Παρεμβασεις Κυριαρχων

Εθεσα το θεμα αυτο στην τελευταία συναντηση στην Θεσσαλονικη και το μεταφέρω εδώ για να τοποθετηθούν και οσοι αλλοι θα τους ενδιεφερε.

Εστω οτι μια υποτακτική εχει παιδια που δεν εκανε με τον τωρινο Κυριαρχο της αλλα απο προηγουμενη σχεση ή γάμο . Ερώτηση προς υποτακτικές: Θα δεχοσασταν παρεμβάσεις του Κυριάρχου στην διαπαιδαγώγηση των παιδων σας ? Μεχρι ποιό σημέιο?
Ερωτηση προς Κυριαρχους: Θα παρεμβαίνατε στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών της υπο σας αν δεν ηταν δικά σας? Με ποιον τρόπο? Και σε ποιο βαθμό?

Δευτερη Ερωτηση προς υποτακτικές: Αν ο Κυριαρχος σας πιστευει στην διαπαιδαγώγηση με βαση το ξυλο(spare the rod and spoil the child) θα δεχοσασταν παρεμβασεις στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών σας απο Εκεινον α) αν ειναι ο πατερας των παιδιών β) αν δεν ειναι ο πατερας των παιδών?
<<Σημαντικη σημειωση: Η σωματική τιμωρία ειναι παρανομη σε Ολη την Ε.Ε >>

 

Απάντηση: Παρεμβασεις Κυριαρχων

Συγνώμη αλλά φρίκαρα... τί σχέση έχουν τα παιδιά με την σεξουαλική παρέκλιση/προτίμηση μιάς μητέρας???? Κι αν είναι ο πατέρας τους ή κι αν δεν είναι η κυριαρχικότητά Του θα είναι για την σκλάβα του στα σκηνικά και όποτε Έχει ορίσει κι όχι για ανυποψίαστα πλάσματα δίχως καμία διαμόρφωση.

 

[δεν νομίζω οτι αυτά είναι ερωτήματα που θα έχουν άλλη απάντηση αν η σχέση των γονιών είναι bdsm και άλλη αν είναι vanilla.]

από την στιγμή που το πατρικό(?) πλέον πρότυπο των παιδιών είναι ο πατριός,σαφώς και πρέπει να λάβει μέρος στην διαπαιδαγώγησή τους.το μέγεθος-ποσοτικό και ποιοτικό-της συμμετοχής του πατριού στην διαπαιδαγώγηση καθώς και τα όρια ("ως ποιό σημείο") εξαρτώνται αποκλειστικά απο την επιθυμία της μητέρας και την αντίστοιχη συμμετοχή του φυσικού τους πατέρα(παίζει επίσης ρόλο η ηλικία των παιδιών,το αν μπορούν να αποδεχτούν τον πατριό τους κλπ)

τώρα όσον αφορά στο δεύτερο ερώτημα.είτε ήταν είτε δεν ήταν ο πατέρας,δεν θα δεχόμουν επουδενή να τους ασκήσει βία οποιουδήποτε είδους και βαθμού και για οποιονδήποτε λόγο.

και αυτά είτε ήμουν σε vanilla είτε σε bdsm σχέση.

πρόκειται για προτεραιότητες, που καλό είναι να ορίζονται πριν αρχίσει μια σχέση οποιουδήποτε είδους.εξάλλου μια μάνα βάζει τα παιδιά της πάνω από τους πάντες και τα πάντα.και δεν νομίζω κάποιος Κυρίαρχος να μην είναι σε θέση να το αντιληφθεί, να το κατανοήσει και να το δεχτεί.

 

Απάντηση: Παρεμβασεις Κυριαρχων

Η ανατροφη των παιδιων ειναι αποκλειστικη ευθυνη των γονεων και οποιος την εκχωρει δεν αξιζει να λεγεται γονιος.
Συζητηση πανω σε θεματα διαπαιδαγωγησης μπορεις να κανεις με οποιονδηποτε,γνωμες μπορεις να δεχθεις εφ'οσον το επιθυμεις ,αλλα η αποφαση και η ευθυνη ανηκει σε σενα,τον γονεα,ανεξαρτητως
status.Φυσικα στη περιπτωση που η αποφαση σου ειναι απορροια επηρεασμου η πιεσης του οποιουδηποτε τριτου,του κυριαρχου εν προκειμενω,η ευθυνη των επιπτωσεων της παραμενει αποκλειστικα δικη σου...
Μια χψρισμενη υποτακτικη,επι πλεον,που εστω εχει την επιμελεια των παιδιων της,οπως συμβαινει στις περισσοτερες περιπτωσεις ,μαλλον τον πατερα των παιδιων της θα πρεπει να συμβουλευτει για οποια ζητηματα ανακυψουν, παρα τον κυριαρχο της.Ο πρωτος και οχι ο δευτερος ειναι αρμοδιος και υπευθυνος να εκφερει γνωμη και να συναποφασισει με την μητερα.
Το τελευταιο ερωτημα,απορω πως τιθεται καν, οσον αφορα το β' υποερωτημα.
Στην περιπτωση του α' υποερωτηματος,δυστυχως υπαρχει προβλημα.Για τα παιδια.

 

Έχω δυο παιδιά, από προηγούμενο γάμο.
Κάποιες παρεμβάσεις που έγιναν, αφορούσαν περισσότερο τη δική μου στάση απέναντι στα δικά μου παιδιά.
Κάποιες παρεμβάσεις που θεωρούσα υπερβολικές και άδικες τις συζήτησα, όπως και ειλικρινά εξέφρασα την έλλειψη εμπιστοσύνης ως προς τις αποφάσεις Του, αναφορικά με τα παιδιά μου, από τη στιγμή που ο Ίδιος δεν έχει δικά του, δεν έχει την εμπειρία με παιδιά και κάθε του άποψη είναι βασισμένη σε θεωρίες και όχι σε πράξεις. Και επίσης, αν και τώρα αγαπά τα παδιά μου κι εκείνα Αυτόν, αυτό δεν συνέβαινε από την αρχή.
Ο Κύριος μου τις προάλλες συζητώντας για ένα ανάλογο θέμα, μου είπε πως θεωρεί πως η μάνα πάντοτε έρχεται πάνω από την σκλάβα.
Προσωπικά έχω δει παραδείγματα αντίθετα, αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω πως μια μητέρα θα παρατούσε τα παιδιά της, ή θα επέτρεπε να τραυματιστούν με οποιοδήποτε τρόπο, ή θα τα έβαζε κάτω από ότιδήποτε, ακόμη κι απ την ίδια της την ζωή.

 

Τι σχεση εχει τωρα αν ειναι κυριαρχος η οχι
Εγω νομιζω οτι ακομα και το ερωτημα ειναι απαραδεκτο
Ο πατερας πρεπει να εχει λογο. Αν ειναι ανυπαρκτος η
η μανα τον εχει κανει ανυπαρκτο (κακο των παιδιων της κανει)
τοτε λογο και αποψη εχει μονο η ιδια. Οτι κι αν νομιζεις καθε
δεδομενη στιγμη ο αλλος ενας ξενος ειναι και σε οτι εχει να κανει
με τα παιδια αυτο να μην το ξεχνας ποτε και οσο καλος και να ειναι
μαζι τους σε συμβουλευω να τον εχεις σε στενη παρακολουθηση(σε σχεση με τα παιδια)
Μη διχνεις εμπιστοσυνη ουτε στιγμη και ειδικα στις κατα καιρους σχεσεις σου
Αυτα στα λεω επειδη διαπιστωσα απο τα ερωτηματα σου οτι μια χαρα θα μπορουσες
να τα βαλεις σε κινδυνο (δεν λεω οτι το εχεις κανει. Αυτο δεν το ξερω)
Ξερω οτι μια γυναικα παθιασμενη κι ερωτευμενη συχνα μπορει να βαλει σε κινδυνο
τα παιδια της χωρις να το καταλαβει. Το εχω δει να συμβαινει. ΠΡΟΣΕΧΕ

 

Επιλλέγοντας σύντροφο μια γυναίκα σκέφτεται τον εαυτό της τα θέλω της και τα ζητούμενά της. Θεωρώ ότι επιλλέγοντας σύντροφο μια μητέρα οφείλει να σκεφτεί προτίστως τα παιδιά της ακόμη και αν αυτά δεν είναι σε νηπιακή ηλικία (ίδίως όταν ειναι έφηβοι!!!)

Φρονώ πως οι επιλλογές αυτές γινονται πάντα βάση του πνευματικού της επιπέδου, του βαθμού συναισθησης και της αυτογνωσίας , αλλα και του κατα ποσο μπορεί και επιθυμεί να κοντρολάρει εαυτόν , ποσο μάλλον τα πάθη και τα θελω της (εδω είναι τα ζόρια!!! μπορεί???) .

Απο την άλλη στο αρχικό ερώτημα αντιλαμβάνομαι ότι η 'βία' με τον Κυρίαρχο ... συμβαδίζουν. (?) πράγμα που δεν είμαι σίγουρη ότι είναι δεδομένο [Επιφυλάσσομαι να το συζητήσουμε σε ένα νήμα που σκεπτόμουν να ανοίξω σύντομα.]

Γι αυτό που είμαι όμως ΣΙΓΟΥΡΗ είναι ότι οποιαδήποτε μορφή βίας ασκείται σε μια bdsm σχέση ΣΑΦΩΣ και προφανώς δεν μπορεί να έχει αποδέκτη τον κάθε ανυποψίαστο , ποσο μάλλον τα παιδιά!

Και ας επανέλθω λίγο πιο σαφως στα ερωτήματα. Ναι προσωπικά θα δεχόμουν την αποψή Του και την γνωμη Του στο θέμα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών μου (αν είχα) όμως όχι παρεμβατικά και σαφώς όχι by default. Η συμβατότητα των συντρόφων (μια και δεν μιλάμε για σεσιονς αλλα για σχέσεις) είναι βασική προϋπόθεση για να οριστεί , να στεριώσει και να ευδοκιμήσει η σχέση. Επομένως δεν βλέπω πως, ιδίως μια μητέρα, που έχει τη συναίσθηση και την ευθύνη των πράξεών της θα επέλλεγε κ/Κάποιον ασύμβατο με τα δικά της μέτρα και σταθμά και μάλιστα στο θέμα πολύ καίριο και ευαίσθητο θέμα της διαπαιδαγώγησης των δικών της παιδιών.
Η αποψή Του σαφώς και θα ήταν σεβαστή και μάλιστα πολύτιμη - ΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ Η ΕΠΙΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΥΠΟ ΤΙΣ ΣΩΣΤΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΩΣΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ - .

Το θέμα της βίας και του ξύλου δεν το συζητώ καν!!! out of the question for me i am sorry!!!!

 

α) Απευθύνεται μόνο σε άνδρες κυρίαρχους και γυναίκες υποτακτικές το νήμα ή και αντίστροφα άνδρες υποτακτικούς και γυναίκες κυρίαρχες; β) Κάνεις λόγο μόνο για σωματική ή και ψυχολογική βία;

Ο πατέρας (εκείνος που δίνει το αναπαραγωγικό του κύτταρο) είναι εξ ορισμού ικανός πατέρας (ως κοινωνικό status); Οι άνδρες δεν βιώνουν τις απαιτούμενες αλλαγές στο ορμονικό τους σύστημα έτσι ώστε γι αυτούς η αναπαραγωγή να αποτελεί επαναπροσδιορισμό σε βιολογικό επίπεδο. Τα μητρικά συναισθήματα της μητέρας βασίζονται κατά πολύ στο ότι κυοφορεί το έμβρυο, ενώ από την άλλη πλευρά οι άνδρες βιώνουν την πατρότητα ως πέρασμα από ένα κοινωνικό status σε ένα άλλο. Είναι αν όχι αμιγώς, τότε κατά κύριο λόγο ιδιοσυγκρασιακό θέμα, το κατά πόσο τελικά αισθάνονται πατέρες. Με τα παραπάνω, θέλω να εξηγήσω πως το λόγο καλό είναι να τον έχει ο πατέρας, με την προϋπόθεση ότι γίνεται λόγος για τον πατέρα-κηδεμόνα, και όχι για τον πατέρα-χορηγό σπέρματος.

Από την άλλη πλευρά, ένας άνδρας που αποδέχεται να γίνει κηδεμόνας ενός παιδιού με το οποίο δεν έχει βιολογική σχέση, δεν είναι «ξένος», είναι ο κηδεμόνας του, και κατά τη δική μου εκτίμηση σωστό είναι να έχει επί του παιδιού τόση δικαιοδοσία, όση θα είχε και στην περίπτωση που ήταν και βιολογικός πατέρας. Κακοφαίνεται το χαστούκι από τον πατριό, αλλά από τον πατέρα συγχωρείται; Τα χρήματα του πατριού για την εξασφάλιση μίας αξιοπρεπούς ζωής πώς φαίνονται; Ο προσωπικός χρόνος που κατέβαλε για την διαπαιδαγώγηση του παιδιού πώς φαίνεται; Δεν θα πρέπει να αξιολογηθούν όλα μέσα από το ίδιο πρίσμα; Λαμβάνοντας δηλαδή υπόψη ότι σε όλες τις περιπτώσεις πρόκειται για έναν άνδρα που αισθάνεται πατέρας του παιδιού; Και η μητέρα, πρέπει να ζητάει από αυτόν τα πάντα, αλλά χωρίς να του παραχωρεί εξουσία επί του παιδιού; Μήπως τελικά και η ίδια δεν ζητά συνκηδεμόνα αλλά βοηθό; Και τα παιδιά δεν μπορούν να διακρίνουν την συνεπικουρικού χαρακτήρα στάση του άνδρα αυτού, από τη στάση ενός υπεύθυνου κηδεμόνα; Και τι από τα δύο μακροπρόθεσμα επιθυμούν και χρειάζονται;

Η φύση έχει φροντίσει έτσι ώστε όλα τα θηλυκά θηλαστικά μετά τη γέννα, να γίνονται αυτομάτως προστατευτικά έναντι των μικρών τους. Δεν άφησε την εξασφάλιση της επιβίωσης στις πολύ μικρές ηλικίες, εξαρτημένη από το ενδεχομένως ανύπαρκτο σύνολο αξιών κάθε όντος που δύναται να αναπαραχθεί. Αντίστοιχα για τα μη θηλαστικά φροντίζει να δίνει σκληρό κέλυφος στα αβγά.

Συνεπώς, πιστεύω ότι η γυναίκα του παραδείγματός σου δεν είναι ερωτευμένη, αλλά καθυστερημένη. Είτε δηλαδή πάσχει από κάποιου είδους ανατομική πάθηση που δεν της επιτρέπει να εκτελέσει ούτε κάποιες θεμελιώδεις διεργασίες (ένα μεγάλο μέρος των "ορφανών" στα ιδρύματα είναι καθυστερημένα, από καθυστερημένους γονείς) διότι έχει περιορισμένες πνευματικές ικανότητες, είτε πάσχει από κάποια ψυχική νόσο που την καθιστά ακατάλληλη ως μητέρα (λ.χ. κατάθλιψη, σχιζοφρένεια), είτε η κρίση της για κάποιο άλλο λόγο είναι τόσο διαστρεβλωμένη, ώστε το τελικό αποτέλεσμα της συμπεριφοράς της να μην απέχει πάρα πολύ από το αντίστοιχο ενός κυριολεκτικά πνευματικά ανάπηρου ανθρώπου.

Οποιαδήποτε κυρία δεν ανήκει στις παραπάνω κατηγορίες, δεν μπορεί να παραβλέψει το εκ της φύσης της επιβεβλημένο καθήκον, να προστατεύει τα παιδιά της. Για την ακρίβεια, νομίζω ότι οι μητέρες δεν το βιώνουν ως καθήκον αλλά ως δικαίωμα, όπως ακριβώς βιώνουν και οι υπόλοιποι άνθρωποι την εκπλήρωση των ενστίκτων τους. Λόγου χάρη δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν ότι "πρέπει" να φάνε για να επιβιώσουν, διότι πριν συμβεί αυτό έχουν ήδη "θελήσει" να φάνε κάτι νόστιμο. Υπάρχει δηλαδή λογικό σφάλμα στο συλλογισμό που αναγνωρίζει το ενδεχόμενο σε μια υγιή μητέρα να θέσει σε κίνδυνο τα παιδιά της. Δεν μιλώ για περιπτώσεις ανώτερης βίας ή εξαπάτησης, αλλά για τις περιπτώσεις που οριοθετεί ο νηματοθέτης.

Πέρα από όλα αυτά, ο έρωτας είναι ένα ευγενές συναίσθημα, και είναι αδύνατο λογικά να οδηγήσει σε τέτοιες καταστάσεις όπως αυτές που περιγράφεις. Εκτός αν ο κάθε χαμερπής που ονειρεύεται να ζήσει το μεγάλο έρωτα, βαπτίζει "έρωτα" και "πάθος" οποιαδήποτε έκφραση υστερίας και σχιζοφρένειας ενέχουν οι ερωτικές του σχέσεις.

Ο έρωτας και η μητρότητα δεν στέκει να έχουν τέτοια κατάληξη. Θα πρέπει να υπάρχει κάποιο στοιχείο παθολογίας ώστε να προκύψει αρνητικό αποτέλεσμα.

 

οι συγκεκριμένες ....συμβουλες σου και..διαπιστωσεις προς ποιον απευθυνονται?

 

Αγαπητη Syrah το νημα σαφως και αφορα και Κυρίαρχες γυναικες και υποτακτικους αντρες.
Αρχικα σκεφτομουν τη σωματική βία αλλα πιστευω θα ηταν εξαιρετικα ενδιαφέρον να το επεκτεινουμε και στην ψυχολογικη.

 

Σε οποια ειναι μανα

 

ειναι καθαρα θεμα ανθρωπου

Εχω δει παιδια που με τον πραγματικο τους πατερα-μητερα υπεφεραν ενω απο τον "αντικαστατη" αγαπηθηκαν οσο τιποτα αλλο.τωρα οσων αφορα το ξυλο στην διαπαιδαγωγηση των παιδιων αποφερει μονο αρνητικα αποτελεσματα