BDSM συμβόλαια

@aDDicteD: Τα συμβόλαια συναντώνται σε αυτό που ονομάζεται BDSM, όπως συναντάται το shimbari, το hog tied, το horse training, η αρνητική ή θετική αλγολαγνία, η κυριαρχία η υποταγή, ο εξευτελισμός και η ταπείνωση και τόσα άλλα, είτε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού είτε από την άλλη πλευρά της Ασίας ή από την Ευρώπη.

Η αναφορά σε και η γνώση ύπαρξης της μιας ή της άλλης πρακτικής / τρόπου έκφρασης δεν σηματοδοτεί απαραίτητα και ενστερνισμό της. Ο καθένας παίρνει από το "πανέρι" αυτα που τον εκφράζουν βάσει βιομάτων , πεποιθήσεων, προτιμήσεων, επιθυμιών ή ότι άλλο.

Όλοι είμαστε πιστεύω μεγάλα παιδια με δυνατότητα να κρίνουμε τι μας αρεσει, τι αποδεχόμαστε, τι μας εκφράζει, χωρίς αφορισμούς, προσπάθειες επιβολής άποψης ή απορριπτικής διάθεσης προς τους υπόλοιπους.

Αν τα συμβόλαια συγκεκριμένα χρησιμοποιούνται, έχουν αποβεί χρήσιμα κάπου ή μπορουν ν' αποβουν υπο δεδομένες συνθήκες αυτό δεν απαξιώνει τις ανθρώπινες σχέσεις, περιγράφει απλά την πραγματικότητα του τόπου και των συνθηκων υπό τις οποίες συνέβει.

 

Δεν λέω πως κάθε Αφέντης και ο/η σκλάβος/α συναπτουν απαραίτητα ή υποχρεωτικά συμβόλαιο, όσον αφορά την ερωτησή σου για την ύπαρξη ή μη του 100% σκλάβου, προσωπικά γνωρίζω τουλάχιστον δύο (και και οι δύο είναι σκλάβες περισσότερο απο μερικές βδομάδες ή μήνες αναφέρομαι σε χρόνια) μία εκ των οποίων γράφει σε αυτό το ίδιο νήμα

Γνωρίζω και την ίδια και τον Ιδιοκτήτη της προσωπικά και μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως ξέρει τι λέει

Ταυτόχρονα όμως δεν λέω πως όλες οι σκλάβες έχουν αποποιηθει του δικαιώματος ν' αποδεσμευτούν από τον Αφέντη τους.

Αν αυτό που επιθυμούν είναι αυτό που περιγράφεις (δλδ να συνάψουν συμβόλαιο) δεν υπάρχει τίποτε, που να τους εμποδίζει, ουτε και τίποτε που να τους υποχρεώνει αν δεν είναι αυτό που επιθυμούν.

Για να απαντήσω στο σημείο αυτό στην απορία σου περι ξενερώματος και ταυτόχρονης υπαρξης συμβολαίου, τα συμβόλαια, όταν χρησιμοποιούνται για τους όποιους λόγους χρησιμοποιούνται, συνήθως είναι περιορισμενης χρονικής διάρκειας και ανανεώσιμα, μπορει συνεπως κάλλιστα ενα συμβόλαιο στην αρχική του μορφή να περιλαμβάνει την αποποίηση του release (πχ γιατί αυτό του είδους τον εξαναγκασμό ήθελαν να βιώσουν τα μέλη) και στην επόμενη μορφή του, αν υπογραφει να μην τον συμπεριλαμβανει. Αν θα τηρηθει; Οι δικές μου εμπειρίες μου δείχνουν πως πάντα τηρείται. Γιατί; γιατί τα ατομα που θα αποφασίσουν για τους όποιους δικούς τους λόγους να το κάνουν αυτού του είδους την εμπειρία ψάχνουν. Δεν είναι συνήθως ούτε ανόητα, ουτε άμυαλα, ούτε αρρωστα. Και σέβονται τις αποφάσεις που έχουν πάρει.

Αν η ερωτηση είναι αν υπάρχουν παρόμοια συμβόλαι μη περιορισμένης διάρκειας ; ναι υπάρχουν, αν είναι απαραίτητα; όχι, δεν είναι, υπαρχουν γιατί έτσι θέλουν αυτοί που τα χρησιμοποιούν. Αν είναι λογικό, σωστό, κλπ κλπ κλπ; και γιατί θά έπρεπε να είναι; Υπάρχει λογική στον τρόπο που καυλώνουμε ή πηδιόμαστε; Αν έχει νόημα; Αν συγκινει με τον οποιονδήποτε τρόπο και για τον οποιονδήποτε λόγο αυτους που το υπογράφουν, ναι έχει. Τι νόημα έχει πχ να αρεσει σε κάποιον η χρυσή βροχή, ή να κρέμεται από το ταβάνι; ή να πινει το νερό που έπλυνε τα πόδια του Αφέντη του (με τις σαπουνάδες), ή να είναι σκλάβος/α ή Κυρίαρχος, ή, ή, ή ;

Αν κάποια σκλάβα επιθυμει ν' αποποιηθεί του δικαιώματός της να ζητήσει release με ή χωρίς συμβόλαιο (γιατί έτσι αντιλαμβάνεται την έννοια της σκλάβας, αυτό επιθυμει να ζήσει και είναι σίγουρη για τις επιθυμίες της) δεν υπάρχει τίποτε, που να την εμποδίζει να το κάνει και κανεις δεν έχει το δικαίωμα να την κατηγορήσει ή να την απαξιώσει γι' αυτό, είτε του αρέσει είτε όχι, είτε κατανοεί τους λόγους της είτε όχι, είτε συμφωνεί ειτε όχι, ειτε "ετσι εμαθε στα μέρη του" είτε όχι, είτε το θεωρεί λογικό είτε όχι. Δεν του πευτει λόγος

Τι σημαίνει "παραπάνω τραβηγμένα από όσο θα έπρεπε ίσως να είναι", ποιός θέτει τα πρέπει και μάλιστα σ' έναν τρόπο ζωής όπου το "σύνθημα" των περισσοτέρων που τον ενστερνίζονται είναι take it to the limit;
Είναι τραβηγμένο το να ράψει ο σαδιστής κυρίαρχος το μουνί της σκλάβας του (επειδή απλά του δίνει ευχαρίστηση), ή να σβήνει το πούρο του στο μουνί της έχοντας την κρεμασμενη ανάποδα; Αν συμβαίνει; Με λόγου γνωση σε πληροφορώ πως ναι. Αν η σκλάβα το θέλει; Επίσης με λόγου γνωση σε πληροφορώ πως μπορει να τρέμει και στην ιδέα. Αν θα το δεχθεί; και πάλι ή απάντηση είναι ναι.

Η αιτία, φρονώ, που δεν καταλαβαίνεις (η που δεν θέλεις να καταλάβεις) βρίσκεται ακριβώς σε αυτό που ρωτάς. Όχι δεν υπαρχει κάτι σαν τις 10 εντολές του BDSM, μπερδεύεται όποιος νομίζει πως υπάρχει ή πιστεύει πως θα έπρεπε να υπάρχει και ψάχνει να το βρει. Γι' αυτους που το ζούν τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Γιατί; γιατι απλα ακολουθουν τις επιθυμίες τους και ενστερνίζονται από τις πρακτικές που συναντουν στον δρόμο τους αυτές που τους εκφράζουν. Χωρίς να κατακρίνουν και να ψαχνουν να βρουν το "σωστό" ή το λογικό ή το κοινωνικά αποδεκτό ή αυτο που αρεσει στους άλλους.

Τι ακριβώς δεν μπορείς να συνδυάσεις; Μήπως απλώς δεν μπορείς να ταιριάξεις την εικόνα που έχεις στο δικό σου μυαλό για το "συναιτό" ή το "πρέπον" ή το "λογικό" με αυτό που έχει στο μυαλό της μια σκλάβα που έχει αποποιηθει του δικαιώματος για release; (Το σχόλιο μου που μετέφερες στο πόστ σου αναφερόταν στο "...Από την στιγμή που υπάρχει το δικαίωμα της "επιλογής" το αίσθημα της ανεξαρτησίας υποβόσκει μέσα στον καθένα" και έγινε για να τονίσει πως σε κάποιον που εθελουσίως και συνειδητά αποποιείται του δικαιώματος αποδέσμευσης δεν υποβόσκει το αίσθημα της ανεξαρτησίας ή η επιθυμία επιλογών) Ισως, στην περίπτωση αυτή να ήταν καλό ν' αναρωτηθεις αν βρίσκεσαι εδω για να ταιρίάξεις στο μυαλό σου την δική σου εικόνα με αυτή των άλλων ή απλά για να ενημερωθεις για τις δικές τους απόψεις, αυτό που τους αρέσει, αυτό που ζουν χωρίς να είναι απαραίτητο ούτε να τα ενστερνιστεις, ούτε να τα απορρίψεις για λογαριασμό τους.

Υποπτεύομαι πως ξεκινάς με αφετηρία τον έρωτα, γνωρίζω πολλούς που εμπλέκονται σε μια TPE σχέση απλά για την εμπειρία, και θέλουν την εμπειρία όσο πιο κοντινή γίνεται σε αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Ανέφερα ήδη, περισσότερο απο μια φορες πως κανεις δεν σε υποχρεώνει, ούτε έχει αυτό το δικαίωμα, να "παρεις". Ταυτόχρονα, ουτε εσυ (ή ο οποιοσδήποτε) έχεις το δικαίωμα να πεις σε κάποιον πως αυτό που κάνει είναι "σωστό" ή "λάθος". Μήπως αντί ν' αναρωτιέσαι αν είναι γενικά αποδεκτό να εκφράζει κάποιον κάτι να είναι προτιμώτερο αντλώντας στοιχεία από τις εμπειρίες / απόψεις / φαντασιώσεις των άλλων να προσδιορίσεις αυτό που εκφράζει εσένα (ή ακόμη καλύτερα, αυτό που δεν σε εκφραζει) και να το ακολουθήσεις; Το να προσπαθείς να κατανοήσεις τις αιτίες των επιλογών τους μπορει να προσφέρει γνωση και ισως να είναι ελκυστικό, αλλά μάλλον απίθανο να συμβει αν προσπαθείς να κρίνεις εξ ιδίων.

Ελπίζω να βοήθησα στην μείωση του μπερδέματος.

Και για να επανέλθω στο θέμα του νήματος ή εστω κοντα σε αυτό.

Η αιτία ύπαρξης των συμβολαίων δεν είναι να προσδώσουν νομική ισχύ στην σχέση των συναλλασομένων, (ασχετα αν εκ του πρακτέου έχει κάποιες φορές αποδειχθει πως όποιος φυλαει τα ρούχα του έχει τα μισά), αλλά να ενισχύσει την "συναισθηματική" ισχύ. Αυτό δεν σημαίνει ούτε πως όλοι έχουν ανάγκη ή επιθυμία για αυτου του είδους την ενίσχυση, ουτε πως είναι απαραίτητα, ούτε πως επειδή υπάρχει συμβόλαιο "όλα θα πάνε καλά", ή πως αποδεικνύουν κάτι.

Υπογραμμίζουν απλώς (η θέλουν να υπογραμμίσουν) την βαρύτητα της απόφασης να προσχωρίσει κανεις σε μια σχέση TPE και, κρίνοντας από τις αντιδράσεις που διάβασα στο παρόν νήμα, μαλλον το πετυχαίνουν. Ούτε αποτελούν μεθοδολογία, ούτε απαραίτητα απόδειξη κυριαρχίας ή αντίστοιχα υποταγής, αν και μπορούν πιθανά να βοηθήσουν το υποτακτικό μέλος στο να είναι κάποια πράγματα ξεκάθαρα εξ' αρχης ωστε να ξέρει καλύτερα σε τι εμπλέκεται.

Αν το δω καλοπροαίρετα, υποθέτω πως από αυτό ορμόμενος (αν και αρκετα θεατρικό σαν πράξη) ό αναφερθεις Κυρίαρχος ανέθεσε στην εν λόγω υποτακτική την σύνταξη του συμβολαίου. Αν το δω διαφορετικά, απλά το διάβασε κάπου, του άρεσε και το κράτησε, ποιος όμως και γιατί θα τον κατηγορήσει γι' αυτό αν δεν προσπάθησε να πείσει πως "αυτός είναι ο μόνος σωστός τρόπος" ;

Απο εκει και πέρα ή υπαρξη ή μη των συμβολαίων επιδέχεται την ίδια κριτική που επιδέχονται ο πληθυντικός, τα πρωτόκολλα ή οτιδήποτε άλλο. Το αν είναι επιθυμητα ή απαραίτητα κρίνεται από την άποψη που έχουν γι' αυτα αυτοί που τα χρησιμοποιούν και μόνον.