Γεννιέσαι ή Γίνεσαι;

Αυτες οι ανησυχιες πιστευω θα ηταν πολυ καλο να τις ακουγαμε...Prive msg im waiting...

 

Απάντηση: Γεννιέσαι ή Γίνεσαι;

Για οποιον απαντα "γεννιεσαι" (χωρις τουλαχιστον να χρησιμοποιησει προηγουμενα τη φραση "εγω νομιζω", "προσωπικα πιστευω" κλπ πραγμα που σημαινει οτι ξερει ή εχει διαβασει) τον παρακαλω θερμα να μου δωσει link ή βιβλιογραφια επιστημονικων μελετων που το αποδεικνυουν.
Με ενδιαφερει αφανταστα
και τον ευχαριστω προκαταβολικα  

 

Ας τα πάρουμε ένα ένα.

Είμαι vanilla με perv/kinky τάσεις/στοιχεία (όπως η συντριπτική πλειοψηφία των vanilla τη σήμερον ημέρα).
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα ποτέ (και δεν έχω υπάρξει ποτέ ως τώρα - είτε σε ερωτικές ή φιλικές ή συγγενικές σχέσεις) να είμαι η μόνο Dom ή μόνο sub, ή ακόμη και να κάνω εναλλαγή μεταξύ των δύο στην απόλυτη μορφή τους.

Κάθε μέρα επηρρεαζόμαστε όλοι μας, είτε από έμψυχα είτε από άψυχα. Παίρνουμε ιδέες και κρατάμε αυτές που μας αρέσουν.

Όχι και στα δύο.

Ξέρω τον εαυτό μου και αυτά που μου αρέσουν καθώς και αυτά που όχι.
Μου αρέσω ακριβώς όπως είμαι.
Δεν είναι θέμα φόβου, είναι καθαρά θέμα προτίμησης. Όσο για κάποια αλλαγή στην πορεία, ποτέ μη λες ποτέ. Αν βρεθεί κάτι που μου αρέσει πιο πολύ απ΄αυτό που είμαι τώρα, γιατί όχι;

N/A (not applicable) σε όλα τα παραπάνω.

Τέλος και όσον αφορά τον τίτλο του νήματος... λίγο κι απ' τα δύο.
Δηλαδή: Πιστεύω πως υπάρχει κάποια τάση/προδιάθεση από γέννας (ίσως λόγω γονιδίων, ψυχολογία μητέρας κατά την εγκυμοσύνη, την θέση του Ερμή/Άρη/Σελήνης κατά τη γέννησή μας κ.τ.λ.) αλλά σίγουρα αυτό που την καλλιεργεί και τελικά την κάνει να εκφραστεί είναι τα βιώματα, τα ερεθίσματα και γενικά ο χαρακτήρας που έχουμε διαπλάσει.

 

Απάντηση: Γεννιέσαι ή Γίνεσαι;

Νιώθατε ότι πάντα το είχατε μέσα σας ή όλο αυτό βγήκε προς τα έξω με την βοήθεια κάποιου άλλου;
=====
Μερικα ναι, απο παντα αλλα με τηνβοηθεια καποιας αλλης

Πώς είστε σίγουροι ότι αυτό που "δηλώνετε" είναι και αυτό που είστε;
=====
δεν δηλωνω κατι, ειμαι αυτο που ειμαι

Πόσο πολύ μέσα σας γουστάρετε να γίνει μια ανατροπή και να σας παρασύρει στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση;
=====
Να γινω δηλαδή Master ? και να ενδιαφερομαι για σκλαβες ? ξενερωσα και μονο με την ιδεα... βαρετα ...

Μήπως φοβάστε κάτι τέτοιο; Ή το θεωρείτε αδιανόητο να αλλάξουν οι ρόλοι;
=====
Το μονο πραγμα που με φοβηζει ειναι τα ιατρικα θεματα, Να αλλαξουν οι ρολοι ? η αφεντρα να γινει σκλαβα και ο σκλαβος αφεντης ? μα τοτε αυτοι απο την αρχη δεν ξερουν τη θελουν

Κατά πόσο το status σας έχει επηρεάσει και τον τρόπο ζωής σας;
καθολου

Κατά πόσο το BDSM έχει γίνει τρόπος ζωής για εσάς;
για να γινει πρεπει να βρης την καταλληλη

Πόσοι από τον φιλικό σας κύκλο ασχολούνται με BDSM ή πόσοι γνωρίζουν ότι εσείς το γουστάρετε;
κανενας, δεν εχω πολλους φιλους ουτε ιδιαιτερο κυκλο

Είναι κάτι που το "κρύβετε", είναι κάτι που το "δείχνετε";
δεν κρυβω και δεν δειχνω τιποτα, απλα περιμενω

Θεωρείτε ότι η κοινωνία είναι αρκετά ώριμη για να δεχτεί κάτι τέτοιο στην καθημερινότητα της ή φοβάστε τον στιγματισμό;
σημερα οι γυναικες εχουν πολλοι υψηλες θεσεις , και διαταζουν κοσμο και κοσμακοι δεν χρειαζετε να εισαι αφεντρα .....ακομα και η απλη νοικοκοιρα της λαικης κανει τον αντρα κουμαντο μην γελιωμαστε

 

αυτά

 

ολοι πιστευω γεννιουντε και αυτο που εχουν με καποιο ερεθισμα ισως καποιο παιδικο παιχνιδι η κατι που ειδαν σαν παιδια εκδηλωνεται βγαινει στην επιφανεια, αυτη τη δικαιολογια δινω στον εαυτο μου για τις επιλογες μου. δεν με νοιαζει τι πιστευουν οι αλλοι αν κ φυσικα δεν το διατυμπανιζω, ουτε ρωταω ατομα του κυκλου μου για τις ερωτικες του προτιμησεις. Αυτα ειναι καθαρα προσωπικες επιλογες και δεν αφορουν τριτους

 

Re: Απάντηση: Γεννιέσαι ή Γίνεσαι;

το γεννιέσαι δεν το εννοώ με την μορφή γονιδίων... μιλάω για την ανατροφή που δεχόμαστε από μικρά... και την προσωπικότητα που διαμορφώνουμε από το στενό μας περιβάλλον... δεν εννοώ σε καμία περίπτωση πχ το να είναι "κληρονομικές" αυτές οι τάσεις... δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο...  

δεν έχεις νιώσει ποτέ την ανάγκη να το μοιραστείς αυτό με κάποιο δικό σου άτομο;

λες σε πολλά σημεία ότι γεννήθηκες έτσι... τι εννοείς;

Σε αυτό που λες...δεν μπορώ να μην συμφωνήσω μαζί σου... είναι σχεδόν κανόνας τουλάχιστον στην Ελλάδα να είναι πιο μητριαρχική η οικογένεια...  

το 1, 2 δικά μου γιατί δεν ξέρω πως να κάνω σημείο σημείο quote  

1) Εσύ σαν Perv δηλαδή ή vanilla με perv/kinky τάσεις (όπως είμαι και εγώ περίπου), δεν έχεις μπει ποτέ στο τρυπάκι σε ένα role play να πάρεις μια από αυτές τις θέσεις; θα αρχίσω να ανησυχώ για το status μου χαχα!  
Σε ξενερώνει κάτι συγκεκριμένο;

2) Θεωρείς ότι τώρα στην ηλικία που είσαι και ως ένα σημείο έχεις διαπλάσει την προσωπικότητα σου και ξέρεις τι θες, η παρουσία ενός ανθρώπου στην ζωή σου δεν θα ήταν δυνατή να στα καταρρίψει όλα αυτά;

 

Re: Απάντηση: Γεννιέσαι ή Γίνεσαι;

 

1) Σε role play ναι, σαφώς. Και το έχω κάνει κιόλας. Άλλο role play όμως κι άλλο ένα μόνιμο state of mind ή συμπεριφοράς.
Δεν είναι θέμα του αν με ξενερώνει κάτι. Δεν με ξενερώνει τίποτα. Όλα θα τα δοκιμάσω, at least, once (εκτός, όπως έχω πει παλιότερα, ό,τιδήποτε παράνομο ή στο οποίο αντιτίθομαι ηθικά). Απλά, πιστεύω ότι παραείμαι αντιδραστική, ανεξάρτητη, εγωΐστρια και control freak για να μπορούσα ποτέ να δράσω/γίνω sub, ενώ απ' την άλλη το γεγονός ότι δεν με εξιτάρει ιδιαίτερα το να προκαλώ πόνο, το ότι παραείμαι ευαίσθητη και υπερπροστατευτική -ψυχοπονιάρα-, καθώς επίσης ότι δεν με διεγείρει ερωτικά να έχω κάποιον στα πόδια μου (κυριολεκτικά), μάλλον αποκλείει και την περίπτωση της Domme   Γενικά, προτιμώ τις "επί ίσοις όροις" συμπεριφορές/καταστάσεις.

2) Δεν φαντάζεσαι πόσο επίκαιρο είναι το ερώτημά σου   Ποτέ δεν λέω ποτέ, κι αν γινόταν κάτι τέτοιο θα εξαρτιόταν από το πόσο "καλός" (στο να το κάνει) θα ήταν αυτός που θα το επιχειρούσε καθώς επίσης και από το πόσο διατεθειμένη θα ήμουν εγώ για να αφεθώ και να προσπαθήσω, πράγμα το οποίο επίσης εξαρτάται απ' το πόσο θα τον ήθελα, on the long run και όχι για ένα απλό session.
Πάντως το να θελήσει κάποιος να καταρρίψει το ο,τιδήποτε είχε να κάνει με μένα, το χαρακτήρα μου, την συμπεριφορά μου κ.τ.λ., ομολογώ πως θα με χάλαγε, μιας και επιλέγουμε να είμαστε με κάποιον επειδή γουστάρουμε αυτό που είναι, όχι αυτό που θα θέλαμε να είναι. Όπως λέει κι ο Καρβέλας, δια στόματι της Βίσση:

"Αγάπη είναι,
να θες τον άλλον έτσι όπως είναι,
και να πιστεύεις πως
για σένα είναι το ιδανικό.

Αγάπη είναι να λες στον άλλον
όπως είσαι μείνε
και όχι να του λες για μένα γίνε
ρούχο δανεικό.

...

κ.τ.λ. "

 

Re: Απάντηση: Γεννιέσαι ή Γίνεσαι;

1) δεν θα μπορούσες να το πεις καλύτερα φιλενάδα, same shit here! χαχα!   

2) Δεν μιλάω για κάποιον "εισβολέα" ή "δυνάστη" που θα το κάνει εσκεμμένα επειδή θέλει να σε κάνει κάτι άλλο απο αυτό που είσαι, σου μιλάω πάντα για αλλαγή που μπορεί να την επιτρέψεις εσύ και μόνο εσύ γιατί θα το γουστάρεις ρε συ  

 

Γίνεσε.... τίποτα δεν γεννιέσαι... ζωντανό παράδειγμα ότι παλιά όλοι οι άντρες ήταν Κυρίαρχοι και "Οι Άντρες του σπιτιού"

 

Re: Απάντηση: Γεννιέσαι ή Γίνεσαι;

Ναι ούτε κι εγώ το πήρα έτσι. Δεν είπα δηλαδή τα παραπάνω επειδή ο άλλος θα θελήσει να κάνει κάτι με το ζόρι (που και να το ήθελε, αν δεν ήθελα εγώ, τα @@ του θα έπαιρνε   ). Απλά, αυτό που λέω είναι το εξής: Για να "επιτρέψω" εγώ την οποιαδήποτε αλλαγή (επειδή το γουστάρω οr for whatever other reason I choose), θα πρέπει να έχει υπάρξει, αν μη τί άλλο, κάποια νύξη από πλευράς του ότι επιθυμεί μια τέτοια αλλαγή σε μένα και από τη στιγμή που θα γίνει αυτό, ε εγώ θα ξενερώσω και εκεί κολλάνε όσα είπα στο κείμενο μου, που έκανες quote.  

 

Διαβάζω τη στιχομυθία ανάμεσα σε Demoness και ADDicteD και δεν γίνεται να μην σκεφτώ ότι οι αλλαγές που συντελούνται σε ένα άτομο που εξελίσσεται, ένα άτομο που δεν είναι κολλημένο λόγω διάφορων καταστάσεων σε ξεροκεφαλιά, αγκυλώσεις, αδράνεια κλπ., επέρχονται συνήθως λόγω καταστάσεων συνήθως άμεσα συνδεδεμένων με άτομα του περιβάλλοντος, άτομα σημαντικά σαφώς. Συνήθως ο συγχρωτισμός, οι κοινές εμπειρίες, η σκέψη των άλλων, μας επηρρεάζουν είτε το θέλουμε είτε όχι. Αν κάποιος ασχοληθεί μαζί μας βάσει σχεδίου, συνειδητά, γνωρίζοντας τι (πιστεύει ότι) μας χρειάζεται και πως θα επιτευχθεί αυτό, το λέμε Κυριαρχική σχέση (ή γονική σπανιότερα, εφόσον σπάνια οι γονείς δρουν βάσει σχεδίου, αλλά περισσότερο οδηγούμενοι από το συναίσθημα). Ειδάλλως οι αλλαγές επέρχονται βάσει περιβάλλοντος, ατόμων στο περιβάλλον, και βιωμάτων. Μόνο οι νεκροί δεν εξελλίσσονται (παρεμπιπτόντως και οι Κυρίαρχοι είναι ζωντανοί).

Και στη μεν περίπτωση του γονικού μανιπουλαρίσματος δεν υπάρχει συναίνεση, μάλλον αντίδραση περισσότερο. Αλλά ας μιλήσουμε για την περίπτωση της Κυριαρχικής σχέσης. Και εκεί δεν μπορεί παρά να υπάρχει επίσης αντίδραση, σε οποιοδήποτε σημείο απαιτεί χειρισμούς και αλλαγές, είτε αυτό αποτελεί παλιά συνήθεια, κόλλημα σε κάποιο λανθασμένο self-image, κάποια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά κλπ. Αυτή είναι ίσως και μία έκφανση της βίας στην Κυριαρχική σχέση, όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον. Κάποιος επεμβαίνει κι εγώ πονάω και αντιδρώ, προσπαθώντας να διατηρήσω το ήδη υπάρχον σχήμα.

Σε μία D/s σχέση υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκδηλώσει κάποιος την δυσαρέσκειά του ως προς σημεία της νοοτροπίας και της συμπεριφοράς του άλλου. Σίγουρα, αν θέλουμε να καθοδηγήσουμε κάποιον να κατανοήσει και να αλλάξει κάποια λανθασμένα (κατά την άποψή μας) σημεία της νοοτροπίας του και της συμπεριφοράς του, δεν θα του δώσουμε κατάλογο. Ούτε θα του πούμε τον τρόπο με τον οποίο πρόκειται να επέλθει η επιθυμητή αλλαγή, γιατί τότε μάλλον δεν θα επέλθει (δεν είναι ότι θα ξενερώσεις, όσο το ότι η αλλαγή πρέπει να γίνει βιωματικά, αυτόματα). Γιατί όμως να σε ακολουθήσει αυτός σε όσα ωραία έχεις σχεδιάσει, που αυτός δεν ξέρει ποια είναι και πώς θα επιτευχθούν; Επειδή α) συναισθηματικά επιθυμεί να συνεχιστεί η σχέση. Και επειδή β) ήδη έχει εμπιστευθεί το άτομο, είτε μέσω της ενσυναίσθησης είτε βάσει της λογικής, που του λέει ότι το άτομο καλά τα λέει, και γ) οι ως τώρα αλλαγές (αν υποθέσουμε ότι κάποιες αλλαγές ήδη έγιναν και είναι απτές) είναι επιθυμητές και εκτιμώνται θετικά από το ίδιο το άτομο που τις βίωσε και τις υλοποίησε. Και δ) επειδή ενίοτε δεν έχει (πλέον) επιλογή και αφήνεται στα χέρια σου, γιατί έτσι γουστάρει πλέον να ζει. Χωρίς λογική, σαν ζυμαράκι. 

Τί γίνεται όμως από την άλλη πλευρά; Όταν κάποιος δεν επιδέχεται αλλαγές (επειδή έχει φτάσει σε κάποιο "ιδανικό" σημείο, επειδή είναι βράχος ακλόνητος, επειδή δεν διαπραγματεύεται κ.ο.κ.) Είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι δεν θα αλλάξει, έστω και μέσα από τη διαδικασία αναμόχλευσης, αποδόμησης, αναδόμησης του άλλου ή απλά συγχρωτισμού με τον άλλο; Θα ήταν παράλογο, εκτός αν ο "τέλειος" ήταν τέλειος, δηλαδή νεκρός. Εκεί η αλλαγή επέρχεται αυτομάτως, ή και λίγο πολύ συνειδητά, αν υποθέσουμε ότι το άτομο αναλύει την σχέση διάδρασης και επιλέγει τα καλά στοιχεία που του παρουσιάζονται και απορρίπτει τα άχρηστα. Μπορεί να συγκρίνει με άλλες σχέσεις του παρελθόντος, με άλλες διαδράσεις στο παρόν, να αναλύσει (και να αποδεχτεί ή να απορρίψει) τις αλλαγές που παρατηρεί στον εαυτό του μέσα από τον τρόπο που ο ίδιος χειρίζεται την παρούσα διάδραση. (Πολλές από τις λειτουργίες του ψυχισμού μας βέβαια γίνονται εντελώς αυτόματα, είναι ουτοπικό να πιστεύουμε ότι ο Κ θα διατηρήσει συνειδητότητα σε όλες τις αλλαγές που θα επέλθουν, είναι λίγο σαν να πιστεύει ότι μπορεί να ελέγξει την πίεσή του ή τους χτύπους της καρδιάς του). 

Νομίζω ότι η διάδραση επιτρέπει την εξέλιξη και των δύο, απλά του ενός γίνεται προσχεδιασμένα (άνευ πατέντας σαφώς, με ελιγμούς αντίστοιχους της προσωπικότητας και της αντίδρασης του άλλου, καθώς και των δεδομένων) ενώ του άλλου γίνεται (παρά την αδιαπραγμάτευτη αποδοχή του από το άλλο μέλος) αναγκαστικά βάσει της φύσης των σχέσεων (αυτόματα), του ανοιχτού μυαλού, της δεκτικότητας στην αλλαγή και της αντίστασης στα εγνωσμένα ανεπιθύμητα (βάσει λογικής αλλά και επιθυμίας) στοιχεία του άλλου.

Τα είπα λίγο πυκνά, συγχωρείστε με αν κάνω λάθη λογικής. Τα σκέφτομαι όλα μαζί, και από την μία πλευρά και από την άλλη ταυτόχρονα.