Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Re: Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Αν χωλαίνει εκεί χωλαίνει παντού, αφού περιορίζει τον ορίζοντα απόλαυσης στο σημείο της πλήρους εξόντωσης. Θα το διαπιστώσεις την στιγμή που «θανατώνεις το πρόσωπο που σου προκαλεί ηδονή όταν σαδίζεις πάνω του».

Φοβούμαι πολύ Συρα πως η φαντασιακή σου σχέση με τον σαδισμό σε οδηγεί σε συμβιβασμούς που δεν συνάδουν με την λογική.

 

α) Από πού ακριβώς απορρέει η "πραγματική" ηθική;

β) Γιατί η προσπάθεια εντοπισμού των ριζών της ηθικής στην αισθητική, συνιστά ύβρη;

α) Τέτοιες ερωτήσεις/συστάσεις μπορούν να γίνονται στον παρακάτω σύνδεσμο, προκειμένου αφενός να αξιολογούνται από τους αρμόδιους και αφετέρου να μην επιβαρύνουν τη ροή της συζήτησης:
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/forumdisplay.php?f=137
β) Το παρόν νήμα δεν τιτλοφορείται "Ευαγγέλιο του SSC BDSM" αλλά "Αντίφαση", και δεν τοποθετείται στο Tutorials Section αλλά στο Discussion one, ακριβώς επειδή επιχειρεί να θέσει, κατανοήσει, αναλύσει έναν προβληματισμό, και όχι να προτείνει ενδεικνυόμενες λύσεις ή να νουθετήσει.
γ) Ψυχογραφήματα και προβλέψεις, δεν αφορούν καθόλου στο θέμα του νήματος (πέρα από το ότι ασφαλέστερα διεξάγονται από επιστημονικά καταρτισμένους επαγγελματίες). Εδώ πραγματευόμαστε το ζήτημα αμιγώς ακαδημαϊκά.

Θα χαρώ συνεπώς να διαβάσω και τις όποιες απόψεις σου επί του θέματος του νήματος, αν το θέμα σε έχει ομοίως απασχολήσει, ή αν το βρίσκεις ενδιαφέρον και επιθυμείς να τοποθετηθείς.

ΥΓ. Παρακαλώ όλους αν υπάρχει σύγχυση αναφορικά με το θεματικό πυρήνα ή την σκοπιμότητα του νήματος, στο εξής να ζητούνται σχετικές διευκρινίσεις, πριν εξαχθούν τα όποια αυθαίρετα συμπεράσματα και συνεπαγωγικά διατυπωθούν τα όποια εξ αυτών απορρέοντα εκτός θέματος σχόλια.

Είναι πολύ πιθανό να συμβαίνει. Σε ποιες ακριβώς έννοιες αναφέρεσαι;

Υπάρχει κάποια πηγή γι αυτό, στην οποία μπορείς να με παραπέμψεις;

 

Υπάρχει, αλλά δεν αντέχω τα σίδερα της φυλακής.

 

Γιατί όπως όταν ήσουν μικρή έσκιζες με λύσσα τις πάνινες κούκλες σου για να δεις από τι είναι φτιαγμένες, έτσι και αργότερα ό,τι βγαίνει με βία από το ανθρώπινο σώμα (δάκρυα, αίμα κλπ) σε συναρπάζει. Φυσικά και έχεις κάνει μία υπέρβαση. Ο σκλάβος είναι δικός σου γιατί αν θέλεις μπορείς να τον κόψεις και το αίμα του να χυθεί έξω και να δεις πώς μυρίζει και τι χρώμα έχει. Φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να βλέπεις το αίμα του, το δέρμα του πρέπει να έχει συνέχεια, και αυτό (το δέρμα) είναι το όριο που περιχαρακώνει την ύπαρξή του μέσα στο φυσικό χώρο. Αλλά εσύ, το κόβεις. Το καταργείς αυτό το όριο. Τα εντός του χύνονται εκτός. Αυτό είναι μια υπέρβαση. Που αποδεικνύει, εν τέλει, το μέγεθος της δικής σου ελευθερίας.

Πώς όμως προκύπτει η αίσθηση της υπέρβασης;

Δες κάτι άλλο: Σου αρέσουν τα λουλούδια, τα κόβεις και τα χρησιμοποιείς ως διάκοσμο μέχρι να μαραθούν -στο νερό δεν ζουν όσο και στο στέλεχος. Αμιγώς αισθητικής φύσης τα κίνητρά σου; Μάλλον ναι. Εμένα μου αρέσει να τα κόβω και να τα καίω. Το δικό μου αντικείμενο αισθητικής κατανάλωσης είναι η φλόγα. Γιατί το δικό μου κίνητρο έχει και συμβολικό χαρακτήρα; Γιατί εγώ κάνω υπέρβαση; Επειδή το αισθητικό αποτέλεσμα είναι πιο εντυπωσιακό ή σπάνιο; Επειδή μου δίνει πιο ξεκάθαρα την εντύπωση ότι τα λουλούδια είναι δικά ΜΟΥ και αν θέλω τους βάζω φωτιά και τα καίω; Επειδή επιβεβαιώνω την ελευθερία μου επί αυτών καταστρέφοντάς τα; Και τα δικά σου θα πεθάνουν λίγο αργότερα (και λιγότερο εντυπωσιακά - τους στερείς και τη δυνατότητα να λάμψουν μία φορά και τα αφήνεις να αργοπεθαίνουν στο βάζο, πριν τα πετάξεις στον κάδο αχρήστων). Τα βλέπεις τόσο καταναλωτικά όσο εγώ. Τι άλλο αλλάζει, εκτός από την αισθητική μας, που εσένα σε κάνει ευαίσθητη ψυχή που αγαπά (και κόβει!) τα λουλουδάκια και εμένα παρανοϊκή εχθρό του περιβάλλοντος;

 

το να αναγκάζεις δύο άτομα, δύο παρατάξεις να συγκρούοντε και μέσα από αυτή τη διαδικασία να υπάρχει μόνο ένας νικητής προς τέρψην ατόμων εν πολοίς ασχέτων με τη διαδικασία αλλά που αρκούντε με το αποτέλεσμα (δηλαδή η γκόμενα φωνάει forza italia αλλά δεν έχει ιδέα τι σημαίνει τεχνικίο off side ...)
αυτό δεν είναι πρόκληση πόνου ,μάλιστα άνευ ερωτισμού και με βάση το δεδομένο οτί κανείς δεν θέλει να χάνει έχουμε και απώλεια της συναίνεσης  

τότε ποιά είναι η αισθητική να παρακολουθούμε τους μουτρωμένους ιταλούς έτοιμους να κλάψουν ; και πόσο έχουμε ξεπεράσει τα όρια της ηθικής ;


τα πάντα είναι θέμα δια-παιδ-αγώγησης , στην επίπεδη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας τα γήπεδα θυμίζουν αρκετά τις ρωμαϊκές αρένες .

θεωρώ πως ζούμε μία ανάλογη εποχή καταρράκωσης της ηθικής και συννάμα της αισθητικής .

αναλογικά στο κλασσικό θέατρο εξευτελίζαν όποιον τολμούσε να κάνει αναπαράσταση φόνου ,αλλά στην παγκοσμοιοποιημένη ρωμαϊκή αυτοκρατοία φέρνανε δούλους και τους σκοτώναν στη θέση των ηθοποιών


συνεπώς Syrah θεωρώ πως η αισθητική της βίας δεν είναι παρά σημείο των καιρών όπως και η ηθική .
για εμένα δεν είναι παρά καιροί μιζέριας και πενίας .

 

…και καλά κάνεις, αλλά δεν κατάλαβα γιατί αν αναφέρεις την πηγή σου θα διακινδυνεύσεις την ελευθερία σου.

Η πηγή του Κλάιστ, είναι ο Σίγκμουντ Φρόιντ. (Κινδυνεύω?)

Άλλη πηγή επίσης λέει:

"Τα πιο ισχυρά σαρκοφάγα ζώα, όπως τα λιοντάρια και οι τίγρεις, διαθέτουν έναν αντικανιβαλιστικό μηχανισμό που τα εμποδίζει να σκοτώνουν και να φάνε το ένα το άλλο. Όσοι ισχυρότεροι βιολογικοί φονιάδες είναι τα ζώα, τόσο πιο ισχυρός είναι αυτός ο αποτρεπτικός μηχανισμός.
Στον άνθρωπο όμως υπάρχει σύγχυση. Ως παμφάγος μπορεί να καταναλώσει κρέας, ωστόσο δεν διαθέτει έναν «βιολογικό μηχανισμό» που να του εξασφαλίζει εύκολα την ποσότητα που χρειάζεται.
Χωρίς πολλούς ενδοιασμούς λοιπόν στρέφεται συχνά ενάντια στους όμοιους του για να τους κατασπαράξει. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα άλλα παμφάγα ζώα, όπως για παράδειγμα με τις αρκούδες και τα γουρούνια, τα οποία δεν το έχουν σε τίποτε να σκοτώσουν και να καταβροχθίσουν κάποιο πληγωμένο ζώο του είδους τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις νευρωτικές γουρούνες, όταν τρομάζουν στρέφονται ακόμη και ενάντια στα μωρά τους.
Ο φυσικός λοιπόν απαγορευτικός μηχανισμός παραμερίζεται αρκετά συχνά. Παρ’ όλα αυτά ο κανιβαλισμός ποτέ δεν ευδοκίμησε στο ζωικό βασίλειο. Ακόμη και στα παμφάγα ζώα αποτελεί σπάνια περίπτωση.

Στις ανθρώπινες κοινωνίες ο κανιβαλισμός αποτελεί ένα παράξενο φαινόμενο, μια παρεκτροπή που καμιά θεωρία δεν μπόρεσε να βρει την απόλυτη αιτιολογία του.

Θα μπορούσαν να γραφούν πολλά γύρω από τις αιτίες που οδηγούν στην εμφάνιση του "ψυχοκανιβαλιστικού συνδρόμου".
Η τραυματική παιδική ηλικία, η εκδικητική μανία, το μίσος για το άλλο φύλο και η σεξουαλική καταπίεση, φέρουν αναμφίβολα κάποιο μερίδιο ευθύνης.
Ειδικότερα έχει επισημανθεί η σχέση ανάμεσα στη σεξουαλικότητα και στον κανιβαλισμό. Δεν είναι λίγα τα σεξουαλικά εγκλήματα που σχετίζονται με πράξεις κανιβαλισμού.
Ο έρωτας περνάει αρκετά συχνά από το στομάχι. Μια σειρά από λέξεις, όπως "ηδονή", "όργιο" κ.ά. αφορούν το σεξ και το φαγητό ταυτόχρονα.

Μέσα σε κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα σε κάθε παιδί, υπάρχει έντονος ο αρχέγονος φόβος μήπως φαγωθεί!
Τα λαϊκά παραμύθια είναι γεμάτα με ιστορίες για δράκους, που τρέφονται με το κρέας μικρών παιδιών. Σε μερικές περιπτώσεις η παιδοφαγία αφορά και τους ίδιους του γονείς: ο θεός Κρόνος καταβρόχθισε τα νεογέννητα παιδιά του.
Η απώθηση του κανιβαλισμού σχετίζεται με την επίδραση του "πολιτιστικού υποστρώματος" στην ψυχοσύνθεση του σύγχρονου ανθρώπου. Όσο πιο ισχυρή είναι αυτή η επίδραση, τόσο πιο αποτελεσματική είναι και η απώθηση. Ωστόσο όμως, ακόμη και σήμερα, η διαχωριστική γραμμή που εμποδίζει τον άνθρωπο να επιστρέψει στο επίπεδο του κανίβαλου είναι αρκετά λεπτή.

Έτσι, ακόμη και η πιο πολιτισμένη κοινωνία, έχει το δικό της Χάνιμπαλ Λέκτερ, για τον οποίο ακόμη κι ένας απλός στατιστικολόγος είναι μια εξαιρετική πηγή πρωτεϊνών."

Κι Εγώ θα προσθέσω ότι αυτό που με κάνει να ανησυχώ ιδιαίτερα, είναι που δυστυχώς ο γνωστός σε όλους Μ/μας "Χάνιμπαλ Λέκτερ", δεν έφαγε ακόμα τον τελευταίο κανίβαλο!

"Κάποιος στατιστικολόγος προσπάθησε κάποτε να με αξιολογήσει.
Κι εγώ έφαγα το συκώτι του με φασόλια και μπόλικη σάλτσα.
Thomas Harris, Η Σιωπή των Αμνών"​

 

Να σε φάω; Όχι.

 

Πιστεύω ότι επειδή είμαι τομάρι, θα έχω πολυ σκληρό κρέας καθόλου νόστιμο και δύσπεπτο.
Το μόνο που μπορείς να καβαλήσεις και με την συναίνεση μου παρακαλώ, είναι η λογική Μου!

 

Να καβαλήσω ή να κανιβαλίσω;

 

Ενδιαφέρουσα οπτική.   Προφανώς υπάρχει κοινός αποχρών λόγος γιατί όλοι προτιμούν το κρέας. Η φύση έχει φροντίσει έτσι ώστε ό,τι έχει υψηλή διατροφική αξία να είναι νοστιμότερο. Έτσι ό,τι λ.χ. περιέχει υδατάνθρακες συνήθως είναι ελκυστικό ενώ κάποια χορταρικά δεν προτιμούνται από την πλειοψηφία των ανθρώπων. Αν η πλειοψηφία των ανθρώπων έβρισκε τη γεύση μίας ανόργανης ύλης εξαιρετικά ελκυστική και αντικαθιστούσε με αυτή το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής της, το ανθρώπινο είδος θα απειλούνταν. Δεν γνωρίζω γιατί τα παμφάγα προτιμούν το κρέας. Γνώριζω ότι τα σαρκοφάγα είναι ευφυέστερα των φυτοφάγων και ότι το κρέας είναι ένας αποφασιστικής σημασίας παράγοντας και περισσότερους από ένα λόγους.

Ακόμη και αν υποθέσω ότι κάποιου είδους "σύμπλεγμα" οδηγεί στη σαρκοφαγία, τότε σίγουρα αυτό το σύμπλεγμα δεν απαντάται σε λιγότερο αναπτυγμένους διανοητικά οργανισμούς. Ο κανιβαλλισμός λ.χ. δεν αφορά τόσο στο γευστικό κριτήριο ενός ζώου αλλά στη συμβολική διάσταση που ασυνείδητα το ίδιο αναγνωρίζει στην πράξη της θανάτωσης/βρώσης και είναι συνδεδεμένος με τη δεξουαλικότητά του, σύνδεση που προκύπτει ενδεικτικά από την επιλογή του φύλου του θύματος (ομόφυλο).

Πώς συνδέεις την οργή με το σαδισμό;

Είναι ρητορική η ερώτησή σου;

 

Από που και ως που είναι για σένα δεδομένο ότι σαν παιδιά, σκίζαμε τις πάνινες κούκλες μας και μάλιστα με λύσσα?
Επίσης από που και ως που φαντάζεσαι πως "ότι βγαίνει με βία από το ανθρώπινο σώμα (δάκρυα, αίμα κλπ) μας συναρπάζει (με τον τρόπο που το εννοείς εσύ) και ότι ο σκλάβος είναι δικός μας, επειδή θέλουμε και μπορούμε να τον κόψουμε και το αίμα του να χυθεί έξω και να δούμε το πώς μυρίζει και τι χρώμα έχει".
Αν συνέβαιναν ολ΄ αυτά δεν θα ήμασταν Mistress, αλλά Λυκάνθρωποι.

Τι είναι αυτά που λες και τα γράφεις ως δεδομένα?
Μη Μ/μας βάζεις σε παρακαλώ O/όλες στον ίδιο ντορβά,, δεν έχουμε σε καμία περίπτωση τις ίδιες φαντασιώσεις, αλλά ούτε κατά διάνυα την ιδία συμπεριφορά ή σκέψεις. Το πώς ερμηνεύεις εσύ μια πράξη δεν σημαίνει ότι το ίδιο την ερμηνεύει και κάποια άλλη!
.
Αν ήθελα να κάνω ολ΄ αυτά που περιγράφεις το σίγουρο είναι ότι κάποιος θα είχε βρεθεί γύρω μου και θα με είχε οδηγήσει στο Δαφνί και μάλιστα στην πιο ειδική και φυλασσομένη μονάδα επικινδύνων ψυχοπαθών.

Οι περιγραφές αυτές,, μόνο φρίκη με κάνουν και αισθάνομαι! Έχει μετατραπεί ττο BDSM από ερωτικό παιχνίδι, σε ανατριχιαστικό θρίλερ

Άσε βρε που σου μπαίνουν ιδέες να απατήσεις το καλάμι που καβαλάς!
Μια χαρά είσαι εκεί πάνω!.
 

 

Να προσέχεις τότε τι λες, γιατί το καλάμι είναι πιο καλό από τον καλύτερο βούρδουλα.