slaughtering απο γυναικες

Απάντηση: Re: slaughtering απο γυναικες

Γι αυτούς που αφαιρούν ζωές ανθρώπων ή ζώων υπάρχουν τα δικαστήρια κ οι νόμοι ανά περίπτωση..
Γι αυτούς που ηδονίζονται αφαιρώντας ζωή ανθρώπου ή ζώου υπάρχουν οι ψυχιατρικές κλινικές

 

 

Re: Απάντηση: Re: slaughtering απο γυναικες

Mikra_Psemata δεν ρώτησα ποιο το εκτελεστικό όργανο του σοφρωνισμού, αλλά ποιο το κύριο κριτήριο του μέγαςποδολάγνος για την εξαγωγή του συγκεκριμένου αφορισμού: το κίνητρο του θύτη (σεξουαλική ευχαρίστηση) ή η πράξη ως τελικό αποτέλεσμα (θανάτωση);

 

Θα εκφράσω την άποψή μου στο θέμα του συγκεκριμένου νήματος από εξαιρετικά ασφαλή σκοπιά.
Όσον αφορά τη σφαγή, δεν κρύβω ότι είμαι φανατική με τον gore και τον splatter χώρο του κινηματογράφου, προσωπικά θεωρώ επική ταινία το Cannibal Holocaust (ο τίτλος προϊδεάζει για το θέμα) και πραγματικά Masters of Horror σκηνοθέτες όπως ο Argento, o Fulci, o Bava, ακόμα και ο τρελλοζομπάς George Romero. Τα έργα των σκηνοθετών που ανέφερα χαρακτηρίζονται από την σπλαττεράδικη ωμότητα και βία (o Tarantino μπροστά τους σκηνοθετεί "περιπετειούλες", θα μπορούσε να πει κανείς, αν και τον κατατάσσω εξίσου στους αγαπημένους μου). Σε κάθε γύρισμα καταναλώνονται ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ τεχνητού αίματος, προπλάσματα οργάνων ώστε να αποδοθεί με τη μέγιστη λεπτομέρεια το κάθε "τραύμα", από την απλή εκδορά μέχρι το ξεκοίλιασμα και ο ακρωτηριασμός. Δε μπορώ να πω ότι με διεγείρει σεξουαλικά το θέαμα μιας σφαγής, είτε ζώου είτε ανθρώπου, στα πλαίσια μιας ταινίας του συγκεκριμένου ύφους ΓΟΥΣΤΑΡΩ (με κεφαλαία) όμως να το βλέπω. Ουσιαστικά με πλημμυρίζει η ίδια ευχαρίστηση όπως όταν ήμουν παιδάκι και μου έφερναν δώρο ένα καινούριο παιχνίδι. Αισθάνομαι να λάμπω ολόκληρη.
Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν έχει τύχει να γίνω αυτόπτης μάρτυρας τέτοιας σκηνής, πόσο μάλλον να την εκτελέσω εγώ η ίδια. Δεν νομίζω καν να μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο. Και συγκεκριμένα όσον αφορά την θανάτωση, ανέκαθεν ήμουν της γνώμης ότι το δικαίωμα να αφαιρέσει κανείς τη ζωή κάποιου πλάσματος, είτε ζώου είτε ανθρώπου, πρέπει να έχει άμεση σχέση είτε με την εκπλήρωση ζωτικών βιολογικών αναγκών (τροφή, ένδυση) είτε ως άμυνα στην απειλή της δικής του ζωής.
Σεξουαλική, αισθητική, ακόμα και ηθική τέρψη θεωρώ ότι μπορεί να επιτευχθεί με δισεκατομμύρια αναίμακτους τρόπους. Η κινηματογραφική απεικόνιση μιας σφαγής, για τους επί το προκειμένω φετιχιστές, πιθανόν να τους ικανοποιούσε εξίσου με την ζωντανή εικόνα σα να ήταν παρόντες.

 

+1

και αν το έγραφες τον Νοέμβριο θα σε κέρναγα εισητίρια για Αμερική όπου στο halloween κάνουν θεσπέσια parties με θεματικές για zombies και γενικά δίαφορα bloodlust φαντασίες  

 

Με τι λεφτα καλε θα τ ακερναγες τα εισητηρια?????

 

θα άνοιγα νέα κάρτα και θα την χρέωνα ! μέχρι να μπω στο Τειρέσια έχω ακόμα  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: slaughtering απο γυναικες

αχ σορι κατα λαθος ,εδωσα λαθος απαντηση  

 

Οι αγνές προθέσεις και η καλή καρδιά μετράνε!!!  
Σκέφτομαι σοβαρά να ξεκινήσω να γιορτάζω το halloween και στην Ελλάδα, να οργανώνω φιέστες και trick or treat parties και bloodlust events και προβολές ταινιών και και και και και και  

Αυτή η γιορτή δημιουργήθηκε για να γίνει η αγαπημένη μου  

 

το πρωτο βεβαια το δευτερο δεν ειναι καταδικασταιο σαφωs ολα τα βιτsια ειναι αποδεκτα αρκει βεβαια για χαρη τουs να μην θησιαζονται αθωεs ζωεs κοιτα στα ματια ενα ζωο και πεs μου πωs θα αισθανοσουν να το σφαζει καποιοσ ειδικα για τετοιο λογο ιπαρχει τεραστια διαφωρα αλλω η σφαγη για τροφη και αλλο για καθε ειδουs διασκεδαση νομιζω σιμφωνειτε ολοι

 

Δηλαδή το βασικό κριτήριο είναι το τελικό αποτέλεσμα αλλά γία κάποιο λόγο στο τέλος της παραγράφου σου εμφιλοχωρεί και το κίνητρο ως κριτήριο και δη αποφασιστικής σημασίας. Κατανοώ την επιφυλακτικότητα, δεν μπορείς να αξιολογήσεις μονοσήμαντα μία πράξη.

Και δύο ακόμη ερωτήματα, αν μου επιτρέπεις:

α) Άλλο η σφαγή για τροφή και άλλο για κάθε είδους διασκέδαση, έχεις απόλυτο δίκιο. Και μπορεί η παραγωγή δερμάτινων μαστιγίων να αφορά σε διασκέδαση, πλην όμως η σφαγή γι αυτό το σκοπό δεν είναι επιλήψιμη. Διότι από τα ζώα δεν χρησιμοποιούμε μόνο το δέρμα, αλλά και τη σάρκα, την προωθούμε προς τη βιομηχανία τροφίμων. Συνεπώς το τερπνό (η διασκέδαση) έρχεται μετά του ωφελίμου (της εξασφάλισης τροφής). Αν σφάξω ένα ζωάκι επειδή αυτό με ερεθίζει και σας το δώσω να το φάτε μετά είναι επιλήψιμο, ή θα ήταν ηθικότερο να μου παρακαλέσετε εσείς να το σφάξω επειδή λιμοκτονείτε, και εγώ παρεμπιπτόντως να απολαύσω μία σφαγή; (Ή δεν κάνει να το σφάξω εγώ επειδή ερεθίζομαι με την πράξη 

β) Αν ό,τι δεν είναι επιτακτική ανάγκη για την επιβίωσή μας είναι διασκέδαση, τότε θα πρέπει να ξεχάσετε τις δερμάτινες γόβες, τα γούνινα παλτά, και τα περισσότερα καλλυντικά της αγοράς. Αν είσαστε όμως τόσο φιλόζωοι, μπορείτε να κάνετε αυτή την παραχώρηση. Θα σκοτώνονται ζώα μόνο για να καλύπτετε τις ανάγκες σας για τροφή. Οι θερμοί υποστηρικτές της ανωτέρω άποψης, δικαιολογείστε να έχετε χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, δείκτη μάζας σώματος άνω του 30 και άλλα δεινά, μόνο από την υπερκατανάλωση φυτικών προϊόντων; Με άλλα λόγια η ερώτηση: που ξεκινά ο ο αφορισμός της θανάτωσης ζώων για διασκέδαση, και που η απενοχοποίηση της εξωφρενικής υπερκατανάλωσης που πόρρω απέχει από την εξασφάλιση της επιβίωσης;

 

Η υποκειμενικότητα και η δημιουργία γκρίζων ζωνών μέσα στα πλαίσια μιας φιλοσοφικής συζήτησης έχει τεράστια διαφορά από αυτήν που δημιουργεί μια "χαλαρή ηθική" η οποία μπορεί να υπάρχει μόνο και μόνο ως δικαιολόγηση και εκλογίκευση πράξεων ή και κινήτρων.

Ένας επιστήμονας, για παράδειγμα, πρώτα έχει το ερώτημα και μετά ψάχνει να βρει τη λύση. Δεν έχει τη λύση έτοιμη, και ψάχνει να βρει πιθανά ερωτήματα που να του δίνουν την επιθυμητή απάντηση.




Ναι, τα κίνητρα παίζουν τεράστιο ρόλο. Θυμάμαι μια μητέρα που είχε παγιδευτεί με το μικρό παιδάκι της κάτω από ερείπια μετά από έναν σεισμό, και που το έτρεφε μέρες με το αίμα της προκειμένου να επιβιώσει. Είχα ακούσει οτι κάποιο καιρό αφού σώθηκε της είχαν δώσει και κάποιο διεθνές βραβείο. Αν έκανε το ίδιο επειδή θα την ευχαριστούσε / διέγειρε κλπ. να το κάνει βαμπιράκι σε νορμάλ συνθήκες επιβίωσης, πιστεύεις πως θα ήταν η ίδια πράξη;


Και ναι, εκτός των κινήτρων μεγάλη σημασία έχει και η ποσότητα και η ποιότητα των πράξεών μας -- η μορφή.


Άλλο να τρως κρέας πότε-πότε κι άλλο κάθε μέρα. Άλλο να σφάζεις ένα ζώο με τρόπο που το κάνει να υποφέρει λιγότερο κι άλλο να αδιαφορείς ή να επιτείνεις το μαρτύριό του. Πρόκειται πάλι για διαφορετικές πράξεις.



Επιπλέον, τα εγκλήματα ή τα εγκλήματα αδιαφορίας των άλλων, ακόμα και ολόκληρων κοινωνιών, δεν μπορεί να αποτελούν διακαιολογία για εκ νέου εγκλήματα.

Αγαπητή Syrah, όσο υπάρχουν οι γκρίζες ζώνες, άλλο τόσο υπάρχει και το μαύρο και το άσπρο. Υπάρχουν, και φαίνονται ολοκάθαρα, ακόμα και μέσα στις σημαντικότατες, γκρίζες λεπτομέρειές τους. Αν δεν μπορούμε να τα δούμε, θα παραμείνουμε ανίκανοι για οποιαδήποτε λογική απόφαση.




​

 

έχω καποιες απορίες...
-παίζει ρόλο ο σκοπός για τον οποίο σφάζουν το ζώο??
δηλαδή, το ίδιο θα τους αρέσει να δουν μια γυναίκα να σφάζει μια κότα για το μεσημεριανό, ένα ποντίκι για να μην καταστρέψει το απόθεμα απο καλαμπόκι και μια γάτα μόνο και μόνο για την ικανοποίηση τους(?) και μετά να την πετάξει?

-παίζει ρόλο το ίδιο το ζώο??
δηλαδή, αν είναι κάποιο ζώο που έχουμε συνηθίσει την σφαγή του(αρνί,κατσίκι,κοτόπουλα κλπ) ή κάποιο του οποίου την σφαγή η πλειοψηφία την βλέπει ως διαστροφή(σκύλος,γάτα κλπ)

-παίζει ρόλο το αν η γυναίκα το θέλει ή υποχρεώνεται να το κάνει?

-του αρέσει η εικόνα της σφαγής αυτή καθ'εαυτή/το οτι η γυναίκα επιβάλλεται σε ενα πιο αδύναμο πλάσμα/οτι ενα πλάσμα υποφέρει χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι για αυτό?

-επίσης,θα του αρέσει το ιδιο,αν το ζώο πεθάνει ακαριαία χωρίς να υποφέρει καθόλου,ή πρέπει να υποφέρει?
(δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιες άλλες παραμέτρους)