Υπάρχει ελευθερία άποψης στο forum?

Αν τρέχεις γρήγορα κάτι μπορείς να πιάσεις  

 

ΔΞ/ΔΑ. Όχι για άλλο λόγο, απλώς γιατί η ελευθερία της νοημοσύνης μου μου επέτρεψε να λάβω vibes "υπερβάλλοντος ζήλου" από κάποιους, δηλαδή αυτοκαταπίεσης ώστε να βγάλουν έναν εαυτό πιο κοντά σε αυτό που δηλώνουν. Στο φόρουμ, τουλάχιστον. Βέβαια...είναι ελεύθεροι να το κάνουν   Πολλές οι ελευθερίες, και χρήσιμες, αρκεί να μην τις αυτοσαμποτάρουμε....

 

Re: Απάντηση: Υπάρχει ελευθερία άποψης στο forum?

συμφωνω απολυτα με τα παραπανω ,
ψηφισα "ΝΑΙ" διοτι απο πλευρας μου τουλαχιστο , δεν νομιζω οτι υπηρξε κατι σοβαρο που ηθελα να πω και δεν το ειπα ...
αλωστε αυτο που σου βαζει φρενο στην δημοσιευση της προσωπικης αποψης , δεν ειναι καποιος κανονισμος αλλα το αισθημα οτι θα στεναχωρησεις εναν φιλο ...
Οσο αφορα καποια θεματα για το αν θα μπορουσαν να συζητηθουν ή οχι .. πχ νεκροφιλια ... νομιζω ειναι περισσοτερο νομικο το ζητημα παρα ηθικο ...

 

Re: Απάντηση: Υπάρχει ελευθερία άποψης στο forum?

Το να σέβεται κάποιος, "πηγαίνοντας πάσο" σε μια θέση αντίθετη με την δική του, αφήνοντας την φιλο/κενό-δοξία να έχει απαραιτήτως δίκιο, (οφείλει να) είναι βασικό συστατικό ενός χώρου ανταλλαγής απόψεων. Να είστε σίγουροι πως εφόσον εκλείψουν οι τάσεις "my vice is ok, yours is not" και οι "holier than thou" συμπεριφορές, η ήδη υπάρχουσα ελευθερία θα αποτελέσει εργαλείο διαλόγου, όχι τροχοπέδη και πηγή χάβρας.

Συμφωνώ και μάλιστα μετά λύπης μου για το φαινόμενο αυτό.
Με την εξής διαφορά όμως: ο διάλογος ανταλλαγής απόψεων έχει την δυνατότητα να φανεί εποικοδομητικός, υπό την αυστηρή προϋπόθεση να μην παρουσιάζονται αυτές ως νέοι Νευτωνικοί νόμοι, αδιαμφισβήτητα αξιώματα και θέσφατα.

 

Ρε σεις ντροπή. Γιατί δεν λέτε τα πράγματα με το όνομά τους; Αν δεν τα πείτε θα τα πω εγώ.

 

Re: Απάντηση: Υπάρχει ελευθερία άποψης στο forum?

Δεν είναι αυτονόητο πως στα fora καθείς εκφράζει την προσωπική του άποψη; Είναι η απουσία του εισαγωγικού "Εγώ πιστεύω ότι..." και το ενδεχόμενο πομπώδες ύφος με το οποίο εκφράζεται μία άποψη, που αφήνουν να εννοηθεί πως κάποιος διατείνεται πως πρεσβεύει μία συμπαντική αλήθεια, και συνεπαγωγικά ενοχλούν; Όσοι εκφράζονται ευγενέστερα και με τρόπο ώστε να φαίνονται διαλλακτικότεροι, δεν πιστεύουν επίσης βαθιά εντός τους πως οι ίδιοι έχουν πάντα δίκιο; Αν κάποιος πίστευε πως είχε άδικο, δεν θα άλλαζε γνώμη έτσι ώστε να (πιστεύει ότι) έχει δίκιο;

Ρητορικές οι ερωτήσεις προκειμένου να πω ότι θα ήταν προτιμότερο να μην βλέπουμε τα fora σαν το μέσο μέσα από το οποίο αναζητούμε κάθε φορά τη μία και μοναδική αλήθεια, αλλά σαν το χώρο στον οποίο καταθέτει καθείς εξ ημών τη δική του προσωπική αλήθεια.

 

Θα χαιρόμουν πολύ να συμμετέχω στο ενδιαφέρον αυτό poll και να πω την άποψή μου περί ελευθερίας άποψης στο forum, αν δεν φοβόμουν 2 πράγματα (και να φανταστείτε ότι είμαι από τα άτομα που δεν φοβούνται τίποτε και κανέναν, άσε πια την συνεχή και ακόλαστη ανταλλαγή υγρών, κυρίως με αγνώστους). Τα 2 αυτά κακά πράγματα είναι:

1. Η επιβολή ποινής για φρασεολογία τύπου είσαι "κουκουτσόμυαλος", φρασεολογία επιλεγμένη σε μία άγονη μάχη κατά της βλακείας, γιατί η βλακεία πάντα υπερισχύει με τον τρόπο που και "η-πλειοψηφία-κερδίζει", μία ποινή που θα με άφηνε εντελώς αδιάφορη αν δεν επέλεγα να συμμετέχω στην άγονη μάχη κατά της βλακείας μαζί με τους απανταχού φίλους-συμπολεμιστές.

2. Ο αυθαίρετος συσχετισμός της άποψής μου με προσωπικές επιλογές του τρόπου με τον οποίο σχετίζομαι με διάφορα άτομα στη ζωή μου καθώς και απειλές από mods του φόρουμ ότι θα μου κόψουν το χέρι αν χαστουκίσω ξανά τον υποτακτικό μου (αυτή τη στιγμή μου γλείφει εκστασιασμένος τα πόδια αφού έχει φάει 10 βουρδουλιές στο αγαπημένο κωλαράκι του, για τις οποίες αναγκάστηκε να παρακαλέσει, φαντάζομαι πως αύριο θα μου κάνει μήνυση, λολ).

Θα έλεγα επομένως ότι η ελευθερία άποψης σε ένα φόρουμ σκεπτόμενων ενηλίκων σταματάει εκεί ακριβώς όπου α) αρχίζει η αυθαίρετη, σκόπιμη και επιλεκτική λογοκρισία από μή αιρετούς λογοκριτές, λογοκρισία η οποία μπορεί να βαφτίζεται προτροπή για ευγένεια, διαλλακτικότητα και διπλωματία, αντί για το σωστό "προτροπή για ανοχή στη βλακεία", και εφαρμόζεται με τις αποτυχημένες μεθόδους του negative reinforcement, και β) τελειώνει η δική μου διάθεση να παίξω με παιδάκια στην άμμο.

@Syrah, θεωρώ ότι το φόρουμ δεν είναι μόνο ο χώρος στον οποίο ο καθένας καταθέτει την δική του προσωπική αλήθεια, αλλά είναι ο χώρος όπου μπορούμε να μάθουμε πράγματα που δεν γνωρίζαμε προηγουμένως για συγκεκριμένα θέματα (και πράγματι έμαθα πολλά ξεδιαλέγοντας διάφορες τεκμηριωμένες απόψεις ή απόψεις που μου φάνηκαν λογικές), και να κατανοήσουμε πράγματα για τον εαυτό μας, είτε δίνοντας λεκτική μορφή στη σκέψη μας και στα συναισθήματά μας (επικοινωνώντας τα δηλαδή) είτε μέσα από την θετική ή αρνητική διάδραση με τους άλλους. Αυτό ισχύει για μένα φυσικά, δεν μπορώ να μιλήσω και για σένα, γιατί προσωπικά όταν ήρθα στο φόρουμ δεν γνώριζα τίποτε από την "θεωρία" του BDSM, παρά μόνο την πρακτική του S/M, κι επίσης δεν ήμουν παρά ελάχιστα συνειδητοποιημένη, κάτι που νομίζω δεν ισχύει για σένα αγαπητή μου.

 

Ναι ψήφισα αλλα το θέμα δεν είναι μόνο αν υπάρχει μόνο ελευθερία να πεί κάποιος την αποψη του, αλλα και αν θέλει να την πεί.
Σε κάθε νήμα βλέπω τις κλισέ απαντήσεις σε διάφορες απόψεις που έρχονται σε αντίθεση με τις πουριτανικές απόψεις του bdsm που κυριαρχούν. Επίσης βλέπω πως άλλες φορές αρχίζουν οι πλακίτσες πάνω σε κάτι σοβαρό που θέλει να πεί κάποιος και γινεται ξεφτίλα το θέμα για 2 σελίδες.
Άραγε ψήφισα ναι σωστά;

 

Απάντηση: Υπάρχει ελευθερία άποψης στο forum?

Υπάρχει!

(έγινε κανα φλέημ εδώ -βαριέμαι να το διαβάσω όλο)

 

Απάντηση: Υπάρχει ελευθερία άποψης στο forum?

Πού ήσουν άτιμε άνθρωπε; Τί συμπλήρωνες;

 

Απάντηση: Υπάρχει ελευθερία άποψης στο forum?

Φίλε......(δεν υπάρχει εμοτικον για πλατύ πλατύ χαμόγελο γμτ...)

 

Αναρωτιέμαι...

Τι είναι αυτό που κάνει τον καθένα, όταν ασχολείται με μία οποιαδήποτε θεματολογία, να λησμονεί πολύ σύντομα ότι οι απόψεις του και οι θέσεις του δεν είναι αξιώματα, που πρέπει πάση θυσία να επιβληθούν σε όλους τους υπόλοιπους;

Επίσης αναρωτιέμαι…

Γιατί όταν καταπατάμε την ελευθερία των άλλων το βαφτίζουμε ως αναγκαιότητα, ενώ όταν καταπατάνε οι άλλοι την δική μας, ως βιασμό;

Πίστευα ότι ένας χώρος σαν κι αυτόν, θα επέτρεπε στο μυαλό να κάνει την υπέρβαση και να δει πέρα από το κέλυφος του και όχι να κρυφτεί ως γυμνοσάλιαγκας, στα βαθύτερα και ασυνείδητα δωμάτια του για να προστατέψει αυτά που έχει ήδη απολέσει.

Ένα από τα πολύ χρήσιμα «δώρα» που σου προσφέρει η διαδρομή σε μία λιγότερο αποστειρωμένη σεξουαλική και ψυχική έκφραση, είναι η γεύση της γνώσης που έρχεται για το τι είμαστε. Όχι για το τι πρέπει να είμαστε, αλλά για το ποιοι είμαστε. Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί δε συμβαίνει αυτό τελικά.

Να φταίει άραγε το γεγονός ότι μας μεγάλωσαν με την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ξεχωριστοί;

Ή μήπως να βρίσκεται το σφάλμα στην ανικανότητα αντίληψης της ισοτιμίας, της υπόστασης των άλλων, σε σχέση με την δική μας;