Δοξασίες υγείας...

Σε καλωσοριζω και απο το φορουμ καλέ μου, και δράττομαι της ευκαιριας να σου πω οτι διαφωνω σε μεγαλο βαθμο με αυτο που λες, αλλα μιας και δεν ειναι επι της παρουσης θελω να το αναλυσουμε τηλεφωνικως κτλ.
  :date:

 

http://www.gottfried-helnwein-interviews.com/Epiphany1.jpg

welcome back

 

Απάντηση: Δοξασίες υγείας...

Ισως δεν θα επρεπε να αφοριζουμε την ιατρικη αλλα ορισμενους εκ των λειτουργων της.
Δεν αντιλαμβανομαι επισης πως η ιατρικη εξοντωνει την επιθυμια,εκτος αν εννοειται η εξοντωση της επιθυμιας για δυο κιλα παιδακια τη στιγμη που η χοληστερινη χτυπαει 300,πραγμα που ειναι απολυτα λογικο αν ο ασθενης εχει ισχυροτερη επιθυμια για επιμηκυνση της ζωης του.Οποτε πρεπει να πειθαρχησει στην ιατρικη αγωγη.Ειναι κακο πραγμα η πειθαρχια;
Η ηδονη της ζωης χωρις λιπαρα (και με στατινες ενδεχομενως),ειναι μεγαλυτερη απο την ηδονικη βυθιση σε γαστριμαργικες απολαυσεις που οδηγουν κατ'ευθειαν στο εμφραγμα.Η οχι;

 

Δηλαδή αν αρρωστήσουμε να κάτσουμε άπραγοι?  
Καλώς ήρθες πάλι πίσω και ελπίζω να βλέπεις την ζωή πιο θετικά  

 

Να μην έχεις αρρώστια ή να μην έχεις διαγεγνωσμένη αρρώστια;!;

 

Διευκρινιστική σφήνα για τον JP: Δεν γνωρίζω τι είναι πραγματικό αφού εξ ορισμού ζούμε σε κατασκευασμένα ψευδαισθητικώς, αυτοσυντηρητικά ενδιαιτήματα/κόσμους. Οι αισθητηριακές καταγραφές δεν είναι κριτήριο ύπαρξης, ούτε καν ακριβούς περιγραφής ενός φαινομένου. Αλλά το να αποκλείεις a priori την εμπειρική διαπιστωσιμότητα ή ελεγξιμότητα, όπως στην περίπτωση της λεγόμενης 'μετά θάνατον ζωής', αποτελεί κατ' εμέ τεκμήριο λογικού σφάλματος και οντολογικής αερολογίας (τύπου θετικής αλλά και αποφατικής θεολογίας). Επειδή ακριβώς είναι ανόητο να ανακοινώνεις εκ των προτέρων τί είναι εκείνο από το οποίο εξαρτώνται όλα αλλά κανείς δεν θα το γνωρίσει ποτέ, ο φόβος του θανάτου υπήρξε κινητήρια δύναμη της ιστορίας, με τη μορφή των θρησκευτικών κινημάτων και των κατεστημένων θρησκειών. Το α-νόητον και ανόητον θριαμβεύουν απαράγραπτα.

 

Και όμως, υπάρχουν ντοκουμέντα, άπιστοι σκεπτικιστές....

​

 

Ουδείς μωρότερος των ιατρών. Τελεία.

 

Παλιόγερε παρότι ζορίζομαι γενικώς γουστάρω που σε ξαναδιαβάζω. Παρα ταύτα οφείλεις να συμπληρώσεις πως το ««έξω οι βάσεις του θανάτου» υπήρξε η πιο γνωστή κινητήρια δύναμη για μας.

Υ.Γ. Περιμένω νέα βιβλίο ...ξέρεις εσύ.

 

Παλιόγερος είστε και φαίνεστε, αξιοπεριφρόνητε ποιητά.
Αφιερώσαμε τον ηρωικόν βίον μας εις την απομάκρυνσιν των βάσεων του θανάτου, με τη μύχια ελπίδα πως οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές θα έπαιρναν και εσάς μαζί τους, φεύγοντας. Δυστυχώς αποτύχαμε σε όλα.
Είμεθα μήπως καταραμένοι; Προσβλέπομε πλέον μόνον εις το απώτατον μέλλον, εις τα ανδραγαθήματα της νέας γενεάς.
Οι τσουλουφάκηδες των ταχυφαγείων και των εμπορικών κέντρων δεικνύουν την οδό: Επιμήκυνσις του Νηπιαγωγείου έως τα σαράντα και εν συνεχεία ελευθέρα εγγραφή εις τα ΚΑΠΗ (όπου ωριμάζουν ορισμένοι πολιτικοί αρχηγοί). Η δια βίου Εκπαίδευσις είναι ο δυνητικός εθνικός μας πλούτος - μεγίστη επένδυσις, τωόντι, εφ' όσον παραλλήλως καθιερωθεί η μετά θάνατον χορήγησις των συντάξεων και η καύσις των γερόντων.
Τέλος πάντων, σας συγχωρώ δια την ύπαρξιν σας αρκεί επιτέλους να μου επιστρέψετε την απαχθείσα υφ' υμών μνηστή μου, την περιλάλητον αίγα Ασημούλα. Δεν σας αρκεί η χαριτόβρυτος αγαπημένη σας, Σαρδανάπαλε;

ΥΓ. Πράγματι, ουδείς μωρότερος των ιατρών. Ευτυχώς δεν είναι όλοι οι μωροί ιατροί. Μερικοί περισσεύουν και κοσμούν άλλα επαγγέλματα.

 

Δεν μου έλειψες καθόλου, διότι δεν έφυγες ποτέ.
Επίσης σε συμβουλεύω, να αφήσεις τις συγκεκριμένες δοξασίες κατά μέρος. Είναι εντελώς υποκειμενικές και ταιριάζουν μόνο σε αυτούς που δεν είχαν ποτέ την χαρά της ανθρώπινης δράσης, που δεν υπήρξαν ευφυείς και ούτε φυσικά ποτέ ελεύθεροι.

Συνέχισε λοιπόν από εκεί που έμεινες...  ...Αρκετά σε περίμενα.