Όργια στο Στρατό

Ο άνθρωπος μέσα σε δύο βδομάδες μπορεί να αλλάξει πολύ. Πριν δύο βδομάδες ήμουν ένας στρατιώτης που θα υπηρετούσε την πατρίδα. Επί 14 μέρες όμως έτρωγα τους πούτσους της ζωής μου. Κάθε ώρα και στιγμή έκανα τσιμπούκια. Μου έγλειφαν τον πούτσο, έγλειφα κωλοτρυπίδες. Γαμούσαν την δική μου και συγχρόνως με ταπείνωναν, με βασάνιζαν απάνθρωπα με εξευτέλιζαν. Είχα πιει τα χύσια με τους κουβάδες κι άλλα τόσα ψωλοχύματα είχα νιώσει να τινάζονται με δύναμη μέσα στην κωλοτρυπίδα μου.
Την επόμενη μέρα ο ΑΦΕΝΤΗΣ, με ξύπνησε από τα χαράματα. Με πήγε στο Ιατρείο όπου με ζύγισε. Είχα να φάω αρκετό καιρό κανονικά κι είχα χάσει πέντε κιλά. Ο γιατρός κοίταξε τις πληγές μου :
- Μερικά από τα χτυπήματα θα του αφήσουν σημάδια . Τα υπόλοιπα θα ιάνουν γρήγορα. Ο κώλος του είναι μια χαρά. Μπορείς να τον γαμάς όσο θέλεις. Δώσε του κάτι να φάει.
Ο Θοδωρής με ξανάδεσε με το λουρί και με μετέφερε στο μαγειρεία.
- Μάγειρα, φέρε κάτι φαγώσιμο, για το σκλαβάκι μου.
Ο Μάγειρας χαμογέλασε. Πήγε στα σκουπίδια, έβγαλε με τα χέρια του δύο χούφτες ρύζι που μόλις είχε πετάξει και τα έβαλε σε μια λαδόκολλα.
- Να βάλω και σάλτσα, ρώτησε κι αφού ο Αφέντης μου του έδωσε την άδεια άρχισε να αυνανίζεται πάνω στο ρύζι. Πηκτά κιτρινόλευκα χύσια αποτελούσαν τη σάλτσα σε αυτό το γεύμα. Όμως η πείνα μου ήταν μεγάλη και έφαγα με βουλιμία το φαΐ.
Έπειτα με παρέδωσε στην εξουσία του Θαλαμάρχη ο οποίος θα με γύμναζε.
Τόσο σκληρή γυμναστική δεν είχα κάνει ποτέ μου. Κάτω από τον φόβο του μαστιγίου εκτελούσα κάθε εντολή του Ηλία, ο οποίος εκτελούσε γυμνός κι αυτός τις ασκήσεις δίπλα μου. Τρεις ώρες ασταμάτητα.
- Πολιτική μας σε αυτό το στρατόπεδο είναι να τιμωρούμε τους τεμπέληδες και να επιβραβεύουμε τους φιλότιμους. Επειδή λοιπόν γυμνάστηκες σήμερα πρόθυμα, θα έχεις για αμοιβή σου ένα πήδημα από τον Θαλαμάρχη σου που είδα πόσο τον γούσταρες.
Εισέπραξα την «αμοιβή» μου με την παρουσία πάντοτε του Θοδωρή. Για μια περίπου ώρα ο ξανθός Θαλαμάρχης έκανε να υποφέρουν ηδονικά όλες μου οι τρύπες με το λοστάρι που είχε για ψωλή αλλά και όλο το κορμί από το ταυτόχρονο μαστίγωμα που μας έριχνε ο Αφέντης. Προτίμησε να φτάσει σε οργασμό στο στόμα μου και πρόσταξε να καταπιώ τα χυμώδη υγρά που άδειασε.
Το απόγευμα με έβαλε να τρέξω πέντε χιλιόμετρα ξυπόλυτος σε χωματόδρομο. Φρικτό μαρτύριο για τα αμάθητα πόδια μου, αλλά δεν τόλμησα να πω λέξη. Με επέβλεπε από ένα ύψωμα. Έπειτα με πήγε σε ένα μέρος του στρατοπέδου όπου οι υπόλοιποι κοπρίτες κάνανε αποψίλωση γυμνοί από τη μέση και πάνω και ξυπόλυτοι.
- Δεν το έβαλες κάτω παρόλο που πληγώθηκαν τα πόδια σου. Διάλεξε ποιόν θες από όλους αυτούς τους κοπρίτες να σε γαμήσει.
Διάλεξα τον πιο νεαρό ο οποίος με πλησίασε λουσμένος στον ιδρώτα, και καυλωμένος όσο δεν έπαιρνε. Άδειασε στο στόμα και την σβουνιά μου τρεις φορές.
Ήμουν πτώμα, όμως ο ΑΦΈΝΗΤς με διέταξε να σφουγγαρίσω τον θάλαμο των κοπριτών. Δυσανασχέτησα και ο Αφέντης έξω φρενών διέταξε το Ηλία να με μαστιγώσει δέκα φορές. Οι κοπρίτες με έδεσαν στον πάσσαλο κι όταν πήρε θέση ο Δήμιος η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Κατάφερα να μην ουρλιάξω όταν δέχτηκα τις 3 πρώτες Στην Τρίτη όμως βόγκηξα γοερά και καύλωσα. Στην όγδοη έφυγαν τα σπερματικά υγρά κι άρχισα να χύνω προς τα έκπληκτα μάτια των συναδέρφων. Μόλις το είδε αυτό Θοδωρής έβγαλε μια κραυγή θριάμβου. Διέταξε να σταματήσει το μαστίγωμα, με έλυσε και μου έδωσε την ψωλάρα του στο στόμα. Είχαν μείνει πάνω της λίγα από τα υγρά που του είχαν φύγει κι εκείνου από σαδιστική καύλα και ήθελε να τα γλύψω.
- Νομίζω ότι ανακάλυψες κάτι καινούργια για τον εαυτό σου μ’ αυτή τη τιμωρία παλιοπούστη. Σ΄ αρέσει ρε να σε μαστιγώνουν. Χύνεις όταν σου οργώνουν το κορμί , όταν σε δένουν όταν σε βλέπουν να εξευτελίζεσαι. Είσαι μια αληθινή αρσενική πουτάνα. Σ΄ αρέσει το μαστίγιο, ε; Είσαι έτοιμος λοιπόν για την Μεγάλη Τελετή.

 

Παρακάτω?

 

Συνεχισε την ιστορια σου γλυκε μου, ειναι οντως ενδιαφερουσα και σε ευχαριστουμε που την μοιραζεσαι μαζι μας!

 

Σωστά , τώρα αρχίζουν τα ωραία

 

Θα απολυθεί ο αρχηγός και θα χάσουμε τη συνέχεια!  

 

Interesting....  
Για συνέχισε

 

με το συπαθειο αλλα ολα τα κομπλεξικα στο στρατο μαζευονται.
ειδικα αυτοι που ναι μονιμοι η υψιλοβαθμοι ειναι τελειως φευγα.
τα χω ακουσει απειρες φορες απο απειρους γνωστους....
ειλικρινα ο στρατος πλεον ειναι ενα απο τις αρρωστες συνηθειες στη ζωη ενος ανθρωπου.εκτος και αν στεθει τυχερος καποιος και ξεφυγει απο κατι τετοιους....

 

Παρά την ανορθόγραφη θέση, συμφωνώ. Κάτι καυλωμένοι με αγαμίες εκεί πέρα γουστάρουν να πηδάν αντρικές κωλοτρυπίδες. Το ξέρω από τον αδερφό μου, πήγαν δέκα φορές να τον βιάσουν όταν πήγε στην Πάτρα. 

 

συγνωμη για αυτο.... 
δε τα παω καλα με τα ελληνικα μου εδω και πολλα χρονια... 

 

Πρώτα-πρώτα, τα συγχαρητηρια μου στον DATS για την ιστορία του (για να μην ξεφύγουμε και από το θέμα).
Στο off-topic του πράγματος τώρα:
Δεν υπήρξα και δεν είμαι οπαδός θεσμών όπως είναι ο στρατός ή η στρατιωτική θητεία.
Έχοντας υπηρετήσει τη θητεία μου εδώ και αρκετά χρόνια, αποδέχομαι απόλυτα τη ρήση ότι "Εκεί που αρχίζει ο στρατός, τελειώνει η λογική". Παρ' όλα αυτά, και εκ των υστέρων (στην πολιτική μου ζωή) διαπίστωσα ότι πολλές από τις συμπεριφορές, τις απόψεις και τις νοοτροπίες του στρατού, αναπαράγονται και "εκεί έξω". Μιλάω για το τυπικό που υπερβαίνει το ουσιαστικό, το αλάθητο των ανώτερων κλπ κλπ. Θεωρώ λοιπόν ότι τουλάχιστον για τη γενιά μου (που πολλοί από εμάς μεγάλωσαν μέσα στο προστατευτικό κουκούλι του σπιτιού, του σχολείου και του πανεπιστημίου, χωρίς ιδιαίτερη επαφή με αυτό που λέμε "πραγματική ζωή" τουλάχιστον μέχρι να πάμε στο στρατό), η εμπειρία της θητείας αποτέλεσε σημαντική προπαρασκευαστική εμπειρία για ότι ζήσαμε ή ζούμε μέχρι σήμερα.

Υ.Γ. Αυτά τα λέω τώρα. Πριν από 12 χρόνια, το μόνο που ένιωθα για την αναμονή της στρατιωτικής θητείας ήταν ένα αίσθημα που κυμαίνονταν ανάμεσα σε δυφορία και τρόμο.

Υ.Γ.2 DATS, Συνέχισε την ιστορία σου. Την περιμένει πολύς κόσμος.

 

Εδώ έχεις δίκιο πάντος. Ο στρατός σε προετοιμάζει για τον πραγματικό κόσμο. Εγώ θα πάω του χρόνου λόγω σπουδών, άμα με στείλουν σε κανα τέτοιο στρατόπεδο την γάμησα. Αλλά όχι κυριολεκτικά. Αντίστροφα. Keep up DATS, η ιστορία σου δεν παίζεται!

Υ.Γ. 1
η εμεπιρία της θητείας
Ουδέν σχόλιο αλλά αυτά γίνονται όταν περνάς από φιλολογικό και δίνεις για αιδαγωγική ακαδημία. Έτσι με έμαθαν και όπου βλέπω τέτοια λαθάκια με πιάνει το κακό του καθηγητή.
Υ.Γ. 2
" Υ.Γ. Αυτά τα λέω τώρα. Πριν από 12 χρόνια, το μόνο που ένιωθα για την αναμονή της στρατιωτικής θητείας ήταν ένα αίσθημα που κυμαίνονταν ανάμεσα σε δυφορία και τρόμο." Μην μου τα λες αυτά trample και αγχώνομαι!

 

Υ.Γ. 1: Ευχαριστώ για τη διόρθωση. Το απεκατήστησα. Διόρθωσε και εσύ αυτό