Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Τα όρια μεταξύ προσωπικής αισθητικής ή ηθικής και των γενικότερων κανόνων ηθικής που διέπουν τον κοινωνικό ιστό εντός του οποίου (μας αρέσει, δεν μας αρέσει) δραστηριοποιούμαστε, συστέλλονται ή διαστέλλονται ανάλογα με τις δομές ή τις κοινωνικές αξίες που διέπουν την κάθε εποχή. Το ίδιο ισχύει για τα όρια του «κοινωνικά» ή «μη κοινωνικά αποδεκτού», του «νόμιμου» ή «παράνομου» που θέτει η κάθε κοινωνία στα μέλη της. Και εξηγούμαι:

Οι διηγήσεις του Μαρκησίου Ντε Σαντ, όσο προβοκατόρικες ή ανήθικες ή προκλητικές και αν ακούγονταν εν μέσω της Γαλλικής Επανάστασης, ήταν απολύτως συμβατές με τα ήθη και τις αξίες που χαρακτήριζαν την Γαλλική κοινωνία και εν γένει τον Δυτικό κόσμο και οι οποίες συνέχισαν να τον διέπουν μέχρι και το 1945. (Ανοίγω παρένθεση: προσωπικά θεωρώ ότι ο Μαρκήσιος έκανε πλάκα με τα γραπτά του, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Θυμηθείτε τα γεγονότα : Το κόστος ζωής του Παλατιού στοίχιζε το 20% του ετήσιου Γαλλικού Προϋπολογισμού, κάστες όπου οι λίγοι είχαν δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους πολλούς, λίγο μετά (επί Γαλλικής Επανάστασης) η γκιλοτίνα θέριζε κεφάλια κατά χιλιάδες κάτω από τους χαρούμενους αλαλαγμούς του πλήθους, πόλεμος, θάνατος, αίμα, επιδημίες και δε συμμαζεύεται. Το παραπάνω σκηνικό το οποίο περιγράφω χαρακτηρίζει τον Δυτικό κόσμο από καταβολής του και μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η επίγνωση που δημιουργήθηκε στις εξουσίες, ότι η συνέχιση του πολέμου ως μέσο επίλυσης διαφορών μεταξύ κρατών ή ιδεολογιών θα συνιστούσε το τέλος του ανθρώπινου είδους, επέτρεψε την μεταφορά του πεδίου της μάχης από το πολεμικό στο διπλωματικό πεδίο, και ταυτόχρονα καλλιέργησε τη διαδικασία εκτόνωσης της ανθρώπινης επιθετικότητας είτε ατομικά είτε συλλογικά σε άλλους χώρους (εργασιακός, αθλητικός, κοινωνικός). Συμπερασματικά: Δεν αναπαράγουμε τα γραπτά του Ντε Σαντ, αλλά μια πολύ πιο «light» εκδοχή τους διότι:

· Δεν ζούμε στο 1790 ή στο 1940.
· Δεν έχουμε τις παραστάσεις που είχανε οι άνθρωποι του 1790 (και πολύ χαίρομαι για αυτό).
· Μάθαμε να εκτονώνουμε την πολεμοχαρή μας διάθεση με πολύ πιο έμμεσους τρόπους, και με τελείως διαφορετικές διαδικασίες σε σχέση με το παρελθόν.

Σε σχέση τώρα με τον χώρο και τα γραφόμενα της Syrah:

Έχω διαβάσει άπειρες ιστορίες BDSM οι οποίες έχουν στοιχεία snuff. Ο ίδιος έχω φαντασιωθεί ακραία σκηνικά και καταστάσεις με την αφεντιά μου ως πρωταγωνιστή (π.χ. να έχω 10-15 γυναίκες να με χαράζουν με τα τακούνια τους ή να χοροπηδάνε επάνω μου με αυτά). Το ότι δεν τις έχω υλοποιήσει, δεν είναι θέμα δυνατότητας αλλά πρωτίστως επίγνωσης του γεγονότος ότι αν λάβω μέρος σε ένα τέτοιο σκηνικό, δεν θα καυλώσω, αλλά θα πανικοβληθώ στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα. Και άρα δεν θα το ευχαριστηθώ. Δεν νομίζω δε, ότι είμαι ο μόνος που έχει φαντασιωθεί κάποιο ακραίο σκηνικό. Αντιμετωπίζω την ιστορία που λέγεται σαδομαζοχισμός ως πηγή καύλας και ικανοποίησης τόσο για μένα όσο και για όποιον ή όποιους άλλους συμμετέχουν και όχι ως μορφή εκτόνωσης αντικοινωνικών ή ψυχοπαθολογικών συμπεριφορών. Και πριν προφτάσει κάποιος να με κατατάξει σε ένα εκ των δύο στρατοπέδων, επισημαίνω τα εξής:

1. Αντιμετωπίζω τις φαντασιώσεις (και εν συνόλω τις όποιες ακραίες εικόνες) ως πηγή στιγμιαίας διέγερσης, και όχι ως στόχο που πρέπει σώνει και καλά να ικανοποιηθεί.
2. Το να κρίνω κάποιον από τις φαντασιώσεις του και να διατυπώσω απόψεις περί της ψυχικής του υγείας βάση των φαντασιώσεων του αυτών, συνιστά κατ’ εμέ αφέλεια ανάλογη του να πιστεύω ότι επειδή έβλεπα Bugs Bunny μικρός, πρέπει να κυνηγάω τον κόσμο με τα αμόνια. Πράγμα το οποίο μπορεί να είχε και την πλάκα του, εδώ που τα λέμε…

 

Ξέρεις καλά ότι πολλές φορές επειδή πίστευα ότι είχες δίκιο από κάτι
«καλά παιδιά» έφαγα το βρίσιμο της ζωης μου. Με έχουν πει γλυφτη και
λακέ δικό σου και ήταν άδικο εντελώς επειδή δεν είμαι γλυφτης και λακές
ούτε εσένα ούτε και κανενός άλλου. Δε νομίζω ότι έχει φανεί εδώ μέσα ότι
δεν έχω γνώμη σωστή η λάθος η ότι λέω κάτι για να «γλύψω» κάποιον οπότε
και εσύ τώρα και οι άλλοι που με είπαν λακέ δικό σου παρακαλώ να μην κρίνουν
εξ ιδίων τ’ αλλότρια .Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Είναι «σοκαριστηκο» να το λες αυτό
ειδικά εσύ και το θεωρώ ανέντιμο από μέρους σου να χρησιμοποιείς το ίδιο
επιχείρημα που χρησιμοποιήσανε άλλοι πολλές φορές που πήρα το μέρος σου
προφανώς και τότε μαζί με τα «καλά παιδιά» και εσύ η ίδια πίστευες ότι σε γλύφω
Να στο πω και αλλιώς μήπως και το καταλάβεις μια και δε με σέβεσαι καθόλου
Γράφω ότι νομίζω, εύσημα δεν περιμένω από κανέναν και σας γράφω όλους
στ’ αρχιδια μου και τους «φίλους» σου και τους «εχθρούς» σου.
Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι και στο μέλλον. Αν λοιπόν έχεις ανάγκη
από χειροκροτητές η δική μου πόρτα είναι λάθος πόρτα . Και αυτά τα πουστικα
που μου έγραψες αλλού Ευα μου όχι σε μένα.

 

@SM_Art_Lady & cornilios:
Οι προσωπικές σας διαφωνίες/ διχογνωμίες αφορούν εσάς, όχι το forum. Μεταφέρετε την (όποια) διαφωνία σας σε προσωπικό επίπεδο μέσω ΡΜ και αποφύγετε του public χαρακτηρισμούς.

 

Συγγνωμη L.strike αλλα το θεμα αφορα το φορουμ και τα μελη του

 

Οι χαρακτιρισμοί που αποδίδει ένα μέλος του forum σε ένα άλλο δεν αφορούν το forum cornilios, αλλά τα ίδια τα μέλη.

 

Η ουσια του θεματος ειναι οι διαγνωσεις εξ αποστασεως και οι ανευθυνες κρισεις για την
υγεια ενος ατομου. Αν δεν ενιωσες την αναγκη να παρεμβεις γι' αυτο αλλα σε ενοχλησαν
οι χαρακτηρισμοι.... παω πασο

 

cornilios, η όποια διάγνωση για την υγεία κάποιου, η οποία προέρχεται από μη εξειδικευμένο άτομο, αποτελεί απλώς έναν ακόμα χαρακτηρισμό. Μην παίζουμε με τις λέξεις... Δεν αφορά το forum. Είναι σαφές;

 

ποιά η ηθική του να βλέπουμε μετά τον αγωνα τους ηττημένους να κλαίνε ;

υ.γ. ο Μπουφόν τα ήπιε από τον Κασίγιας ...

 

Ευχαριστώ όσους απάντησαν ως τώρα, θα κοιτάξω διεξοδικότερα τα σχόλιά σας μόλις υπάρξει χρόνος και θα επανέλθω με απαντήσεις όπου ζητήθηκαν. Θα ήθελα να παρακαλέσω, αν αυτό είναι δυνατό, να σταθείτε στον προβληματισμό που θέτει το νήμα, και όχι στους όποιους προβληματισμούς -πολύ λογικά- αυτό ενδεχομένως σας γεννά. Κατανοώ πως το θέμα είναι δύσπεπτο, αλλά πιστεύω ότι με λίγη προσπάθεια μπορεί να επιτευχθεί μία πιο ψύχραιμη θεώρηση επ αυτού.

Επίσης να παρατηρήσω, για όσους δεν το κατανόησαν εξ αρχής, ότι το νήμα αναφέρεται εν γένει στην αρέσκεια κάποιου να προκαλεί πόνο, όχι μόνο όπως αυτή περιχαρακώνεται από τα πλαίσια του BDSM. Ή ακόμη και στη φαντασίωση κάποιου να ωθήσει τη βία ως το θάνατο.

 

Re: Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Όχι αυτό παρατέθηκε ως φαντασίωση, για να αποτελέσει όμως παράδειγμα/αφορμή για τον προβληματισμό.

Προφανώς το υποθετικό σχήμα που περιέγραψα χωλαίνει σε αυτό ακριβώς το σημείο, γι αυτό και ανέφερα το τεχνικό πρόσκομμα της άμεσης αλληλοεξόντωσης. Στην πραγματικότητα οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν θα διέφεραν πολύ από τις κοινωνίες των ζώων. Αλλά ας υποτεθεί ότι το εν λόγω υποθετικό σχήμα είναι λειουργικό, για τις ανάγκες του παρόντος νήματος.

Για να είμαι ειλικρινής αυτό προσπαθώ. Πώς επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο;

Αντιαισθητικό, ναι. Ποιος το συνέθεσε;

 

Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Ο Πασχάλης.

 

Re: Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Μπορείς να αναφέρεις ένα παράδειγμα;

Ασφαλώς και παρέμεινες στο θέμα, με βοηθάς πολύ.  

Και αν το ζητούμενο ενός, ήταν αυτή ακριβώς η τάση προς τον κόρο (όπου κόρος = π.χ. η θανάτωση κάποιου); Και πώς διαγιγνώσκεται ο κόρος, αν δεν τον προσπεράσει κανείς;

ΥΓ. Υπάρχει απόλαυση χωρίς πρόσληψη ή κάυση θερμίδων;

Οι νόμοι, όπως και κάθε τυποποιημένος κώδικας αξιολόγησης σωστού/λανθασμένου δεν δημιουργούνται για να εξυπηρετήσει ήδη διαπιστωμένες αναγκαιότητες; Ο νόμοθέτης, πρώτα δεν αναλύει ανάγκες και επιθυμίες και μετά δεν νομοθετεί; Ο νομοθέτης δεν εκλέγεται από, και εν τέλει δεν εκπροσωπεί, αυτούς που καλούντε να τηρήσουν τους νόμους του;

Αν η ηθική απορρέπει εν μέρει από το Νόμο, τότε η ηθική απορρέει από τις επιθυμίες ή ανάγκες της πλειοψηφίας. Τουτέστιν, αν το 99% των ανθρώπων ήταν κτηνοβάτες, τα κουταβάκια θα πωλούνταν σε sex shops, όπως έχω γράψει και αλλού. Συμφωνείς;