Σώμα...

Μα τι καλύτερο στην ψυχολογία ενός ατόμου, αν όχι από τον καλλωπισμό του σώματος του? (καλλωπισμός όπως τον θέλει και εννοεί ο καθένας). Τι πιο όμορφο από τον εμπλουτισμό της γνώσης στο μυαλό, για πεδία που άπτονται του ενδιαφέροντος του? Τι πιο καταπληκτικό από την ψυχική του ανάταση, όταν του συμβαίνει, κάτι που πάντα αποζητούσε? Τριπλέτα σώματος - ψυχής - μυαλού, η σύνθεσή μας!

Η απάντηση μου το άλλο λοιπόν, δηλώνοντας:
ΕΧΩ μυαλό, ψυχή και σώμα...

 

Ειμαι χωρις σωμα!
Πρεπει να μου πεταξεις αλευρι για να με δεις!
Με κυνηγα ο Χαρδαβελλας να με εκθεσει δημοσιως στις πυλες του ανεξηγητου!
Ανεξηγητον=moi!

 

Είμαι σώμα.

Οι απαντήσεις που δόθηκαν είναι πιο περίεργες. Εξετάζω όλες τις πιθανές για να καταλήξω μέσω της απαγωγής σε άτοπο, στη σωστή κατά την άποψή μου απάντηση.

Την έκτη την εξαιρώ.

Ομοίως και την πέμπτη ένεκα του ότι δεν έχω το απαιτούμενο χιούμορ για να την αξιολογήσω.

Η τέταρτη και η τρίτη ενέχουν λογικό σφάλμα καθότι αντιτίθενται στο νόμο περί αφθαρσίας της ύλης. Από την άλλη πλευρά - και όπως μόλις σήμερα ανακάλυψα - φαίνεται να συνάδουν απόλυτα με την πεποίθηση του Καζατζάκη, που στάθηκε και αφορμή να απαντήσω δημόσια στο Poll, πως: "Ήσυχα, καθαρά, κοιτάζω τον κόσμο και λέω: Όλα τούτα που θωρώ, γρικώ, γεύουμαι, οσφραίνουμαι κι αγγίζω είναι πλάσματα του νου μου. [...] σβήνει το μυαλό μου, κι όλα, ουρανός και γης, αφανίζουνται. <<Εγώ μονάχα υπάρχω*!>> φωνάζει ο νους." Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι το σώμα μας υπάρχει όταν κάνουμε σεξ, όταν ανεβαίνουμε στη ζυγαριά, όταν πονάμε. Πέρα από το φιλοσοφικό έρεισμα που δανειζόμαστε από τον Καζατζάκη, η κβαντομηχανική υποθέτω ότι μπορεί να δώσει το απαραίτητο επιστημονικό υπόβαθρο για παρόμοιους ισχυρισμούς. Δεν ψήφισα ασφαλώς κάποια από τις δύο αυτές επιλογές γιατί ποτέ δεν αγάπησα την κβαντομηχανική, προφανώς επειδή προσέβαλε ανεπανόρθωτα τον Αριστοτέλη ως πρόδρομο της κλασικής μηχανικής. (Για όσους δεν αντιλαμβάνονται το επιχείρημα υπενθυμίζω ότι ο Αριστοτέλης ήταν μαθητής του Πλάτωνα, ο οποίος είναι μαθητής του Σωκράτη, τον οποίο αποκλειστικά και μόνο αναγνωρίζω ως σοφό, ένεκα σκεπτικισμού.)

Η δεύτερη απάντηση είναι ακόμη πιο αλλόκοτη από τις προηγούμενες δύο. Εκείνοι που διατείνονται πως έχουν (και δεν είναι) σώμα, σίγουρα σε ένα poll που θα θέτει την ερώτηση "Τι είμαι;" θα απαντήσουν "Πνεύμα". Συγχωρώ όσους την απέλεξαν με μόνο ελαφρυντικό την ανάγκη του ανθρώπου να είναι πνευματικός και άλλοτε να απαλάσσεται από το σώμα του. Δεν νοείται το σώμα ως κτήμα μίας οντότητας η οποία είναι άυλη, και εν προκειμένω είναι οι διαδικασίες του μυαλού μας (παρεκτός και αν διατείνεται κανείς πως το σώμα του είναι κτήμα κάποιας άλλης λογικής μονάδας ή του θεού). Διότι η οντότητα αυτή όπως γίνεται αντιληπτή προαπαιτεί hardware, το οποίο είναι τόσο θεμελιώδους σημασίας που στην πραγματικότητα αποτελεί μέρος του είναι της. Όλοι συμφωνούν πως ο εγκέφαλος είναι όργανο του σώματος.

Απομένει η πρώτη απάντηση "είμαι σώμα" την οποία και ψήφισα, καθώς όλες οι επιστήμες το επιβεβαιώνουν απερίστροφα.

Πολύ όμορφο νήμα female, και πράγματι γόνιμο ως αφορμή.


* Για να μην είμαι άδικη, δεν θα ήταν σωστό να παραλείψω εφόσον τη σκέφτηκα, την πλέον ενδιαφέρουσα ετυμολογία της λέξης "αντικείμενο" που περιγράφει αυτό που αντίκειται του υποκειμένου, που σκέκεται δηλαδή απέναντι από τον παρατηρητή. Η αντικειμενικότητα περιλαμβάνει εξ ορισμού τη θέαση του υποκειμένου και για τούτο κατέληξα στη συνεπαγωγή που ανέφερα και στο νήμα μου "Κριτήρια κανονικότητας" πως δηλαδή "Αντικειμενικό είναι το υποκειμενικό της πλειοψηφίας". Έτσι λοιπόν, και εφόσον οι περισσότεροι βλέπουν τις παπαρούνες κόκκινες, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι παπαρούνες είναι κόκκινες, και όσοι δεν βλέπουν την αντικειμενική αυτή αλήθεια πάσχουν από αχρωματοψία και χρήζουν θεραπείας - όλες οι σταυροφορίες στην ίδια λογική βασίζονται.

 

περιεργω το "poll", ελικρινα δεν ηχερα τη να απαντισω , διαλεξα το 3 .
Ομως διαφονω με καπιες απαντησεις σχετικα με τη μετραι το σωμα η τη ψηχη , η επιλογη ηταν η ψηχη
δηστυχος δεν ειναι αληθεια και το χερετε.
Πουλας στο κοσμο μασ αυτος που δειχνεις και οχη αυτος που εισαι... Το καταλαβα πολυ αργα και ηταν εισ βαρος μου.
Προσοχη ζουμε σε ενα κοσμο που το "Φαινομενο" παιζει το σημαντεκοτερο ρολο και το ουσιαστικο παιζει πολυ μικρο ρολο.
Εισαι προτα σωμα και μετα ψηχη, η υλη προεγειτα παντοτε το πνευμα ετσι δεν ειναι... αρα ειναι "αφυσικο" να εισαι προτα πνευμα και μετα σωμα.

 

θυμαμαι ότι το σώμα μου υπάρχει όταν βλέπω τα ματια Του και το πώς με κοιτάζουν και καταλαβαίνω πως αυτό (το σώμα μου ) μοιάζει.

 

ένα φάντασμα πυώδες και λιπαρό ξεπροβάλει σαν εφιάλτης που με ακολουθεί κάθε φορά που θέλω να ονειρευτώ ,ίσως τροχοπέδης πλέον στην ανάγκη μου για αυτοκαταστροφή ...

 

Re: Είμαι σώμα.

Syrah,
το επιχείρημα που καταλήγει στον Σωκράτη είναι ανυπόστατο και επιπλέον εξαρθρώνεται από όλους σχεδόν τους δέκα τόπους του Αγρίππα, δηλαδή από μια μάλλον μετριοπαθή εκδοχή του σκεπτικισμού.
Αλλά θα περιοριστώ σε ένα ερώτημα: πόθεν προκύπτει ότι ο άνθρωπος που επινόησε την αρχική εκδοχή της Θεωρίας των Ιδεών ήταν σκεπτικιστής; Αντιθέτως, είναι ο ορκισμένος εχθρός του αρχαίου σκεπτικισμού και φυσικά τον ακολουθεί ο Πλάτωνας, λυσσασμένος για βεβαιότητες.
Αν σε ενδιαφέρει ο σκεπτικισμός γιατί να μην μιλήσουμε για τους σοφιστές, τους πυρρωνιστές και κυρίως τον Σέξτο Εμπειρικό;
Το σκεπτικιστικό μοτίβο, πάντως, αναβαθμίζεται από την καρτεσιανή 'εποχή' και ο ίδιος ο Ντεκάρτ για να το εξουδετερώσει καταφεύγει στον Άνσελμο και την οντολογική απόδειξη της ύπαρξης του Θεού. Παρ' όλ΄αυτά μένει με τον απόλυτο δυισμό στο χέρι και προσπαθεί απεγνωσμένα να επανενώσει το πνεύμα με τη γεωμετρική έκταση (σώμα).
Με όλη την ιστορία της φιλοσοφίας να το ακολουθεί κατά βήμα, το ερώτημα της δημοσκόπησης φαντάζει ιδιαίτερα ερεθιστικό, κατά τα πρώτα δύο σκέλη του. Το ενδιαφέρον προκύπτει από το ότι όλες οι λογικά δυνατές απαντήσεις είναι αποδείξιμα εξίσου εσφαλμένες. Για να δοθούν πρέπει να έχουν ήδη προϋποτεθεί (λήψη του ζητούμενου).

 

Με εκφράζει η δεύτερη επιλογή, την οποία και ψήφισα για τους εξής λόγους:
α) Η ύλη (σώμα) είναι η οφθαλμοφανής απόδειξη της διαφορετικότητας ενός εκάστου.
β) Η ύλη είναι το σημείο αναφοράς, από το οποίο ξεκινά η έκφραση της προσωπικότητας. Χωρίς αυτό, το πνεύμα δεν έχει την δυνατότητα να εκφραστεί.
γ) Το σώμα αποτελεί το μέσο λήψης ερεθισμάτων (οι 5 αισθήσεις σε αυτό αναφέρονται).
δ) Η ύπαρξη ύλης επιτρέπει στον άνθρωπο να δημιουργήσει.
Εντούτοις, ενώ ο άνθρωπος εξαρτάται ως ύπαρξη σε έναν κόσμο ύλης από το σώμα του, δεν είναι αυτό που τον χαρακτιρίζει ως προσωπικότητα. Το πνεύμα (νούς) είναι ο κινητήρος μοχλός και επιλογέας των κινήσεών του. Συνεπώς, ο συνδιασμός ύλης και (δια)νόησης δίνει το όλον, με τον κάθε παράγοντα να συμμετέχει από το δικό του μετερίζι. ΕΧΩ σώμα, το οποίο μου δίνει τον τρόπο να καταθέσω αυτά που ο νούς μου του υπαγορεύει και να δεχθώ ερεθίσματα που θα διευρύνουν το πνεύμα. Το προφυλάσσω, το καλλιεργώ και το φροντίζω, ώστε να εξακολουθεί να αποτελεί τον φυσικό μου δίαυλο επικοινωνίας και έκφρασης και είμαι άρρηκτα δεμένος μαζί του, μέχρι την στιγμή του φυσικού μου τέλους. Όμως δεν το υπερεκτιμώ έναντι του (κατ' εμέ μείζονος αξίας) πνεύματος. Το πνεύμα κινείται, το σώμα ακολουθεί.

 

Σε αλλο νημα ησουν αλεξιπτωτιστής... αποφασισε επιτελους!


Υ.Γ . Σου εμειναν οι επιλογες

α) αμφιβιος καταδρομεας
β) ΛΟΚ - Ορεινος καταδρομεας
γ) ΟΥΚ - Βατραχανθρωπος
δ) Πεζοναυτης
ε) ΕΤΑ - Επιλεκτα Τμηματα Αλεξιπτωτιστών

 

Το παν ειναι το μυαλο ... Το σωμα ειναι το ''κουτι'' του μυαλου και πρεπει να το προσεχουμε διοτι κρυβει κατι πολύτιμο μεσα...

 

υποκλινομαι στον Μιστρες 

 

Εχω σωμα κ το χαιρομαι......