Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Παρακαλώ τους mods, να μεταφέρουν το thread, από το BDSM Discussion στα off topic

 

  Αγαπητή μου Emma και στις δύο περιπτώσεις αναφερόμουν σε ζώα.

Επ αυτού, σκέπτομαι να αναρτήσω αργότερα α νέο νήμα, οπότε αφήνω προς το παρόν στην άκρη αυτή την σκέψη και τη συζητούμε, αν δεν έχεις αντίρρηση εκεί.

Ορθολογιστικά (και ηθικά) η πράξη δεν αιτιολογείται (και δικαιολογείται). Από την άλλη πλευρά υπάρχει η βούληση, συνεπώς σε ασυνείδητο επίπεδο προφανώς το υποκείμενο εγκρίνει (βάσει κάποιων απροσδιόριστων κριτηρίων) την πράξη αυτή. Και εδώ ακριβώς έγκειται η αντίφαση. Δηλαδή το υποκείμενο γνωρίζει μεν ότι δεν πρέπει (ή αν θέλεις, δεν δικαιούται) πιστεύει δε, βαθιά εντός του πως δικαιούται (αλλά δεν μπορεί να το τεκμηριώσει). Ουσιαστικά, η απορία σου είναι ο προσβληματισμός που εισάγει το νήμα (συνεπώς είμαι η πλέον ακατάλληλη να δώσει την όποια απάντηση).

Η θανάτωση κάποιου ενδέχεται να είναι η πιο ακραία φαντασίωση ενός σαδιστή -πιστεύω όλες οι φαντασιώσεις ενέχουν την έννοια του ακραίου- για τούτο εν προκειμένω, μην την λαμβάνεις υπόψη σαν τελικό στόχο προς επίτευξη, αλλά σαν τάση. Ο σαδισμός, εξ ορισμού επιχειρεί να καταργήσει την ελευθερία του έτερου. Εισήγαγα την έννοια της θανάτωσης (όπως και σε νήμα που έπεται σύντομα θα εισάγω την έννοια της επιθυμίας του υποκειμένου να θανατωθεί) με σκοπό να προσδώσω την απαιτούμενη βαρύτητα στο θέμα, ώστε αυτό να αποτελέσει "πρόβλημα" να δημιουργήσει συνεπώς "προβληματισμό". Έννοείται δηλαδή πως αν το υποκείμενο αρέσκεται να δίνει ένα δύο χαστούκια στα οπίσθια της ερωμένης του, δεν εμφιλοχωρεί καμία αναγκαιότητα ανάλυσης. :ρ

 

θα παρακαλουσα να μην μας βαζεις ολες στο ιδιο σακουλι.
εαν αναφερεσε αποκλειστικα στη dora ειναι αλλο θεμα ομως ετσι οπως το θετεις μας παιρνει ολους η μπαλλα.
Δεν επαιξα ποτε με κουκλες και φυσικα ποτε δεν ειχα καμια διαθεση να τις σκισω με λυσσα.

Εχω εντονες σαδιστικες τασεις αλλα ΠΟΤΕ δεν ειχα ουτε καν φαντασιωθει αυτο που περιγραφεις και ας ειμαι λατρης του blood play.
Δεν θα ρωτησω το προφανες οτι δεν μιλας για bdsm γιατι δεν βλεπω οτι υπαρχει SSC αλλα κατι παρανοικο και περαν απο αυτα που συζηταμε σε αυτο το χωρο.
Εαν θελουμε να θεωρουμε τους εαυτους μας DOMME και να φερουμε το τιτλο MISTRESS οφειλουμε να τον ΤΙΜΑΜΕ και οχι να ψαχνουμε την απολυτη ελευθερια σφαζοντας ενα σκλαβο για να κανουμε την υπερβαση οπως την ονομαζεις. Η ελευθερια ειναι διαφορετικη στον καθενα απο εμας. Ομως οι υποχρεωσεις μας απεναντι σε ενα σκλαβο ειναι ιδιες.

θα συμφωνησω με την SM_Art_ Lady
δεν συζηταμε για BDSM......

 

Καθώς το σχόλιό μου απαντά σε quote της D., παρακαλώ να επιτρέψεις να αξιολογήσει εκείνη το αν ο δεύτερος ενικός χρησιμοποιείται ως προσπάθεια ετεροπροσδιορισμού της.

Η απάντηση στην ερώτησή σου βρίσκεται στο Post No62, bullet (β). Και βέβαια οτιδήποτε δεν κατανοείς, ακόμη και αν θεωρείς πως ίσως είναι προφανές, μπορείς να με ρωτάς.

Ομοίως στο Post No62, bullets (β) και (γ) βρίσκονται οι απαραίτητες παρατηρήσεις που θα πρέπει να λάβεις υπόψη προκειμένου να κατανοήσεις το θεματικό πυρήνα του νήματος.

Για περαιτέρω διευκρινίσεις, στη διάθεσή σου.

 

Από τότε που βγήκε το SSC το bdsm έγινε ένας άνοστος λαπάς. Συνεπώς μια χαρά είναι ο προβληματισμός της Συρα.

 

από τότε που την αλγολαγνία την ονομάσαν σαδομαζοχισμό και μετά κάποιοι κοτσάραν και bdsm ,αναγκαστικά έπρεπε να βρουν και το SSC , όπως εκείνοι που αναφέρανε πρώτοι την αλγολαγνεία ,λέγανε και για το μέτρο και την λογική .

οπότε Χάινριχ_φον_Κλάιστ όταν φεύγουμε από το μέτρο και τη λογική ( δηλαδή SSC ) καταλήγουμε στους άνοστους λαπάδες ... δεν είναι σόφισμα αυτό  

 

Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, ίσως νάχεις και ένα δίκιο ....Υπάρχει και υπερπληθώρα σκλάβων! Τι τους θέλουμε τους άχρηστους?
Ορίστε που βρέθηκε τρόπος για να περιορίσουμε τον αριθμό τους. Όσο λιγότεροι από δαύτους τόσο το καλύτερο.
 

 

Μπλάιντφολντ, δεν μπορείς να σαδίζεις με συναίνεση. Είναι θέατρο. Κι η απόλαυση δεν μπορεί να είναι θέατρο.

Βλέπεις να νοιάζομαι;

 

Δεν υπάρχει "πραγματική" και "ψευδής" ηθική.
Υπάρχει ηθική και αμοραλισμός, η έλλειψη της ηθικής.
Η ηθική είναι μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης, καθώς συνοδεύει το ανθρώπινο εποικοδόμημα από την αυγή του πολιτισμού και αποτελεί κομμάτι του κάθε ανθρώπινου πλάσματος. Το να την απαρνηθούμε εντελώς, είναι μια πράξη ακρωτηριασμού ήσσονος σημασίας, που οδηγεί σε ψυχική αναπηρία.

Δεν ισχυρίζομαι κάτι τέτοιο... Ύβρη συνιστά η απουσία ηθικής από ένα ανθρώπινο πλάσμα, καθώς επίσης Ύβρη αποτελεί και η επίφαση ηθικής, ενώ υφίσταται μια παντελής έλλειψη ηθικής. Ύβρη αποτελεί τέλος να μην αντιλαμβανόμαστε τα όρια γύρω μας και να δρούμε με την εντύπωση πως δεν υπάρχουν φραγμοί και όρια. Η Ύβρις είναι ουσιαστικά η τύφλωση από την απώλεια της επαφής με την πραγματικότητα γύρω μας και η πίστη πως είμαστε πάνω από την κοινωνία, την ιστορία και την ανθρωπιά μας.

Δεν είναι σύσταση. Είναι μια γενική ερώτηση, επί της ουσίας της συζήτησης. Τι σχέση έχει μέσα στις Συζητήσεις BDSM, ένα θέμα το οποίο δεν αφορά το BDSM, αλλά την ωραιοποίηση του άκρατου σαδισμού, έστω και σε "ακαδημαϊκό" επίπεδο; Για την ακρίβεια, τι σχέση έχει αυτή η ωραιοποίηση του παθολογικού σαδισμού με ένα forum BDSM γενικά; Και το κυριότερο, γιατί να την ανεχτούμε; Ναι είμαστε σε forum ενηλίκων, αλλά το κριτήριο της ενηλικίωσης, δεν ταυτίζεται με την εμπειρία. Όπως επίσης η ενηλικίωση, μπορεί να εμπεριέχει και άγνοια για την ουσία του BDSM. Η ταύτιση του άκρατου ψυχοπαθολογικού σαδισμού με το BDSM είναι προσβλητική, αναληθής και αποτελεί παραπληροφόρηση για το τι αποτελεί BDSM, καθώς προάγει την κακοποίηση (και μάλιστα σαν στάση ζωής) και όχι τον ερωτισμό. Όταν δε προέρχεται από ένα πολυγραφότατο μέλος του forum αυτού, μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα επιζήμιο, καθώς μπορεί να βρει μιμητές, που να αποφασίσουν να κάνουν πράξη αυτά που διάβασαν.

Επίσης, η περιγραφή πως κάποιος αρέσκεται να ξεκοιλιάσει ένα θύμα, για να την βρει, ξεπερνάει τα όρια της ανοχής, προσβάλει βάναυσα το δημόσιο αίσθημα, παραπληροφορεί (γιατί τίθεται σαν ένα θέμα BDSM, μέσα σε ένα forum BDSM, χωρίς να είναι), και προάγει έναν αυθαίρετο ελιτισμό, ο οποίος διαχωρίζει τον κόσμο σε θύτες και θύματα, παροτρύνοντας στην άκρατη βία και την κακοποίηση. Σύμφωνα με τις δημοσιεύσεις σου, στο νήμα αυτό, αλλά και σε άλλα συναφή, μπορεί να βγει ακόμα και το συμπέρασμα πως όποιος είναι ερωτικά υποτακτικός, θα πρέπει και να πεθάνει με αργό και βασανιστικό τρόπο, γιατί όλα επιτρέπονται.

Το SSC και το RACK δεν είναι απλά καλαμπούρια, όπως πιθανώς πιστεύεις. Είναι η ουσία και η καρδιά αυτού που περιγράφουμε ως κώδικα συμπεριφοράς BDSM. Η ασφάλεια των ατόμων που παίζεις και η συναίνεση όλων στο παιχνίδι αυτό είναι βασική στο χώρο που τοποθετείσαι. Αν δεν το ασπάζεσαι αυτό, τότε λυπάμαι, τίθεσαι από μόνη σου εκτός θέματος, στα όποια νήματα συμμετέχεις.

Το δε γεγονός πως κάποιος υποτακτικός θα θέλει να επιβιώσει μετά από μια συνάντηση μαζί με κάποιον που περιγράφει τον εαυτό του σαν Κυριαρχικό και που ανήκει στον χώρο του BDSM, είναι καίριο θέμα και άπτεται της θεματολογίας του BDSM. Η τελική θανάτωση του υποτακτικού, μετά από ξεκοίλιασμα, από κάποιο ατόμου που δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του και τις ορμές του, άπτεται την Εγκληματολογίας και της Ψυχιατρικής.

Υπενθυμίζω πως είμαστε σε ένα φόρουμ BDSM και όχι σε ένα forum Άκρατου Σαδισμού Χωρίς Όρια.
Η διαφορά του S στο παραπάνω ακρώνυμο και του σαδισμού που περιγράφεις, είναι αβυσσαλαία. Επαναλαμβάνω πως το πρώτο περιγράφει την έκφραση και την εκτόνωση ενός τέτοιου σκοτεινού ενστίκτου, με την ασφάλεια και την συναίνεση του υποτακτικού σε πρώτη προτεραιότητα, το δεύτερο, περιγράφει ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, με την καταστροφή ενός ανθρώπινου πλάσματος, σαν πρώτη προτεραιότητα, η οποία μάλιστα υποτίθεται, είναι μια πράξη που θα πρέπει συνδέεται με ηδονή.

Συνεπώς θα πρότεινα να είμαστε λίγο προσεκτικοί στο τι διακυρήτουμε δημόσια, έστω και κάτω από μια επίφαση "ακαδημαϊκή" και "λογοτεχνική". Υπάρχει και ο παράγοντας "κοινωνία", στην οποία ανήκουμε όλοι μας, είτε το θέλουμε, είτε όχι. Και σε αυτή την κοινωνία, υπάρχουν και οι νόμοι. Όπως για παράδειγμα, το άρθρο ΠΚ 184, περί Δημόσιας Πρόκλησης σε Διάπραξη Κακουργήματος. Πες πως εγώ μπορεί να κατανοώ πως πρόκειται για "λογοτέχνημα", αλλά ποιος σε διαβεβαιώνει πως το καταλαβαίνουν όλοι, ειδικά όσοι προέρχονται απέξω από τον χώρο αυτό;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Είχα γράψει "Η ηθική λοιπόν είναι εξωγενής για το άτομο και σε μεγάλο βαθμό δημιουργεί και αισθητική."

Θα προσπαθήσω, αφού διευκρινίσω ότι 1) αυτό που είναι εξωγενές για το άτομο είναι τα εκάστοτε ηθικά συστήματα ενώ η «ηθική» ως λειτουργία οργάνωσης της αγέλης – βλ. κοινωνίας, είναι μάλλον σύμφυτη με το είδος 2) δεν ισχυρίζομαι πως η αισθητική πηγάζει απ’ την ηθική αλλά πως η ηθική, η κρατούσα ιδεολογία, οι «κοινωνικές αναγκαιότητες» όπως προβάλλονται από τις κυρίαρχες ομάδες κλπ, εγκαθιδρύουν αισθητικά πρότυπα ήτοι πείθουν την πλειοψηφία πως ωραίο είναι το εκάστοτε «χρήσιμο και σωστό» (ή όπως συμβαίνει σήμερα πως το ίδιο θέαμα και το θεαθήναι είναι ίσως το πιο απαραίτητο προϊόν και αξία). Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα αντίπαλες (ανατρεπτικές της κρατούσας εξουσίας) ομάδες.

Παραδείγματα: το μεγαλύτερο μέρος της κινηματογραφικής, λογοτεχνικής, θεατρικής, μουσικής παραγωγής δεν είναι παρά ηθικές, πολιτικές κλπ απόψεις που παρουσιάζονται ως αισθητικό αποτέλεσμα. Για τα εικαστικά δε σκαμπάζω γρι αλλά κι εκεί υποθέτω πως το ίδιο θα συμβαίνει.

Ιδου λίγος σοσιαλιστικός ρεαλισμός και Le Corbusier για παράδειγμα

ΥΓ. Δυστυχώς για όλους μας, αξιωματική θεμελίωση της αλήθειας ως απάντηση στο υπαρξιακό μας ζήτημα είναι σισύφειος προσπάθεια. Oσο νωρίτερα το καταλάβουμε, τόσο πιο πολύ θα απολαύσουμε τη μαλακία μας ή τρέλα μας να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Για το σαδιστικό μέρος θα επανέλθω.

 

ποιός είπε ότι το παιχνίδι ρόλων δεν είναι θέατρο ;;;
εσύ όταν έχεις νευρά χτυπάς όποιον βρεις μπροστά σου ;;;

 

Για απόλαυση μιλάμε, για ηδονή, για κάβλα, όχι για νεύρα.
Τι από τα παραπάνω μπορεί να προσφέρει η συναίνεση σε ένα σαδιστή;