Που πάνε οι παλιές αγάπες;

στο χρονοντουλαπο του καθενος πανε..

 

Άργησα να το συνειδητοποιήσω! Πώς σου πέρασε, δαιμονική, απ' το μυαλό ότι υπάρχει κίνδυνος να παρεξηγηθώ; Χρειάζεσαι στ' αλήθεια μια μετάφραση!

ΥΓ Εσύ εκπεπτωκώσα είσαι στο παράθυρο με το φτερό;

 

llazouli
παίζεις με σημαδεμένη τράπουλα. Όλα αυτά τα έχουμε συζητήσει άπειρες φορές και με σοφία διαλέγεις διατυπώσεις από τις οποίες διαφαίνεται η επιφύλαξη σου, δίχως να τις οδηγείς έως το χείλος της ρήξης. Συμφωνούμε, συνεπώς, και σου ζητώ συγγνώμη γι' αυτό.
Αλλά οφείλω να επισημάνω ότι αγνοώ οποιοδήποτε εγχειρίδιο 'Σαδιστή-Λιμπερτίνου'. Αν φανταστούμε, ωστόσο, ένα συνταγολόγιο συμπεριφορών γι' αυτόν τον τύπο ( από τον θεσπέσιο Μαρκήσιο θα αντλήσουμε τα ουσιώδη) η πρώτη κανονιστική αρχή θα ήταν: αν σας τρώει το κάτιτις σας, προτού προβείτε σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια, ξύστε το.
Το νόστιμο είναι πως την ίδια συμβουλή θα έδινε κι ο Machiavelli. Δεν επιτρέπεται περίσπαση της προσοχής πριν την ανάληψη σταθμισμένων πρωτοβουλιών.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Αγαπητέ φίλε

ειναι προφανές οτι προτιμώ σαφεστατα τον 'σαβουρογάμη' από τον 'φραπόγαλο' γι αυτό συνηθως παιρνω τις τσουλες του δευτέρου, αν και με τη γνωστή μου ροπή στο ποτό συχνά ξεπερνω το 5ο ουισκι με όλες τις συνέπειες.

Το επικροτώ διπλά και ως απολαυστικό βίτσιο όταν εξασκείται από βιρτουόζους σαν εσένα, και γιατί συχνά θα προτιμούσα μερικοί στις ψησταριές να συγκεντρώνονται στο φαί τους.

 

Απάντηση: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Έκανες καλέ μας Dolmance , την τρίχα τριχιά πάλι !  
Μια απλή ερωτησουλα είναι και ήταν , χωρίς βαθιά νοήματα .
Για παλιές αγάπες μιλάει … ξεκάθαρα , συγκεκριμένα .

Προς τι όλη αυτή η ανάπτυξη με πολλαπλά Α4 και μπερδεύοντας θέματα που πάνε τόσο μακριά ?

Είσαι αναλυτικός πάντα βέβαια ,
αλλά μερικά νήματα όπως αυτό δεν έχουν λογο για εκδρομή με … κεφτεδακια .  

 

Δε σου μοιαζει σα να τον ξυπνησαν απότομα και "έβαλε κατι προχειρο και βγηκε"; (τον σωζει η μηχανη και ο δωρητης του μονοπετρου) .

 

Ανασία
τί στριμάδα που είσαι, μέρα εθνικής επετείου. Αφού έγινε σύστριγγλο και γράφαν όλοι, εγώ σου έφταιξα πάλι; Μήπως νιώθουμε κάποιο πόθο ο ένας για τον άλλο και δεν το ομολογούμε;
Τέλος πάντων, φτιάχνεις κάνα κεφτεδάκι να πάμε για πικνίκ;

ΥΓ en deux....

 

Απάντηση: Re: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

mmmm ! ο ποθος ηταν εντονος απο την πρωτη στιγμη ,
αυτο ειναι σιγουρο ....  

ειναι που δεν με πηραν για να παρελασω και μου βγηκε ενα ... κατι ειναι η αληθεια !

... το συστριγγλο εσυ το αρχισες φυσικα , πάντα σου αρεσε αυτο ,
ηδονιζεσαι να τσιγκλας τους αλλους ,
μερικες φορες αναρωτιεμαι που εχεις το δεξι σου χερι και πως στο καλο γραφεις ,
κανοντας ταυτοχρονα ... πραγματα  

μπακαλιαρο σκορδαλια εχει σημερα ... θα περασω να σου αφησω ενα ταπερακι  

 

Ζίννια μου
δεν ξέρω αν ο νέος ξύπνησε, απότομα ή ομαλά, και δεν έχω δει τη μηχανή. Για το δωρητή, συμφωνώ απολύτως. Έχει στόφα κι είναι ένα κεφάλι πάνω από τους λαπάδες.

 

Εσύ, με ψέγεις που παίζω με σημαδεμένη τράπουλα!; Τι σημασία έχει; Ο σκοπός είναι να διώξω όλα τα χαρτιά απ' τα χέρια μου. Δεν είμαι καθόλου βεβαία πως θα τα καταφέρω, ωστόσο η μακράν άσκηση συνήθως αποκαλύπτει βαθμιαία τις στρατηγικές εκείνες, περιλαμβανομένων και των λαθροχειριών, που φέρουν το παιχνίδι στην επιθυμητή έκβαση.
Σαφώς και διατηρώ πολλές επιφυλάξεις σχετικά με την υποτιθέμενη ρήξη του αξιολογικού μηδενιστή, με την ευκολία με την οποία φοράει, όποιο ιδεολογικό ένδυμα γουστάρει, όταν το γουστάρει.
Είναι, νομίζω αφελές να μεγαλοστομούμε ισχυριζόμενοι ότι αρνούμαστε κληρονομημένες προκαταλήψεις, βεβαιότητες και ιεραρχήσεις, που έχουν δομηθεί μέσα μας, κάποιες, πριν ακόμη γεννηθούμε.
Η μεγάλη πρόκληση είναι να είμαστε ξυπνητοί, θέτοντάς τες συνεχώς υπό έλεγχο, παρά να εθελοτυφλούμε, παριστάνοντας πως δεν υφίσταται η λειτουργική τους σημασία.

Είναι αρκετή η ηδονή του ξυσίματος να ανακουφίσει τους λόγους που προκαλoύν τη φαγούρα;

 

και

Δεν καταλαβαίνω ούτε τί λες ούτε τί εννοείς.

I give up.

 

llazouli
1) Δεν λέω ό,τι μου αποδίδεις. Μάλλον το αντίθετο. Για προσπάθεια κάνω λόγο και πάντα μέσα σε ένα ειδικό περιβάλλον. Πάντως η 'καθαρή περιγραφή' ακόμα και αν δεν είναι απόλυτη μπορεί να ξεχωρίσει με βάση συναποδεκτά κριτήρια σύγκρισης.: πυκνότητα περιεχομένου, αντοχή στις ενδεχόμενες εμπειρικές καταμαρτυρίες, εξηγητικό βάθος και εύρος....
2) Εξαρτάται από τις αιτίες του κνησμού. Είναι αρκετό το ξύσιμο για μια παροδική φαγούρα,δεν είναι προκειμένου περί ψώρας.