Πόσο σημαντικό είναι για μας τους ίδιους αυτό που είμαστε;

Re: Απάντηση: Πόσο σημαντικό είναι για μας τους ίδιους αυτό που είμαστε;

Προκειμένου να είναι με αυτόν που έχει ερωτευτεί και ο οποίος δεν έχει τα "συγκεκριμένα δεδομένα" τα οποία αναζητούσε. Απαντάς και ο ίδιος εν μέρει, με αυτό που έχω υπογραμμίσει πιο κάτω:

Αυτό ακριβώς είναι και η ερώτηση του thread  

 

Re: Απάντηση: Πόσο σημαντικό είναι για μας τους ίδιους αυτό που είμαστε;

Αν βρίσκεσαι σε αρχικό στάδιο αναζήτησης του s/m ώστε να μπορέσεις να αρχίσεις σιγά σιγά να κατεβαίνεις από τον μύτικα που βρίσκεσαι εγκλωβισμένος,τότε αυτό που σε ενδιαφέρει είναι το s/m.Αν έχεις ξεπεράσει αυτό το στάδιο και ζητάς ότι πιθανώς ζητά ένα άτομο από μία σχέση συν την καίρια συνιστώσα του s/m, ώστε να αποχαιρετήσεις οριστικώς τον Lovecraft,τον Barret και να συμφιλιωθείς λίγο με τον Freud, τότε διαλέγεις με κριτήριο τον άνθρωπο.

Για το αυτό λοιπόν διατείνομαι ότι ειδικά σε μια σχέση 24/7 μετά της ύπαρξης του σαδομαζοχισμού δεν πρέπει να εισχωρείς με μοναδικό κριτήριο-κίνητρο το s/m.Είθε να σε έλκει,να ποθείς το ίδιο το άτομο αυτό καθ' αυτό,ανεξαρτήτως λογισμού της σαδομαζοχιστικής σύγκλισης.Σαφέστατα και πρόκειται περί εξιδανικευμένης περίπτωσης,παρά ταύτα όσοι δεν πιστεύουν στα θαύματα δεν είναι ρεαλιστές.

 

Re: Απάντηση: Πόσο σημαντικό είναι για μας τους ίδιους αυτό που είμαστε;

Βρίσκω την άποψή σου απόλυτα σωστή γιατί βασανίζομαι από χθες σχετικά με το ποστ που έγραψα στο νήμα. Αναρωτιόμουν λοιπόν, τί θα έκανα αν ο άνθρωπός μου μου έλεγε ξαφνικά ότι θέλει να κάνουμε σχέση βανίλα, χωρίς s/m, χωρίς τίποτα, χωρίς Όμικρον, χωρίς τα συναφή. Τί θα έκανα; Θα έφευγα; Θα αισθανόμουν "άδεια" στη σχέση μαζί του;

No way babes. Πιστεύω πως θα έμενα γαμώ τη φύση μου. Είναι πολύ αργά όταν συντελεσθεί το κακό. Πάει πάει πάει, τί δόκανο είναι αυτό το πράγμα; Πώς πιάνονται οι αλεπούδες από την ουρά;

Να την κόψω με τα δόντια μου; Λέει; Δεν λέει. Σιγά μην χάσω την ουρίτσα μου (ήδη μάδησα μία). 

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να λειτουργούν βάσει προτύπων και προκάτ ονείρων. Δεν είναι έτσι η πραγματικότητα.

Έχω όμως μία ένσταση, βάσει των εμπειριών μου. Αν ο σημαντικός μου άλλος δεν εξελιχθεί και παραμείνει ακριβώς όπως ήταν, ενώ εγώ αλλάζω, συνήθως την κοπανάω. Είναι πολύ απλή η αιτία, και είναι η μόνη έντιμη αντιμετώπιση, γίνεται κατανοητή ή να επεξηγήσω;

 

Δώρα της Σαλονίκης, κατανοητότατη, δεν χρειάζεται να επεξηγήσεις τίποτε καθότι

Τις πιο πολλές φορές και κατά το μέγιστο μέρος τους,
οι αιτιολογίες αποτελούν απλώς μια διεξοδική θεμελίωση ορισμένων αξιώσεων,
έτσι ώστε να δοθεί το επίχρισμα του δικαίου και του έλλογου σε κάτι που έτσι και αλλιώς θα κάναμε.

Lichtenberg

 

Απάντηση: Re: Πόσο σημαντικό είναι για μας τους ίδιους αυτό που είμαστε;

Αυτο νομιζω τα λεει ολα.
Αν δεν ταιριαζουν τα "θελω" μας, οι Αγαπες και τα λουλουδια θα μαραθουν, και μαλιστα πολυ συντομα.

Εκανα γαμο απο αγαπη με βανιλλα (και πολυ βανιλλα ομως.....) την οποια και χωρισα μετα απο 6 χρονια γαμου και τον καρπο ενος παιδιου, την αγαπουσα και με αγαπουσε αλλα δεν μπορουσε να μου δωσει αυτο που ηθελα, μια εντονη Σαδομαζοχιστικη ερωτικη ζωη, και δεν μπορουσα να τις δωσω μια απλη βανιλλα ερωτικη ζωη, αυτο της αρκουσε αυτης, εμενα οχι.

Η αγαπη υπηρχε, η σεξουαλικη ερωτικη φωτια ομως ελειπε για να κρατησει την αγαπη δυνατη και αναμενη.

 

Πολύ σωστά, echo της κινούμενης άμμου. Μπορώ να σου αιτιολογήσω σχεδόν τα πάντα, ταυτόχρονα με τα αντίθετά τους. Όπως, είμαι βέβαιη, κι εσύ.

 

Re: Απάντηση: Πόσο σημαντικό είναι για μας τους ίδιους αυτό που είμαστε;

Απάντησα ήδη, πως κρίνεις και αξιολογείς τι είναι ισχυρότερο εκ των 2 και επιλέγεις ανάλογα.