ΟΧΙ, στην Ανεπίτρεπτη Κτηνωδία!!!!

Απάντηση: ΟΧΙ, στην Ανεπίτρεπτη Κτηνωδία!!!!

Και βέβαια και δεν πρέπει να έχει όρια. Είμαι 100% κατά σε αυτό και περιλαμβάνω τις περιπτώσεις που ανέφερες. Η διαφορά όμως μιας βίαιης πράξης με τη δημιουργεία και το παιχνίδι μιας εικόνας, ενός ηχου, ενός σεναρίου, κτλ είναι τεράστια.

Τώρα το ότι ο τύπος αυτό που έκανε το βάπτισε τέχνη, είναι άσχετο με τη τέχνη αυτή καθαυτή.

 

Τις τελευταίες ημέρες η παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα έχει καταληφθεί από αμόκ εναντίον του κυρίου Βάργκας, ενός πενηντάχρονου Κοσταρικανού καλλιτέχνη που κατηγορείται ότι έδεσε ένα αδέσποτο σκυλί μέσα σε μία γκαλερί ως έκθεμα και το άφησε να πεθάνει από ασιτία. Ξαφνικά όλοι έγιναν τεχνοκριτικοί και ηθικολόγοι, ξύπνησε η συμπόνοια κι η αγανάκτηση μέσα τους, κι έσπευσαν να υπογράψουν μία ηλεκτρονική διαμαρτυρία για να αποτρέψουν την επανάληψη του φαινομένου σε κάποια επερχόμενη Biennale. Μέχρι εδώ καλά - αρκεί φυσικά να είναι όντως έτσι τα πράγματα.​

Το πρόβλημα όμως είναι ότι ουσιαστικά η είδηση παραμένει ανεπιβεβαίωτη. Το μόνο που κυκλοφορεί είναι διάφορες ιστορίες τρόμου από blog σε youtube κι από mail σε facebook, καθώς και δεκάδες χιλιάδες οργισμένα σχόλια και απειλές εναντίον του κατάπτυστου «καλλιτέχνη». Δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δώσει τα στοιχεία τους κι έχουν υπογράψει μία διαμαρτυρία γραμμένη στα Ισπανικά, βασιζόμενοι σε μία φήμη που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι άλλος ένας αστικός μύθος. Θα μου πείτε, υπάρχουν φωτογραφίες και βίντεο* που δείχνουν το κακόμοιρο το ζωντανό δεμένο και εξαθλιωμένο (όχι όμως νεκρό). Υπάρχει όμως και η άποψη των υπεύθυνων της έκθεσης, που ισχυρίζονται ότι το σκυλί ήταν ήδη μισοπεθαμένο, το κράτησαν δεμένο μόνο για τρεις ώρες που ήταν ανοιχτή η γκαλερί στο κοινό και το τάιζε μετά ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Όχι μόνο αυτό, αλλά (σύμφωνα πάντα με την εκπρόσωπο της γκαλερί) το δύστυχο ζώο δραπέτευσε την επόμενη κιόλας ημέρα κι έκτοτε αγνοείται η τύχη του.

Ποιός λέει αλήθεια και ποιός ψέματα; Ποιά είναι η επίσημη άποψη του προβοκάτορα Βάργκας και πόσες από τις υποτιθέμενες συνεντεύξεις του που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο είναι πλαστές με σκοπό να εξαγριώσουν ακόμα περισσότερο τους φιλόζωους όλου του κόσμου; Ποιό ήταν το νόημα αυτής της προκλητικής και αμφιλεγόμενης καλλιτεχνικής πράξης και με τι είδους κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις που αγνοούμε συνδέεται; Ποιοί ωφελούνται από το λαϊκό δικαστήριο που στήθηκε για να καταδικάσει τους υπεύθυνους; Και – κυρίως - τι απέγινε τελικά ο σκύλος;​

Χωρίς αδιάσειστα στοιχεία, η μοίρα του ζώου θυμίζει τη γάτα του Σρέντιγκερ, του Αυστριακού φυσικού που είχε αποδείξει κάποτε με ένα πρωτότυπο πείραμα ότι ελλείψει παρατηρητή μία γάτα κλεισμένη σε ένα κουτί με 50% πιθανότητες να είναι ζωντανή και άλλες τόσες να είναι πεθαμένη δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι δεν ξέρουμε τίποτα για το συμπαθές τετράποδο που εκτέθηκε σαν αντικείμενο τέχνης, ενώ για αυτόν που το εξέθεσε στα μάτια του κοινού μπορούμε να κάνουμε μόνο υποθέσεις. Ωστόσο, δε διστάζουμε να βγάλουμε βιαστικά και οργισμένα συμπεράσματα ή ακόμα και να συνυπογράψουμε τη θανατική καταδίκη ενός ανθρώπου που ζει στην άλλη άκρη του κόσμου. Έτσι είναι αν έτσι μας είπανε. Τα στερεότυπα άλλωστε λένε ότι οι Λατινοαμερικάνοι πάντοτε έδειχναν απίστευτη σκληρότητα απέναντι στα ζώα. Επίσης, τα στερότυπα λένε ότι τις γκαλερί λυμαίνονται διεφθαρμένοι αστοί που πίνουν κοκτέιλ σε εγκαίνια και κλείνουν τα μάτια στη βαρβαρότητα προκειμένου να τους θεωρήσουν μοντέρνους, ενώ οι καλλιτέχνες κάνουν ακαταλαβίστικα πράγματα και δε διστάζουν να προβούν ακόμα και σε ακρότητες προκειμένου να κερδίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας και κάνα φράγκο παραπάνω.​

Άρα πρέπει να τους σταματήσουμε. Πρέπει να τους επιβάλλουμε εμείς τι είναι τέχνη και τι όχι. Εμείς, που ζήτημα είναι να πατήσαμε το πόδι μας μια φορά στην Εθνική Πινακοθήκη για να δούμε τον Ελ Γκρέκο. Εμείς, που είμαστε τόσο ευαισθητοποιημένοι ώστε γράψαμε στα παπάρια μας τα χιλιάδες αδέσποτα που εξαφανίστηκαν από τους δρόμους της Αθήνας κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Εμείς, που ξαναψηφίσαμε την κυβέρνηση που άφησε τα δάση μας να καούν και δεν κάναμε απολύτως τίποτα για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα ξανασυμβεί το ίδιο το ερχόμενο καλοκαίρι. Εμείς, που όταν αγοράζουμε προϊόντα δε θέλουμε να ξέρουμε αν στην παραγωγή τους εμπλέκεται παιδική εργασία ή βασανισμός ζώων. Εμείς, που είμαστε καλοί και ηθικοί μόνο όταν δεν χρειάζεται να ξεβολευτούμε μπροστά από τις οθόνες και τις πληροφορίες που μας ταΐζουν.

Αυτό που αποσιωπείται τόσο καιρό από τα αυτόκλητα παπαγαλάκια της πολιτικής ορθότητας είναι το ότι οποιαδήποτε συζήτηση για τα όρια της τέχνης (ή της σάτιρας) από κακοπληροφορημένους Ταλιμπάν το μόνο που κάνει είναι να μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο Φασισμό. Μεθαύριο η ίδια ρητορική θα χρησιμοποιηθεί για να αποκαθηλώσουμε άλλο ένα έργο τέχνης που προσβάλλει εθνικά ή θρησκευτικά σύμβολα (τα δικά μας εννοείται, σιγά μην ασχοληθούμε με των άλλων) ή που υποτίθεται ότι θίγει ανθρώπινα δικαιώματα ή προάγει την τρομοκρατία. Και δε θα μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα, καθώς η καραμέλα περί ελευθερίας έκφρασης θα έχει λιώσει στο δικό μας στόμα.​

Το τι ήθελε να πει ο καλλιτέχνης κι αν αυτό που έκανε είναι τέχνη ή όχι δεν πρόκειται να αποσαφηνιστεί με τόσο εξωφρενικά ελλειπή στοιχεία, ούτε με βάση μία υποτιθέμενη κακοποίηση ενός σκύλου. Στο μεταξύ, παραμένει αδιευκρίνιστο το γιατί δε βρέθηκε ούτε ένας επισκέπτης της έκθεσης για να καλέσει την αστυνομία ή να απελευθερώσει το ζώο. Φαίνεται δε ακόμα πιο παράλογο να μην αντέδρασε καθόλου η τοπική κοινωνία και να μην έκαναν το παραμικρό οι φιλοζωικές οργανώσεις της Νικαράγουας (στην οποία φιλοξενήθηκε η έκθεση). Και αυτό που είναι πέρα για πέρα γελοίο είναι το να χρειάζονται εκατομμύρια διαδικτυακές υπογραφές (αλλά και δωρεές στους αγνώστους υποκινητές της διαμαρτυρίας) για να εμποδιστεί μια Βiennale στην Ονδούρα να φιλοξενήσει ένα κατάφωρο έγκλημα.

Τουλάχιστον να ξέραμε αν έχουμε να κάνουμε με αστικό μύθο ή πραγματικότητα. Όμως ο σκύλος του Βάργκας, όπως ακριβώς και η γάτα του Σρέντιγκερ, δε μας επιτρέπει παρά μόνο να κάνουμε εικασίες. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που κάποιος θα σας ζητήσει να υπογράψετε ένα petition ή να διαδώσετε ένα chain mail, σας παρακαλώ μπείτε στον κόπο να το διασταυρώσετε πρώτα με αξιόπιστες πηγές. Ελέγξτε αν η “είδηση” προέρχεται από εμπεριστατωμένη έρευνα ή απλώς “αγανακτισμένους” πολίτες που διαδίδουν ό,τι τους κατέβει. Κι αν δεν έχετε χρόνο για κάτι τέτοιο, κάντε delete την επόμενη «έκκληση για ανθρωπιά» που θα λάβετε και μην αναπαράγετε τόσο απερίσκεπτα μία κατευθυνόμενη παραπληροφόρηση που ενδεχομένως σκοπεύει να χειραγωγήσει τα πλήθη και να εξαγοράσει τα προσωπικά τους δεδομένα.​

Προτιμήστε να φροντίσετε το σκυλάκι που πεθαίνει έξω από τη δική σας πόρτα, ή τουλάχιστον αποφύγετε να το χτυπήσετε με το αμάξι σας.

Ή αν θέλετε, βάλτε του ένα λουράκι και πηγαίντε το μια βόλτα στις γκαλερί για να αναζητήσετε την αλήθεια που κρύβουν τα δυσνόητα έργα των καλλιτεχνών. Οι οποίοι κάποιες φορές μπορεί να μην είναι τίποτα παραπάνω από ατάλαντοι προβοκάτορες, όμως σε μερικές περιπτώσεις μπορεί και να προσπαθούν να σας πούνε κάτι που καιρός είναι πια να καταλάβετε.



*ο τύπος που ανέβασε το βιντεάκι με τα 1.300.000 views στο youtube (το οποίο δείχνει έναν ταλαιπωρημένο αλλά ήρεμο σκύλο σε μία γκαλερί γεμάτη νέους ανθρώπους) έχει επίσης ανεβάσει και ρεπορτάζ για έναν έγκυο άνδρα στο Όρεγκον.

—————————————

Update 1 (11-4-08, 01:30):

Ξανακοίταζα μόλις το βίντεο από την έκθεση και θέλω να μοιραστώ μαζί σας μερικές παρατηρήσεις:

1) Βλέπουμε μόνο φωτογραφίες, που δείχνουν έναν ταλαίπωρο σκύλο σε πλήρη ηρεμία. Μπορεί και να οφείλεται στο ότι το ζώο πεθαίνει. Μπορεί απλά να βαριέται όμως και να αναρρώνει από τα τραύματα που κουβαλάει από τη ζωή του στους δρόμους. Πουθενά δεν έχουμε καταγεγραμμένη ούτε την κινούμενη εικόνα του σκύλου (που ενδεχομένως θα μας διαφώτιζε για το κατά πόσο βρίσκεται στα πρόθυρα του τέλους του), ούτε τον βλέπουμε στις φωτογραφίες ανήσυχο. Τα σκυλιά όμως που τα δένεις και τα αφήνεις νηστικά συνήθως ξεσηκώνουν τον κόσμο. Θα μου πεις, μπορεί ο άκαρδος καλλιτέχνης να του είχε δώσει ηρεμιστικά. Όπως επίσης θα μπορούσε και ο Ιακώβου να μην έχει δώσει ποτέ αναβολικά στους αθλητές του. Με υποθέσεις δεν καταφέρνουμε τίποτα.


2) Το σκυλί είναι δεμένο με ένα απλό σχοινί σε ένα σύρμα που πιάνει από γωνία σε γωνία. Έχει άρα μία σχετική ελευθερία κινήσεων, ενώ δεν φαίνεται πουθενά να υφίσταται βασανισμό οποιουδήποτε είδους. Επιπλέον, είναι πανεύκολο για κάποιον επισκέπτη της έκθεσης ή ακόμα και περαστικό να το ελευθερώσει. Αν όντως έμενε δεμένο τόσες μέρες εκεί μέσα σίγουρα κάποιος θα είχε αντιδράσει και οπωσδήποτε οι σχετικές φωτογραφίες της απόπειρας απελευθέρωσης του ζώου θα είχαν φτάσει στα χέρια μας. Όμως δεν έχει εμφανιστεί κανένα τέτοιο στοιχείο εδώ και μήνες. Αντιθέτως, στη μοναδική εικόνα που βλέπουμε κάποιους επισκέπτες της έκθεσης φαίνονται να είναι κυρίως νέοι και απλά ντυμένοι άνθρωποι που περιδιαβαίνουν τη γκαλερί αμέριμνοι. Το εύκολο συμπέρασμα ότι είναι όλοι τους αδιάφορα καθήκια καλό θα ήταν να μην το εκτοξεύουμε ενάντια σε ένα λαό που ακόμα πολεμάει για την ελευθερία του.



3) Τα μοναδικά ονόματα που μας περνάει το μήνυμα είναι δύο: Guillermo Habacuc Vargas και Natividad. Ο μεν πρώτος είναι ο μισητός παγκοσμίως αλλά πλέον εξαιρετικά διάσημος καλλιτέχνης, ενώ ο δεύτερος είναι το όνομα που εκείνος έδωσε προσωρινά στο σκύλο προς τιμήν ενός ανθρώπου από τη Νικαράγουα τον οποίο σκότωσαν Ροτβάιλερ στην Κόστα Ρίκα. Δημιουργήθηκε μεν κάποιο θέμα τότε μεταξύ των δύο χωρών (αγνοώ τυχόν πολιτικές προεκτάσεις) αλλά παραέξω δεν το έμαθε κανένας. Κοινώς, αυτά που μαθαίνουμε είναι αυτά που ήθελε να μάθουμε ο ίδιος ο Vargas. Σκεφτείτε το λίγο.


4) Συμπληρωματικά του ζωντανού “εκθέματος” υπήρχαν τα εξής στοιχεία: Μία επιγραφή φτιαγμένη από κροκέτες σκύλου με το όχι και τόσο κρυπτικό μήνυμα “Είστε αυτό που διαβάζετε” (στα Ισπανικά), ένα μπωλ όπου ο τύπος είχε ανάψει κοκαΐνη και μαριχουάνα σαν θυμίαμα (ενδεχομένως να αποτελεί σχόλιο για τις τοπικές οικονομίες και τις συναλλαγές τους αλλά μπορεί και να κάνω λάθος), καθώς κι ένα φορητό ηχοσύστημα που έπαιζε τον ύμνο των Σαντινίστας ανάποδα. Το τελευταίο είναι και το μοναδικό που αποτελεί ένδειξη κακομεταχείρισης του σκύλου.


Είναι τυχαίο άραγε το ότι καμία σοβαρή οργάνωση δεν έχει αναλάβει την καμπάνια ευαισθητοποίησης για το υποτιθέμενο έγκλημα; Κι όμως, υπάρχουν πολλές και σίγουρα θα είχαν ανάγκη τα χρήματα και τη δημοσιότητα.


Είναι τυχαίο το ότι κανένα έγκυρο ειδησεογραφικό πρακτορείο δεν έχει κάνει ρεπορτάζ για το θέμα ή απλά αναπαράγει τις απόψεις που διακινούνται αποκλειστικά στο διαδίκτυο;


Πού σκατά είναι ο Vargas; Γιατί δεν έχει καρπωθεί την ευκαιρία να βγαίνει από κανάλι σε κανάλι και να τα κονομάει για να γίνει ακόμα πιο διάσημος; Μήπως φοβάται ή μήπως μας δουλεύει;


http://nefelikas.wordpress.com/2008/04/10/schrodinger-meets-vargas/

(Υπογραμμίσεις δικές μου)

​

 

Υπάρχει Vargas; Υπάρχει σκύλος; Υπάρχει Τέχνη;
Αλλιώτικα: Ποιός είναι ο καλλιτέχνης; Τί απέγινε ο σκύλος; Τί είναι Τέχνη [για την ακρίβεια: μεταμοντέρνα Τέχνη, δηλαδή η αναγγελία του Θανάτου της Τέχνης ως μετα -Τέχνη ή αρλούμπα ή οτιδήποτε];
Δεν έχω ξανακούσει το δημιουργό - υποψιάζομαι πως δεν πρόκειται να τον ακούσω και στο μέλλον. Δεν είδα το σκύλο να παθαίνει ζημιά (για μένα αυτό είναι το ουσιώδες εν προκειμένω, αλλά ακυρώνει και τη μοναδική ρεαλιστική διάσταση του θέματος, την ποινική - παλαιά αγγλοσαξωνική αρχή που όλα τα δικαστήρια, απανταχού της Γης, παραβιάζουν ανερυθρίαστα: χωρίς πτώμα δεν υπάρχει φόνος).
Δεν ξέρω ποιά είναι η διαφορά ανάμεσα στην Τέχνη και το 'καλλιτεχνικό δρώμενο' - κι αν επιχειρήσω να την ορίσω θα καταφύγω σε μια ουσιοκρατική προσέγγιση που επιθυμώ να αποφύγω. Γιατί να είμαι με τον Greenberg (πεμπτουσία της ζωγραφικής είναι ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός επειδή είναι δισδιάστατος, σκέτη επιφάνεια, όπως το τελάρο με τον καμβά) και να μην αποδέχομαι κάποιον κλασικό ιλουζιονιστή της προοπτικής και των τριών διαστάσεων μέσα στον πίνακα ή, τολμηρότερα, τον αυτουργό μιας παρά 'φύση' συγχώνευσης πλαστικού και εικαστικού, σε μια ενιαία κατασκευή; Θα κατουρούσατε, άραγε, στο 'ουρητήριο' του Deschamp; Όρια και περιχαρακώσεις δεν υπάρχουν στη μαλακία, στην Τέχνη θα υπάρξουν; Και ποιός θα τα θέσει αν όχι κάθε στούρνος που νομοθετεί 'απεριόριστα', εκλαμβάνοντας τις αναπηρίες του για αρετές;
Δεν έχω στοιχεία για να στιγματίσω με τυμπανοκρουσίες ένα έγκλημα που ίσως ουδέποτε ένσαρκος άνθρωπος διέπραξε. Η 'θέση αρχής' ηχεί, πάλι, εξαιρετικά αδύναμη, κανονιστική επιταγή χωρίς πραγματική βαρύτητα: Μη βασανίζετε και μη δολοφονείτε τα ζώα, προφασιζόμενοι ότι το κάνετε για κάποιον 'ανώτερο σκοπό'. Το δέχομαι ασμένως. Κι έπειτα; Γιατί πρέπει να διατρανώνω την πίστη μου σε άρθρα του Ποινικού Κώδικα;
Η εντοπιότητα του 'συμβάντος' γεννά περαιτέρω υποψίες. Πού τον ψάρεψαν το σκύλο- έκθεμα στη Νικαράγουα; Κατάλογος της έκθεσης υπάρχει; Μπορούμε να τον δούμε αμετάφραστο;
Εν ολίγοις: όποιος καεί με τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι. Όταν η πηγή πληροφόρησης είναι μόνον ή κυρίως το Διαδίκτυο, και δη ιστοσελίδες που δεν αντιστοιχούν σε επώνυμους, έγκυρους, υποκείμενους στις συνέπειες του νόμου ιδιοκτήτες, αφετηρία μου είναι η πεποίθηση πως όσα διαβάζω είναι κατά κανόνα ψευδή, ευτελή, διαστρεβλωμένα, μεροληπτικά. Το Διαδίκτυο είναι, πριν από οτιδήποτε άλλο, ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Χρειάζεται αληθινό ταλέντο ρακοσυλλέκτη, για να ξεδιαλέξεις ό,τι αξίζει μέσα στ' απορρίματα. Πρωτίστως, είναι απαραίτητο να γνωρίζεις πώς να θέσεις τα ερωτήματα.

 

Η τέχνη της καθημερινότητας πράττει μεγαλύτερες κτηνωδίες. Και οι δύο κατακριτέες, από ποιον όμως; Από τους θεατές;

 

Ακόμα χειρότερα Ηλία: από το 'λαϊκό αίσθημα'. Αν το αφήσουμε ελεύθερο, θα κατασπαράξει όχι μόνο τα σκυλάκια αλλά και κάθε τι κινούμενο και ζωντανό, συμπεριλαμβανομένων των συνήθως αυτόκλητων ερμηνευτών του.

 

Σιγα μπρέ!!! Αν είναι δυνατόν δηλαδή….!! Πως κάνετε έτσι ???  

Μια υπογραφή σας ζητήθηκε! Δεν σας ζητήθηκε και κανένα διαμέρισμα! 

Για μια υπογραφή κάνατε τόση ανάλυση, φιλοσοφώντας αν είναι ή αν δεν είναι αληθινό το περιστατικό!!
Έλεος δηλαδή και… εντάξει! Μπορεί και να μην είναι και αληθινό…αλλά και αν είναι? Τόσο δύσκολο είναι να βάλουμε μια υπογραφή? Τι τσιγκουνιά και μιζέρια είναι αυτή? Σιγά!! Αν την υπογράψουμε και είναι φάρσα, θα γίνουμε φτωχότεροι μια υπογραφή και κάτι τρέχει στα γύφτικα!
Sorry αλλά μερικές φορές με πιάνουν νευρικά γέλια με κάτι τέτοια …  

Και αν αυτό είναι ψέμα…. τότε αυτό δεν είναι:

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ...
8 ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΟΚ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΩ" ΤΟΥ 2008,
ΜΕ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΔΕΝΤΡΑ...

          ​

Βαρβαρότητα, φρίκη, κτηνωδία... Αν υπάρχουν λέξεις που μπορούν να περιγράψουν όσα συνέβησαν στα Καρδάμαινα της Κω, ίσως να είναι αυτές. Και πάλι όμως αποδεικνύονται λίγες μπροστά στη θέα οκτώ κρεμασμένων κυνηγόσκυλων στα κλαριά ενός δέντρου....


Aλλά ούτε και αυτό είναι φάρσα…

Καταζητουμε τον μπάσταρδο Κύπριο φοιτητή Παναγιώτη Κυριάκου, που σπουδάζει στη Χίο στο τμήμα "Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αιγαίου", για τον βασανισμό του σκύλου του, με καυτό λάδι...
Όποιος γνωρίζει περισσότερα για το εν λόγο κάθαρμα, παρακαλούμε να επικοινωνήσει άμεσα με την "Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία".

Και ένα μήνυμα προς την οικογένεια και τους φίλους του:
Να χαίρεστε τον μαλάκα σας!!!!!   ​

..._...|..____________________, ,
....../ `---___________----_____|]
...../_==o;;;;;;;;_______.:/
.....), ---.(_(__) /
....// (..) ), ----"
...//___//
..//___//
.//___//

 

Απάντηση: ΟΧΙ, στην Ανεπίτρεπτη Κτηνωδία!!!!

Απο μία σφαίρα στο κεφάλι     (Φώτο 1) θέλουν όλοι αυτοί οι       που βασανίζουν τα ζώα.    

Τη έρειξα την τζίφρα μου και εγώ!!!    

 

Αγαπητή SM_Art_Lady, πολλές καλημέρες αυτό το όμορφο Κυριακάτικο πρωινό!

Στο θέμα ... Κατ' αρχήν ευχαριστούμε που το έφερες εδώ. Είναι αναμφίβολο πως μοιράζομαι απόλυτα τις φιλοζωικές σου απόψεις. Πήγα κατευθείαν στη σελίδα με τις υπογραφές, αλλά κάτι με κράτησε πριν βάλω και τη δική μου. Επειδή αγαπώ πολύ την τέχνη όπως κι εσύ, σκέφτηκα να μάθω περισσότερα για το θέμα και το σκεπτικό του τύπου, που αν όντως έκανε κάτι τέτοιο, θα ήθελα να αντιδράσω όπως η Astarty.

Όμως πάλι, μ' έβαλε σε σκέψεις, προτού καν διαβάσω οτιδήποτε για το θέμα. Βλέπεις, το 'χω το κακό να σκέφτομαι και να αναλύω, ξέρω, είναι ελάττωμά μου. Φοβάμαι πως δύσκολα θα το κόψω.



H σύγχρονη τέχνη, μετά ιδίως τον Duchamps, παίζει πότε-πότε και το ρόλο της φιλοσοφίας και θέτει ερωτήματα. Προσπαθεί, καμιά φορά, να μας κάνει να δούμε τον κόσμο από άλλη οπτική, να μας βάλει σε σκέψεις, να μας προβοκάρει και μέσα σ' αυτή την απόπειρα, δεν θα αρνηθώ πως έχουν γίνει και απόλυτες μπούρδες, όσο και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες δουλειές. Τελικά ίσως η ιστορία δείξει τι αξίζει και τι όχι.


Ερωτήματα λοιπόν που μου προέκυψαν:

Αν όντως το άφησε εκεί μέρες και μέρες, λοιπόν, το πλάσμα, ευθύνεται μόνο αυτός και ο γκαλερίστας;

Τι έκαναν, σε μια τέτοια περίπτωση οι "θεατές"; Παρέμειναν "θεατές" ενός εγκλήματος; Αν ένας από μας που οργιζόμαστε τόσο, πήγαινε σε μια γκαλερί στην Ελλάδα και έβλεπε κάτι παρόμοιο, θα παρέμενε απλός θεατής;

Γιατί, μήπως δεν παραμένουμε θεατές, αδιάφοροι και ανίκανοι, παθητικοί και άβουλοι, σε τόση δυστυχία γύρω μας; Δεν βλέπουμε αδέσποτα ζώα στο κακό τους το χάλι και αδιαφορούμε; Δεν έχουμε αλλοτριωθεί τόσο που και να ψοφάει κάποιος στη γειτονιά μας θα κάνουμε πως δεν γνωρίζουμε τίποτα; Δεν στείλαμε τρόφιμα για τους πληγέντες από το τσουνάμι που παραμένουν ακόμα στις αποθήκες και σαπίζουν, αλλά κανείς δεν διαμαρτύρεται και τόσα άλλα;

Επί του προκειμένου λοιπόν, διάλεξα να διαβάσω για το θέμα, πριν πάω κι εγώ σαν πρόβατο να βάλω την υπογραφή μου και να καταδικάσω κάτι για το οποίο δεν είχα καλή γνώση. Αύριο μπορεί να στραφούν εναντίον σου ή εναντίον μου για κάτι που θα έχουν ελλιπή πληροφόρηση -- θέλεις να δεις χιλιάδες υπογραφές να σε καταδικάζουν χωρίς στοιχεία; Εγώ πάντως όχι.




Σε απόλυτη συμφωνία μαζί σου και καταδίκη εναντίον κάθε κακοποίησης αδύναμου πλάσματος!

Οι φωτογραφίες που πόσταρες... Κάποια ανάλογη που είχα δει παλιά ακόμα με στοιχειώνει. Παρ’ ολ’ αυτά, έχουμε κορεσθεί και αναισθητοποιηθεί πια από τη σκληρότητα στις εικόνες. Να μην σου πω πως έχουμε, μάλιστα, μάθει να τις περιμένουμε μπας και νοιώσουμε κάποια, οποιαδήποτε συγκίνηση.

Αν ήξερα ποιος έκανε κάτι τέτοιο θα τον έστελνα στα χέρια τη δικαιοσύνης, το λιγότερο. Επειδή όμως δεν ξέρω, θέλω να διαλέγω μια στάση λιγότερο παθητική από το να κουνάω το κεφάλι. Εν προκειμένω -- όταν είδα αδέσποτο και πληγωμένο ζώο το μάζεψα, το πήγα στον κτηνίατρο και το έδωσα ή το υιοθέτησα. Το ίδιο έχουν κάνει και κάνουν πολλοί από αυτό το φόρουμ, είμαι σίγουρη.


Τι θέλω να πω...

Η παθητική στάση «έβαλα μια υπογραφή κι έκανα το καθήκον μου σαν άνθρωπος» ή κούνησα το κεφάλι αποδοκιμαστικά (όσον αφορά οποιοδήποτε θέμα) είναι εφησυχασμός. Σημασία έχει να βρούμε το κίνητρο, τα κουράγια και το πάθος να ενεργούμε !




​

 

Προσφέρεται για έκθεμα σε ατρόμητους καλλιτέχνες. Θα τον χρησιμοποιήσει κανείς; Είναι φιλότεχνος.

 

Απάντηση: ΟΧΙ, στην Ανεπίτρεπτη Κτηνωδία!!!!

Εχω και εγώ δύο μικρά, και ήρεμα ζωάκια για όλους τους   καλιτέχνες.      

Αν μπορούνε ας τα πλησιάσουν.  

 

Ωραία λοιπόν... δείξαμε όλοι την ευαισθησία, το μαχητικό πνεύμα που μας διακατέχει και την αίσθηση διακιοσύνης και προστασίας του αδυνάτου.
Κοιμόμαστε ήσυχα διακαιωμένοι και αύριο το πρωί ξαναψάχνουμε αφορμή να βριστούμε και να σκοτωθούμε στα φανάρια.

 

Απάντηση: Re: ΟΧΙ, στην Ανεπίτρεπτη Κτηνωδία!!!!

κατ αρχάς ας ορίσουμε τι είναι τέχνη και μετά ας γράφουμε οτι μας κατεβαίνει στην φασιστική κεφάλα μας!!!!!!!!!!!!