέος εύκολα. Αρκούν μόνο οι κυριαρχικές τάσεις σε έναν άνδρα, για να διαχειριστεί υποτακτικές με το πνευματικό εκτόπισμα της tender_lilly, της dora_salonica ή της lara[E-p]; Το topping from the bottom θα προκύψει με μαθηματική ακρίβεια, και αν δεν έχει τα λογικά εργαλεία για να τις χειριστεί, έτσι ώστα να το αποφύγει, θα προσπαθήσει να τις ακρωτηριάσει.

Δεν τεκμαίρομαι πως είναι ορθό να αξιολογήσω ηθικά, μία τέτοια τακτική όπως η υποθετική που περιγράφω ανωτέρω ή η πραγματική που αναφέρεις εσύ, αλλά θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι αυτή πόρρω απέχει από τεχνικές ταπείνωσης, και κυρίως συμπλέκεται με το σύστημα αξιών του καθενός. Σε λειτουργικό επίπεδο μόνο θα έλεγα πως δε με βρίσκει σύμφωνη καθώς συνηθίζω να αξιολογώ πάντα τη βιωσιμότητα μιας M/s σχέσης, συνεπαγωγικά και τη δυναμική του ζευγαριού συνολικά. Θα προτιμούσα ο υποτακτικός μου να είναι όσο το δυνατό ικανότερος να υποστηριξει τα παιδιά μου λόγου χάρη. Δεν θα προτιμούσα να αναστείλω την εξέλιξή του προκειμένου να μειώσω σε πρώτο χρόνο τη μεταξύ ημών ψαλλίδα, υποσκελίζοντας μακροπρόθεσμα την κοινωνική μας πορεία.

Ο εξευτελισμός θα έλεγα πως έγκειται στην υποτίμηση της βαρύτητας των διαδικασιών που του ανέφερες, αν αυτές δεν ήταν κατά αντικειμενικά κριτήρια λιγότερο σημαντικές από την εργασία του. Αν ο slave_25 καλούσε τον Αφέντη του στο τηλέφωνο για να του ανακοινώσει ότι έγινε δεκτή η αίτησή του για μεταπτυχιακό, και εκείνος του απαντούσε να τον καλέσει αργότερα διότι τη δεδομένη στιγμή διαβάζει την εφημερίδα του, τότε ναι αυτό θα ήταν τρόπο τινά ταπεινωτικό. Αν η D καλεί τον Αφέντη της όταν εκείνος εργάζεται για να του πει ότι θέλει να αυνανιστεί και θέλει να πάει βόλτα και εκείνος τις απαντά να κάνει αυτά που θέλει, συμπληρώνοντας, για να αιτιολογήσει το λακωνικό του λόγου του και το καθυστερημένο της απάντησής του (εδώ έγκειται και η τρυφερότητα ασφαλώς), πως έχει δουλειές, τότε όχι αυτό δεν είναι ταπεινωτικό. Εγώ δεν θα σου απαντούσα καθόλου, και μετά θα σε τιμωρούσα για τις επανειλημμένες κλήσεις και τα μελό σενάρια περί φτωχών αδέσποτων παραμονή πρωτοχρονιάς που θα είχα ασφαλώς εκλάβει ως γκρίνια/μέσο άσκησης πίεσης, προκειμένου να λάβεις το συντομότερο απάντηση στην αρχική σου ερώτηση.

 

Επειδή αυτό Επιθυμεί κάποια συγκεκριμένη στιγμή για να ικανοποιήσει τον Σαδισμό Του?
Επειδή το να δυναμώσει τον χαρακτήρα και να δυναμώσει το "εγώ" δεν είναι ένα και το αυτό?

Επειδή το "εγώ" μόνο υποσκάπτει την υποταγή?
Επειδή κάποτε η ίδια η ταπείνωση και ο εξευτιλισμός μπορεί να είναι ένα απίστευτο εργαλείο να σπάσει ακριβώς το εγώ εκείνων των σκλάβων που θεωρούν πως τα γνωρίζουν όλα και είναι και σε θέση τα τα κατευθύνουν?
Επειδή όταν μάθεις να αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος του μεγαλείου Του, μόνη σου νιώθεις ταπεινή απέναντι Του?
Επειδή για κάποιες το να είναι ανάμεσα σε άλλα και το χώμα πάνω στο οποίο Πατά είναι δώρο?
Επειδή ίσως για κάποιες η ταπείνωση όταν μάθουν να την εκλαμβάνουν ως δώρο και υπηρεσία μπορεί να αποδειχθεί απίστευτα διεγερτική?

 

 

Επιτέλους, απαντήσεις.

Αγαπημένη μου Λάρα με ξεπάγωσες. Όχι για το συγκεκριμένο περιστατικό, που το αποδέχτηκα και το χρησιμοποίησα μια χαρούλα προς όφελος της εκπαίδευσης και της απόλαυσής μου ταυτόχρονα.

Με ξεπάγωσες από την απάθειά μου. Όπου έπεσα μόνη μου για το σύνολο των εμπειριών μου μέσα στη σχέση ως τώρα, και ας το χειριστεί όσο μπορεί καλύτερα. Δεν θα τον σκουπίσω εγώ.

Να ικανοποιήσει τον σαδισμό του. Δεν θα του πω εγώ πώς. Είμαι διαθέσιμη. Και όταν δεν είμαι με κάνει.

Το να δυναμώσει τον χαρακτήρα δυστυχώς ή ευτυχώς δυναμώνει και το εγώ, αλλά όχι απαραίτητα vis-a-vis του ιδίου. Αν προκύψει και vis-a-vis του ιδίου, ας το χειριστεί, μόνος του έβγαλε τα μάτια του.

Δεν κατάλαβα πού το "εγώ" υποσκάπτει την υποταγή. Αν θέλει μαϊμού, ΕΓΩ δεν γίνομαι. Αλλά δεν τον έχω για τόσο μαλάκα. Θα πάρει την υποταγή του τεράστιου - και δικαίως - εγώ μου.

Η ταπείνωση και ο εξευτελισμός είναι εργαλεία απόλαυσης και για τους δύο. Η σκλάβα το γνωρίζει αυτό. Το ότι το αποδέχεται αποτελεί ένα είδος κατεύθυνσης. Ας το καταπιεί ο Κ. Δεν θα πάθει τίποτε. Αντέχει. Άντρας είναι, for God's sake.

Το μόνο μεγαλείο που θα του αναγνωρίσω δημοσίως είναι ότι μπορεί επιτυχώς να κάνει αυτό που θα μπορούσα κι εγώ να κάνω αν το ήθελα: he cuts his nose to spite his face.

Είμαι ταπεινή απέναντί του γιατί δεν μπορείς να αγαπάς και να μην είσαι ταπεινός. Στο δικό μου το βιβλίο. Και σίγουρα όχι λόγω "εξευτελισμών".

Η φάση με το χώμα είναι κάβλα. Είναι η διαστροφή μας. Δεν έχει σχέση με το Εγώ μας. Ας αφήσουμε το Εγώ μας να ενασμενίζεται μέσα στις δήθεν - και σε τελική ανάλυση εγνωσμένες - άμυνές του. Δεν ενοχλεί κανέναν εκτός από τους κομπλεξικούς.

Δεν καταλαβαίνω τι θα πει ταπείνωση. Δεν περίμενα την εξωτερική επιβεβαίωση για να ανακαλύψω τον εσωτερικό μου κόσμο.

Όσον αφορά την διέγερση, διεγείρομαι όταν με πλησιάζει και με ακουμπάει ο αγαπημένος μου. Όταν μου τρίβει την μουρίτσα στο πάτωμα. Όταν με πατάει κάτω με το αγαπημένο του πόδι. Αυτό δεν είναι ταπείνωση. Είναι το είδος της σχέσης που μας αρέσει να έχουμε.

Ευχαριστώ καλή μου Λάρα. Αν και μάλλον δεν περίμενες αυτού του είδους την αντίδραση. Μάλλον ούτε κι αυτός. 

 

Ορθώς δεν τα αντιλαμβάνεσαι ως ταπείνωση τα δύο παραδείγματα που ανέφερες. Το μεν πρώτο αφορά άτομο που δεν είναι Κυρίαρχο. Γιατί ένας Κυρίαρχος να μην είναι υπερήφανος για το "υ" που του είναι αφοσιωμένο όταν αυτό έχει ιδιαίτερα ταλέντα και γνώσεις; Δεν είναι ο καθρέφτης σου αυτός που επέλεξες; Δεν είναι εν μέρει ο εκπρόσωπός σου; Άλλο το αν στην εσωτερική σας σχέση είναι ο αποδέκτης του σαδισμού σου - με όποιες μορφές εκδηλώνεται αυτός - ίσως ακόμη και να επιλέγεις ως Κ οι εξευτελισμοί να είναι δημόσιοι. Και σίγουρα ένα Κ θα προτιμούσε ένα "υ" λειτουργικό που μάλιστα εξελίσσει τα όποια ταλέντα του και γίνεται όλο και πιο ολοκληρωμένο ως άτομο.

Όσον αφορά το δεύτερο παράδειγμα, σαφώς δεν είναι εξευτελισμός. Βιώνεται ως εξευτελισμός όταν το "υ" θεωρεί ότι οι ανάγκες του είναι μέλημα του Κ, εφόσον συμφωνήθηκε να είναι, αδυνατεί να αναπτύξει πρωτοβουλία, οπότε αναγκαστικά είναι εξαρτημένο από την βούληση και μεγαλοθυμία και ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ του Κ, είναι εν μέσω εορτών, οπότε επικρατεί μία ιδιαίτερη διάθεση που δεν ισχύει στα καθημερινά δρώμενα, πρόκειται δηλαδή για φάση όπου το "υ" διεκδικεί μία ελάχιστη προσοχή, έστω και τιμωρία (δεν πήρα ούτε αυτή, καλή μου Syrah, το topping from the bottom δεν λειτουργεί με όλους) και πήρα ένα dismissing wave of the hand, ούτε καν τον χαρακτηρισμό "γκρινιάρα σκλάβα" που τον κέρδισα επιτέλους με το σπαθί μου μόλις προχθές, ειλικρινά, και χωρίς να κάνω topping 

Ένας εξευτελισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει παρά μόνο όταν το ίδιο το άτομο κατανοήσει ότι η εικόνα που έχει περί του ατόμου του δεν συμβαδίζει με την εικόνα που του επιστρέφει ο Κ. Θεωρώ ότι η εικόνα που επιστρέφει ο Κ στο "υ΄" είναι αναγκαστικά ψευδής, λόγω υπαγορεύσεων της μορφής απόλαυσης που επιζητούν και οι δύο. Και από την στιγμή που το "υ" το γνωρίζει αυτό, παύει να υφίσταται ο οποιοσδήποτε εξευτελισμός και απομένει μόνο η απόλαυση που προέρχεται από την ΜΟΡΦΗ της δράσης του εξευτελισμού και όχι από το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ της.

 

αχαχαχα:lol2:

Εντωμεταξύ απάντησα πριν πάω για υπνο και μετά σκεφτόμουν την αυθόρμητη απάντηση μου.   (ελπίζω να κατάλαβες πως όταν αναφερόμουν σε σκλάβες που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα στον εαυτό μου αναφερόμουν ε?  )

Λοιπόν όσον αφορά το εγώ. Το σκεφτόμουν λοιπόν χτες. Ίσως εκείνο που τελικά δυναμώνει είναι την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση και όχι το εγώ? Το εγώ μου είναι απίστευτα (αυτο)καταστροφικό. Θα έκανε τα πάντα να διαλύσει εμένα κι Εκείνον και Μ/μας. Ένα τέτοιο εγώ δεν θα πρέπει να σπάσει? Αν κάτι μπορεί να με κάνει μαϊμού, δεν είναι αυτό? Ενώ η αυτοεκτίμηση, δεν είναι μια πιο υγιής αγάπη προς τον εαυτό?
Υποθέτω όσο μεγαλύτερο εγώ---->τοσο δυσκολότερος ο δρόμος προς την αυτοεκτίμηση μιας σκλάβας?

Δεν ξέρω τόσα ερωτήματα, δεν τελειώνουν ποτέ.  

 

Τίποτα δεν μπορώ να σκεφτώ δεν θα μπορούσα να κανω κάτι άλλωστε εφόσον θα το είχε αποφασίσει. Ξερω ότι νοιαζεται μονο για το καλό μου και όταν τύχει να με ταπεινώσει είναι μόνο για το καλό μου και πάλι. και για να είμαι ειλικρινής όταν, για παράδειγμα έχει χρειαστεί να με εξευτελίσει μπροστά σε τρίτους (και ειδικα σε κάποιους που σιχαινόμουν και έβγαζα τα δόντια μου) το καταευχαριστήθηκα μέσα μου ένιωσα τεράστια ηδονή ήθελα να πέσω εκείνη την στιγμή στα πόδια του και να τον ευχαριστήσω. Τώρα που το θυμάμαι το ίδιο συναίσθημα έχω.
Μπορω να αντέξω τον σωματικό πόνο απεριόριστα αλλά όχι τον συναισθηματικο με τίποτα, ειδικά αν πρόκειται για συνδυασμό απουσίας με τίποτα αλλά και πάλι δεν το ελεγχω εγώ οπότε τί να λέω τώρα.

 

Θεωρείς πως η εξευτελισμός, δεν εμπεριέχει συναισθηματικό πόνο? Δεν έχει δηλαδή να κάνει με την ικανοποίηση του μαζοχισμού (και αντίστοιχα του σαδισμού) μέσα μας?

 

Τι είναι για μένα ταπεινωτικό;

Να με "χρησιμοποιήσουν" εν αγνοία μου ως ινδικό χοιρίδιο, για να κάνουν παρατηρήσεις και να καταγραφούν συμπεριφορές -ανάλογα πάντοτε με τα ερεθίσματα και τους στόχους του πειράματος και τις αντιδράσεις του πειραματόζωου - παίρνοντας έτσι μέρος , χωρίς να ρωτηθώ, σ ένα γενικότερο ερευνητικό πρόγραμμα. Αλλά θα μου πείτε, τα ρωτάνε τα ποντικάκια πριν τα κόψουν κομματάκια;

 

Μιλώντας για τον εαυτό μου θα έλεγα ότι οι πρώην σύντροφοί μου, δεν ταυτίζονταν απαραίτητα με εμένα, με κριτήριο το πώς γίνονταν αντιληπτοί από τον περίγυρώ μας, και λειτουργούσαν συμπληρωματικά, με κριτήριο την αλληλεπίδρασή τους μαζί μου.

Αν δεχτώ πως ο σκλάβος μου είναι ο καθρέπτης μου στην κοινωνία, θα πρέπει να είχα δεχτεί και στο νήμα περί εκπαίδευσης σκλάβας, ότι η εκπαίδευση ενός σκλάβου ενέχει και πραγμάτευση παιδαγωγικών θεμάτων. Ασφαλώς οι M/s σχέσεις είναι σχέσεις κηδεμονίας, αλλά η κηδεμονία αφορά στο πώς το υ θα πορευτεί μέσα στη σχέση, και όχι μέσα στη ζωή. Ούτως ή αλλιώς όταν το υ θα βρεθεί συνειδητά σε μία σχέση κυριαρχίας/υποταγής πιθανώς θα βρίσκεται σε ηλικία που θα έχει ήδη δομήσει τα κυριότερα στοιχεία του χαρακτήρα του, και θα έχει ήδη διανύσει ένα μεγάλο μέρος της πορείας της ζωής του.

Εννοείται πως γνωρίζοντας το σκλάβο μου, αντιλαμβάνεται κανείς τα αισθητικά, ηθικά, κ.α. κριτήρια βάσει των οποίων αξιολογώ έναν ερωτικό σύντροφο, μα αυτό ισχύει και αντίστροφα. Συνεπώς κοινωνικά, όσο με αντιπροσωπεύει, άλλο τόσο τον αντιπροσωπεύω.

Aν λοιπόν η εκπαίδευση σκλάβου δεν είναι ένα και το αυτό με τη διαπαιδαγώγηση, με ποια κριτήρια ο Master του παραδείγματος κρίνεται ως μη κυρίαρχος;

 

DRD, αυτό που γράφεις είσαι βέβαιη πως αντιτίθεται στην άποψη της lara[E-p] και δεν την ενισχύει;

Ένας εξευτελισμός μπορεί να ενεργοποιήσει συναισθήματα ντροπής αν το υ θεωρήσει πως η εικόνα που του επιστρέφει ο Κ είναι επίπλαστη;

Ασφαλώς ετυμολογικά το να εξευτελίσω κάποιον αφορά στο να αξιολογήσω την αξία του ως μικρότερη από την πραγματική. Στο BDSM όμως ο εξευτελισμός δεν αποσκοπεί πάντα στη δημιουργία συχναισθημάτων από την επιθετική συμπεριφορά εκείνου που εξευτελίζει (γιατί φυσικά πρόκειται για μορφή βίας), συνεπώς το υ δεν στέκεται μόνο σε ό,τι ονομάζεις «μορφή». Αποσκοπεί και στην ενεργοποίηση της ντροπής. Συνεπώς οφείλει να εντοπίσει πραγματικά ελατώμματα (ή πραγματικές φοβίες αναφορικά με το αν κάποιες ιδιότητες συνιστούν ελατώμματα) και να τα υπογραμμίσει. Συνεπώς το υ στέκεται και σε ό,τι ονομάζεις «περιεχόμενο».

Αν μας ενδιαφέρει μόνο η «μορφή» τότε θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο λεκτική βία. Θα μπορούσαμε λόγου χάρη να υποχρεώσουμε το υ να ακούει επί δύο ώρες ένα μαγνητοφωνημένο μήνυμα με ύβρεις. Αυτό θα παρέπεμπε σε επίθεση στο νευρικό σύστημα και όχι σε ταπείνωση. Το πιθανότερο δε, είναι πως αν ακολουθήσει απόπειρα ταπείνωσης θα σημειώσει παταγώδη αποτυχία καθώς το υ θα είναι απόλυτα πεπεισμένο πως αδικείται παράφορα και δεν πρόκεται να αντιπαραβάλλει τους χαρακτηρισμούς που θα ακούσει, με τις πραγματικές του ιδιότητες ώστε να τις αντιληφθεί και να νιώσει ντροπή. Θα ενεργοποιήσει το mode «φτωχό σκλαβάκι» και το Κ θα είναι πολύ δύσκολο να το βγάλει από το role play (το ατέλειωτο δράμα στον οποίο κάθε υ με τεράστιο δικαίως ή αδίκως «εγώ» βλέπει τον εαυτό του ως πρωταγωνιστή) και να του επιβάλει να θεωρήσει υπό καθεστώς νηφαλιότητας το ορθό των προσβολών του.

 

Θα ήθελα να παραθέσω εδώ ένα σύνδεσμο όπου παλιά συζητήθηκε και εκτενώς το ανάλογο θέμα
Προσωπικά μόλις βρω χρόνο θα πάω να δω πως τροποποιήθηκαν οι απόψεις μου γι αυτό από τότε μέχρι σήμερα.

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=4959