Σεξουαλική επιθυμία.

Re: Απάντηση: Re: Σεξουαλική επιθυμία.

Καθόλου. Ομοννοούμε, μετερχόμενοι απλώς διαφορετικών εκφράσεων. Οι δικές μου λίγο πιό ακραίες, οι δικές σου πιό εδαφικές. Θα προτιμούσα ίσως, επί τη βάσει πάντα όσων προανέφερα, το ρήμα "καλλιεργείται" ή "διαμορφώνεται", από αυτό του "γίνεται", καθώς, σύμφωνα και με τη δική σου άποψη, διαθέτει, ήδη εκ γενετής, τα βασικά, τουλάχιστον, στοιχεία.

Όσο για το ποιά είναι αυτά, κατ' εμέ, στόν όρο "βασικά", παρότι, εκ πρώτης όψεως, λειτουργεί περιοριστικά και ενδεικτικά, περιλαμβάνονται όλα, ως αποτελούντα (τα βασικά στοιχεία) τον κεντρικό πυρήνα, ο οποίος με τον καιρό διαμορφώνεται, προσδιορίζοντας κάθε φορά το είδος της εξέλιξης της προσωπικότητας του εν λόγω ατόμου.

 

Re: Απάντηση: Re: Σεξουαλική επιθυμία.

Όμορφες λέξεις το "καλλιεργείται" όπως και το "διαμορφώνεται" δεν αντιλέγω. Θα ήθελα να σε ρωτήσω λοιπόν το εξής:

Πως θα μπορούσαμε να καλλιεργήσουμε την σεξουαλική επιθυμία σε μία γυναίκα, όπως για παράδειγμα...

εσύ;

 

Re: Απάντηση: Re: Σεξουαλική επιθυμία.

Προκειμένου να είσαι σε θέση να την καλλιεργήσεις, θα πρέπει καταρχήν να την προκαλέσεις.

Σε κάθε περίπτωση, η προσωποποίηση του ερωτήματος, φέρει κάποια ιδιαίτερη σημασία ?

 

Θα διακόψω για λίγο τα περί τσούλας και θα προσπαθήσω να εστιάσω στα ερωτήματα του Ηλία.

Μιλούμε για επιθυμία, όχι για την ικανοποίησή της. Η αιτία της επιθυμίας είναι βέβαια κάποιο αντικείμενο του πόθου. Η ίδια η επιθυμία όμως δεν σχετίζεται με το αντικείμενο αυτό αλλά με την έλλειψη. Ο στόχος της επιθυμίας δεν είναι η ικανοποίησή της αλλά η αναπαραγωγή της ως επιθυμία. "Desire's raison d' etre is not to realize its goal, to find full satisfaction, but to reproduce itself as desire." (Zizek, βασισμένος στον Λακάν)

Επομένως ο Κυρίαρχος όλο κι όλο που έχει να κάνει είναι να αυξήσει την έλλειψη. Να δημιουργήσει επαναλαμβανόμενους κύκλους γύρω από το αντικείμενο του πόθου, χωρίς ποτέ ο υποτακτικός να ικανοποιεί την επιθυμία του. Κατά τον αντίθετο τρόπο μόλις κορεσθεί η επιθυμία, θα σβήσει.

Ένα δεύτερο σημαντικό κομμάτι της επιθυμίας είναι η αναγνώρισή της και η άρθρωσή της μέσα από την απαίτηση (κατά Λακάν τουλάχιστον). Μόνο έτσι δημιουργείται η επιθυμία με την πλήρη έννοιά της (εκεί όπου η απαίτηση διαχωρίζεται από την ανάγκη).

Παράδειγμα: ας πάρουμε έναν άντρα υποτακτικής ψυχολογίας που επιθυμεί να έρθει σε οργασμό, έτσι γενικά και αόριστα. Τον παίζει, χύνει, δεν γουστάρει ιδιαίτερα τη φάση, βολοδέρνει στην μοναξιά του, σκέφτεται πόσο loser είναι που δεν μπορεί να πραγματώσει τα όνειρά του και την επόμενη μέρα συνεχίζει την ζωή του ίδια και απαράλλακτη όπως πριν, με τεμπελιά και απροθυμία να κάνει την παραμικρή κίνηση διεκδίκησης των επιθυμιών του. Ούτε καν τις αρθρώνει, είναι γενικής φύσεως, όπως οι γκαυλίτσες του. Ανύπαρκτες σχεδόν.

Ας πάρουμε τον ίδιο άντρα και ας τον βάλουμε στην διαδικασία μίας σχέσης με μία γυναίκα, σταθερής ψυχολογίας (οξύμωρον λέτε; ) Μια γυναίκα που του παρέχει ένα σταθερό πλαίσιο αποδοχής και κυρίως πειθαρχίας και συνειδητότητας. Θα ακονίσει την επιθυμία του, την διάθεση για διεκδίκηση και την ικανότητα για άρθρωση των επιθυμιών του. Βάζει τον άντρα να ζητάει άδειες οργασμού. Στην αρχή τις παίρνει κάθε φορά που ζητάει. Ζητάει συνήθως το βράδυ, πριν πάει για ύπνο, με τον εξής τρόπο: "Μπορώ να αυνανιστώ αν προκύψει;" ΑΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ; Είπαμε, υποτακτικός είναι. Αργότερα ή γυναίκα ζητάει οι οργασμοί να γίνονται με συγκεκριμένο τρόπο. Μετά αρχίζει και βάζει χρονικά περιθώρια. Μετά αρχίζει να αρνείται. Και πάλι αρνείται. Και πάλι. Ο άντρας αρχίζει να ιδρώνει. Τί συμβαίνει; Γιατί δεν μπορεί πλέον να ικανοποιήσει αυτό που μέχρι πρότινος μπορούσε, έστω και έτσι μίζερα, καλούτσικα ήταν. Γκαυλώνει τρελά. Αρχίζει να παρακαλάει. Δεν θέλει να χύσει χωρίς άδεια, του αρέσει έτσι περισσότερο, συνειδητά και πειθαρχημένα, εξάλλου δεν θέλει να δυσαρεστήσει την γυναίκα αυτή που του παρέχει το σταθερό πλαίσιο, που βρίσκεται πάντα εκεί γι αυτόν, έστω και διακριτικά. Η επιθυμία του χτυπάει κόκκινο. Τώρα ξέρει τί θέλει. Τώρα που ξέρει, γεννιέται η πραγματική επιθυμία. "Τί θέλεις;" "Θέλω να χύσω. Το θέλω πολύ. Σε παρακαλώ." Τί έγινε το "αν προκύψει"; Όταν επιτέλους παίρνει την άδεια να χύσει, ο άντρας έχει τον πρώτο πραγματικό οργασμό της ζωής του. Απογειώνεται.

Ένα πιθανό σενάριο που ενδεχομένως απαντά στην δεύτερη ερώτηση: μέσα από τον έλεγχο της επιθυμίας, την αύξησή της, την διαδικασία προς αναγνώριση και έκφραση, ο υποτακτικός φτάνει σε κάποιο επίπεδο συνειδητότητας, επιτυγχάνει αυτοπειθαρχία, αρχίζει να αναγνωρίζει τις επιθυμίες του, να τις αρθρώνει, να διεκδικεί, να παίρνει. Λειτουργεί πλέον ως υποκείμενο στην επιθυμία του, δεν περιμένει να ξεκλέψει κανένα ψίχουλο γκαύλας από τα πόδια περαστικών γυναικών.

Όσον αφορά την τρίτη ερώτηση: τα αρνητικά είναι ότι μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό επίπεδο "ακονίσματος" της επιθυμίας και της πραγματικής επομένως δημιουργίας της, υποφέρει και ο Κυρίαρχος, ο οποίος πρέπει να αυτοκυριαρχήσει στις δικιές του επιθυμίες και να περιμένει πότε να γίνει άνθρωπος το ζωντόβολο μπας και δουν μια άσπρη μέρα. Τα θετικά είναι ότι α) γίνεται άνθρωπος το ζωντόβολο και β) μπορούν πλέον και οι δύο να αρχίσουν την εξερεύνηση των επιθυμιών τους, ως υποκείμενα.

 

Re: Απάντηση: Re: Σεξουαλική επιθυμία.

Σ' ευχαριστώ για την απάντηση. Η προσωποποίηση απλώς αναζητά και υποκειμενική αντίδραση.

 

Δώρα σε ευχαριστώ για την απάντηση σου. Θα απαντήσω λίαν συντόμως.

 

Re: Απάντηση: Σεξουαλική επιθυμία.

Κρατάω την λέξη «ασφάλεια». Σε μία γυναίκα η ασφάλεια μπορεί να λειτουργήσει και προς τις δύο κατευθύνσεις. Σε κάποιες και κάποιες φορές η ασφάλεια που εμπνέει κάποιος ενισχύει την σεξουαλική επιθυμία και σε κάποιες άλλες( μπορεί και στις ίδιες, σε άλλες όμως χρονικές περιόδους), η έλλειψη της ασφάλειας λειτουργεί αφροδισιακά. Γιατί άραγε;

Η σεξουαλική επιθυμία δεν βοηθάει πάντα και στην υποταγή. Έχω παρατηρήσει τον πανικό που μπορεί να σπείρει και την εξέγερση που μπορεί να προκαλέσει, είτε με τάσεις φυγής, είτε με άλλου είδους αντιδράσεις. Γιατί;

Η αναγνώριση της υποταγής πολλούς μπορεί να ερεθίσει, το έχω προσέξει ακόμα και σε δηλωμένους υποτακτικούς. Με κάνει και αναρωτιέμαι, το τι μπορεί να σημαίνει…

 

Για τα αρνητικά που παραθέτεις προτείνω μερικά δυνατά φάρμακα για να τον κρατάμε πάντα σε λήθαργο  

 

Θεωρώ ότι ήδη απάντησα στο θέμα του Πόθου με βάση την έλλειψη. Ως απάντηση όμως στα επί μέρους που θίγει ο Ηλίας θα ήθελα να πω τα εξής:

Μιλώ για επιθυμητές συνθήκες, όχι για το τι συμβαίνει. Γνωρίζω ότι είναι πιο εύκολο για πολλούς να βολεύονται τεμπέλικα στην νοοτροπία του loser, γιατί έτσι αποφεύγουν το άγχος, την πιθανότητα ήττας και τα πλήγματα σε ένα προβληματικό Εγώ. Όμως η σεξουαλική επιθυμία μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο μέσα σε μία σχέση Κυριαρχίας – υποταγής. Αν υποθέσουμε ότι ο υπό έχει κάποια ρυθμιστικά προβλήματα (αναγνώρισης, αναζήτησης, διεκδίκησης, έκφρασης της απόλαυσης – διαχείρισής της δηλαδή – ανάμεσα σε άλλα) τότε για την μέγιστη δυνατή απόλαυση του Κυρίαρχου αυτά πρέπει να τύχουν χειρισμών. Ισχύει δηλαδή αυτό που λέει η soutzoukakia:

Όσο για την ηρεμία που αναφέρεις Ηλία, πιστεύεις πραγματικά ότι το ζητούμενο είναι η ηρεμία; Ή η αναζήτηση και διεκδίκηση της απόλαυσης και η δημιουργία βιώσιμων σχέσεων; Και πού την είδες εσύ την ηρεμία; Δεν τους βλέπεις που κλαίνε και οδύρονται εδώ μέσα; Εάν βεβαίως κάποιος έχει αποδεχθεί ότι θα θέλει και δεν θα έχει πάω πάσο. Πώς όμως θα το αποδεχθεί αυτό; Θα εγκαταλείψει τα εγκόσμια για να βρει την ηρεμία; Ή θα έχει την τύχη να το πετύχει μέσα από την σταθερότητα μίας σχέσης D/s, όπου ίσως δεν θα έχει αυτό που θέλει αλλά αυτό που του δίνεται; Δεν είναι προτιμότερο να ζούμε αυτή την μικρή ζωή μας πιο πραγματικά – έστω και λιγότερο ήρεμα – αντί να αρνούμαστε την ζωή με τις ασυμμετρίες της;

Παρέθεσα ένα μικρό παράδειγμα, Ηλία, δεν υπάρχει μάνιουαλ. Επίσης δεν γνωρίζω περί μεσογειακών μοντέλων αλλά με έκανες και γέλασα, νάσαι καλά. 

Ίσως πρέπει λοιπόν να επισημάνω τα εξής, τα οποία θεώρησα γνωστά και δεδομένα:

1. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή για Κυρίαρχους. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες τεχνικές ρύθμισης ενός υποτακτικού σύμφωνα με τις επιθυμίες του Κυρίαρχου. Ο καθένας είναι εντελώς διαφορετικός και αντιδρά διαφορετικά σε ερεθίσματα. Οι δε προσεγγίσεις ενός Κυρίαρχου δεν είναι άκαμπτες και αμετάβλητες. Πρέπει να αλλάζουν αν λαμβάνει σοβαρά υπόψη το υλικό με το οποίο δουλεύει , αν γνωρίζει έστω και στο ελάχιστο περί εντελέχειας. Εκτός αν τσαλαβουτάει στα ρηχά της πρόσκαιρης, φτηνής, εύκολης, επιφανειακής σαδιστικής απόλαυσης, χορεύοντας και τραγουδώντας «πόσο μου αρέσει να πονάω τους άλλους, ιδίως όταν γουστάρουν και αυτοί». Και μετά να βγαίνει και να δένει τενεκέδες στις ουρές των αδέσποτων σκύλων, που δεν γουστάρουν. Σαδιστής μεν, άνθρωπος δε. 

2. Ο Κυρίαρχος για να επιτύχει τους στόχους ρυθμιστικών παρεμβάσεων στον υποτακτικό του, πρέπει ήδη να έχει εντρυφήσει στην δική του ενδοσκόπηση, να έχει αναγνωρίσει και παρακάμψει τα δικά του «μπλοκαρίσματα» και να έχει κυριαρχήσει στις δικές του αδυναμίες. Η αυτοκριτική του Κυρίαρχου σίγουρα δεν είναι κάτι που τελειώνει ποτέ. Εάν δεν αναγνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο να κάνει ο ίδιος διάλογο με το δικό του υποσυνείδητο, με τη δική του σκιά, πώς θα μπορέσει να παρακάμψει τις άμυνες του υποτακτικού που δημιουργούνται από την δική του αδυναμία εσωτερικού διαλόγου;

3. Ο Κυρίαρχος θα πρέπει να ξέρει ότι η σεξουαλική επιθυμία είναι μόνο μία πλευρά των ρυθμιστικών παρεμβάσεων που θα οδηγήσουν στις απαιτούμενες τομές. Το ταξίδι του υποτακτικού σε μία σχέση D/s, αυτό το ταξίδι προς το φως της συνειδητότητας και της αυτογνωσίας, το ταξίδι που θα φέρει την σκιά του στο φως (γιατί είπαμε, ποιος θέλει να γαμάει κάποιον που καταλαβαίνει την απόλαυση ως κάτι που προκύπτει) είναι μακροχρόνιο, επώδυνο και πολυποίκιλο. Σώμα, πνεύμα και ψυχή, ταυτόχρονα και ισότιμα. Όπως γυμνάζουμε το σώμα μας ώστε να έχουμε καλύτερο συντονισμό έτσι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ψυχική μας ενέργεια με έναν καλύτερο και πιο αρμονικό τρόπο. Η σεξουαλική επιθυμία και ο χειρισμός της είναι ένας άριστος και «ψυχαγωγικός» τρόπος για να μαθαίνουμε τον έλεγχο (αυτό που συχνά οι υποτακτικοί δεν έχουν). Πώς λέγαμε παλιά «Διαβάζω και μαθαίνω»; Εγώ το ονομάζω «Χύνω και μαθαίνω.» 

Μα ποιος θέλει να γαμάει έναν μπολοκαρισμένο βλάκα; Έλεος βρε παιδιά, δεν κάνουμε ψυχανάλυση βέβαια, κι εγώ δεν είμαι περισσότερο ειδική από τον οποιονδήποτε που διάβασε πέντε δέκα βιβλία στη ζωή του. Αλλά αν δεν ξέρεις τα βασικά, πού πας ξυπόλητος στ’ αγκάθια; Και δεν διατείνομαι βέβαια ότι αυτά τα μαθαίνει κανείς από τα βιβλία. Μπορεί να τα παρατηρεί στους άλλους και στον εαυτό του ή να τα μάθει από κάποιον, με οποιονδήποτε τρόπο. Σαφώς δεν περιμένω από τον κάθε μπουντούβαλο που γνωρίζει περί ψυχοθεραπείας να γίνεται Κυρίαρχος. Βλέπετε, βασική προϋπόθεση είναι να γκαυλώνει από την υποταγή του άλλου. Ένας ψυχοθεραπευτής δεν γκαυλώνει μέσα από την ψυχοθεραπεία, δεν αναδομεί τον άλλον σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες και δεν επιζητά την υποταγή. Δεύτερη βασική προϋπόθεση του Κυρίαρχου (και του ψυχοθεραπευτή παρεμπιπτόντως) να βρίσκεται σε συνεχή ανοιχτό διάλογο με την σκιά του, χωρίς προσκώματα. Δύσκολα πράγματα.

Φυσικά το BDSM δεν είναι φούρνος που πλάθει κουλουράκια. Όταν όμως σου έρχεται ο άλλος που δεν του σηκώνεται αν δεν τον σαπίσεις στο ξύλο τι κάνεις; Ανασκουμπώνεσαι και πιάνεις δουλειά; Θα πιαστεί το χέρι σου πουλάκι μου. Άμα σου αρέσει εσένα τι με νοιάζει εμένα; Αλλά είχα την εντύπωση ότι μιλούμε για Κυριαρχία – υποταγή. Πώς θα φτάσεις στην υποταγή του άλλου, κάνοντάς του τα χατίρια; Ή αν σου έρθει η άλλη που τρώει ένα γομάρι ψόφιο στη καθισιά ή πηδάει τον κάθε ταλαίπωρο λιγούρη που συναντάει μπροστά της, πώς θα της μάθεις την «οικονομία»; Όχι από την μεγαλοψυχία σου, αλλά για να απολαύσεις αυτό που γουστάρεις, όπως εσύ το γουστάρεις.

Οι τεχνικές καθορίζονται από τους στόχους του Κυρίαρχου, το υλικό με το οποίο δουλεύει, από την «πρόοδο» ή μη που κάνει ο υποτακτικός, από τις δυνατότητες του υποτακτικού, από τον τρόπο που αλλάζουν και ο ένας και ο άλλος. “For two personalities to meet is like mixing two different chemical substances: if there is any combination at all, both are transformed.” (Jung)

Όσον αφορά τις μη ελλειμματικές προσωπικότητες, δεν είδα πουθενά να το λέει ότι δεν γκαυλώνουν με την υποταγή σε κάποια προσωπικότητα που είναι ακόμη λιγότερο ελλειμματική από την δική τους. Και όσον αφορά τις τεχνικές, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευρηματικές, ingenious μέσα στην απλότητά τους, ολιστικές στην προσέγγισή τους (δεν αρκεί η σεξουαλική επιθυμία και ο χειρισμός της, είπαμε ότι οι άνθρωποι είναι πολύπλευρα όντα), και τέλος flexible.

Μάλλον μπερδεύεις την αυτοκυριαρχία με τον λήθαργο. Βλ. σημείο 2 ανωτέρω.

 

Καλύτερα τώρα, αν και δείχνεις να παρ εξηγείς το σαρκασμό μου σε ορισμένα σημεία, παραμύθι μου