Ανωτερότητα των Dom/me

Να επαναφέρω το θέμα;
Η ανωτερότητα για μένα έχει δυο μορφές.Η πρώτη είναι αυτή που δίνει την επιφανειακή όψη του παιχνιδιού.Ο ανώτερος άρχοντας υποτάσει τον δούλο.Έτσι ξεκινάει και διαιωνίζεται το παιχνίδι.Όμως στην ουσία ο ανώτερος είναι αυτός που θα σεβαστεί και θα ικανοποιήσει όλες τις επιθυμίες του,προσεγγίζοντας όσο πρέπει και χωρίς να παραβεί τα όρια του άλλου.
Σε ένα όμορφο και δυνατό παιχνίδι και οι δύο λοιπόν πρέπει να είναι ίσοι ,τηρουμένων φυσικά των υποχρεώσεων τους,και αφού ανταπεξέλθουν στους ρόλους τους..

 

Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν περιπτώσεις που σε συγκεκριμένα θέματα ο υπο να υπερέχει είτε λόγω γνώσεων, είτε λόγο αποστασιοποίησης από κάτι συγκεκριμένο που του επιτρέπει να "δει" κάτι που έχει ξεφύγει από τον Κ. κ.τ.λ.
Ή αν ακόμη στο συγκεκριμένο θέμα, έχει μεγαλύτερη διορατικότητα ο υπο για το πως πιθανόν κάτι θα δούλευε καλύτερα με κάποιο άλλο τρόπο, αλλά είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τις διαταγές και τους τρόπους που ο Κ. έχει καλώς ή κακώς επιλέξει και πιθανόν όχι μόνο να μην επιφέρουν τα θεμιτά αποτελέσματα αλλά αντίθετα να τα μποϋκοτάρουν και να αποβαίνουν καταστροφικά για την ίδια την σχέση.

Ποια θα μπορούσε να είναι σε τέτοιες περιπτώσεις η αντίδραση και η συμπεριφορά του υπό, όταν άσχετα με την ισότητα σε κάποια επίπεδα, μέσα στην σχέση δεν υπάρχει παρά μόνο ένας που αποφασίζει?

 

Αν το υ θεωρεί ότι συνολικά (στους περισσότερους επί μέρους τομείς) ο Κ υπερέχει, τότε θα αποδέχεται όλες τις αποφάσεις του. Η αποδοχή εδώ ως τελικό αποτέλεσμα και όχι ως διαδικασία που υποδηλώνει την τυφλή εμπιστοσύνη, την έλλειψη κρίσης, την μη παροχή επικουρικών υπηρεσιών (είτε αυτές είναι συμβουλές διαχείρισης, είτε είναι προαγωγή της πληροφόρησης του Κ αναφορικά με θέματα που αγνοεί έτσι ώστε τελικά να είναι σε θέση να θεωρήσει μία κατάσταση τόσο διαυγώς όσο το υ). Η πρόθεση ανάληψης ευθύνης είναι μία ακόμη παράμετρος που ορίζει τον Κ, σε κάθε κοινωνική δομή, μία μονάδα έχει τον τελευταίο λόγο (στην εργασία μας ο διευθύνων σύμβουλος, στην οικογένειά μας πιθανότατα ο πατέρας κ.ο.κ.) όχι επειδή είναι η χαρισματικότερη όλων από κάθε άποψη αλλά επειδή προτίθεται να αναλάβει την ευθύνη για τα όποια αποτελέσματα χειρισμών της δομής αυτής. Αν λοιπόν το υ αποφασίζει να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον Κ, τότε οφείλει εγκολπώνεται κάθε απόφασή του. Αυτό ασφαλώς απαιτεί υψηλή συγκρότηση, το να κρατάς το στόμα σου κλειστό μερικές φορές είναι δυσκολότερο από το να αποφασίσεις τι πρέπει να πεις, ιδιαίτερα όταν δεν ανήκεις στη μερίδα των εκ πεποιθήσεως υποτακτικών που αναζητούν κυρίαρχο-καταπιστευματοδόχο.

Αν το υ έχει σοβαρές ενστάσεις αναφορικά με τους χειρισμούς του Κ, θα πρέπει να θυμηθεί πως είναι το ένα εκ των δύο μελών μίας δομής, συνεπώς μπορεί ανά πάσα στιγμή να τη διαλύσει. Η πρόοδός μας - από κάθε άποψη - θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως υποχρεώση απέναντι στη ζωή και όχι ως δικαίωμα (που κατά βούληση εκχωρείται).

Αν από την άλλη πλευρά προτιμά κανείς μία ενδιάμεση λύση, ασφαλώς μπορεί να μένει το D/s στην κρεβατοκάμαρα όταν εκτός αυτής δεν υπάρχει τέτοια ασυμμετρία -ή τέτοια διάθεση και των δύο για ασυμμετρία- ώστε να το υποστηρίξει. Ίσως το τελευταίο να είναι και το πιο ισορροπημένο σχήμα, μα είναι δύσκολο να ακολουθηθεί μετά από μία D/s 24/7 σχέση, για διάφορους λόγους.

 

Οπότε Αν στο σύνολο τους οι αποφάσεις Του Κυρίαρχου έχουν αποδειχθεί ορθές ώς προς το αποτέλεσμα τους, τότε απλά(?) η σκλάβα κλείνει το στόμα της και ακολουθεί την απόφαση Του άσχετα αν η ίδια πιστεύει πως δεν θα οδηγήσει στο θεμιτό αποτέλεσμα κάτι που αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε release ή ζητά release επειδή έχει σοβαρές ενστάσεις. Ουσιαστικά δηλαδή είναι καταδικασμένη στο release?
 

 

Άσχετο, αλλά γιατί γράφεις "το υ" όταν αναφέρεσαι στον/ην υποτακτικό/ή;

 

Απάντηση: Re: Ανωτερότητα των Dom/me

   

 

Προφανως θεωρει τον/ην υποτακτικο/η σαν κατι οθδετερο,σαν αντικειμενο χωρις αξια.Τουλαχιστον αυτο αντιλαμβανομαι εγω.

 

Γιατί να κλείσει το στόμα της; Εγώ προσωπικά γκρινιάζω. 

Σχέση έχουμε, δεν είναι κάτεργο. Αν όμως μου πει να το βουλώσω, το βουλώνω. Συνήθως με ακούει. Και μετά κάνει αυτό που θέλει. Κι εγώ κάνω αυτό που θέλει. Sooner or later.

Πράγματι η μόνη εναλλακτική δεν μπορεί παρά να είναι το release.

Φυσικά υπάρχει και η διαβρωτική ενέργεια της διάδρασης. Ίσως σε κάποιο μελλοντικό νήμα αυτό. 

 

Δεν κατάλαβα γιατί το μη επιθυμητό αποτέλεσμα συνεπάγεται release.

Ενίοτε γράφω "το κ" και "το υ" αναφερόμενη εν συντομία στο κυρίαρχο και το υποτακτικό μέλος της σχέσης αντίστοιχα.

 

Α τώρα το είδα. Θεώρησα ότι η lara μιλούσe για την άρνηση της σκλάβας να υπακούσει σε κάποια εντολή. Φαντάζομαι πως οι Κυρίαρχοι δεν διαπραγματεύονται τις αποφάσεις τους.

Όσον αφορά το αποτέλεσμα, σίγουρα δεν είναι ευθύνη του "υ". Αν δεν είναι το επιθυμητό, σίγουρα ο Κυρίαρχος θα προβεί στις απαιτούμενες ρυθμίσεις.

Έως τώρα γνωρίζω δύο περιπτώσεις release, από ότι έχω διαβάσει και ακούσει. Η μία είναι όταν ο Κυρίαρχος ερωτεύεται το "υ". Η άλλη είναι όταν το "υ" αρνείται να υπακούσει στις εντολές του Κυρίαρχου. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις;

 

Γιατί δεν πρέπει να εμφιλοχωρεί έρως;

 

Το διάβασα σε ένα παλιό ποστ κάποιου DreamMaster. Δεν ξέρω αν ισχύει. Έλεγε ότι αν κάποιος ερωτευθεί το "υ", την υποτακτική το έλεγαν τότε, θα πρέπει να πατήσει το κουμπάκι του release.

Φαντάζομαι πως εννοούσε ότι τότε δεν θα μπορεί να διαχειριστεί τη ζωή της με πλήρη ευθύνη απέναντί της, αλλά ο έρωτας θα του θόλωνε την κρίση και δεν θα μπορούσε να "εγχειρίσει" επάνω της κάνοντας τις απαραίτητες και επώδυνες τομές (τους μικρούς φόνους που λέω εγώ).