Πότε πρέπει να τιμωρούμε;

Και για επιβράβευση τιμωρίες πέφτουν. Με τη ρολπλέι έννοια.

 

τι εγνινε βρε παιδια?
ολο το σοι του thanasi μαζευτηκε εδω? 

 

Μόνο να ήξερες πόσο συμφωνώ μαζί σου..

Μόνο που εσύ μιλάς για ένα εντελώς διαφορετικό σύμπαν από την πλειοψηφία.. Εσύ μιλάς για σχέση. Που εξελίσσεται, που ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Που έχει δυναμική. Που έχει προοπτική. Που σε γεμίζει και σε ζεσταίνει. Που δεν στέκεται ούτε βασίζεται σε στερεότυπα και σε κανόνες βαλμένους από άλλους. Που αξίζει να προσπαθήσεις. Που δεν τελειώνει στο δίωρο , στα στενά πλαίσια ενός κρεβατιού και μετά μην τον είδατε τον Παναή.

Σα να μιλας για ζωη δηλαδή, στο Αλφα του κενταύρου..

 

Να σου πω...εγω για επιβραβευση θα προτιμουσα να μου δωσουν κανα φραγκο

 

Για να τα τρως στα φιλμ, τραβώντας φωτό τον εαυτό σου στον καθρέφτη; Μπα...  

 

εγω παντως εφαρμοζω την τιμωρια οταν θελω να της πω : "φυγε μακρια μου να σωθεις.. ασε με να παω στην ευχη του θεου ... δεν με εχεις αναγκη.."

 

Αφού ζητήσω συγγνώμη από τη syrah για τον ψιλοχαβαλέ, να πω ότι

α) αν μιλάμε για ρολπλέι, "τιμωρούμε" όποτε μας γουστάρει.

β) αν μιλάμε για τιμωρία με την κανονική έννοια, του "σωφρονισμού", στη δική μου σχέση η τιμωρία επιβάλλεται για την παραβίαση κάποιων κανόνων που έχουν τεθεί. Μέχρι στιγμής, αυτή η πρόβλεψη έχει διακοσμητικό χαρακτήρα, γιατί τέτοιο ζήτημα δεν έχει τεθεί. Ένα "παράπτωμα" το οποίο χρήζει κολασμού είναι η προσπάθεια της Υ να εκμαιεύσει τιμωρία στο πλαίσιο του ρολπλέι.

 

Η τιμωρία δεν είναι χειρισμοί επί του όποιου δυσάρεστου γεγονότος προέκυψε από υπαιτιότητα του υποτακτικού, δηλαδή, δεν είναι διόρθωση/αποκατάσταση της κατάστασης αλλά το μέσο που θα διορθώσει το έρεισμα που έδωσε σαν αποτέλεσμα την κατάσταση αυτή. Ο μαθητής δεν τιμωρείται επειδή του ζητείται να σβήσει το "ε" και να γράψει "αι", ούτε σοφρωνίζεται. Η προσπάθεια απόκρυψης των συμπτωμάτων κακής ορθογραφίας δεν είναι καταπολέμηση του ίδιου του προβλήματος. Στην καλύτερη περίπτωση ο μαθητής θα μαθει πως να χειρίζεται καλά τη γόμα, όχι όμως το γραπτό λόγο.

Και η τιμωρία κατόπιν κοινής συναίνεσης θα επιβληθεί. Κανείς δεν βάζει το περίστροφο στον κρόταφο κανενός.

Ο προσδιορισμός "ύστατο" μου θυμίζει την αντίδραση πολλών παντελώς ανίκανων κατά τη γνώμη μου κηδεμόνων, που ενώ τα βλαστάρια τους εξοκέλλουν κατ' επανάληψη, τα προειδοποιούν εσαεί πως ΘΑ τα μαλώσουν. (Μα πόσα "καμπανάκια" υπάρχουν επιτέλους 

Η προειδοποίηση (μία, στο πλήθος) προηγείται της τιμωρίας. Η δε τιμωρία από μόνη της είναι ένας τρόπος να βοηθηθεί ο υποτακτικός (και για τούτο δεν νοείται κάποιος να μην θέλει να τιμωρηθεί) και επιβάλλεται ακριβώς επειδή ο κυρίαρχος λογαριάζει να τον κρατήσει και όχι επειδή αξιολόγησε πως δεν υπάρχει λόγος να ασχολείται πλέον μαζί του. Άλλωστε ούτε ο κυρίαρχος χρειάζεται ηθικό έρεισμα για να διακόψει μία σχέση (δεν χρειάζεται να πει "σε είχα προειδοποιήσει", μπορεί να πει κατευθείαν "ευχαριστώ για την προσπάθεια, δεν μου κάνεις, αντίο") ούτε ο υποτακτικός χρειάζεται απειλές για να αποσαφηνίσει εντός του ότι θέλει να υπηρετήσει (αν δεν θέλει, γιατί να δέχεται απειλές και να καταπιέζεται 

Το "να καψωναρομαι" (που υποθέτω ότι σημαίνει "τιμωρούμαι") και το "του γκ**λωσε ξαφνικα" δεν στέκει να βρίσκονται στην ίδια πρόταση. Σου ζητείται να κάνεις κυβιστήματα είτε επειδή κρίθηκε ότι σαν τιμωρία θα σε βοηθήσουν (δεν μπορώ να φανταστώ σε τι, είναι αλλόκοτο το παράδειγμα) συνεπώς θα τα κάνεις γιατί πρέπει (να βοηθηθείς), είτε επειδή αυτά ευχαριστούν τον κύριό σου συνεπώς θα τα κάνεις γιατί θέλεις (να ευχαριστείς τον κύριό σου).

 

Απάντηση: Re: Πότε πρέπει να τιμωρούμε;

Tι λες ρε θηριο..... γνωριζεις ολο του το σοι εναν προς εναν....;;;;;;

 

Syrah:
Προφανως οι οπτικες μας διαφερουν αρκετα οσον αφορα τον ρολο ενος εκαστου των μερων σε μια σχεση.Δεν αισθανομαι μαθητης, ουτε ζητω δασκαλο,συντροφο ζητω κι'ενα κοινο δρομο που να οδηγησει σε κοινη απολαυση.Οι κανονες τιθενται απο κοινου,και ειναι μοναδικοι,σε καθε μια μοναδικη σχεση.

Τιμωρια ειναι ατοπο να επιβληθει κοινη συναινεσει.Αν ως υ αναγνωρισω οτι εσφαλλα,μεσα απο διαδικασια διαλογου,θα διορθωθω απο μονος μου,δεν χρειαζομαι σωφρωνισμο.Αν δεν το αναγνωρισω και επιβληθει τιμωρια,δεν υπαρχει κοινη συναινεση.(δεν μιλαμε για ρολους,υπενθυμιζω...)

Τελος, κακως υποθετεις οτι "καψωναρομαι" σημαινει τιμωρουμαι.Ημουν σαφης.Σαν υ δεν υπαρχω σε μια σχεση μονο και μονο για να ικανοποιω τα καπριτσια και τις επιθυμιες του Κ. Ουτε (αναγκαστικα πρεπει να) ικανοποιουμαι κι'εγω επειδη τα ικανοποιω.

 

Αυτά που λες είναι ριζοσπαστικά και δεν είναι καιρός για επαναστάσεις.
Ο υπο ικανοποιείται μέσα από την προσφορά ικανοποίησης του κυρίαρχου. Τέρμα.

 

Γμτ αποκαλυφθηκα.Ειμαι vanilla πρακτορας με αποστολη να υπονομευσω το ΒDSM απο τα μεσα...