Από το Ζενίθ στο Ναδίρ: Vol 0: Αντίδραση Vs Αντιφάσεων

Και ομως Χαινριχ, εχει απολυτο δικιο η SM_Art_Lady!
Στις αρχες μου εδω "συναντησα" και εγω ενα τετοιο ατομο.
Δηλωνε υποτακτικος με σκοπο να ξεμοναχιασει καποια Αφεντρα και να παρει αγνωστο γιατι, την "εκδικηση" του.
Το ειχα αναφερει σε παλαιοτερο νημα.
Εννοειται ασφαλως πως το site δεν φερει καμμια απολυτως ευθυνη για το τι δηλωνει ο καθενας και ασφαλως ειναι αδυνατον να ελεγξει και τις προθεσεις του.

 

Απάντηση: Από το Ζενίθ στο Ναδίρ: Vol 0: Αντίδραση Vs Αντιφάσεων

Η προστασία μέχρι την κατάργησή τους (πόσο μάλλον η ίδια η κατάργησή τους) θα επιτευχθεί δια της αυτοοργάνωσης λαϊκών ομάδων προληπτικής λογοκρισίας;

 

Re: Απάντηση: Από το Ζενίθ στο Ναδίρ: Vol 0: Αντίδραση Vs Αντιφάσεων

Να σημειωθεί πως μετά τη δύση του ήλιου θα πρέπει να απαγορευτεί η δυνατότητα σύνδεσης στο φόρουμ. Το λεγόμενο λογκιν.

 

Η "θεματική της βίας", η επίδειξη πρόκλησης βίας (σωματικής και ψυχολογικής) η οποία ασκείται άνευ ιδιαίτερου λόγου και αιτίας, αλλά με αποκλειστικό σκοπό την πρόκληση σοκ στους θεατές, ή ακόμα και η εξύμνηση της βίας, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής κατά τις τελευταίες δεκαετίες, και έχει διαδοθεί ευρέως μέσα από την popular culture (κινηματογράφος, μουσική, ζωγραφική, λογοτεχνία, performances κλπ κλπ). Ως απόδειξη της παραπάνω άποψης θα μου επιτρέψετε να παραθέσω μερικά παραδείγματα:

Αυτό....

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]

Αυτό.....



Αυτό....



ή αυτό....



Οι παραπάνω σκηνές προέρχονται από κινηματογραφικές ταινίες τις οποίες έχουν παρακολουθήσει εκατομμύρια άνθρωποι ανά την υφήλιο, καθώς και στην Ελλάδα. Πόσοι από εμάς που έχουμε δει τις εν λόγω ταινίες (και πολλές άλλες με σκηνές αντίστοιχης αισθητικής) νιώσαμε την ανάγκη να μιμηθούμε όλα όσα αναπαράγονται σε αυτές; Κρίνετε δε, ότι οι παραπάνω σκηνές προτρέπουν τα άτομα τα οποία τις παρακολουθούν στην άσκηση βίας ανάλογης με αυτή την οποία αναπαριστούν;

Με την καλησπέρα μου.

 

Απάντηση: Από το Ζενίθ στο Ναδίρ: Vol 0: Αντίδραση Vs Αντιφάσεων

Το αντίθετο ακριβώς. Δια της οργανωμένης ανυπακοής, όπως λέει και η κ. Αλέκα, όπου αυτή είναι εφικτή και με κάθε πρόσφορο μέσο - ακόμη και οριακής νομιμότητας. Επίσης, με την συστηματική επίθεση στο ασφαλίτικο ιδεώδες της 'ασφάλειας' των 'νοικοκυραίων'. Δεν έχω λόγο να εκφρασθώ βιαιότερα, βέβαιος καθώς είμαι πως, τώρα τουλάχιστον, με εννόησες.

 

Απάντηση: Από το Ζενίθ στο Ναδίρ: Vol 0: Αντίδραση Vs Αντιφάσεων

Εξ αρχής. Απλώς ήθελα να δω πιο ολοκληρωμένη την τοποθέτηση  

 

Πολυ πολυ σωστα:biggthumpup:

Συμφωνω!
Φτανει πια με τα υψωμενα "λαβαρα" (αμφιβολου προελευσεως κ σκοπου) ντεμεκ για το καλο του συνολου, δεν ειδα κανεναν να χρειαστει ή να ζητησει "σωτηρες", αποψεις γραφουμε ολοι εδω μεσα που τις στηριζουμε με επιχειρηματα, αυτο αρκει για να βγαλει καποιος συμπερασματα δικα του.

ΥΓ. Απο τους "Σ/σωτηρες" ποιος θα μας σωσει;;;

 

Χωρίς να έχω διαβάσει τα επίμαχα νήματα στα οποία γίνεται αναφορά, θα ήθελα να παρατηρήσω το εξής: πόσες φορές δεν έχουμε νιώσει την ανάγκη να "καταβροχθίσουμε", να "εκμηδενίσουμε" ή να "καταστρέψουμε" το αντικείμενο του πόθου μας; Πόσες φορές δεν έχω πει στην Υ μου, "θα ήθελα να σε κατασπαράξω/εξοντώσω;" Και φυσικά νιώθουμε μια τέτοια παρόρμηση... Και φυσικά έχουμε μέσα μας τις δικλείδες που μας εμποδίσουν να το κάνουμε πράξη. Πολλές τέτοιες φαντασιώσεις πηγάζουν από κει, και εκεί μένουν.
Τώρα, αν νομίζουμε ότι όσοι δεν διαθέτουν τις δικλείδες αυτές μπορεί να επηρεαστούν από τέτοιες κουβέντες στο φόρουμ, και να υλοποιήσουν τις τάσεις αυτές, τότε μπορούμε να κόψουμε τέτοιου είδους θεματολογίες. Αν δούμε πρακτικά όμως το ζήτημα, τότε θα συνειδητοποιήσουμε πως η "συνεισφορά" μας σε μια τέτοια προσπάθεια θα είναι σταγόνα στον ωκεανό, και το μόνο που θα επιτευχθεί θα είναι η δυσαρέσκεια όσων θα θεωρούν --όχι άδικα, κατ' εμέ-- ότι έχουν φιμωθεί.

(btw, βρίσκω πολύ καλή την ιδέα του disclaimer, ή ενός ξεχωριστού χώρου όπου θα φιλοξενούνται πιο "ακραίες" αναφορές)

 

Υπάρχει η ελευθερία της έκφρασης, αλλά αυτή δεν είναι απρόσκοπτη και έχει όρια.

Μερικά παραδείγματα: Οι κανόνες δημοσίευσης και συμμετοχής στο forum, τα οποία αποδεχόμαστε όλοι με την εγγραφή μας στην αρχή. Σε αυτούς απαγορεύονται αρκετά πράγματα... Π.χ. “απαγορεύεται περιεχόμενο το οποίο είναι …προσβλητικό, ενοχλητικό” κλπ. Να θυμίσω πως “προσβλητικό” και “ενοχλητικό” δεν είναι μόνο να αποκαλέσεις τον άλλο μ@λ@κ@ και να γράφεις flames, αλλά μπορεί να είναι και το περιεχόμενο αυτών που δημοσιεύεις, τα οποία προβάλουν το αίσθημα που έχει ο άλλος για το σωστό και το λάθος.

Επίσης, η παιδοφιλία και η ζωοφιλία, είναι κάποια από τα όρια αυτά. Οι αναφορές σε αυτά, η προώθηση και η εκθείαση τους, πέρα από το ότι ενοχλούν, είναι και πράξεις παράνομες. Οποιαδήποτε αναφορά σε αυτά, έχει σβηστεί στο παρελθόν, χωρίς περιστροφές.

Η κακοποίηση των γυναικών. Η κοινότητα επίσημα, και όλοι μας θέλω να πιστεύω, είμαστε υπέρ της προστασίας των γυναικών από την κακοποίηση. (Να θυμίσω πως η κακοποίηση σημαίνει καταρχάς, έλλειψη συναίνεσης και αλόγιστη βία.)

Από τα παραπάνω παραδείγματα μπορεί να συμπεράνει κανείς πως υπάρχουν όρια, τα οποία δεν ξεπερνάμε επί το πλείστον… Όρια τα οποία πάνω κάτω τα αποδεχόμαστε.


Επιπλέον, κατά καιρούς, υπάρχουν και δημοσιεύσεις που ενοχλούν
Να θυμίσω κάποιον καιρό πριν, την υπόθεση κάποιου Grenadieros, ο οποίος έμπαινε και μίλαγε για γυναίκες-θύματα και πως τις κακοποιούσε. Σύντομα, ο Grenadieros δέχτηκε ισόβιο ban από το forum, γιατί ενόχλησε το δημόσιο αίσθημα των μελών…. Το αστείο είναι πως δεν έγραφε ούτε τα μισά από αυτά που διαβάζουμε τελευταία.
(Να τολμήσω να υποθέσω πως οι αναφορές στην κακοποίηση και στην δολοφονία υποτακτικών ανδρών, δεν ενοχλεί και τόσο τελικά, καθώς δεν είναι στο ερωτικό target group των τότε ενοχλημένων 


Τέλος, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, ο όρος δημοσίευση, εμπεριέχει και το στοιχείο της προσωπικής ευθύνης. Η απόλυτη ελευθερία του λόγου, απαιτεί ωριμότητα σκέψης και ανάληψη ευθύνης των όσων γράφουμε, με την προσθήκη της υπογραφής από κάτω. Απαιτεί να έχει καταλογισμό ο συγγραφέας και να κατανοεί πως μπορεί να επηρεάσει και αρνητικά του αναγνώστες του. Επίσης, απαιτεί να γνωρίζει αν π.χ. αυτό που γράφει, έχει τελικά σχέση με το BDSM, ή όχι.

Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε αναφορές σε σκηνές κακοποίησης (με παντελή έλλειψη συναίνεσης και χωρίς ίχνος λογικής), οι οποίες καταλήγουν να εκθειάζουν εγκλήματα. Αυτό το ντύνουν αρκετοί με τον μανδύα της “φαντασίωσης” και του “λογοτεχνήματος” και υποστηρίζουν πως έχουμε την υποχρέωση να το καταπιούμε και οι υπόλοιποι. Υποστηρίζουν πως δεν έχουμε το δικαίωμα να αισθανόμαστε προσβεβλημένοι από λεπτομερείς περιγραφές σφαγών και κανιβαλισμού και πως είμαστε φασιστόμουτρα επειδή ενοχλούμαστε. Υποστηρίζουν πως θα πρέπει να μιλάμε, γιατί αυτό είναι το σωστό “BDSM” και πως όλες οι δικλείδες ασφαλείας, τις οποίες οι ίδιοι εκθείαζαν παλαιότερα, είναι απλά καλαμπούρια. Υποστηρίζουν πως το BDSM είναι κάτι το οποίο δεν έχει ασφάλεια, δεν έχει λογική και δεν πρέπει να είναι συναινετικό. Να υποθέσω πως μόδα είναι και αλλάζει...;

Δεν μπορώ να κατανοήσω τους λόγους που κάποια άτομα γίνονται απολογητές τέτοιων καταστάσεων και σκηνών. Μου είναι αδιανόητο. Το αποδίδω πως είναι μια αυτόματη συναισθηματική αντίδραση, η οποία δεν εμπεριέχει σκέψη, η οποία οφείλεται κυρίως σε προσωπικές συμπάθειες, εμπάθειες και διαφωνίες. Το αποτέλεσμα είναι η συσπείρωση σε “αντίπαλα” στρατόπεδα, με κριτήριο πως αισθανόμαστε για τον άλλον που γράφει κάτι, και όχι ο προβληματισμός για το απαράδεκτο περιεχόμενο το οποίο καταλήγουμε να υπερασπιζόμαστε, απλά και μόνο για να το κάνουμε...

Η απόδειξη; Δεν έχω δει κανένα επιχείρημα υπέρ του δικαιώματος να γράφεις για εγκλήματα, για δολοφονίες και κανιβαλισμούς, πλην του περίφημου για την ελευθερία της έκφρασης, η οποία υποτίθεται θα πρέπει να είναι απόλυτη. Μπορεί να είναι όμως έτσι; Νομίζω πως αν διαβάσει κανείς παραπάνω σε αυτά που γράφω, θα δει πως δεν μπορεί. Υπάρχουν όρια. Και αυτά τα όρια αφορούν όλους, όχι μόνο την πάρτη του καθενός.

Με θλίβει πραγματικά αυτή η εικόνα στο forum το οποίο με έβαλε στον χώρο της ελληνικής σκηνής του BDSM. Ανησυχώ για το μέλλων και προβληματίζομαι ιδιαίτερα για την στάση που κρατάει ο διαχειριστής και τα μέλη της ομάδας του. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι κάνει κάποιος καταγγελία και report. Το πρόβλημα είναι η παντελής αδιαφορία. Η σιωπηλή υποστήριξη τέτοιων καταστάσεων, όσο δεν υπάρχει παρέμβαση. Η απομάκρυνση αρκετών πέρα από κάθε αξία ανθρωπισμού και η ωραιοποίηση της καταστροφής ανθρώπινων πλασμάτων. Η μέθη του ταμπού όταν γράφουμε... Όλα αυτά συντελούν σε μια εξαιρετικά ζοφερή εικόνα, η οποία πρέπει να αλλάξει.

 

Καλά ολ΄ αυτά trampledgr.
Ωραία τα εργάκια που παρέθεσες.
Έχουν όμως κάποια σχέση με το BDSM?
Έχουν κάποια σχέση με τον τρόπο ζωής ή και ερωτικής έκφρασης, που εμείς εδώ εκθειάζουμε, ως λάτρεις του χώρου που αντιπροσωπεύει το forum?
Ρωτώ για να καταλάβω και να μάθω, το που βρίσκομαι!

Η βία στην τέχνη, αλλά και στην καθημερινότητα μας, είναι ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο.
Η βία στο BDSM με τον τρόπο που το παρουσιάζεται, είναι απαράδεκτη και εκτός θέματος.

Κλαιστ, δεν ξέρω πως το λένε αυτό που κάνω στο χωριό σου, στο δικό μου το λένε λογική.

Αυτό που θα ήθελα είναι, το forum να κρατήσει την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα του και μόνο στα πλαίσια που η θεματολογία του το επιτρέπει.
Δεν είναι δυνατόν να κινούμαστε πέρα από τα όρια που τα προσδιορίζει το SSC, το RACK και οι νόμοι του κράτους. είτε αυτό αρέσει σε κάποιους, είτε όχι…

Το παράδοξο είναι ότι αυτά τα άτομα, που μιλάνε για την ουσία του BDSM (η οποία ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα τους), στην κυριολεξία δεν ασχολούνται με το BDSM, παρά μόνο στις φαντασιώσεις τους, φιλοσοφώντας δημόσια, ένα τρόπο ζωής που δεν έχουν ζήσει, που γι’ αυτούς δεν είναι στα ενδιαφέροντα τους, παρά μόνο σε ακαδημαϊκό-φιλοσοφικό επίπεδο ή και που ακόμα κατηγορούν και κοροϊδεύουν, όσους μπορούν να κινούνται στα πλαίσια αυτού.

Τώρα αυτοί οι ίδιοι "επιδειξίες σάτυροι", αφού εξαντλήθηκαν και βαρέθηκαν στο να αναλύουν τις "νορμάλ" ονειρώξεις τους σε φιλοσοφικό επίπεδο, κατάφεραν και μεταπήδησαν στο να μπορούν να αναλύουν τα άρρωστα και τις ακραίες εγκληματικές ονειροφαντασιώσεις, που τους περισσότερους από Ε/εμάς μας κάνουν να ντρεπόμαστε.

Αισθανόμαστε ντροπή και απέχθεια, όχι φυσικά επειδή ενστερνιζόμαστε τις απόψεις τους, αλλά επειδή αντίθετα τις σιχαινόμαστε και τις απωθούμε από την ζωή μας.
Δεν θα έπρεπε να αναφέρονται σε αυτό το forum, που πιστεύω ότι δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει άλλους σκοπούς. Μέσα σε αυτούς, ο σημαντικότερος είναι η ιδιαίτερη ερωτική μας έκφραση.

Όλοι γνωρίζουμε ότι για κάποιες εγκληματικές πράξεις τους παρελθόντος ανά τον κόσμο οι αρχές, ο τύπος αλλά και όλα τα μέσα έχουν κατηγορήσει το BDSM, για πολλά ειδεχθή εγκλήματα με πρωταγωνιστές αρρωστημένους σαδιστές.

Όσοι είμαστε εδώ και δηλώνουμε Κυρίαρχοι ή και μαζοχιστές, αυτό που μας εξιτάρει δεν είναι η βία αυτή κάθε αυτή Δεν είναι ο αρρωστημένος μας σαδισμός και μαζοχισμός ή τα απωθημένα μας που μας έφεραν έως εδώ….
Είναι άλλα πράγματα, που δυστυχώς για να τα κατανοήσουν κάποιοι και μερικοί άλλοι για να τα ξαναθυμηθούν, πρέπει να τα ξανα-διαβάσουν για να τα εμπεδώσουν, επειδή ακριβώς τα αγνόησαν εσκεμμένα ή τα ξέχασαν.

Δεν είναι σωστό, για όσους από Ε/εμάς, εξυμνούμε το ΒDSM ως πανάκεια, αβλαβές, συναινετικό ερωτικό παιχνίδι, να Μ/μας διαψεύδετε με αυτόν τον τρόπο.

Προτιμώ λοιπόν Κλάιστ, να μιλάμε για όλα αυτά που προανέφερες και που τόσο άδικα υποτιμάς και για αλλά που δεν είπες, να συζητάμε για τις πράξεις μας πάνω στο BDSM, για τις σχέσεις μας μέσα σε αυτό, για τις ανησυχίες μας, για την ψυχική μας κατάσταση.

Ναι ομολογώ ότι προτιμώ ολ΄αυτά, από το να πειραματιζόμαστε και να ταξιδεύουμαι μέσα στις φρικτές φαντασιώσεις κάποιων, που κατάφεραν να μας περάσουν πράξεις με εικόνες φρίκης, παραπλανώντας ότι είναι μέσα στα πλαίσια του BDSM.

Ο αρρωστημένος σαδισμός και μαζοχισμός, δεν έχουν καμία θέση στην κοινότητα.

ΦΡΟΝΩ λοιπόν, ότι είναι καλύτερα να μην μιλάμε αν δεν έχουμε να πούμε κάτι, παρά να λέμε την όποια σαχλαμάρα (εκτός ορίων, λογικής και συναίνεσης), για να γεμίζουμε το forum με σκουπίδια και αηδίες, κακουργηματικές πράξεις, αερολογίες και χαλασμένες φαντασιώσεις.

 

Απομόνωσα το παραπάνω γιατί είναι το μόνο που έχει ειδικό βάρος και μια κάποια αξία ως σύγκρουση απόψεων και ίσως «συμφερόντων». Τα υπόλοιπα που έγραψες είναι σάλτσες του κώλου και το ξέρεις και εσύ.

Προτείνω λοιπόν. Να αναπτύξεις την θέση σου με βάση το παραπάνω που παραθέτεις, σε ένα ξεχωριστό νήμα, χωρίς υστερίες και άλλες φωνές, κι εκεί να κουβεντιάσουμε για το πως μπορούμε να διαχωρίσουμε το (σωστά ) περιχαρακωμένο bdsm - λαιφστάιλ, ως προϊόν, από τις ερωτικές αναζητήσεις ανθρώπων που ξεφεύγουν από αυτά τα όρια.

 

Απάντηση: Από το Ζενίθ στο Ναδίρ: Vol 0: Αντίδραση Vs Αντιφάσεων

Είπα σε μιαν αγγλομαθή: ' I want to eat your pussy'. Είμαι ανθρωποφάγος;

"Για τον Adorno όπως και για τον Nietzsche, η ταυτοποιητική σκέψη έχει τις ρίζες της στα μάτια και το στομάχι, στα άκρα και το στόμα. Η προϊστορία μιας τέτοιας βίαιης οικειοποίησης της ετερότητας είναι αυτή του πρώιμου ανθρώπου θηρευτή, που καταβροχθίζει το μη εγώ. Ο εξουσιαστικός λόγος είναι 'το στομάχι που έγινε πνεύμα', και μια τέτοια αταβιστική λύσσα ενάντια στην ετερότητα αποτελεί το χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε ηθικολογικού ιδεαλισμού"
Terry Eagleton, Η Ιδεολογία του Αισθητικού,, Αθήνα 2006, σ. 428

Όλη η ακραία ορθολογιστική φιλοσοφία της ταυτότητας, κάθε επιδίωξη να αντιστοιχηθεί απολύτως η έννοια με το φαινόμενο, η αισθητηριακή καταγραφή με το ίδιο το πράγμα, η θεωρία με την πράξη, κοντολογίς η τυποποιημένη Διαφωτιστική Ιδεολογία, εδράζονται σε μια κανιβαλική αλληγορία, στη μεταφορά της ανθρωποφαγίας. Υπερπηδώ τον Άλλο ως εμπόδιο και τον κατέχω εντός μου ή τον αναλώνω, μόνο αν τον κατασπαράξω. Από αυτή τη σχέση εξόντωσης-βρώσης, προέρχεται και η συνεχής κι εκτεταμένη χρήση ανθρωποβόρων παρομοιώσεων στη 'γλώσσα του Έρωτα και του Σεξ'.
Η Λογική και ο Νόμος είναι οντότητες σαρκοβόρες εκ συστάσεως. Η διαπίστωση μου αυτή, σημαίνει ότι εξουσιοδοτώ τους αναγνώστες μου να φάνε το αυτί του γείτονα τους;