θα συγχωρουσατε ποτε??

To έχω ξαναπεί.
Μια πράξη είναι "λάθος" την πρώτη μόνο φορά. Από την δεύτερη και μετά δεν έχει το δικαίωμα να χαρακτηρίζεται "λάθος" αλλά ίσα ίσα τείνει προς το σκόπιμο. Για τί ακριβώς μεταμέλεια μιλάμε, αν ενώ έχεις δεχτεί συγχώρεση την πρώτη φορά, πας και κάνεις ακριβώς το ίδιο ξανά; Συγχώρεση είναι "οκ, το αφήνουμε στην άκρη και προχωράμε" και όχι "ελευθέρας" για να ξανασυμβεί.
Όχι λοιπόν είναι η απάντηση*.

* Πλέον και μετά από χρόνια που πιανόμουν κορόϊδο δίνοντας συνεχώς ευκαιρίες.

 

ο Constan ειναι σαφεστατος και συγκεκριμενος .. λεει : "να συγχωρησω ενα λαθος που γινεται για δευτερη φορα ;" ...
αυτη ειναι ολη η ουσια της ερωτησης , ουτε ποια η σχεση με τον/την αμαρτωλο , ουτε ποιο το λαθος ουτε ποιες οι θετικες ή αρνητικες επιπτωσεις ....
εμεις καλουμαστε (μεσω της ερωτησεις του Constan) να παρουμε μια θεση απεναντι στην συγχωρεση και μαλιστα σε μια συγχωρεση που θα δωθει για δευτερη φορα ..
Η αποψη ειναι ΜΙΑ : .. συγχωρουμε ή οχι και η σωστη απαντηση ειναι αδιαφησβητιτα μια .. ΠΑΝΤΑ συγχωρουμε ... πριν βραδυασει μαλιστα λεει ο λογος του Θεου , τοσο απολυτος ειναι με αυτο .
Η απαντηση μου λοιπον στον Constan ειναι πως δεν υπαρχει ουτε μια στο εκατομυριο να κανεις αυτο που πρεπει συφμωνα με τον Θειο λογο και να μην απολαυσεις την αγαπη του ισχυροτερου συμμαχου στο συμπαν ολοκληρο .. και αμα εχεις την αγαπη αυτη με το μερος σου .. δεν φοβασαι τιποτα ..
Ο Θεος μεσω του Χριστου μας εχει πει : "εσυ δωσε την ειλκρινη σου συγχωρεση και ασε τις επιπτωσεις πανω Μου"

 

Απάντηση: θα συγχωρουσατε ποτε??

Τι σε κανει να νομιζεις οτι δεν θα γινει και τριτη φορα??? μηπως δεν τον ξανασυγχωρεσεις??
Αν ηταν αυτο σιγουρα θα το σκεφτηκε και στην δευτερη φορα....

 

Αν ο Θεος συγχωρει,τοτε γιατι μας απειλει οτι θα μας καψει στη κολαση αν δεν μετανοησουμε;

 

ειναι δυνατο να σε απειλησει ο Θεος που εστειλε το γιο Του να θυσιαστει , για να αποκτησουμε ελπιδα σωτηριας εμεις ; Πιστευεις πως ενας Θεος αγαπης θα απειλουσε τα παιδια του με καταστροφη ; ... Στον παραδεισο δεν υπηρχε θανατος , αρωστια , φτωχια , πεινα , καταστροφη , αγχος , πονος ....... τι σε κανει να πιστευεις οτι δεν εισαι ηδη στην κολαση ;
Διαβασε ποιο προσεκτικα τον λογο Του ... διοτι μιλαει για ΣΩΤΗΡΕΙΑ και οχι για καταστροφη ...

και σε οτι αφορα την συγχωρεση ... ενα τελευταιο ... δεν συγχωρουμε με γνωμονα το τι θα κανει ο αλλος .. αλλα το τι θα κανουμε εμεις για εκεινον ... μην κρινεις για να μην κριθεις αν πεσεις στην παγιδα : "αξιζει ή οχι να τον συγχωρησω" .. τοτε ηδη εκανες λαθος επιλογη ...

 

Χμμμ...ειχα την εντυπωση οτι οσοι αμαρτωλοι δεν μετανοησουν εστω και την τελευταια στιγμη δεν θα απολαυσουν την Βασιλεια των Ουρανων.Λαθος κανω;
Αν δεν κανω λαθος γιατι ο καλος Θεουλης δεν τους συγχωρει;

Υ.Γ εγω παντως συγχωρω.Κατ'επαναληψιν.Το ιδιο λαθος.(και ελπιζω οτι καποια στιγμη ο γυιος μου θα μαθει να σβηνει το φως οταν βγαινει απ'το δωματιο)

 

Εξαρταται τα ορια της σχεσης που εχουν μπει στην αρχη.Αν μιλαμε για bdsm σχεση και λαθος μεσα στα ορια αυτα οχι προσωπικα δεν συγχωρω.Για απλα καθημερινα πραγματα απλα απομακρυνομαι και οταν γινεται επιτηδες και κατ' επαναληψη το λαθος απλα δεν ασχολουμαι πλεον.

 

Η έννοια της συγχώρησης ή μη, κατόπιν εκφρασθείσας, λόγω και πράξη, μεταμέλειας, ποικίλει, κυμαινόμενη μεταξύ :
(ι) επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση, (ιι) αναγωγής της σχέσεως από ερωτική-συναισθηματική σε απλή κοινωνική γνωριμία και επαφή και (ιιι) πλήρη αποσύνδεση και αποκλεισμό επικοινωνίας μεταξύ των «πρωταγωνιστών».

Ομοίως, η παροχή «συγχωροχαρτίου» εξαρτάται από τη βαρύτητα του παραπτώματος, την κατά συνήθεια και κατ’ εξακολούθηση τέλεσή του, το είδος της μεταμέλειας του παραστρατήσαντος και κατά κύριο λόγο τον χαρακτήρα του αρμοδίου προς προσυπογραφή του «συγχωροχαρτίου» καθώς η εξέλιξη του «δράματος» εναπόκειται στην προσωπική του, σχετική και υποκειμενική θεώρηση των πραγμάτων και δη των συνθηκών υπό τις οποίες ετελέσθη το παράπτωμα και των μεθόδων τις οποίες μετήλθε ο «δράστης» προκειμένου να αποδείξει τη έμπρακτη μετάνοιά του.

Για τον παραστρατήσαντα, ούτε λόγος, καθώς περιφερόμενος ως μεταμελήσας «άσωτος υιός» και δη εν μέσω πανηγυρικών διακηρύξεων περί της μετανοίας και επιθυμίας του προς επανασύνδεση, ουδέν περαιτέρω δικαίωμα του αναγνωρίζεται, παρά μονάχα εκείνο της συμμορφώσεως προς τις μέλλουσες εξαγγελίες του «παθόντος».

Με δεδομένη λοιπόν την μεταμέλεια του δράστη, στον οποίον, σημειωτέον, έχει ήδη παρασχεθεί, κατά το παρελθόν, άφεση αμαρτιών, ο «παθών» καλείται να αποφανθεί επί της επιθυμίας του περί περαιτέρω συνυπάρξεώς του καθώς και επί των όρων αυτής, με το θρασύ έτερον ήμισυ, άλλως περί της οριστικής ή προσωρινή αποπομπή του, θέτοντας σε λειτουργία τη λογική του, σταθμίζοντας την αξιοπρέπειά και το εγώ του, αφουγκραζόμενος το συναίσθημα και αναλογιζόμενος το παρελθόν και τις προοπτικές ενός κοινού αύριο.

Πας τρίτος, - μη γνωρίζων τις ακριβείς συνθήκες κυλίσεως του δακτυλοδεικτούμενου εν πολλαί αμαρτίαι, το είδος αυτών, την ιδιοσυγκρασία του ενός και του άλλου ακόμη και την πιθανή ύπαρξη ποικιλόμορφων, στα πλαίσια της σχέσεώς τους, μεταξύ τους, συμφωνιών -, αναρμόδιος προς λήψη ή έστω συμμετοχή σε λήψη, αποφάσεως, περί εκ νέου αφέσεως ή μη.

Ωστόσο, με την άδεια, ευελπιστώ, του νηματοθέτη, σπεύδω να θέσω νέα ερωτήματα, συναφή του παρόντος :

Ενδιαφέρει πιότερο, το είδος της αποκρίσεως, ναι ή όχι, στο δίλημα περί συγχωρέσεως ή ο τρόπος δια του οποίου η σχετική επιθυμία του «παθόντος» θα καταστεί στον άτακτο έτερο σαφής?
Αρκούν συνοπτικές διαδικασίες αποπομπής - επανένταξης ή προτιμάται, για λόγους παιδευτικούς/εκπαιδευτικούς, η αυστηρή συμμόρφωση του παραστρατήσαντος ακόμη και εάν σε αυτή δεν ενέχεται ως απώτερος στόχος η επανασύνδεση?

 

Πολυ θρησκος μας εγινες τελευταια....Μα ειναι δυνατον να επικαλεισαι το λογο του Θεου απο τη στιγμη που ειναι απλα ομορφες θεωριες ενος ιδανικου κοσμου?????Ας ζουσε ο Θεος μαζι μας να τρωγε τα ιδια σκατα με μας κ μετα να βλεπα τι θα λεγε....Οσο για το γιο του που θυσιαστηκε για μας δεν το σχολιαζω καν.......

Οσο για το αν συγχωραω δευτερη φορα το ιδιο λαθος.....Οχι.....Μερικες φορες ουτε την πρωτη φορα δε συγχωραω οταν περιμενω καποια πραγματα κ καποια συγκεκριμενη συμπεριφορα απο τον/την αλλον/αλλην.....Ποσο μαλλον αν καποια συμπερφορα που δε μ'αρεσει δω οτι δε διορθωνεται......

 

Η πρώτη φορά είναι ένδειξη, η δεύτερη απόδειξη.
Δεκτή η συγνώμη για ότι (ξανα)έγινε αν και εφόσον την εννοεί, το αν θα δωθεί νέα ευκαιρία είναι κάτι τελείως ξεχωριστό.

 

Ας επιτραπεί εις την ημετέρα μετριότητα να καταθέσει την φτωχην εμπειριαν της.
Πολλακις εις παρελθόντα χρονον υπέπεσα εις μέγιστα αμαρτήματα έναντι της
αυτού εξοχοτητος Atroce Libertina. Τυγχάνω ανάξιος και πενης δούλος αλλά
ανέκαθεν είχα την πολύτιμη συχώρεση της. Το δυσθεορατον υψος της ευγενούς
της ψυχής ο αδαμάντινος χαρακτήρας της το ακεραιον ήθος της καθώς και η
μεγαλοθυμία της με καθιστούν προνομιούχο μαθητην εις την δουλεψην της

Χαιρε ανελέητη ο ανάξιος γονατίζει

 

Αρσενική Ελένη Λουκά μας προέκυψες Ίζνο και ειλικρινά δε το περίμενα από σένα αυτό. Δε θέλω να σε ειρωνευτώ, δε νομίζω ότι το αξίζεις, αλλά σε παρακαλώ αναλογίσου πώς μπορεί να φανούν όλα αυτά σε ένα μέλος ενός bdsm forum. Να σου απαντήσω: αν όχι γραφικά, τουλάχιστον αφελή. Καλά όλα τα ηθικοπλαστικά και καλό για σένα να είσαι ευσεβής και θεοσεβούμενος (στα λόγια τουλάχιστον), παρ'ολ'αυτά δεν είναι και τόσο έγκυρο να αποτείνεσαι στη θρησκεία για να στηρίξεις την άποψή σου. Μπορεί να σταθεί και μόνη της.