Από το Ζενίθ στο Ναδίρ: Vol 0: Αντίδραση Vs Αντιφάσεων

Αυτο ομως επειδη οπως παραδεχεσε ειναι σχετικο μπορει να παει πολυ μακρια.
Αλλο ενοχλητικο για μενα αλλο για σενα. Τι μπορει να γινει?

 

Μπορεί από τα γραφόμενα Μου, να απομονώνεις ότι θέλεις και να σχολιάζεις ανάλογα ότι σε βολεύει ή ότι σε εξυπηρετεί και σε συμφέρει.
Μόνο τα περί "υστερίας" και για τις "σάλτσες του κώλου" που αναφέρεις, κράτα τα για σένα και τρίψετε τα στα μούτρα σου.
 

Dolmance είσαι έξυπνος άνθρωπος και πιστεύω ακράδαντα, ότι ξέρεις που έγκειται το θέμα και που το ανάθεμα.

 

Οι απόψεις είναι για να αλλάζουν. Αν είχα διαβάσει την τοποθέτηση του Phoennixx δεν θα είχα καν γράψει τη δική μου.

 

Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που την θλιβερή αλήθεια τους, την κρύβουν επιμελώς.

Είναι θέματα που πονάνε, κάποια άτομα που επιθυμούν να μας περάσουν την νέα τάξη πραγμάτων στον χώρο Μ/μας και που θα ήθελαν να συντηρούν τον κόσμο μ/μας σε μια διαρκή ύπνωση μέσα σε ένα βαθύτατο σκοτάδι, και με αυτόν τον τρόπο να μην μπορούμε να αντιδράσουμε στις όποιες προθέσεις τους και στο διεστραμμένο μυαλό τους.

Γίνονται πολλά τελευταία γύρο από εμάς. Τόσα πολλά, που ακόμα και οι ποιο δύσπιστοι παιρνουν χαμπαρι ότι κάθε μέρα γίνονται αλλαγές και πολλές φορές αυτές, είναι ακατανόητες από ανθρώπους του χώρου του BDSM και που είναι ανάμεσα Μας.

Κάτι δεν πάει καλά.

Κάποια θέματα θα Μ/μας προβλημάτισαν η θα Σ/σας προβληματίσουν, αν δεν έχετε προβληματιστεί ακόμα.
Κάποια από αυτά τα θέματα τα έχετε απλά διαβάσει και δεν δώσατε καμία σημασία ή Σ/σας τα πέρασαν με μαεστρία ώστε να μην αντιδράσετε.

Πρέπει να προσπαθούμε να εμβαθύνουμε στα θέματα αυτά, που προσπερνάμε με ελαφρά τη καρδία.
Πιστεύω ότι Μ/μας αφορούν όλους και ότι κάποιοι δεν Μ/μας ρωτάνε όταν παίζουν με το μυαλό και ίσως στα παιχνίδια τους και με το κορμί Μ/μας

Η γνώση είναι προς όλους και όχι μόνο για τον εαυτό Μ/μας.

Τα συμπεράσματα τα αφήνω σε εσάς, μιας και όλα τα συμπεράσματα είναι υποκειμενικά.

Επιθυμώ να βοηθήσετε το forum, στην προσπάθεια του να μεγαλώσει και να εμπλουτίσει την θεματολογία που το αξίζει και που του πρέπει Να συμβάλετε με τους προβληματισμούς σας, με την γνώση Σ/σας και τη γνώμη Σ/σας στην ελεύθερη έκφραση των ιδεών.
Δεν αρνούμαι ότι υπάρχουν περιπτώσεις, που αφορούν, είτε αντίθετες απόψεις, είτε διαφορετική θεώρηση και στάση ζωής μεταξύ Μ/μας.
Πιστευω ότι ακόμα και οι αντιθέσεις μεταξύ Μ/μας ή και οι αντιπαραθέσεις πάνω σε θέματα που αφορούν το BDSM και μόνο, είναι εποικοδομητικές και έχουν μια χροιά προσφοράς στην ζωή Μ/μας.

Κάποτε ήταν καλύτερα, υπήρχε ποιότητα, σεβασμός στο lifetsyle και στην διαφοερτικότητα…
Αυτό το "κάποτε" πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ!

 

Σαν να ακούω τον Άδωνη Γεωργιάδη.

 

Σε καταλαβαίνω…. 
Στην φάση που περνάς, μπορείς να ακούς μέχρι και το γέρο Παπανδρέου ακόμα, να απαγγέλει ποιήματα της Δημουλά!

Η περίπτωση σου όμως, κρίνω ότι είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο, άρα και αναστρέψιμη… 

Κουράγιο φίλε! 

 

Μονο ενα παραδειγμα αρωστου σαδιστη, που βρηκε τα θυματα του μεσα απο BDSM σιτε. Σιγουρα υπαρχουν κι αλλες περιπτωσεις.

http://en.wikipedia.org/wiki/Slave_Master

Για να μην μπερδευωμαστε πια.

Και ειλικρινα, εχω βαρεθει πια τις ηλιθιες αποψεις περι μη συναινετικου S/M.

What kind of dream world do you live in? Wake up, people, this is real life.

Ωριστε και ενα back to basics μαθημα, για οσους απο εμας ξεχασαν η ποτε δεν ηξεραν για το τι ειναι το BDSM.

Στην πιο απλη μορφη του.

http://en.wikipedia.org/wiki/BDSM

 

Απάντηση: Re: Από το Ζενίθ στο Ναδίρ: Vol 0: Αντίδραση Vs Αντιφάσεων

Έυα, εικάζω ότι ξέρω.
Θέλω, όμως, να σημειώσουμε και ορισμένες άλλες όψεις του θέματος. Το 1920, κοντά στο 'κανιβαλιστικό Μανιφέστο του Νταντά', ο Πικάμπια και ο Τζαρά εξέδωσαν περιοδικό με τίτλο "Cannibale" - με καταλαμβάνει θυμηδία όταν σκέπτομαι πως, μισό αιώνα αργότερα ο γλυκανάλατος Adamo τραγουδούσε το άσμα Monsieur Cannibale.
Το 1924, ο αβανγκαρτίστας βραζιλιάνος Όσβαλντ ντε Αντράντε δημοσιεύει το μανιφέστο Pau Brasil, σύμβολο της μοντερνιστικής Βραζιλίας, εμπνεύσεως κανιβαλιστικής, όπως και η χρηματοδοτημένη από τον ίδιο "μηνιαία Επιθεώρηση Ανθρωποφαγίας" (1928), η οποία τοποθετούσε την έναρξη των Νεώτερων Χρόνων όχι κατά το έτος γέννησης του Ιησού αλλά 374 χρόνια αργότερα, όταν οι ιθαγενείς έφαγαν τον Επίσκοπο Σαρντίνια.
Κεντρική ιδέα: Ο χριστιανισμός θεμελιώνεται στον κανιβαλισμό, μέσα από το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας - βρώση του σώματος του Θεανθρώπου.
Ο ανθρωποφάγος άγριος αντικαθιστά τον ρουσωικό αγαθό άγριο στο συλλογικό φαντασιακό, και δι' αυτού ο 'βραζιλιάνος' συνδέεται με τον νιτσεϊκό μηδενισμό.
Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα μιας συζήτησης που δεν έμοιαζε να ενέχει κάτι κολάσιμο, ήδη εδώ και δυό αιώνες, από τις αρχές του 19ου αι., όταν παρόμοιες θεωρήσεις αρχίζουν να κατακλύζουν τα παμφλέτια των γάλλων ρεπουμπλικάνων, συναρμοσμένες στην προβληματική της βασιλοκτονίας.
Βαθύτατα επηρεάστηκαν από αυτά τα θεωρητικά σχήματα ο φουτουρισμός (η αλκή του βαρβάρου), ο ντανταϊσμός (καταστρέψτε όλες τις αξίες και την Τέχνη πρώτ' απ' όλες, αντάμα με την Ηθική), οι φωβ (αναπαράγοντας πριμιτιβιστικά μοτίβα από οιονεί σατανιστικές τελετουργίες).
Επαναλαμβάνω: Όσο ο λόγος περιχαρακώνεται σε αυτές τις σφαίρες αντί να γίνεται προτρεπτικός για τη διάπραξη συγκεκριμένων ποινικών αδικημάτων, δεν προκύπτει κανένα πρόβλημα.

ΥΓ Ο Αντράντε ήταν πολλαπλώς ενδιαφέρων τύπος. Κυκλοφορούσε με μια πράσινη Κάντιλακ, είχε κάνει 8 γάμους και η αστυνομία τον είχε μπουζουριάσει 13 φορές, για πάσης φύσεως αδικοπραξίες. Ήταν, δηλαδή, πολύ αριστοκρατικός άνθρωπος.


[Βλ. και: Ο Αιώνας των Ανατροπών, Larousse, Αθήνα 2004.]

 

Οι σκηνές τις οποίες παρέθεσα, είναι σκηνές τις οποίες παρακολούθησαν εκατομμύρια άνθρωποι ανά την υφήλιο. Μεταξύ αυτών (εικάζω) και σαδομαζοχιστές. Εκτός αν πιστεύουμε, ότι επειδή εκτονώνουμε την επιθυμία μας για πρόκληση ή λήψη σωματικής και ψυχολογικής βίας με τον όποιο τρόπο και στον όποιο βαθμό το κάνει ο καθένας ή η καθεμία από εμάς, την βγάζουμε από εκεί και πέρα με Jane Austin, Barry White και Meg Ryan......

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την πρώτη σου πρόταση. Θα πάω δε και ένα βήμα παραπέρα. Θεωρώ την βία εγγενές στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Οι αναρχικοί είχαν βρεί ένα ωραίο τσιτάτο επ' αυτού: "Η βία είναι το θηλυκό του βίος". Απλώς στις ημέρες μας, η βία (ή η ανάγκη πρόκλησης βίας) δεν εκτονώνεται με τον κλασσικό και αρχέγονο τρόπο, αλλά με πολλές άλλες εναλλακτικές μεθόδους, (εργασιακός χώρος, ανθρώπινες - κοινωνικές σχέσεις, ένταξη σε φορείς που επιτρέπουν την ομαδοποίηση γύρω από μία κοινή ιδέα (πολιτικά κόμματα, αθλητικά σωματεία κλπ κλπ.)). Μέρος της διαδικασίας εκτόνωσης της ανάγκης για βία είναι και η φαντασίωση πρόκλησης βίας σε κάποιο πρόσωπο. Αυτό μπορεί να συμβεί σε όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες (μην μου πείς ότι δεν έχεις πει ποτέ "Α ρε και να σε είχα πιάσει στα χέρια μου...." για κάποιον/κάποιαν, ακόμα και αν ήξερες ότι αν ερχόσουν πρόσωπο με πρόσωπο με την πηγή πρόκλησης του θυμού σου, δεν θα έκανες τίποτα γιατί πολύ απλά δεσμέυεσαι οπως και όλοι μας από μια σειρά δεσμέυσεις και αυτοπεριορισμούς....). Γιατί λοιπόν όχι και εδώ;

Εν κατακλείδι:
Προτιμώ τους ανθρώπους οι οποίοι εκτονώνουν την επιθυμία τους για βία, εκφράζοντας την έστω ως φαντασίωση, όσο ακραία και αν είναι αυτή, από αυτούς οι οποίοι την φαντασιώνονται χωρίς να την εκφράζουν, και οι οποίοι είναι (κατ' εμέ τουλάχιστον) πιο επικίνδυνοι. Επίσης προτιμώ τους εν λόγω ανθρώπους από άλλους, οι οποίοι χρησιμοποιούν πλείστα όσα επιχειρήματα ή θεωρίες προκειμένου να νομιμοποιήσουν ή να εμφανίζουν ηθικό υπόβαθρο σε πράξεις ή παραλείψεις τους, οι οποίες προκάλεσαν σημαντική σωματική ή ψυχολογική βλάβη στα θύματα τους, και οι οποίοι προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους αυτές ενδεδυμένοι τον μανδύα του "μικρού θεού", που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στον χώρο μας.

Αυτά προς το παρόν. Για τα υπόλοιπα θα τα πούμε δια ζώσης.

Με την καλησπέρα μου.

 

Άνθρωποι που εκφράζουν είτε με το λόγο (άμεσα), είτε μέσα από την Τέχνη (έμμεσα) τις φαντασιώσεις τους -ακόμα και τις πιό νοσηρές, μη τους φοβάστε. Σε πολύ μεγάλο βαθμό εκτονώνονται εκεί και τελειώνει. Να φοβάστε αυτούς που τις έχουν απωθήσει .

 

Απάντηση: Από το Ζενίθ στο Ναδίρ: Vol 0: Αντίδραση Vs Αντιφάσεων

Αναλαμβάνω να φαντασιωθώ τη διαγραφή, απομόνωση και εξαφάνιση όλων εκείνων που φαντασιώνονται πράγματα που δεν συνάδουν με τη φαντασιακή θέσμιση του BDSM. Όλα αυτά με συναίνεση την οποία θα φαντασιωθώ πως έχω.

 

Re: Απάντηση: Από το Ζενίθ στο Ναδίρ: Vol 0: Αντίδραση Vs Αντιφάσεων

Να'τα μας... Όλα τα'χαμε μαζέψει, τα λόγια του Κορνήλιου, μας λείπανε... Τσίταρέ τον και θα τον βλέπεις κάθε βράδυ στον ύπνο σου, να σε κοιτάει μέσα από τα πατομπούκαλα, και να σου λέει: "Θα πρότεινα στους αγαπητούς φίλους, οι οποίοι δεν κατανοούν αυτά τα στοιχειώδη, να αφήσουν" το BDSM "και ν'ασχοληθούν με την εντομολογία"... Προφανώς, αφού σου κατεβάσει ο,τι καντήλι κι εξαπτέρυγο είχες ποτέ φανταστεί... Ντιπ αμόρφωτος αυτός ο άνθρωπος, καθόλου τρόπους δεν είχε...


Υ.Γ.: Να δείς που θα μπερδευτούνε και θ'αρχίσουνε τα όργανα...