Ταπείνωση

Αν είσαι μήλο, ένα κρεμμυδάκι δεν μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά ως προς εσένα. Ένα φιρίκι μπορεί. Αν η αλληλεπίδραση είναι επιτυχής, το φιρίκι θα μεγαλώσει και θα "τείνει" να φτάσει πολύ κοντά στο να είναι μήλο. Θα τείνει επειδή γενετικά δεν έχει την δυνατότητα να αλλάξει την φύση του. Η "έξυπνη" καλλιέργεια εγγυάται εκπληκτικά αποτελέσματα στην παραγωγή φρούτων. Προσωπικά θεωρώ τα φιρίκια πολύ πιο νόστιμα από τα μήλα, κι ας είναι πιο μικρά (είναι λίγο σαν τους Ρωμαίους).

Υπάρχουν πολλά είδη "κηδεμόνα". Κηδεμόνας είναι αυτός που επιμελείται, φροντίζει. Με αυτή την έννοια ίσως να χρειαστεί εν μέρει να παιδαγωγήσει κιόλας. Ίσως και όχι. Το κάθε "Κ" κάνει τις επιλογές του και πορεύεται με αυτές. Κηδεμόνας είναι επίσης και ο άκαμπτος νάρθηκας που αναγκάζονται να φορούν ορισμένα παιδιά και έφηβοι όταν διαγνωστούν ότι πάσχουν από σκολίωση. Βοηθά την σπονδυλική στήλη να μην συνεχίσει να κάνει τα ίδια λάθη (λανθασμένη στάση του σώματος που δημιουργεί μόνιμες βλάβες στα οστά, και κατ' επέκταση στα υπόλοιπα όργανα του σώματος). Τα αποτελέσματα της δράσης του κηδεμόνα, όπως και οποιασδήποτε ίσως δράσης, δεν μπορούν να απομονωθούν από τα υπόλοιπα τμήματα του όλου. Ο κηδεμόνας το γνωρίζει αυτό (όταν δεν είναι πλαστικός).

Φυσικά. Γι αυτό ίσως ο Κ και το "υ" συνήθως επιθυμούν να γνωρίζει ο κοινωνικός περίγυρος περί της σχέσης τους. Είναι περήφανοι ο ένας για τον άλλον (όχι ο καθένας για τον εαυτό του ξεχωριστά, βλακωδώς και εγωϊστικά).

Λανθασμένη διατύπωση δική μου. Δεν είναι μη κυρίαρχος, είναι μαλάκας κυρίαρχος. Δηλαδή καλλιεργητής που αποσκοπεί στο να κάνει το φιρίκι ακόμη πιο μικρό από ότι είναι. Η δράση του παραμένει κυριαρχική αλλά αντιτίθεται στους κανόνες της λογικής. Ο Κυρίαρχος που έχει στην κατοχή του ένα "υ" και μεριμνά ενημερωμένα και με υπευθυνότητα για το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα, σύμφωνα με το υλικό του, θα απολαύσει τους καρπούς των κόπων του. Ο μαλάκας κυρίαρχος θα φάει μικρά και πικρά φρούτα και θα πάθει στομαχόπονο, ως παραγωγός δε ίσως χρεοκοπήσει (κι εγώ αν δεν σταματήσω να μιλώ με αναλογίες θα τρελαθώ). 

 

Την ενισχύει. Αναφερόμουν στην αμέσως επόμενη ρητορική της ερώτηση όπου η ίδια αντιφάσκει, θεωρώντας ότι το εγώ υποσκάπτει την υποταγή. Δεν συμφωνώ με αυτό. Κάποιες λανθασμένες τακτικές άμυνας του εγώ ναι, στέκονται ως εμπόδιο στην υποταγή, κυρίως οι μη συνειδητές.

Δεν έγινε κατανοητή η διατύπωσή μου. Ο εξευτελισμός αρχίζει να λειτουργεί όταν υπάρξει σύγκρουση ανάμεσα στην εικόνα που το "υ" έχει για τον εαυτό του και στην εικόνα που θα του επιστρέψει ο Κυρίαρχος. Αν η εικόνα ταυτίζεται δεν υπάρχει εξευτελισμός. Αν η εικόνα είναι καλύτερη ίσως υπάρξει αύξηση της - συνήθως - χαμηλής αυτοεκτίμησης του "υ". Όταν ο Κ επιχειρεί εξευτελισμό μπορεί να εντοπίσει κάποιο ευαίσθητο σημείο του "υ" και να χτυπήσει εκεί. Αλλά πώς θα επιλέξει το ευαίσθητο σημείο; Ας πούμε ότι το "υ" ντρέπεται για το σώμα του. Ένας Κυρίαρχος που σέβεται τον εαυτό του δεν θα επιχειρούσε ποτέ (προσωπική μου άποψη) κάτι τόσο εύκολο και φτηνό (ούτε εγώ δεν θα το έκανα και δεν είμαι Κ). Είναι σαν ένα λιοντάρι που επιλέγει να τραφεί με ποντίκια αντί με ζαρκάδια (πάλι οι αναλογίες μου γαμώτο).

Πολύ σωστό. Το πραγματικό ελάττωμα δεν είναι το σώμα του "υ" αλλά η συμπεριφορά του "υ" που βλάπτει το σώμα του. Μπορεί να είναι η τεμπελιά του, η διαχείριση του χρόνου του, η διαχείριση της απόλαυσης γενικότερα κ.ο.κ. Σε αυτή την περίπτωση ο εξευτελισμός ίσως δράσει ως γροθιά στο στομάχι που σε συνεφέρει από τάσεις λανθασμένης συμπεριφοράς.

Στην ανωτέρω περίπτωση ναι. Αναφερόμουν όμως στην περίπτωση του εξευτελισμού ως μέσου σεξουαλικής διέγερσης. Εαν ο αγαπημένος μου Κύριος με βάλει στην γωνία να κατουρήσω στα τέσσερα επειδή είμαι σκύλα, δεν θα ντραπώ ούτε θα εξευτελιστώ διότι γνωρίζω ότι δεν είμαι σκύλα (bitch ναι).  Είναι ένα σεξουαλικό παιχνίδι που μας εξιτάρει. Εκεί δεν υπάρχει περιεχόμενο.

Εάν όμως με αγνοήσει σε κάποια φάση και δείξει σεξουαλική προτίμηση σε μία γυναίκα με λεπτό σώμα, βάζοντάς με στη γωνία να παρακολουθώ πώς κάνουν έρωτα, ίσως αρχίσω δίαιτα. Δεν είναι απαραίτητο να μου δημιουργήσει αισθήματα ντροπής στο δεύτερο παράδειγμα. Οι εσωτερικές διεργασίες ξεκινούν από μόνες τους, σχεδόν αυτομάτως.

Το πρόσεξα κι εγώ αυτό το δράμα στο οποίο αναφέρεσαι, καθώς κάνω παρέα με άλλα υποτακτικά άτομα, κυρίως άντρες. Είναι ίσως το πιο δύσκολο πράγμα για έναν Κυρίαρχο να βγάλει το "υ" από το κέντρο της σκηνής όπου αυτο-ικανοποιείται (για να το θέσω ήπια) μέσα στην αυτολύπηση. Και γι αυτό θεωρώ ότι το πιο μακρύ μου ταξίδι ήταν από το εγώ προς το εσύ. Και ταυτόχρονα το πιο συναρπαστικό. Και παρά τα θυμωμένα και ίσως άδικα εν μέρει χτυπήματα κάτω από την ζώνη (bitch είπαμε), περί cutting his nose κλπ. γνωρίζω ότι είμαι και θα παραμείνω ευγνώμων γιατί με έσπρωξε να κάνω το πρώτο βήμα προς το "εσύ".

Τώρα μένει να τον τσακώσω. 

 

DRD, αν μία M/s σχέση δεν είναι μία σχέση που ενεργοποιείται περιστασιακά, αλλά μία σχέση που ουσιαστικά αποτελεί συμπόρευση δύο ανθρώπων στο χρόνο, και τους δένει με συναισθηματικά, κοινωνικά και άλλα κριτήρια, τότε σαφώς το κ θα θελήσει να παρέχει πιο ολοκληρωμένη κηδεμονία στο υ, και το υ πιο ολοκληρωμένες υπηρεσίες στο κ.

Αν όμως ο σκοπός του καλλιεργητή είναι να φάει μία - δυο φορές φιρίκια για να χορτάσει την πείνα του (ή για να δοκιμάσει και κάτι άλλο πλην του φαγητού που του ετοιμάζει καθημερινά η γυναίκα του), και αν ο σκοπός του φιρικιού είναι μόνο να νιώσει τα δόντια του καλλιεργητή στη σάρκα του, τότε νομίζω πως υπάρχει συμβατότητα.

Προφανώς κανένας από τους δύο άνδρες του παραδείγματος δεν είχε κατά νου μία μακροπρόθεσμη σχέση, διότι αν την είχαν, το οικονομικό (συνεπώς και το επαγγελματικό, συνεπώς και το μορφωτικό) ζήτημα θα τους είχε απασχολήσει.

 

Πράγματι, έτσι είναι, αν και τότε δεν μπορούμε να ομιλούμε περί καλλιεργητή και καλλιέργειας αλλά περί fruit-scrumping.

Σε αυτή την περίπτωση ο σκοπός του φιρικιού είναι μάλλον αδιάφορος. Θα υποστεί την μοίρα που του επεφύλαξε η φύση του.

 

Χειρότερα. Διότι πόθεν το scrumping; Αυτό το μήλο φαίνεται να πήγε μοναχό του στο στόμα του κλέφτη, στερόντας του τη χαρά της βίαιης αρπαγής. Συζητάμε σχεδόν για role play, κάτι σαν τα smileys στο MyMood σου... δεν θα έπρεπε να έχουν αντίστροφους μορφασμούς;

Εκτός αν ο κυρίαρχος του παραδείγματος δεν γνωρίζει ότι συμμετέχει σε role play, σε αυτή την περίπτωση μία τόσο μεγάλη σπονδή καριέρας και χρημάτων μυρίζει επένδυση σε μελλοντικό project topping from the bottom.

 

Πολύ σωστό. Θεώρησα προς στιγμήν ότι μιλούσες για ένα μικρούτσικο συναινετικό session, του τύπου "κάτσε να σε δείρω και δεν με νοιάζει αν σου αρέσει και σένα γιατί εγώ είμαι σαδιστής και μου αρκούν οι κραυγές σου". Στο οποίο το χαμογελαστό φρουτάκι απαντά "αχ, τι καλά, πόσο χαίρομαι, δεν θα έχω κι ενοχές έτσι, βάρα πιο δυνατά και pls βάλε μουσική υπόκρουση το Master and servant". Δεν κατάλαβα ότι αναφερόσουν σε βίαιη αρπαγή για απλή καταβρόχθιση, συνηθισμένη καθώς είμαι σε αρχοντικό treatment. Και το ξαναλέω, η ζωή είναι καλή μαζί μου. 

Αλλά γι αυτό πρόσθεσα και την δεύτερη πρόταση περί ανέμελου μικρού φρούτου. Θα έλεγες ότι σε μία τέτοια περίπτωση χωράει η έννοια της συναίνεσης; Πιστεύω πως όχι. Ίσως να κάνω και λάθος. Διασαφήνισε παρακαλώ.

Μόλις πρόσεξα τα smileys στο mood. Πάω να το αλλάξω subito πριν το πληρώσω ακριβά. 

 

α) Αν συναίνεση είναι η αποδοχή ως τελικό αποτέλεσμα, ναι.
β) Αν συναίνεση είναι η στιγμιαία επιθυμία, ναι.
γ) Αν συναίνεση είναι η κατόπιν αξιολόγησης με αισθητικά, ηθικά, νομικά κ.α. κριτήρια παραδοχή πως το υποκείμενο κάνει αυτό που πάντα ήθελε, αυτό που του αξίζει, αυτό που είναι σωστό να θέλει, αυτό που δεν θα προκαλέσει βραχυ & μακροπρόθεσμα δυσλειτουργικότητα, όχι.

Παρεμπιπτόντως, στη συναίνεση του υ αναφέρεσαι Ντι μου, ή στη συναίνεση του κ;

 

Αναφέρομαι στην συναίνεση του "υ" ασφαλώς. Δεν ασχολήθηκα εκτενώς με την περίπτωση κ μικρόν ώστε να έχω εμπεριστατωμένη άποψη περί της συναίνεσης ενός κ.

Ίσως τα ανωτέρω να ισχύουν και για τη συναίνεση ενός κ;

 

Ναι. Απλώς είθισται να αντιμετωπίζεται η κατάσταση στην οποία το υ συναινεί κατά τα (α) και (β) αλλά όχι κατά το (γ) ως περίπτωση στην οποία το υ πλανιέται. Αντίθετα η κατάσταση στην οποία το κ συναινεί κατά τα (α) και (β) αλλά όχι κατά το (γ) αντιμετωπίζεται ως περίπτωση στην οποία το κ χρήζει αφορισμών. Το να προχωρήσει το υ σε πράξεις που δεν εγκρίνει, συνήθως ενοχοποιεί το κ. Το να προχωρήσει το κ σε πράξεις που δεν εγκρίνει, ενοχοποιεί πάλι το κ. Και για να είμαστε σαφείς (και να για να αποκρούσουμε εξ αρχής επιχειρήματα όπως "το κ κηδεμονεύει το υ μέσα στη σχέση και έχει την ευθύνη γι αυτό") ας μιλάμε καλύτερα για σ και μ.

Η νηφαλιότητα υπό το καθεστώς της οποίας συναινεί κατά τα (α) και (β) ο σαδιστής, φρονώ πως ελάχιστους απασχολεί. Ενδεικτικό πως είναι αδύνατη η αποβολή της ταύτισης σαδισμού και κακίας, για τον περισσότερο κόσμο.

Η δική σου γνώμη ποια είναι;

 

Μμμμ έχεις δίκιο έτσι όπως το θέτεις... Αλλά αυτός είναι πόνος μέν στα πλαίσια του "παιχνιδιού"...
Μάλλον δεν υπάρχει κάτι που δεν αντέχεται εκτός από τον αποχωρισμό από τον Κύριό μου

 

Υπαρχει η αισθηση οτι τον απογοητευεις π.χ. Αναλογα τι ποναει πιο πολυ σε καθε ατομο ...

 

Ναι έχεις δίκιο. Η αλήθεια είναι ότι πιθανόν να κάνω μερικές λάθος διατυπώσεις ή να αναδιπλωθώ σε κάποιες απόψεις μου γιατί ειναι πολύ πρωτόγνωρο για μένα να μιλάω για αυτό που ζω. Μέχρι τωρα ποτέ δεν είχα πει με λόγια τίποτα για την φύση της σχέσης μου και του ψυχισμού μου.
Ναι λοιπόν η αίσθηση της απογοήτευσης είναι μια ταπείνωση πολύ μοναχική και δεν έχει καθόλου μέσα την παραμικρή ένδειξη ικανοποίησης κάποιου μαζοχισμού. Γιατί αν απογοητεύσω τον Κ είναι τρομακτική η σκέψη αν είμαι ικανη να τον υπηρετώ.