δωρητες οργανων

Re: Απάντηση: δωρητες οργανων

Συμφωνώ απόλυτα με τη θέση πως προτιμότερο είναι να θεωρούνται όλοι by default δωρητές οργάνων, με εξαίρεση τις περιπτώσεις όπου έχει δηλωθεί επιθυμία για το αντίθετο.

Μέχρι τότε, το να έχει δρομολογήσει κανείς την εκχώρηση των πόρων του (γενικώς) μετά το θάνατό του, θεωρώ πως είναι ενδεικτικό εξαιρετικής σύνεσης και υπευθυνότητας. Δεν γνωρίζω πως σκέπτονται άλλοι άνθρωποι, στη δική μου οικογένεια π.χ. το να αναλάβει κανείς τα του θανάτου του (δήλωση δωρεάς οργάνων, διαθήκη, ανέγερση οικογενειακού τάφου κ.α.) και δη από μικρή ηλικία είναι σύνηθες (σχεδόν παραδοσιακό). Μακάβριο ίσως, αλλά εξαιρετικά λειτουργικό, για όσους έχουν την ψυχραιμία να το θεωρήσουν νηφάλια.

Το ζήτημα δεν είναι α) ανθρωπιστικό (δεν πρόκειται για το καλό των άλλων - εξηγώ παρακάτω γιατί), ούτε β) αφορά στην αυτοεκτίμηση του υποκειμένου (δεν πρόκειται για δόμηση του δικού του καλού μεταθανάτιου προφίλ - εξηγώ παρακάτω γιατί) αλλά σχετίζεται με τη λειτουργικότητα συναρτήσει της ορθής (κατά υποκειμενικά κριτήρια) χρήσης των πόρων. Το να πεθαίνει ένας άτεκνος εγκαταλείποντας μία περιουσία, ενώ θα μπορούσε να την είχε παραχωρήσει προς εκμετάλλευση σε ένα κοινοφελές ίδρυμα, όπως και το να πεθαίνει προτιμώντας να γίνει το συκώτι του κοπριά, ενώ θα μπορούσε με αυτό να βοηθήσει στην αποφυγή θανάτου ενός άλλου ανθρώπου είναι καταρχήν δυσλειτουργική τακτική - δεν την αξιολογώ ηθικά/κοινωνικά κλπ. Ομοίως και το να πετάξει μία χρησιμοποιημένη μπλούζα που δεν του αρέσει ή δεν του κάνει πια, στον κάδο των απορριμάτων, ενώ θα μπορούσε να την χαρίσει σε κάποιο άπορο. Ίδια λογική.

α) Η μη εκχώρηση των οργάνων μετά το θάνατο, δεν μαρτυρά έλλειψη ανθρωπιάς, αλτρουισμού, καλοσύνης. Οι άνθρωποι που δεν γίνονται δωρητές πιθανώς δεν είναι κακοί αλλά δεισιδέμονες και συνεπαγωγικά υπερβολικά φοβισμένοι. Ενδεχομένως βαθιά εντός τους πιστεύουν ότι πρέπει να ταφούν αρτιμελείς, και όχι αποψιλωμένοι για να εισέλθουν στον παράδεισο. Ίσως η σκέψη ενός άδειου ή τεμαχισμένου πτώματος είναι τόσο αποκρουστική γι αυτούς, που δεν προχωρούν καν στη διαδικασία να την πραγματευτούν/αξιολογήσουν ηθικά/ανθρωπιστικά/πρακτικά κλπ.

β) Ομοίως οι άνθρωποι που δεν δωρίζουν τα όργανά τους, δεν πιστεύω ότι δεν ενδιαφέρονται για ένα καλό μεταθανάτιο προφίλ - τουναντίον. Ίσως οι ίδιοι άνθρωποι είναι ελεήμονες, ίσως δίνουν άπαξ εβδομαδιαίως ένα δίευρω σε κάποιο πεντάχρονο πρόσφυγα που πουλάει χαρτομάντηλα στα φανάρια της γειτονιάς τους. Αυτοί ασφαλώς ενδιαφέρονται για ένα καλό προφίλ, περισσότερο από όσο ενδιαφέρονται για το καλό των έτερων. Διότι η ελεημοσύνη τέτοιου τύπου είναι μία λύση express εξαγνισμού αλλά ταυτόχρονα, είναι υπαίτια για την δραματική αύξηση ακρωτηριασμένων νηπίων μεταναστών, και το γνωρίζουν αυτό, αλλά προτιμούν να μην το σκέπτονται.

Κοντολογίς, δεν νομίζω ότι τα όποια προσκόμματα στις δωρεές έγκειται σε μεμονωμένες αιτίες, αλλά στη γενικότερη θεώρηση των ανθρώπων αναφορικά με την ορθή χρήση των πόρων τους - για τον ίδιο λόγο που κρατούν στη ντουλάπα ρούχα που δεν θα φορέσουν, κρατούν εντός τους όργανα που δεν θα λειουργήσουν πια.  

 

Απάντηση: δωρητες οργανων

ερώτηση προς προβληματισμό και συζήτηση:

ας υποθέσουμε πως ένα πολύ πολύ αγαπημένο μας άτομο είναι δωρηρής οργάνων... και ας υποθέσουμε πως κάποια στιγμή βρίσκεται κλινικά νεκρό (η καρδιά λειτουργεί αλλά όχι ο εγκέφαλος)*

το αγαπημένο σας πρόσωπο δηλαδή είναι "φυτό" και με βάση την ιδιότητά του ως δωρητής το "τεμαχίζουν" μπροστά στα μάτια σας προκειμένου να χρησιμοποιήσουν τα όργανά του**

πως θα νιώθατε; δε θα θέλατε να γίνει το θαύμα και να ανακάμψει; υπάρχουν περιπτώσεις ανάκαμψης, δεν είναι κάτι απίθανο... η ελπίδα είναι που μας κρατάει ζωντανούς... ποιος θα τολμήσει να πει πως η ελπίδα ενός ανθρώπου που περιμένει μόσχευμα είναι πιο σημαντική από την ελπίδα ενός γονιού που περιμένει να ζωντανέψει το παιδί του; και ποιος θα σβήσει την αμφιβολία από το "αν δεν ήταν δωρητής ίσως ζούσε τώρα"...


*ελπίζω να αποδίδω σωστά την κατάσταση μια που δεν είμαι εξοικειωμένη με τους όρους
** δεν είμαι σίγουρη αν ισχύει αυτό το καθεστώς ή αν παίρνουν την συγκατάθεση των συγγενών... αλλά για την εξέλιξη της δραματουργίας, ας υποθέσουμε πως ισχύει

 

Αν ειναι κλινικα νεκρος ο εγκεφαλος, δεν προκειται να ανακαμψει. Απλα διατηρειται το σωμα ζωντανο με τεχνικα μεσα. Αν ειναι απλως σε κομμα, τα πραγματα ειναι διαφορετικα, και δεν θεωρηται νεκρος.
Υποθετω πως θα χαιρωμουν που κομματια του αγαπημενου μου ανθρωπου θα "ζουν" μεσα στο σωμα καποιου αλλου. Το ιδιο ελπιζω θα αισθανωνταν οι δικοι μου σε περιπτωση που εγω θα βρισκομουν σ'αυτη τη θεση.

 

Απάντηση: δωρητες οργανων

Να αντιστρεψω την ερωτηση???

Αν εισαι εσυ αυτος που περιμενει το θαυμα ωστε να λαβει καποιο μοσχευμα για να ζησεις ???

 

Απάντηση: δωρητες οργανων

Ως εθελοντής αιμοδότης(22 χρόνια τώρα) έχω πικράν πείρα απ΄τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίστικα όταν για οικογενειακούς λόγους χρειάστηκα πάνω από 2 μπουκάλες.
Και τονίζω, όχι επειδή δεν δώθηκαν οι παραπάνω μπουκάλες αλλά απ' την αντιμετώπιση των λειτουργών.
Αποφάσισα να πάψω να είμαι εθελοντής και να δίνω σε όποιον εγω νομίζω, είτε προσωπικό φίλο είτε συγγενή ή ακόμα σε άνθρωπους αγνώστους όταν αυτό μου γίνεται γνωστό με τον όποιον τρόπο.
Φυσικά και συνεχίζω να είμαι υπέρ σε κάθε είδους εθελοντισμό, απ΄την προστασία της kareta kareta μέχρι την δωρεά οργάνων, όμως προτιμώ ν αφήσω το βαρύ φορτίο της απόφασης της δωρεάς των οργάνων μου(αν και δε νομίζω ότι θα είναι χρήσιμα πολλά απ΄αυτά) στους οικείους μου όταν επέλθει το μοιραίο.
Άλλωστε οι εντολές που έχουν πάρει, τόσο για την δωρεά οργάνων όσο και για τον τρόπο ταφής ή καύσης μου είναι σαφείς.

 

Απάντηση: δωρητες οργανων

 

Απάντηση: δωρητες οργανων

όπως είπα και πιο πάνω:
ποιος θα τολμήσει να πει πως η ελπίδα ενός ανθρώπου που περιμένει μόσχευμα είναι πιο σημαντική από την ελπίδα ενός γονιού που περιμένει να ζωντανέψει το παιδί του;

αν ο δωρητής ήταν το παιδί σου ή ο Αφέντης σου θα δεχόσουν την απόφασή που πήρε όσο ήταν υγιής; εγώ δεν είμαι και τόσο σίγουρη πως θα τη δεχόμουν...

 

Απάντηση: δωρητες οργανων

ναι θα την δεχομουν γιατι τοτε ακυρωνω την αποφαση του και αποφασιζω εγω και δεν νομιζω οτι ερημην δεν εχει κανεις το δικαιωμα.