Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

Μια τέτοια σχέση μοιάζει περισσότερο εφικτή και λιγότερο απαιτητική αναλογικά με τις ικανότητες που απαιτείται να έχει κάποιος Κυρίαρχος για να διαχειρίζεται γενικότερα τη ζωή του υποτακτικού του.
Δε γνωρίζω βέβαια αν αυτή είναι μια σχέση Αφέντη – σκλάβου ή απλά Κυρίαρχου – υποτακτικού.

 

Lost boy έπιασες φλέβα τώρα.... Μεγαλύτερο θράσος ναι, πνευματική ανωτερότητα όχι. Πολύ (και πολλοί...) θα το ήθελαν, βέβαια....  

 

Πως τεκμηριώνεται η σύνδεση θράσους και κυριαρχικότητας;

 

πιστεύω ότι αυτό θα ήταν αδύνατο να συμβεί.

 

θα ηθελα να απαντησω "οχι απαραιτητα" διοτι ξερω παραδειγματα οπου αλλοι λογοι υπηρξαν υσχυροτεροι απο εκεινους του πνευματικου επιπεδου ...

 

Χμ!
Οι υποτακτικοι εχουν, η μαλλον δειχνουν χαμηλο πνευματικο επιπεδο κατα την διαρκεια μιας συνεδριας.
Αυτο ομως δεν σημαινει πως συμβαινει και στην πραγματικοτητα.

 

Απάντηση: Re: Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

Μιλώντας για σχέσεις κυριαρχίας υποταγής (μια που bdsm δεν είναι μόνο οι σχέσεις αυτές): Θα βοηθούσε αν χρησιμοποιούσαμε τη λέξη «κρίση»; Η οποία αφορά ένα συνδυασμό εμπειρίας, γνώσης, αντίληψης, ευφυΐας νοητικής και συναισθηματικής, νοητικής επεξεργασίας κλπ, χωρίς να είναι απαραίτητο, σε όλα, εξετάζοντας το καθένα απ αυτά τα στοιχεία ξεχωριστά, ο κυρίαρχος να είναι ικανότερος.
Πχ Υποθέτω πως κάποιος με υψηλότερη ευφυΐα μπορεί να υποταχθεί σε κάποιον με χαμηλότερη. Κάποιος με μεγαλύτερο γνωστικό πεδίο σε κάποιον με μικρότερο κλπ. Αν όμως η κρίση συνολικά του υποτακτικού είναι υψηλότερη δηλαδή είναι λειτουργικότερος από τον κυρίαρχο που τον διεκδικεί δεν έχει κανένα λόγο (εχοντας δεδομενη την υψηλη του κριση) να υποταχθεί και να δημιουργήσει συνολική σχέση παράδοσης εξουσίας και αποφάσεων. (S/M παιχνίδια άνετα)

Επίσης δυο ερωτήσεις:
1. Όλοι όσοι ανόητοι (τύπου κινκιμπουλη κλπ) αυτοχαρακτηρίζονται «κυρίαρχοι» οφείλουν να γίνονται αποδεκτοί ως τέτοιοι; (από σεβασμό στη διαφορετικότητα;  )
Δηλαδή το gallop τους αφορά; Τους εξαιρεί; Ή επιτρέπει τον δικό μας ορισμό κυρίαρχου (είτε τον καταθέσουμε είτε όχι) και την αντίστοιχη απάντηση;
Επίσης
2. Έχει κανένα νόημα να εξετάζουμε το σύνολο των κυρίαρχων σε σχέση με το σύνολο των υποτακτικών; Μια που κάθε ζεύγος κυρίαρχου-υποτακτικού έχει αυτόν τον συσχετισμό εσωτερικά, μεταξύ των συσχετιζόμενων.
Πχ ο τύπου κινκιμπουλη «κυρίαρχος» μπορεί να είναι κυρίαρχος σε μια αμοιβάδα αλλά όχι σε όποια άλλη sub. Και αντίστροφα πολλές υποτακτικές καλώς μπορούν να είναι υποταγμένες στους κυρίαρχους τους, αλλά χλωμό το βλέπω, να μπορούσαν να είναι σε οποιοδήποτε άλλον (διαλέγοντας τυχαία από το σύνολο των κυρίαρχων και «κυρίαρχων»).

Προσωπικά απάντησα ναι. Δίνοντας απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις μου που το επιτρέπουν.
 

 

Re: Απάντηση: Re: Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

Ποιος ειναι ο κινκιμπουλης????????????????? 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

παραδειγμα προς αποφυγη  

 

Εμπειρικά.

 

Το ότι το δείγμα ενός μπορεί να οδηγήσει στη λυπηρή διαπίστωση που διατύπωσες νωρίτερα είναι πιθανό. Η ασφαλής γενίκευσή του όμως, δεν πιστεύεις πως προαπαιτεί και ορθολογιστική τεκμηρίωση (αν όχι της σύνδεσης θράσους και κυριαρχικότητας (είτε αποδεικνύοντας πως το ένα απορρέει από το άλλο, είτε ότι έχουν κοινό αποχρόντα λόγο συνεπώς το πιθανότερο είναι αυτές οι ιδιότητες να απαντώνται στα ίδια πρόσωπα) τουλάχιστον του ισχυρισμού πως το δείγμα αυτό είναι αντιπροσωπευτικό του συνολικού);

 

To post σου ήταν σαν απόσπασμα του βιβλίου κοινωνιολογίας που διάβαζα τόσες μέρες και το έδωσα χτες. Δε ξέρω αν τη βρίσκεις να μιλάς τόσο επιστημονικά, εγώ πάντως ζαλίστηκα από τις μπερδεμένες λέξεις και συνεπώς δεν δύναμαι να απαντήσω. Ιξκιούζμι.