Ύμνος στο Μουνί

Ανέφερα πρόσφατα σε έναν αγαπητό αν και νεόκοπο φίλο ότι η σταθερή άποψή μου μετά τα gender studies με τα οποία ασχολήθηκα επί 30 συναπτά έτη σε κρεβάτια και βρωμερά στρώματα της Ελλάδας και του εξωτερικού, σε ταράτσες πολυκατοικιών και στο πίσω κάθισμα γαλάζιων Σεβρολέτ, σε πολυτελείς σουίτες ξενοδοχείων και απομονωμένες βίλες, σε παράγκες και σκηνές ασφυκτικά ζεστές στην άκρη της θάλασσας, παραμένει η εξής: Στο κέντρο του σύμπαντος χάσκει ένα θεόρατο μουνί και ο χαβάς του.

Αποφάσισα λοιπόν να ξεκινήσω αυτό το νήμα για να αποτίσουμε φόρο τιμής στο θαυμαστό αυτό Ναό του γυναικείου σώματος, το Μουνί. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Γυναίκες που αγαπούν και τιμούν το μουνί τους, που το χαϊδολογούν ή το φοβούνται, που το κρατάνε σε απόσταση μην τους δαγκώσει, γυναίκες που αδιαφορούν επιδεικτικά γι αυτό κι ας κλαίει μαραζωμένο, γυναίκες που θα έκαναν ακόμη και φόνο για το μουνί τους, γυναίκες που δεν σκέφτονται ΜΕ το μουνί τους αλλά ΓΙΑ το μουνί τους, γυναίκες που αγαπούν τόσο το μουνί τους ώστε αγαπούν και τα μουνιά των άλλων γυναικών. Η πρόσκληση ισχύει σαφώς και για τους άντρες, αυτούς τους γλυκύτατους μουνάκηδες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, άλλες φορές μεταμφιεσμένοι σε αυστηρούς Κυρίους και άλλες φορές σε μπερμπάντηδες γεροξούρες, άλλες φορές σε αγέρωχους πολεμοχαρείς ερωτιάρηδες και άλλες σε τρυφερούς baby-faced εραστές της τζαζ - κραδαίνοντες κολποσκόπιο, στηθοσκόπιο και χρυσή πένα - που το μόνο που θέλουν από την ζωή είναι να χωθούν σε κάθε μουνάκι που κυκλοφορεί γύρω τους, ατίθασο, υγρό, ξεμαλλιασμένο ή γυμνό, σχεδόν εμπύρετο από προσμονή, επιδέξιο ή νωθρό, κοκαλιάρικο ή παχουλό, αγαπητοί μουνάκηδες όλου του κόσμου, περάστε, περάστε. Σαν στο σπίτι σας.

Ας υμνήσουμε το Μουνί.

 

«Ποτέ μην έχεις εμπιστοσύνη σε μια γυναίκα, ούτε ακόμη κι αν είναι νεκρή – όπως συνήθιζε να λέει ο πατέρας μου.»

«Ληστή!»ξαναφώναξα.

«Μαντάμ Παλιοθήλυκο,» είπε μ’ εκείνο το κοροϊδευτικό ύφος που είχα αρχίσει να μισώ.

«Δεν είμαι παλιοθήλυκο ούτε παλιοκόριτσο. Σε παρακαλώ να με φωνάζεις με το κανονικό μου όνομα: κ. Φράνσις – ή Φάννυ αν προτιμάς.»

«Μαντάμ Φάννυ,» είπε κάνοντάς μου τη χάρη, αλλά με το ίδιο ειρωνικό ύφος. «Ξέρεις τι σημαίνει αυτό στη γλώσσα του λαού;»

«Ναι,» είπα νευριασμένη.

«Ωραία λοιπόν…τι σημαίνει;»

Δεν μίλησα γιατί δεν ήξερα μια και τότε είχα άγνοια από τέτοιες χυδαιότητες.

«Λοιπόν, μαντάμ Φάννυ;» είπε ο Λάνσελοτ.

«Δεν ξέρω,» παραδέχθηκα.

«Σημαίνει την ξελογιάστρα,» είπε ο Λάνσελοτ, «το Θεϊκό Μονοσύλλαβο, το Πολύτιμο Αιδοίο, το Παιχνιδιάρικο Μουνί. Είναι η Θεία, η Κληματαριά, η Σοφίτα, το Λουτρό της Γέννησης, το Κάλλιστο – Χείριστο Μέρος (σύμφωνα με τον κ. Ντων), το Κομμάτι του Ψαριού ή το Κομμάτι του Αρνιού (ανάλογα απ’ το αν είσαι κρεατοφάγος ή όχι), το Απύθμενο Πηγάδι, η Καστανή Κυρά. Είναι κάτι σαν το Μάτι του Ταύρου του Δούκα του Ρότσεστερ και τον Κύκλο του Σαίξπηρ. Είναι η Κοιλάδα του Πέους αλλά και το Εξομολογητήριο. Είναι η Σχισμή, η Χαραμάδα, το Λίκνο, το Δοχείο της Κρέμας, η Φωλιά του Κούκου και η Κοιλάδα του Έρωτα. Είναι το πιο Λατρευτό Μέρος του Σώματος (τουλάχιστον για τον κ. Σαίξπηρ) και μερικοί το έχουν αποκαλέσει Μυωξό, Λίμνη για Πάπιες ακόμη και Πρόχωμα. Είναι το Αιώνιο Τραύμα, το Μάτι που κλαίει περισσότερο όταν απολαμβάνει καλύτερα, η Μυγοπαγίδα, το Φρούριο, η Πηγή της Αγάπης, το Γουναρικό, το Χάσμα και φυσικά ο Κήπος της Εδέμ. Είναι ο Μεγάλος Δωρητής, ένα Δίχτυ για Χρυσόψαρα, μια Σπηλιά κι ακόμη ένα Ασφαλές Λιμάνι κι ένας Υπέροχος Κυνηγότοπος. Είναι το Σπίτι κάτω από το Λόφο και η Αλαβάστρινη Πύλη! Είναι η Κλίμακα του Ιακώβ, το Κιούπι με το Γλυκό και το Κόσμημα των Κοσμημάτων! Είναι η Γατούλα, η Κουζίνα και η Χύτρα. Είναι ο Σβώλος της Αγάπης, η Μικρή Αδερφή, η Ωραιότερη Κλειδαριά, το Τυχερό Κουτί, το Αριστούργημα, το Χρηματοκιβώτιο και η Φάκα. Είναι η Τριχωτή Όχθη, το Αχάριστο Στόμα, η Βελονοθήκη, το Κάτω Μάτι αλλά και το Μουνόχειλο! Είναι μια Φωλιά, ένα Παλιό Καπέλο, ένα Όστρακο, ένα Ανάκτορο Ηδονής, ένα Αλλόκοτο Ποτάμι. Είναι ταυτόχρονα Σκάφος Ηδονής αλλά και Βερυκοκκιά, Άμβωνας, Πορτοφόλι και Γατούλα. Είναι η Βασίλισσα ανάμεσα σ’ όλες τις Τρύπες. Αλλά είναι και το Δαχτυλίδι, το Τριαντάφυλλο. Είναι η Σέλλα που πάνω της καβαλικεύεις, είναι ένα Σπερματοδοχείο που μέσα του κρύβεται κι ένα Σεμινάριο Αγάπης. Είναι ο Νότιος Πόλος, η Ρουφήχτρα του Σπέρματος, ο Στόχος των Βελών του Έρωτα, η Ζαχαριέρα και ο Ναός της Αφροδίτης! Είναι επίσης το Ποντικάκι αλλά κι ο Θησαυρός της Αγάπης! Είναι ο Υπόκοσμος αλλά και το Αμπέλι. Είναι η Πύλη της Ζωής αλλά και το Εργαστήριο. Είναι το Μυστήριο των Ανατολικών Ινδιών αλλά και το Φρούτο των Δυτικών Ινδιών. Όσο για μένα, δεν βρήκα ποτέ ένα τρόπο να το χρησιμοποιήσω και θα προτιμούσα να έχω ένα αγόρι ή ένα πρόβατο!»

Έμεινα άφωνη και εμβρόντητη από το μονόλογό του. Τι καταρράκτης υπέροχων λέξεων! Η ποιήτρια μέσα μου είχε γοητευθεί όσο κι αν η Γυναίκα είχε προσβληθεί…

«Εσένα σε βαφτίζω Φάννυ ΄Κακορίζικη’ – επειδή σ’ έχει χτυπήσει αλύπητα η Μοίρα και για επώνυμο θα λέγεσαι Τζωνς.»

«Γιατί Τζωνς;» είπα έκπληκτη.

«Επειδή είναι απλό όνομα και θα σου διδάξει την μετριοφροσύνη.»

«Και γιατί θα χρειαστώ την μετριοφροσύνη;»

«Επειδή είσαι κιόλας πολύ ματαιόδοξη εξαιτίας της ομορφιάς σου!» Και μετά σπηρούνισε τα’ άλογο που ιππεύαμε και καλπάσαμε μέσα στη δυνατή βροχή (που την ένοιωθα στα μάγουλά μου, αλλά δεν μπορούσα να τη δω).

(Από το βιβλίο «Φάννυ», της Έρικα Γιονγκ)

 

ύμνος στην "Πηγή της Ζωής" ;

χεχ

χρόνια σου πολλά για εχθές dear

 

Aθήνα, 16 Μαρτίου του 2008


Αγαπητό Μουνί,

Σου γράφω, επιτέλους (με αφορμή την προτροπή της ιδιοκτήτριας ενός instance σου), για να σου εξομολογηθώ πως ότι έχω κάνει στη ζωή μου το έχω κάνει για τρεις λόγους: να σε πασπατεύω με τα δάχτυλά μου, να καταπίνω τα χλιαρά ζουμιά σου και να βυθίζω αργά τον πούτσο μου μέσα σου.

Είσαι μια τρύπα.

Αλλά τόσο ξεχωριστή.

Έχεις μέσα σου ένα ολόκληρο σύστημα επικοινωνίας με τον εγκέφαλο της εκάστοτε ιδιοκτήτριάς σου αλλά και των ανθρώπων που κινούνται γύρω της. Την κάνεις να γαργαλιέται και τους κάνεις να τραγουδάνε. Την κάνεις να θέλει να χαϊδευτεί και τους κάνεις να γράφουν ποίηση. Τους κάνεις να θέλουν να σε χαϊδέψουν και την κάνεις (στα καλά καθούμενα) να θέλει να φάει παγωτό.

Είσαι σα σύστημα τηλεδιάσκεψης με καλώδια φτιαγμένα από στίχους του Charles Bukowski. Ή του John Donne – εξαρτάται αν η ιδιοκτήτριά σου είναι σε φάση «γαμήστε με» ή σε φάση «αγαπήστε με». Αυτές τις επιλογές τις προσφέρεις με κλικ στο κεντρικό μενού σου, και πολλές άλλες: «κανακέψτε με», «εκπαιδεύστε με», «εξετάστε με», «φάτε με». Για κάθε ένα απο αυτά τα modi operandi σου υπάρχει και μια ομάδα ποιητών που εξυμνεί τα εκάστοτε χούγια σου, τυχερό.

Αγαπητό Μουνί, βγήκα απο μέσα σου, και θα γράφω πάντα το όνομά σου με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα.

Αγαπητό Μουνί, στις επιλογές μου είσαι ο σημαντικότερος ρυθμιστής. Η προσδοκούμενη έντονη παρουσία σου στο School of Arts του Πανεπιστημίου του S. με έκανε να πάρω τέσσερα A-levels με A, A, A και Β.

Η κατουρλιάρα μυρωδιά σου στο βρακί της τέως συζύγου μου με έκανε να θέλω να κρατήσω τα εσώρουχά της για πάντα σε κάποιο κοντινό συρτάρι (τα πήρε όλα όταν έφυγε).

Διαγράφεσαι μέσα απ’το στενό τζην κάποιας νυχτόβιας σαν πόδι καμήλας, και επηρρεάζεις τον τρόπο με τον οποίο παίζω χαρτιά.

Όποτε είναι να κάτσω απέναντι απο πελάτη που έχει ένα instance σου, με κάνεις να προετοιμάζομαι καλύτερα για το ραντεβού, να πηγαίνω εφοδιασμένος με μπροσούρες, case studies, μεθόδους μείωσης ρίσκου και αλγόριθμους υπολογισμού του αναμενόμενου return on investment.

Το μυστικό του επιτυχημένου πωλητή: σκέψου οτι πουλάς τον πούτσο σου σε ένα Μουνί.

Ανάμεσα στις δίπλες σου και τις μαλακές άκρες της οπής σου είναι το μέρος που θέλει να κάνει πικ-νικ ακόμα και ο ισχυρότερος άντρας του κόσμου.

Όλη μου η ζωή περιστρέφεται τριγύρω σου, και ότι κάνω συνδέεται μαζί σου το πολύ με τρεις βαθμούς σχετικότητας:

Αν καθαρίζω το τραπέζι του καφέ στο σαλόνι, το κάνω για να φαίνομαι καθαρός, γιατί έτσι νομίζω οτι η ιδιοκτήτριά σου θα νιώσει πιο άνετα και θα μου επιτρέψει πρόσβαση σε ‘σένα ευκολότερα.

Αν αποφασίζω να παραγγείλω σαλάτα αντί για μπριζόλα, το κάνω για να διατηρηθώ σε κάποια αποδεκτά επίπεδα μη-χοντροσύνης ώστε να μπορώ ευκολότερα να πλησιάσω την ιδιοκτήτριά σου. Κάθε χιλιόμετρο στο διάδρομο, κάθε άνωθι άρση των 20 κιλών στο μηχάνημα για τους ώμους, είναι όλα δικά σου.

Αν περνάω τα βράδια μου πίνοντας σκέτο ουίσκι στο σκοτάδι, το κάνω γιατί έτσι θα μπορέσω να σε φαντασιωθώ καλύτερα, να ανοίγεσαι μπροστά μου, τα χείλη σου να ξεχωρίζουν με τον ήχο ενός φιλιού, τα υγρά σου να σε κάνουν να γυαλίζεις σα τονοσαλάτα ραντισμένη με αγνό παρθένο ελαιόλαδο.

Μια φορά έφαγα στο μάτι μια μπουνιά που ήταν όλη δική μου, μόνο για σένα. Πόνεσε. Είμαι έτοιμος να φάω κι’άλλες.

Γράφω ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστείς, και δε θα μπορούσα να βρω άλλη αρτίστα να ταιριάζει καλύτερα στα σκηνοθετικά μου γούστα.

Αγαπητό Μουνί,

Σ’ευχαριστώ που υπάρχεις. Σε σκέφτομαι πάντα, και μη με παρεξηγείς που μου αρέσει να βάζω τις ιδιοκτήτριές σου απο κάτω μου και να ανεβαίνω απο πάνω τους. Στην πραγματικότητα, παραμένω,

Πιστός υπηρέτης σου,
DocHeart

 

Υπέροχο. Συγκινήθηκα τόσο πολύ που μούσκεψα. Πάλι.

Έχεις ακούσει αυτή την έκφραση; Σαλεύει σαν μύδι.

 

Φόρο τιμής προς το Μουνί εναποθέτω
φόρο τιμής στην Πηγή της Ζωής (αλά blindfold)
φόρο τιμής στην Κομίστρια, Αυτού
φόρο τιμής και στον Εγκέφαλο, Αυτής!

Τα σέβη μου λοιπόν σε εσένα dora καθώς και σε κάθε θυληκό όπου γης!

Επιτέλους ένα ΘΕΜΑ με όλη την σημασία της λέξεως. Έχουμε θέμα εδώ.......  

 

Ζωοδόχος πηγή.



​

 

Εδώ έχει professional mistresses ακόμα και στην λαϊκή κάθε Πέμπτη και το session κοστίζει μόνο 35 ευρώ. Άμα ζητήσεις να σου κόψουν τιμολόγιο και συμπεριλάβουν το ΦΠΑ φεύγει στα 50, για να μπορείς το δηλώσεις στα έξοδά σου.
 

 

"All Bibles or sacred codes have been the causes of the following Errors: 1. That Man has two real existing principles: Viz: a Body & a Soul. 2. That Energy, call'd Evil, is alone from the Body; & that Reason, call'd Good, is alone from the Soul. 3. That God will torment Man in Eternity for following his Energies.

But the following Contraries to these are True: 1. Man has no Body distinct from his soul; for that call'd Body is a portion of Soul discern'd by the five Senses, the chief inlets of Soul in this age. 2. Energy is the only life, and is from the Body; and Reason is the bound or outward circumference of Energy. 3. Energy is Eternal Delight." (my bold)

William Blake

http://physics.lunet.edu/~snow/panacea.html

 

"Ω! Τάνια, που είναι το φλεγόμενο αιδοίο σου, κείνες οι χοντρές, βαριές ζαρτιέρες σου, εκείνα τα απαλά, τα παχουλά μεριά σου; Έχω ένα κόκαλο στο πέος μου μακρύ έξι ίντσες. Θα μπορούσα να ισιώσω μ’ αυτό όλες τις ζάρες του αιδοίου σου και να τις γεμίσω σπέρμα. Θα σ’ έστελνα σπίτι στο Σιλβέστρο σου με την κοιλιά καθημαγμένη και την μήτρα αναποδογυρισμένη. Ο Σιλβέστρος σου! Πφ! Μπορεί να ξέρει πώς ν’ ανάψει μια φωτιά , μα εγώ ξέρω πώς να ξανάψω ένα αιδοίο. Θα σου φύτευα ζεστές σφαίρες Τάνια και θα πυρπολούσα τις ωοθήκες σου. Ο Σιλβέστρος σου έχει αρχίσει να ζηλεύει ε; Κάτι καταλαβαίνει. Κάτι καταλαβαίνει. Κάτι μυρίζεται. Έτσι δεν είναι; Αισθάνεται τα κατάλοιπα του πέους μου μέσα σου. Έχω φαρδύνει κάμποσο το πράμα σου. Του’ χω σιδερώσει τις πιέτες. Μετά από μένα μπορεί να χωρέσει άλογα, ταύρους, κριάρια, κύκνους, σκύλους του Αγίου Βαρθολομαίου. Μπορείς να σωριάσεις μέσα του βατράχους, σαύρες, νυχτερίδες, μέχρι που να ξεχειλίσει ο πισινός σου. Μπορείς πια να χέσεις, αν θες, ολόκληρες συμφωνίες πραγμάτων ή να κρεμάσεις μια κιθάρα απ’ τον αφαλό σου. Σε πηδώ Τάνια με τέτοιο τρόπο που να μείνεις πηδημένη για πάντα..."

(«Τροπικός του Καρκίνου», Χένρυ Μίλλερ)

 

«Το πρόβλημα με την Ιρέν είναι ότι αντί για αιδοίο έχει μια βαλίτσα. Θέλει απλώς καλοστολισμένα μαραφέτια, για να τα σαβουρώσει μέσα στη βαλίτσα της. Της αρκεί να’ ναι πελώρια και παράδοξα. Αντίθετα η Λόνα είχε αυτό που λέγεται αιδοίο, στην κυριολεξία. Το ξέρω, γιατί μας έστειλε μια φούχτα τρίχες ξεριζωμένες απ’ το υπογάστριό της. Η Λόνα μια άγρια γαϊδούρα που οσμιζόταν στον αγέρα την ηδονή. Το’ κανε αδιάκοπα και παντού, καμιά φορά ακόμα και μέσα στους τηλεφωνικούς θαλάμους ή στους καμπινέδες. Είχε αγοράσει ένα κρεβάτι για τον βασιλιά Κάρολ και του’ χε πάρει επιπλέον και μια λεκάνη του ξυρίσματος με σκαλισμένα πάνω της τα’ αρχικά του. Ξαπλωμένη τ’ ανάσκελα πάνω στο Τότνχαμ Κωρτ Ρόουντ με τα φουστάνια της ανασηκωμένα, χαϊδευόταν με τα δάχτυλά της. Χρησιμοποιούσε κεριά, ρωμαϊκές λαμπάδες, πόμολα της πόρτας. Σ’ ολόκληρη τη χώρα δεν υπήρχε μήτε ένα πέος αρκετά μεγάλο που να της φτάνει. Οι άντρες μπαίναν μέσα της και κουλουριάζονταν. Ήθελε εκτεταμένα πέη, αυτοεκρηγνυόμενες ρουκέτες, ζεστό, βραστό λάδι καμωμένο από κερί και κριεζώτο. Θα μπορούσε να σου κόψει το πράμα σου και να το κρατήσει μέσα της για πάντα, αν την άφηνες. Ένα αιδοίο μοναδικό ανάμεσα σε εκατομμύρια. Να τι ήταν η Λόνα. Όμως παράλληλα ήταν και μια ψεύτρα ολκής και μήτε είχε αγοράσει ποτέ ένα κρεβάτι για το βασιλιά της Κάρολ. Τον έστεφε απλώς μ’ ένα μπουκάλι ουίσκι και η γλώσσα της ήταν γιομάτη ψείρες και αύριο. Ο καημένος ο Κάρολ δεν μπορούσε να κάνει άλλο από το να κουλουριάζεται μέσα της και να πεθαίνει. Τότε αυτή έπαιρνε μια βαθιά αναπνοή και κείνος γλιστρούσε έξω σαν ψόφιο μύδι.

Πελώρια παράξενα μαραφέτια. Μια βαλίτσα χωρίς λουριά. Μια τρύπα χωρίς κλειδί. Είχε γερμανική γλώσσα, γαλλικά αυτιά, ρώσικο πισινό. Και το αιδοίο της διεθνές. Όταν κουνούσε τη σημαία της ήταν μια σημαία κόκκινη, κατακόκκινη πέρα για πέρα. Έμπαινες απ’ το Μπουλβάρ Ζυλ Φερύ και έβγαινες στο Πορτ-ντε-λα-Βιλέτ. Άφηνες το πάγκρεάς σου να πέσει κι αυτό έπεφτε ανάμεσα στα κάρα, κόκκινα κάρα με δυο ρόδες. Φυσικά ξαπλωμένη τώρα στη συμβολή του Ούρη και του Μάρνη, εκεί όπου τα νερά κυλούν και φεύγουν πλημμυρώντας τα φράγματα κι απλώνονται σαν το γυαλί κάτω απ’ τα γιοφύρια, γιομίζει το κανάλι γυαλιά και θραύσματα. Οι μιμόζες κλαίνε και μια παχιά ομίχλη κλανιάς παχνίζει τα τζάμια. Λόνα, μοναδικό αιδοίο ανάμεσα σ’ εκατομμύρια, Λόνα, σύνοψη των αιδοίων όλου του κόσμου. Λόνα γυάλινε πισινέ, που μέσα του μπορείς να διαβάσεις ολόκληρη την ιστορία του Μεσαίωνα.»

(«Τροπικός του Καρκίνου», Χένρυ Μίλλερ)

 

Γραψτε και ενας επος για τα βυζια βρε παιδια!