ΚΑΛΕΣΜΑ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΣΑΔΙΚΗΣ....

Re: Απάντηση: Re: ΚΑΛΕΣΜΑ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΣΑΔΙΚΗΣ....

Είσαι γλύκας  

Γιατί να απολογηθείς ; Που εκφράζεις την απογοήτευση σου; Παρόλα αυτά γνωρίζεις ότι δεν είσαι μόνος. Οι άλλοι απλά κοιμούνται. Νομίζω όμως ότι θέλουν κάτι πιο καυστικό, από το να εκφράζουμε απλώς την απογοήτευση μας. Την εικόνα που έχεις στο μυαλό σου, με την πυκνότητα των βιωμάτων σου, θέλουν. Να νιώσουν την γεύση σου. Και ίσως έτσι ποθήσουν. Το έχεις κάνει πολλές φορές και η κούραση είναι σεβαστός παράγοντας. Αλλά δεν νομίζω ότι σώθηκε η φωτιά σου...

 

Re: Απάντηση: ΚΑΛΕΣΜΑ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΣΑΔΙΚΗΣ....

Aν υποψιαστώ ότι το ΚΑΛΕΣΜΑ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΣΑΔΙΚΗΣ... αφορούσε στην απαγγελία αυτού του σπαραξικάρδιου αριστουργήματος, θα αναφωνήσω ευθαρσώς: ''Μαύρος λύκος και κακός, του πατέρα του καϋμός...''

Μα τι πάθατε βραδιάτικα και σας διακατέχουν τόσο πικρές σκέψεις...
Είμαι σίγουρη πως, αν και δεν πρόκειται για αριστούργημα, θα σας φτιάξει το κέφι, το παρακάτω σαδικά αδέσποτο άσμα:

Είναι μεσημέρι
Και η θεία Μαίρη
Βρίσκεται στο φούρνο
Με λαχανικά

Κρέμεται η μανούλα
Από το ταβάνι
Κόκκινη λιμνούλα
Σχηματίζει αργά

Και ο πατερούλης
Διαμελισμένος
Κείτεται μονάχος
Δε φωνάζει πια

.......................
και γω χορεύω μόνος
γιατί είμαι ο δολοφόνος
(δις)

 

Re: Απάντηση: ΚΑΛΕΣΜΑ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΣΑΔΙΚΗΣ....

Forgive me father for I have sinned

Γεύτηκα τον απροσδιόριστο χυμό της αμφιβολίας, ήταν όμως πηχτός σαν της κόρης, που ακόμα παρθένα είναι...

Και το ευχαριστήθηκα  

 

Re: Απάντηση: ΚΑΛΕΣΜΑ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΣΑΔΙΚΗΣ....

Βαλε κ τα ανεκδοτα της μικρης Αννουλας κ ολοκληρωθηκαμε...

Ενα δειγμα
Τι τραγούδαγε ο Κωστάκης στην μικρή Αννούλα μετά την έκρηξη?
Παντού θα σε ψάχνω, παντού θα σε βρίσκω...

Τι κοινο εχει η Αννουλα με τον αδελφο της;
Δολοφονο.



ΥΓ Σας ελειψα το ξερω....  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: ΚΑΛΕΣΜΑ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΣΑΔΙΚΗΣ....

Σαδικώς, λαγνικώς ή γαστριμαργικώς;

 

Re: Απάντηση: ΚΑΛΕΣΜΑ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΣΑΔΙΚΗΣ....

Eri - Eri, δεν παύεις να μας εκπλήσσεις  

Eκπληκτική αυτή η αντίθεση! Η παιδική αθωότητα ανταμωμένη με την κυνική σκληρότητα. Τα παιδιά μπορούν κάλλιστα να είναι οι κατεξοχήν αγνοί εκφαστές της σαδικής φιλοσοφίας, χωρίς τις ηθικές αναστολές, που κουβαλάμε οι ενήλικες, δεν αναρωτιούνται ούτε προβληματίζονται για το σωστό και το λάθος. Με την ίδια απλότητα που κόβουν ένα λουλούδι θα μπορούσαν να κόψουν κι ένα κεφάλι.
Νιώθουν απόλυτα το κέντρο, το κέντρο της ύπαρξης τους, μέσα τους είναι η δύναμη που κινεί τα πάντα μέχρι να περιοριστεί από τα πρέπει και τα μη και να παραμορφωθεί από την κάθε λογής εκπαίδευση.

Σ' αυτό το κάλεσμα, δεν μπορεί να λείπει η ταινία "Sweet movie" του Dusan Makavejev, σε μουσική του Χατζιδάκι, μια άσκηση ελευθερίας κόντρα στην εξουσία, όπως λέει ο σκηνοθέτης, το απαγορευμένο γλύκισμα σε παιδικό παραμύθι.

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
δεν μιλάνε στον καιρό
μόνο πέφτουν στα ποτάμια
για να πιάσουν το σταυρό

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγούν έναν τρελό
τόνε πνίγουν με τα χέρια
και τον καίνε στο γιαλό

Έλα κόρη της Σελήνης
κόρη του Αυγερινού
να χαρίσεις στα παιδιά μας
λίγα χάδια τ'ουρανού

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κηνυγάνε τους αστούς
πετσοκόβουν τα κεφάλια
σπό εχθρούς και από πιστούς

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κόβουν δεντρολιβανιές
και στολίζουν τα πηγάδια
για να πέσουν μέσα οι νιες

Tα παιδιά μες στα χωράφια
κοροιδέυουν τον παπά
του φοράνε όλα τα άμφια
και τον παν στην αγορά

Τα παιδιά δεν έχουν μνήμη
τους προγόνους τους πουλούν
κι ό,τι αρπάξουν δε θα μείνει
γιατί ευθύς μελαγχολούν...

 

One, two, Freddy's (όχι ο Γερμανός) coming for you.
Three, four, better lock your door.
Five, six, grab your crucifix.
Seven, eight, gonna stay up late.
Nine, ten, never sleep again.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: ΚΑΛΕΣΜΑ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΣΑΔΙΚΗΣ....

http://en.wikipedia.org/wiki/Freddy%27s_Dead:_The_Final_Nightmare

Περί Freddy, άνω και ακροτελεύτια φωτογραφία...Frenzy night at Elm Street....


Περί ψυχόρμητων και ενορμήσεων, downtown....

Χρόνια και χρόνια αγωνίζομαι ενάντια στη σύγχυση ανάμεσα στο Είναι και το Δέον, κατά την περιγραφή και την εκφορά κρίσεων. Μάταια: Η βλακεία ποτέ δεν πεθαίνει και ο μέσος άνθρωπος, ακόμα και ο συνήθης επαγγελματίας φιλόσοφος, όταν του περιγράφεις, σε ιατρική διάλεξη, τα συμπτώματα της σπαστικής κολίτιδας κατανοεί πως τον προτρέπεις να πάει πάραυτα να χέσει.
Η θέση του Μαρκησίου είναι λαγαρή: α) Από την έποψη της Φύσης ,η ανθρώπινη ζωή δεν έχει την παραμικρή αξία, ουδέ το ελάχιστο ηθικό φορτίο. Ένας άνθρωπος, ένα λιθάρι, ένας σκώληξ ή μια κουράδα, αποτελούν για τη Φύση, απολύτως ισοδύναμα, αξιακώς, αντικείμενα. Η θύραθεν μηχανιστική-υλιστική προσέγγιση της ριζοσπαστικής πτέρυγας του Διαφωτισμού, σε όλη την ενάργεια της.
β) Συνεπώς, ο φόνος δεν ενέχει την παραμικρή ηθική απαξία και είναι, μάλιστα, κατανοητός ή χρήσιμος, αν πραγματοποιείται για να εξυπηρετηθεί ένας αμετάβλητος Νόμος της Φύσης, σύμφωνα με τον οποίο μοναδικά κίνητρα δράσης για τη μηχανή ύλης που ονομάζεται άνθρωπος είναι η επέκταση Ισχύος και η μεγιστοποίηση της αισθητηριακής ηδονής. Ο φόνος, επομένως, απαγορεύεται μόνο από τους θετούς νόμους, οι οποίοι καθιστούν δυνατή την ούτως ή άλλως αναπόφευκτη συνύπαρξη-συμβίωση των ανθρώπων. Αλλά ο θετός νόμος είναι εργαλειακός και δεν υπόκειται σε υπερβατικές ηθικές θεωρήσεις. Και εδώ ο Sade απομακρύνεται αποφασιστικά από τις νεώτερες, Διαφωτιστικές, θεωρίες του Φυσικού Δικαίου, με τον 'ηθικοποιημένο' χαρακτήρα τους - είναι το βήμα, Dream, που δεν πραγματοποιεί ο Lamettrie, ιατροφιλόσοφος αυτός, βιβλιοθηκάριος του Μεγάλου Φρειδερίκου B', μέγιστου στρατηλάτη και περιώνυμης αδελφής κουνίστρως άμα τε και μελαγχολικής. Άλλωστε, και η προσωπική τους μοίρα το υπομιμνήσκει. Ο Μαρκήσιος πεθαίνει στο τρελάδικο, όταν και του Αυτοκράτορα Βοναπάρτη το άστρο σβήνει κι ο ιατρός, καιρό πρίν, είχεν εκδημήσει τρώγοντας φουαγκρά μέχρι να σκάσει (η μόνη ορθή και καινοτόμος ιατρική: αν καταρρέετε από τις καταχρήσεις, αυξήστε θεαματικά τις καταχρήσεις).


Γειά σου Freddy...

 

...και Αυτή ύστερα αναφώνησε..."Θέλω να ζήσω Ελεύθερη!"
 

 

Απάντηση: ΚΑΛΕΣΜΑ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΣΑΔΙΚΗΣ....

Ποιά είναι; Πού είναι; Αναλαμβάνω την κάλυψη των κοινοχρήστων της...

 

Ο καθεις γνωριζει για τον εαυτο του......

Μικρη ειχα μια συνηθεια στο χωριο τα καλοκαιρια να κλειδωνω την κλωσσα στην αποθηκη κ απο την τρυπουλα που ειχε η πορτα κ βγαιναν τα κοτοπουλακια να τα πιανω κ να τα χαϊδευω.....Πολλα απο αυτα μου "εμειναν" στα χερια κ στη συνεχεια μη θελοντας να δουν η γιαγια κ ο παππους τη ζημια (το βλεπα απλα σαν ζημια) πηγαινα στο κοτετσι κ τα εριχνα σε ενα βαρελι (το οποιο ειχε μεσα ακομη ενα μικροτερο κ ετσι εμενε ενα μικρο περιθωριο περιμετρικα αναμεσα τους) φροντιζοντας μαλιστα να τα σπρωξω οσο γινεται πιο βαθια με ενα ξυλο που βρισκοταν εκει (το σωματακι μαλλον θα διαλυοταν αλλα δεν το σκεφτηκα ποτε αυτο οσο ημουν μικρη)....Ουτε τυψεις ουτε ενοχες, απλα ενα παιχνιδι που χαλασε κ εκρυψα τα κομματια για να μη με μαλωσουν........  

 

απλα κορυφη