Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και Bdsm

Σαν να λέμε, προορίζω την κόρη μου να γίνει γιατρός.... Έτσι είναι. Ό,τι δεν μπορέσαμε να γίνουμε εμείς, ελπίζουμε ότι θα γίνουν τα παιδιά μας. Αυτή τη ρώτησες; Είναι σωστό να βγάζεις τα απωθημένα σου στο παιδί σου, ασχετως ηλικίας. Συμμαζέψου.

 

Εύστοχο ...

 

Ετέθη το εξής ερώτημα:
“Ο Αφέντης της μητέρας σκλάβας που ζουν μαζί κάνει σκλάβα Του και την κόρη. Η μητέρα νιώθει..."
Χρειάζεται μια διευκρίνιση. Από πότε γνώριζε ο Αφέντης την κόρη και τι σχέση είχε μαζί της όσο αυτή ήταν ανήλικη; Αν την γνώρισε ενήλικη, μπορεί να κάνει ότι θέλει και η μητέρα να ζυγίσει κατά πόσο αντέχει αυτόν τον επικίνδυνο καθρεφτισμό. Αν όμως ο Αφέντης ζούσε στο σπίτι από τότε που η κόρη ήταν παιδί, τότε κατ’ εμέ η σύναψη ερωτικών σχέσεων μαζί της είναι απαράδεκτη, καθώς το πιθανότερο είναι μεταξύ τους να είχε ήδη δομηθεί σχέση πατέρα – κόρης. Είναι ευκόλως εννοούμενο ότι αν είναι έτσι τα πράγματα, ο Αφέντης είναι πολύ εύκολο να χειραγωγεί την κόρη και κατ’ ουσίαν να δημιουργήσει μια μαϊμού Μ/s σχέση η οποία επί της ουσίας είναι κάτι διαφορετικό και κατά πάσα πιθανότητα νοσηρό. Μου ηχεί σα να μεγαλώνεις φουντωτά και τρυφερά αρνάκια προκειμένου να παχύνουν αρκετά για να τα σφάξεις (βλ. Το Αίμα του Αμνού, Αντρέ Πιέρ ντε Μαντιάργκ, εκδ. Άγρα). Είναι κάτι που γίνεται μεν, δεν παύει να φέρνει ανατριχίλες δε. Είναι λοιπόν προφανές ότι μεταθέτω το βάρος της ερώτησης και εστιάζω στο γεγονός ότι κατ’ εμέ είναι ανεπίτρεπτο να συγχέονται οι γονεϊκοί με τους ερωτικούς ρόλους. Φυσικά όχι για λόγους ηθικής τάξεως, αλλά για τη διαφύλαξη της ψυχολογικής ισορροπίας του παιδιού. Να σας υπενθυμίσω εδώ την ευφυέστατη προσέγγιση στο θέμα που έκανε ο ανυπέρβλητος Nabokov στην Lolita, αντιστρέφοντας διαρκώς τους ρόλους. Διαβάστε το και θα ξεκαθαρίσουν πολλά μέσα σας...

Και τώρα, για όσους διαφωνούν ιδεολογικά και πολιτικά με την «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση» εν γένει. Δεν διαφωνώ καθόλου με τις κανονιστικές προθέσεις της θέσμισης μιας τέτοιας αγωγής. Πλην όμως είναι σαφές ότι χρειάζονται επείγουσες ενέργειες προκειμένου να αντιμετωπιστούν ορισμένα τραγικά hard data: α) Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε αριθμό εφήβων με ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, β) η παιδεραστία αποκτά διαστάσεις επιδημίας παγκοσμίως, γ) το AIDS για όσους έχουν αμφιβολίες, είναι πράγματι θανατηφόρο, δ) οι έφηβοι όσο ξέρουν τι γιορτάζουμε στις 17 Νοέμβρη άλλα τόσο ξέρουν και για τα στοιχειώδη πραγματιστικά στοιχεία της σεξουαλικής πράξης με αποτέλεσμα να αναπτύσσουν ένα σωρό τρελές και παλαβές αντιλήψεις και ενοχές επί ενοχών για τις ίδιες τους τις ενορμήσεις (π.χ. αν το κάνω από πίσω μπορεί να πάθω ακράτεια). Και μη μου αρχίσετε τώρα με τα περί φυσικής ροής της πληροφορίας και βομβαρδισμού από τα ΜΜΕ και τα σχετικά, γιατί δεν μπαίνω καν στον κόπο να μιλήσω για τις απίθανες στρεβλώσεις που δημιουργούν όλ’ αυτά. Η αλήθεια είναι ότι δε γνωρίζω τι μηχανεύεται το Υπουργείο Απαιδευσίας σχετικά με το μάθημα αυτό, αλλά αν μη τι άλλο η χορήγηση δωρεάν προφυλακτικών στα σχολεία, στα νοσοκομεία και σε λοιπούς δημόσιους χώρους με βρίσκει απολύτως σύμφωνη ως μια πρώτη συμβολική κίνηση απενοχοποίησης του θέματος...

Πάμε τώρα και στην ταμπακέρα. Δύο υποπεριπτώσεις. α) Άνθρωποι που περιορίζουν το bdsm στην κρεβατοκάμαρά τους. Δε χρειάζεται καμιά ενημέρωση στα παιδιά, όπως δε χρειάζεται ποτέ κανένας πατέρας να παραπονεθεί στο γιο του που η μάνα του σπανίως του δίνει λίγο κώλο ή μια μάνα στην κόρη της ότι ο πατέρας της την έχει μπουχτίσει με τις πίπες. Η γενική αρχή «μιλάμε στα παιδιά γι’ αυτά που μας ρωτούν και με τρόπο αρμόζων στην ηλικία τους, μη προσωποποιώντας τις απαντήσεις», η οποία υποστηρίχτηκε από αρκετούς σε αυτό το νήμα, νομίζω ότι είναι η πιο ψύχραιμη προσέγγιση. β) Bdsm lifestylers. Εδώ προσκρούουμε σε ένα ευρύτερο πρόβλημα που είναι η διαχείριση της διαφοράς μέσα στην οικογένεια. Είναι σαφές ότι η κοινωνία διαθέτει ισχυρότατους κανονιστικούς μηχανισμούς και όποιος διαφέρει βρίσκει το μπελά του. Όταν εσύ επέλεξες να μη βαφτίσεις το παιδί σου, πώς θα αντιμετωπίσεις το γεγονός ότι ο εκκλησιασμός γίνεται πραξικοπηματικά εντός σχολικού ωραρίου; Όταν όλος ο κόσμος λέει κάθε τέσσερα χρόνια «έλα μωρέ όλοι τους μαλάκες είναι, αλλά εγώ ψήφισα αυτόν, γιατί..[κάποια ασυναρτησία]» πώς θα διδάξεις στο παιδί σου τη σημασία ανάπτυξης πολιτικού ήθους; Πώς να κάνεις το σκασμένο να ηρεμήσει που δεν του παίρνεις το τελευταίο μοντέλο της τσάντας barbie και να αρκεστεί στην περσινή ή σε μια πιο οικονομική, γιατί δε γουστάρεις να γίνεται κι αυτό κι εσύ θύμα της διαφήμισης ή γιατί μαζεύεις λεφτά στον κουμπαρά για ‘κείνο το οικογενειακό ταξίδι στις Άνδεις και εν προκειμένω έχεις άλλες προτεραιότητες; Επιπλέον, δεν ανέφερα καν το χειρότερο. Τα παιδιά είναι κατά κανόνα βασιλικότερα του βασιλέως. Ειδικά πριν την έναρξη της εφηβείας, η ανάγκη για ομογενοποίηση και η λαχτάρα για ένταξη στην ομάδα των συνομηλίκων κορυφώνονται σε βαθμό να πείθεσαι ότι ανατρέφεις το νέο Αδόλφο... Άρα, πώς θα εξηγήσεις στο παιδί ότι στο δικό του σπίτι τα πράγματα γίνονται με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν που βλέπει στα σπίτια των φίλων του; Και μέσα σου, πώς θα διευθετήσεις το άγχος της επιρροής («εγώ τρόμαξα να μη γίνω γιατρός όπως ο πατέρας μου, δε θα γίνω τώρα ο υποβολέας του παιδιού μου»);
Εδώ αγαπητοί κι αγαπητές μου, μια πιθανή (αλλά σαφώς όχι η μόνη) απάντηση είναι η σπουδαία ρήση ότι τα μεταξωτά βρακιά είναι για μεταξωτούς κώλους. Μ’ άλλα λόγια, κάθε απόφαση που παίρνουμε και η οποία μας φέρνει αντιμέτωπους με την «σιωπηλή πλειοψηφία», δεν είναι μια χαριτωμένη κονκάρδα υπερηφάνειας στο πέτο. Αντίθετα, είναι μια ουσιαστική ανάληψη ευθύνης σε πολλά επίπεδα. Ως εκ τούτου, το πρόβλημα αυτό καθίσταται ένα καλό crash test για τους επίδοξους bdsmers. Πιστεύετε ότι μέσα σε ένα bdsm περιβάλλον μπορείτε να μεγαλώσετε παιδιά που έτσι κι αλλιώς θα σας γράψουν μια μέρα στα παλιά τους τα παπούτσια και θα χαράξουν τη δική τους πορεία στο στερέωμα, κρατώντας μόνο ότι τους είναι χρήσιμο από σας; Αν ναι, τότε έχετε μπροστά σας πεδίον δόξης λαμπρόν. Αν όχι, ξανασκεφτείτε το...

 

Από τον Προφήτη του Χαλιλ Γκιπραν

 

Από τα λίγα που διάβασα συμφωνώ απολύτως με αυτό!

 

Αν πραγματικά την προορίζεις για Domme πως σου φαίνεται η ιδέα
να την παντρέψεις μ’ εμένα??? Είμαι εμφανίσιμος και κυρίως
πολύ καλό παιδί   Αν θέλεις περισσότερες πληροφορίες για μένα
ρώτα στο φόρουμ. Όλοι εδώ μέσα έχουν να το λένε πόσο καλό παιδί είμαι  

Υ.Γ Ξέχασα και κάτι σ η μ α ν τ ι κ ό. Από περιουσιακά
μη νομιζεις......δεν ειμαι μπατιρακι. Ολο και κατιτί
μου βρίσκεται

Υ Γ 2 Πρεπει ακομη να σου πω οτι εγω την πεθερα μου θα την
εχω "τι και πως" στα ωπα ωπα που λενε   Οχι σαν μερικους μερικους
που τις πεθερες τους τις εχουν για πεταμα

 

Princess_of_Pain
Mistress
Join Date: 29-03-2006
Location: In my palace
Age: 45
Posts: 1,260
Status: Offline
Last Online:
18-06-07 <------------ <---------------- <-------------------


​

 

Δεν πειράζει female καλό είναι να ακούγονται μερικά πράγματα    

 

κατανοώ τους φόβους του Lostboy και ίσως εκεί να είναι οι προεκτάσεις σε μία συζήτηση κατά πόσο μπορεί ένα ζέυγος ομοφυλοφίλων να μεγαλώσει ένα παιδί ,και να του προσφέρει μια ορθή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ...

προσωπικά αν είχα παιδία και αν αυτά αρέσκονταν με το σαδομαζοχισμό θα θλιβόμουν ,αλλά παράλληλα θα χαιρόμουν γιατί θα διαπίστωνα πως υπάρχει επικοινωνία με τα παιδία μου και θα είχα την ευκαιρία να τα βοηθήσω να το χαλιναγωγήσουν και όχι να γυρνάνε σαν αδέσποτα σκυλία ,γιατί όπως είπε κάποιος οι καιροί είναι δύσκολοι ...

θα προτιμούσα να άκουγα την άποψη σου πάνω σε αυτό το θέμα ..!

 

Πολλές από τις απόψεις των προλαλησάντων με βρίσκουν σύμφωνη, αγαπητέ blindfold, και δεν βρίσκω λόγο να επαναλαμβάνω επιχειρήματα που έχουν ήδη εκφραστεί προς σκέψιν και κρίσιν των αναγνωστών αν δεν έχω κάτι σημαντικό να προσθέσω.

Σε γενικές γραμμές διαφωνώ με την άμεση επέμβαση στη ζωή των παιδιών. Δεν πρέπει να υποτιμάται η ικανότητά τους να παίρνουν, σταδικά αλλά και από μικρή ηλικία, αποφάσεις και να κάνουν τα λάθη τους. Έμμεσα φυσικά επηρεάζονται, καθώς το καθημερινό παράδειγμα και η εμπειρία διδάσκει καλύτερα και βαθύτερα απ' όλα, ακομα κι αν δεν εκτεθούν ποτέ άμεσα σε κάποιο σεξουαλικό στιγμιότυπο των γονιών. Συζήτηση, ειλικρίνεια, ανάλογα με την ηλικία, όπως πολύ σωστά έχει πει, τόσες φορές, η lara. Σεβασμός και στις επιλογές τους, όσο δύσκολο και να είναι. Εμπιστοσύνη και εκτίμηση. Το τι θα κάνουν στο «κρεβάτι» τους είναι προσωπική τους υπόθεση και απόφαση, όπως όλων μας.


Πολύ σημαντικότερο θεωρώ το να μην γίνουν κοινωνικοί «σκλάβοι», άβουλα, αδιάφορα «πρόβατα» χωρίς σκέψη, κοινωνικά έρμαια, ως ενήλικες. Αλλά αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική συζήτηση.



​

 

Female γιατι μου δειχνεις απο ποτε εχει να μπει? Εισαι τοσο σιγουρη οτι δεν θα το δει???
Αν εισαι να μην εισαι. Θα προτιμουσα κι' εγω να μπεις στην ουσια οπως λεει και ο blindfold
και να πεις αν συμφωνεις να μου την δωσει η οχι. Η ουσια ειναι να βοηθησεις να γινει
το προξενιο