Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

Η είσπραξη πόνου για έναν μαζοχιστή ενίοτε δεν είναι ούτε αποδοχή τιμωρίας, ούτε παροχή υπηρεσίας, παρά μόνο ευχαρίστηση. Προφανώς ανάλογα με το κίνητρο της επιβολής σωματικής τιμωρίας ένας μαζοχιστής ενδέχεται να εκλάβει τον πόνο ως ευχάριστο ή δυσάρεστο, ωστόσο τι συμβαίνει όταν ένας μαζοχιστής έχει αναπτύξει τους κατάλληλους μηχανισμούς ώστε να καταφέρνει να μετασχηματίσει κάθε τιμωρία σε απόλαυση; Μία τιμωρία που δίνει τη δυνατότητα στο σκλάβο να γίνει ο ήρωας της τραγωδίας του, δεν είναι τιμωρία. Μία αξίωση για ανοχή πόνου που δίνει αυτή τη δυνατότητα στο μαζοχιστή δεν τον μετατρέπει σε σκλάβο και υπηρέτη, αντιθέτως τον τοποθετεί στη θέση του πρωταγωνιστή (βλ. Τα πάθη του Χριστού) και τον κυρίαρχο στη θέση του κομπάρσου.

Προς κυρίαρχους: Έχετε βρεθεί αντιμέτωποι με το φαινόμενο των drama queens? Αν ναι, πώς το αποφεύγετε;

Προς υποτακτικούς: Συλλάβατε ποτέ τον εαυτό σας να το κάνει; Αν ναι, αισθάνεστε ότι αυτή η συμπεριφορά αντιβαίνει στην υποτακτική και δουλική φύση που πρεσβεύετε ή σκέπτεστε ότι συνάδει με αυτήν; Και γιατί;

 

Νομίζω ότι αυτό το νήμα είναι μία παραλλαγή του νήματός σου περί τιμωρίας. Φαίνεται πως αυτό το θέμα σε απασχολεί ιδιαίτερα. Πράγματι, η είσπραξη πόνου για έναν μαζοχιστή δεν είναι αποδοχή τιμωρίας αλλά ευχαρίστηση. Και σίγουρα δεν είναι παροχή υπηρεσίας αλλά λήψη της. Μέσα σε μία σχέση αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό (εκτός αν πρόκειται για κανέναν ματζίρη Κυρίαρχο που δεν θέλει να δίνει καμία απόλαυση στο υ - αλλά νομίζω πως η γενναιοδωρία είναι ή θα έπρεπε να είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά ενός Κυρίαρχου ατόμου - και ίσως θα μπορούσαμε να το αναλύσουμε αυτό σε άλλο νήμα). Φαντάζομαι έναν σαδιστή Κυρίαρχο που αρνείται την παροχή πόνου στο υ, αρνούμενος με αυτόν τον τρόπο και την δική του απόλαυση. Λίγο κομπλεξικό το βρίσκω, μας τάπε και ο δικός μας DeSade πολλάκις, και είχε δίκιο.

Η είσπραξη πόνου γενικά, και όχι στο πλαίσιο μίας τιμωρίας, είναι απλά αυτό: είσπραξη πόνου. Αν ο Κυρίαρχος ενοχλείται από το γεγονός ότι ο μαζοχιστής γκαυλώνει, όλο κι όλο που έχει να κάνει είναι να αναζητήσει κάποιον που δεν είναι μαζοχιστής. Επομένως θα πρέπει να βρει κάποιον που δεν συναινεί. Ψιλο-παράνομο βρε παιδιά. Εκτός αν μιλούμε γι αυτό το μυθικό ον που λέγεται υποτακτικός μη μαζοχιστής. Χαχα. Σόρρυ, έχω κέφια. 

Δεν είναι δυνατόν όμως όλες οι τιμωρίες να εκλαμβάνονται ως απόλαυση από τον μαζοχιστή. Ο Κυρίαρχος ξέρει τι είναι ανεπιθύμητο και τι όχι. Εξαρτάται από το άτομο και τις ειδικές συνθήκες. Ένα περήφανο άτομο δεν γουστάρει τους εξευτελισμούς, όσο μαζοχιστής κι αν είναι. Ένας υποτακτικός που αγαπάει πολύ τον Κυρίαρχο τρέμει την αδιαφορία του ή την άρνηση της άσκησης Κυριαρχίας πανω του. Μέχρι να συνηθίσει ασφαλώς, οπότε ο Κυρίαρχος θα πρέπει μάλλον να λήξει την τιμωρία πριν το ξεπεράσει ο υποτακτικός. Δύσκολα πράγματα, indeed. There's a fine line, κλπ, ας μην το παρακάνω.  (Είδες τι καλά που λειτουργούν οι τιμωρίες τελικά; )

Ο Κυρίαρχος γνωρίζει τις αντοχές του υποτακτικού του περισσότερο ίσως από ότι ο υποτακτικός τις γνωρίζει. Και άρα δεν θα αξιώσει ποτέ την αποδοχή υπερβολικού πόνου. Και γιατί άραγε θα έπρεπε ο πόνος να είναι υπερβολικός; Θα έπρεπε να είναι just right (και just, αν μιλούμε για τιμωρία).

Οι περισσότεροι Κυρίαρχοι που γνωρίζω (δυο τρεις είναι, μην τρελαινόμαστε τώρα) είναι ήπια άτομα, που γνωρίζουν ακριβώς πόσο πόνο και πότε και γιατί να τον επιβάλλουν, στο πλαίσιο μιας τιμωρίας (η ηπιότητα δεν συνεπάγεται μικρή ποσότητα πόνου, το αντίθετο μάλλον, αλλά έχει σχέση με την cool εκτίμηση της ποσότητας σε σχέση με τον αποδέκτη του πόνου). Αυτό θεωρώ ότι δεν θα έχει ως αποτέλεσμα το drama queening, ιδίως με έναν πολύ καλά εκπαιδευμένο και πολύ συνειδητοποιημένο υποτακτικό, που στο χέρι του Κυρίαρχου ήταν να τον εκπαιδεύσει πριν του την χώσει. Την τρώει, το βουλώνει και περιμένει το τέλος της τιμωρίας. Έτσι πάει. Οτιδήποτε άλλο μου βρωμάει απειρία.

Προσωπικά δεν συνέλαβα ποτέ τον εαυτό μου να κάνει την drama queen, τα δράματα είναι για όσους δεν έχουν κάτι άλλο να επιδείξουν, εγώ προτιμώ το χοροπήδημα (και το πήδημα) και το κάνω αυθόρμητα και όχι για επίδειξη, όπως νομίζουν μερικοί δυστυχισμένοι (που ζουν ανάμεσά μας). Και μάλιστα το κάνω εκτός φόρουμ, ακολουθώντας την συμβουλή των δυο τριών που προανέφερα. Άσχετο, παρεσύρθην. 

Όσον αφορά την υποτακτική και δουλική φύση, την απεχθάνομαι όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Αν όντως υπάρχει τέτοια φύση, αυτό το άτομο "has issues". Καλό θα ήταν να τα λύσει πριν εισέλθει στον μαγικό κόσμο του BDSM. Αλλιώς ο Κυρίαρχος που θα αναλάβει ένα τέτοιο άτομο έχει πολλή δουλειά στα χέρια του. Άμα αντέχει, με γειά του με χαρά του. Εγώ θα τον σκουπίσω;

 

Θέτεις το θέμα του / της Drama Queen μόνο μέσα στα πλαίσια της είσπαρξης πόνου ή και κάθε άλλης μορφής τιμωρίας. Ως εκδήλωση αγχωτικού εγωκεντρισμού, δεν διαχέεται σε όλο το φάσμα της σχέσης και της ζωής του / της 'υ'; Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το ερώτημα αφορά το ζήτημα της αντιμετώπισης εκ μέρους του 'κ' ενός τόσο υπερφουσκωμένου εγώ που κάθε δυνατό μέσον εξαντλείται, εφόσον η αυτολύπηση ή τα πάθη το τρέφουν ακόμα περισσότερο;

(Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο κοινωνικά. Ακόμα και στα ΜΜΕ, άτομα αυτοεξευτελίζονται με ποικίλους τρόπους προκειμένου να τύχουν, μέσω της πρόκλησης λύπησης, της προσοχής του κοινού.)




​

 

Syrah για ποιο λόγω θα πρέπει να αναρωτιόμαστε για το ότι σε ένανμ μαζοχιστήη τιμωρία προκαλεί ευχαρίστηση? Γιατί ρωτάμε αν είναιπ πραγματική τιμωρία και το σημαντικότερο…Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει κάποιος σε μια σχέση ώστε να αξίζει να λάβει τιμωρία αντίγ γιαευχαρίστηση? Και για να το αντιστρέψω λίγο. Ένας «σαδιστής»α λαμβάνειευχαρίστηση «τιμωρώντας» έναν μαζοχιστή? Αν η απάντησηε είναι«ναι» τότε τιμωρεί η ευχαριστιέται?Δ Δενξέρω για ποιο πράγμα μιλάτε αλλά εγώ μιλάω για συντρόφους πουπ παίρνουνευχαρίστηση απ’ αυτά που κάνουν τα υπόλοιπα δεν τα γνωρίζωκ και δεν έχω καμιά ανάλογη εμπειρία. (Αν κάποιος έχει ας την καταθέσειι για να καταλάβω καλύτερα για τι πράγμα μιλάει) Νομίζω ότι αν ήμουν ποτέ με κάποιοά άτομ οπου δεν νοιάζεται για την ευχαρίστηση μου δεν θα εμένα και για πολύ
επειδή ο στόχος μου είναι να δώσω και να πάρω ευχαρίστηση σε άνθρωπο με
τον οποίο ταιριάζω. Ούτε κανένα δράμα υπάρχει σ’ αυτό ούτε τίποτα εκτός
από αμφίδρομη σχέση. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια η αλλιώς κουβέντα να γίνετε
Το έχω πει πολλές φορές. Η «καβλα» είναι ο οδηγός σ’ αυτό που λέμε bdsm
Αν ο οδηγός είναι κάτι άλλο νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα σοβαρό.
Τα ερωτήματα που γίνονται συνέχεια , περί πραγματικής τιμωρίας , θα μπορούσαν
να τεθούν στην Ρωμαϊκή σύγκλητο πχ προκειμένου να νομοθετήσουν για
τους τρόπους τιμωρίας των σκλάβων αλλά για την δική μας θεματολογία
και τους δικούς μας στόχους είναι εντελώς άνευ ουσίας. Δεν χρειάζεται
να δημιουργούμε κόσμους που δεν υπάρχουν και να συζητάμε με τον πιο
σοβαρό τρόπο σαν να είμαστε ιδιοκτήτες σκλάβων με την βούλα του κράτους
και να μας απασχολεί με πιο τρόπο θα διαχειριστούμε και θα διοικήσουμε
αποτελεσματικά αυτό το ανθρώπινο δυναμικό. Αστείο δεν είναι??? Η καλυτερα
σουρεαλιστικο δεν ειναι?  

 

Μια διευκρίνηση παρακαλώ. Αυτό το φαινόμενο «ντράμα κουίν» με απλά λόγια πως είναι; Κάτι σαν την Άντζελλα Ζήλια που ακούει την Τασσώ Καββαδία να λέει στον Λαυρέντη Διανέλλο πως η κόρη του δεν θα παντρευτεί ποτέ τον γιο της;

 

Απάντηση: Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

Να ξεκινήσω διαφωνώντας με την άμεση συσχέτιση του σωματικού πόνου με την τιμωρία καταρχήν ,
μια που υπάρχουν πολλές τιμωρίες σωματικές που δεν έχουν σχέση με το πόνο ,
και το αναφέρω αυτό γιατί στο σύνολο των νημάτων που συζητάμε για τιμωρία σωματική ,
περιοριζόμαστε στο πόνο είτε αυτός είναι με κάποιο αντικείμενο είτε με δύναμη μυϊκή κλπ
Σωματικές τιμωρίες υπάρχουν πολλές που δεν έχουν πόνο αλλά κατά την άποψη μου
είναι πολύ πιο σκληρές και δεν σε αφήνουν να πας εκεί που αναφέρει η Syrah …
στην απόλαυση της ποτε , αν φυσικα τωρα καποιος μπορει να κανει αυτη την ανατροπη , λεμε ....

Απαντώντας στο ερώτημα θα το έθετα κάπως διαφορετικά , για μένα γράφοντας πάντα …
Ένας μαζοχιστής ζώντας μια κατάσταση που έχει διάρκεια και όχι κάτι εφήμερο
η μια στις τόσες κάτι …
αυτό που συμβαίνει είναι όχι τόσο να φτάσει να εκλαμβάνει το πόνο
ως ευχάριστο - δυσάρεστο γεγονός που κάποια στιγμή με διάφορους μηχανισμούς
να το διαμορφώσει και να καταλήξει σε απόλαυση ,
αλλά να συνηθίσει σε αυτό και να μην το βιώνει πλέον όπως αρχικά .
Αυτό συμβαίνει διότι ανεβαίνει επίπεδα οπότε και τα όρια του αλλαζουν .
Δεν νομίζω πως ένας μαζοχιστής μπορεί να γίνει … εν δυνάμει ‘’ σαδιστής ‘’ του εαυτού του συνειδητά ,
άσχετα αν πολλές φορές χρησιμοποιεί τον εαυτό του ασυνείδητα για το πόνο που θα του φερει ηδονή ,
αλλα αυτο ειναι κατι που δεν κρατα χρονικα , θα το ελεγα '' στιγμιαιο'' , μια που ειναι και της μοδας η λεξη ...

… ( ελπίζω να καταλαβαίνετε τι θέλω να πω με ολο αυτό ,
γιατί ψιλό δυσκολεύομαι να το εκφράσω γραπτά ετσι οπως το εχω ακριβως μεσα στο μυαλο μου )

 

Re: Απάντηση: Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

Εγω δε καταλαβα ντιπ για ντιπ

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

λυπαμαι  ,

η Syrah ομως νομιζω θα καταλαβει  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

Ε καλα αλλο η Συραχ

 

Re: Απάντηση: Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

Ο μαζοχισμός αφορά στη διαχείριση πόνου, και η υποτακτικότητα στη διαχείριση εξουσίας. Πώς αποκλείεις το ενδεχόμενο να έχουν τομή; Αν κάναμε μία απεικόνιση δεν θα αναπαριστούσαμε τις παραμέτρους πόνος και εξουσία σαν διαφορετικές διαστάσεις; Δες σχετικά, την παράγραφο β)ii) εδώ:
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showpost.php?p=133236&postcount=8

Φρονώ πως ναι. Το "υ" πολύ σωστά εντός εισαγωγικών.

Πολύ ενδιαφέροντα όσα γράφτηκαν σε αυτό το post. Απομονώνω την παραπάνω φράση, προκειμένου να ξεκινήσω να το πραγματεύομαι από μίαν άκρη. Αν ο μαζοχιστής δεν είναι σαδιστής απέναντι στον εαυτό του, τότε πώς προκύπτει ένα φαινόμενο αυτοτραυματισμού;

α) Σου έχω εξηγήσει με σαφήνεια σε παράλληλο νήμα τη διαφοροποίηση μεταξύ τιμωρίας και "τιμωρίας" εντός role play. Δεν είναι της παρούσας στιγμής αυτή η ανάλυση.

β) Θα επιτρέψεις να συνεχιστεί η ανάπτυξη του νήματος από όσους κρίνουν ότι κατ' οποιονδήποτε τρόπο τους αφορά, χωρίς περαιτέρω σχόλια αναφορικά με το αν το νήμα πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχει στο παρόν forum.

Τέτοιας θεματικής σχολιασμοί και υποδείξεις μπορούν να γίνουν είτε με χρήση του Report Tool κατευθείαν επάνω στο post που κρίνεται ως προβληματικό, είτε εδώ: https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/forumdisplay.php?f=143

 

Δεν πιστευω οτι οι ανθρωποι εχουν δουλικη η υποτακτικη φυση ,συμπεριφορες εχουν,που οφειλονται ειναι αλλη ιστορια κι εδω μεσα τις ταμπελες που χαρακτηριζουν αυτες τις συμπεριφορες ,τις βαζουμε για να συννενοουμαστε.

Ολ'αυτα ειναι ρολοι,που εχουν παιχτει και ξαναπαιχτει χιλιαδες φορες.

Τα εχω ξαναδανειστει τα παραπανω λογια ,προσπαθωντας να υποδηλωσω οτι καθενας μας φοραει ενα κουστουμακι , μια μασκα,(που σε καποιους γινεται ενα με το πετσι τους,οπως σε καποιο αλλο νημα ορθα επεσημανε η ζιννια αν θυμαμαι καλα),που τους ειναι απαραιτητα για να νοιωθουν καλα,να περνανε καλα,αυτοι και οι συμπρωταγωνιστες που εχουν επιλεξει.
Γιατι ψαχνετε για κομπαρσους και πρωταγωνιστες; ο κομπαρσος παιζει σε μια -δυο σκηνες του εργου.
Αγαπητοι σαδιστες, χωρις τους μαζοχιστες μαζι σας συνεχεια επανω στη σκηνη,ακυρωνετε και τον δικο σας ρολο.

Τοσο απλα ειναι τα πραγματα,η τουλαχιστον τοσο απλα τα βλεπω εγω, ο αφελης.

 

Γιατί;