Κυρίαρχος, αλλά υπό στο κρεβάτι.

Δεν αναφερόμουν σε χειρισμούς από την πλευρά του υποτακτικού στοιχείου. Δεν έχω σκλαβοκεντρική θεώρηση των πραγμάτων, αν και δεν δίνω μεγαλύτερη σημασία / αξία στην ύπαρξη του ενός ή του άλλου των μετεχόντων στη σχέση. Έχω δε την αίσθηση ότι η φράση "εκχώρηση αποφάσεων" είναι μάλλον ατυχής, καθότι κατά τη γνώμη μου δεν συνάδει με την υποταγή αλλά με την υπακοή.

Πόσο υγιές και ολοκληρωμένο είναι ένα εξαρτημένο άτομο; Και γιατί ένας Κυρίαρχος να θέλει έναν άρρωστο για υποτακτικό / σκλάβο;

Πρέπει να ξέρει να παίρνει αποφάσεις. Και μάλλον θα πρέπει να ξέρει να παίρνει τις σωστές. Δεν αμολάμε εξημερωμένα τιγράκια στη ζούγκλα, θα ψοφήσουν.

Άρα δεν μιλούμε για εξαρτημένα άτομα, εξ αρχής. Εκτός αν σκοπεύουμε α) να αδιαφορήσουμε για τις συνέπειες στον υποτακτικό / σκλάβο, β) η σχέση να είναι ισόβια, γ) να πεθάνουμε μετά από αυτόν ή και ποτέ.

 

Re: Απάντηση: Re: Κυρίαρχος, αλλά υπό στο κρεβάτι.

Πρώτον η διάλυση μίας σχέσης (αν γίνεται λόγος για διάλυση) καλό είναι να μην γίνεται αντιληπτή ως εντολή προς εκτέλεση, γιατί δίνει στο σκλάβο την εσφαλμένη εντύπωση, ότι δεν αποδεσμεύεται πλήρως αλλά μόνο τίθεται (προσωρινά) σε διαθεσιμότητα ενώ ταυτόχρονα εκτελεί μία εντολή(αν μας ενδιαφέρει τι θα απογίνει ο σκλάβος) - είναι άλλο πράγμα να αποσυνδέεις τον υπολογιστή σου από το ρεύμα και άλλο να του δίνεις την εντολή STAND BY. Δεύτερον, ακόμη και αν θεωρηθεί εντολή, και αν υπάρχει η προθυμία εκτέλεσής της από την πλευρά του, η επιτυχία της εκτέλεσης δεν εξασφαλίζεται διότι:

Με τις διαφορές πως πρώτον τα τιγράκια όπως και οι σκλάβοι δεν γεννήθηκαν σε καθεστώς αιχμαλωσίας, αλλά αντιθέτως έζησαν ανεξάρτητα πριν θελήσουν να εξημερωθούν, συνεπώς θεωρητικά διαθέτουν τους απαραίτητους μηχανισμούς για την επιβίωσή τους και δεύτερον στους σκλάβους η παύση της λήψης αποφάσεων ενδέχεται να αφορά μόνο το πλαίσιο δραστηριοτήτων που περιχαρακώνει η σχέση (π.χ. στα της σχέσης, μόνο υπακούς, στα της εργασίας, παίρνεις μόνη τις αποφάσεις σου).

 

Ναι, μάλλον έχουμε διαφορετικές απόψεις περί της συγκεκριμένης συνέπειας. Ο τρόπος που κάτι εκλαμβάνεται από το υ φαντάζομαι πως είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης προσέγγισης συγκεκριμένου Κ σε συγκεκριμένη σχέση, με συγκεκριμένο υ, με συγκεκριμένο σκοπό. Καποκεντρική η θεώρησή μου, όπως πάντα.

Όταν ονομάζω άρρωστη την εξάρτηση, την ονομάζω έτσι σε υπαρξιακό επίπεδο, όχι σε κοινωνικό ή ερωτικό ή σεξουαλικό. Αναφέρομαι στο επίπεδο και του Κ και του υ. Αλλά φυσικά δεν πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι συμμερίζονται τις ίδιες αξίες.

Θεωρώ ότι κάποιος που έχει κυριαρχήσει στον ίδιο του τον εαυτό, ενδιαφέρεται πολύ τί θα απογίνει ο σκλάβος στο μέλλον. Γι αυτό και μεριμνά. Γι αυτό μιλώ κατά της εξάρτησης, η οποία δημιουργείται αλλά πρέπει να αντιμετωπίζεται. Επίσης νομίζω πως κανένας Κυρίαρχος δεν θα παραπετάξει στην ακρούλα του δρόμου τον σκλάβο τον δικό του, που αποτελεί κομμάτι του εαυτού του πλέον, εάν έχει κάνει δουλειά επάνω του, όχι με τα μαστίγια και τα ντίλντο, εννοώ πραγματική δουλειά. Από εκείνες που φαίνονται ροζ και αλτρουιστικές ενώ είναι Κυριαρχική δράση βαρβάτη, σαν να μαρκάρεις τα σωθικά του σκλάβου με φωτιά, αφήνοντας πίσω σου το ίχνος σου για πάντα.

Η αποδέσμευση νομίζω πως έρχεται όταν ο ίδιος ο σκλάβος είναι έτοιμος να φύγει. Κάνω λάθος;

Δεν νομίζω πως μετά ένα γερό conditioning έχουν μείνει πολλοί μηχανισμοί ανεπηρέαστοι, αν έμεναν δεν θα είχαμε διαφορά στην συμπεριφορά, στο πλαίσιο σκέψης, στη βούληση, στην απόλαυση κλπ. Φαντάσου τώρα αν μιλάμε και για εξαρτημένο σκλάβο πόσο δύσκολο θα είναι να λειτουργήσει πάλι από μόνος του. Αυτό που λες περί εργασίας και αποφάσεων αφορά τους Κυρίαρχους που φρόντισαν ώστε η σκλάβα να διατηρήσει την ελευθερία της σε άλλους τομείς. Στους υπόλοιπους όμως δεν ξέρω πραγματικά τί μπορεί να γίνει. Ίσως και η εξάρτηση να είναι παροδική. Σίγουρα όμως ένας Κυρίαρχος με αίσθημα ευθύνης τα λαμβάνει όλα αυτά υπόψιν του. Αλλιώς είναι βάλτον κάτω και δείρτον 

 

Η εκπαίδευση από τον κυρίαρχο γίνεται για να είναι σε θέση να τον υπηρετεί καλύτερα, όχι για να γίνει τρόπο τινά "καλύτερος άνθρωπος" ώστε να μην χρειάζεται κηδεμονία. Η αποδέσμευση έρχεται ότι δεν είναι πια χρήσιμος.

 

Απάντηση: Re: Κυρίαρχος, αλλά υπό στο κρεβάτι.

συγνώμη που παρεμβαίνω, αλλά...

ναι, κάνεις λάθος

ο/η σκλάβος/α δεν είναι μίξερ... χαλάει μίξερ, πετάμε μίξερ;


δε θα επεκταθώ, ούτε θα το συνεχίζω, απλά λυπάμαι που διαβάζω τέτοια από καλλιεργημένους ανθρώπους

 

Re: Απάντηση: Re: Κυρίαρχος, αλλά υπό στο κρεβάτι.

Δεν "πετάμε", αποδεσμεύουμε ή ορθότερα απαλλάσσουμε από τα καθήκοντα. Αυτό δεν σημαίνει πως απορρίπτουμε συλλήβδην ως άνθρωπο, αλλά πως εφόσον δεν προσφέρει υπηρεσίες, δεν στέκει να νοείται ως "σκλάβος".

 

Όντως η υπακοή είναι προϊόν αποδοχής μιας πρότασης και κρίσης. Άρα δεν είναι εξάρτηση (όπου η εξάρτηση έρχεται από το ένστικτο.

 

Αν και συμφωνώ ότι η εκπαίδευση δεν γίνεται με στόχο την "βελτίωση" του υποτακτικού ώστε να μην χρειάζεται κηδεμονία, είναι μάλλον ένα παράπλευρο μπόνους. Δεν γνωρίζω πότε έρχεται η αποδέσμευση, φαντάζομαι ότι γίνεται όταν πλέον δεν λειτουργεί η σχέση, όπως γίνεται και σε όλες τις σχέσεις. Ίσως υπάρχουν σημεία που "πιάνει" ο Κυρίαρχος πριν επέλθει η οριστική ρήξη και αποδεσμεύει ο ίδιος τον υποτακτικό, πριν φύγει από μόνος του. Ίσως το μεθοδεύει κιόλας, κάνοντάς τον να θέλει να φύγει. Θα το εκτιμούσα αν κάποιος που γνωρίζει μας διαφώτιζε περισσότερο επί του θέματος.

Δεν θεωρώ Κυρίαρχο κάποιον που εκπαιδεύει ένα ανθρώπινο ον για να του είναι χρήσιμο. Θεωρώ το κίνητρο ποταπό και ανάξιο ενός Ανθρώπου. Μου θυμίζει μπακάληδες που κλέβουν στο ζύγι. Ακόμη κι εγώ που έχω άπειρες αδυναμίες μπορώ να ζω χωρίς να το κάνω αυτό. Σέβομαι τον άνθρωπο ως αξία, τον κάθε άνθρωπο, γιατί σέβομαι τον εαυτό μου.

Θεωρώ ότι κάνεις λάθος όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις, ιδίως μέσα από το D/s. Είναι κατά πολύ βαθύτερες και άξιες. Ξεφεύγουν από τα στενότατα όρια της χρησιμότητας. Ή τουλάχιστον, θα έπρεπε. Όσο για τα δεσμά της Κυριαρχίας λειτουργούν και για τους δύο μετέχοντες στη σχέση. Ή τουλάχιστον, θα έπρεπε.

 

για μενα δεν υπαρχει κυριαρηοσ που να ειναι υπο στο κρεβατι!