Τί γίνεται όταν...

Τί γίνεται όταν σε μία έντονη σχέση D/s 6 μηνών, ο Κυρίαρχος για ορισμένους λογους αποφασίσει να σταματήσει ή να δικόψει τη σχέση; Δεν υπάρχει η πιθανότητα το υποτακτικό άτομο να οδηγηθεί σε μία μορφή κατάθλιψης και σύγχησης;
Δε μου αρέσει να είμαι υπερβολική, αλλά νομίζω οτι ως ένα βαθμό σχεδόν συνέβη και σε μένα.

 

Εξαρταται απο το ποσο η υποτακτικη ειναι εξαρτημενη απο αυτον.
Εαν υπηρετει κανοντας απλα αγγαρεια για να σκοτωσει την ωρα της, ή για εμπειρια δεν νομιζω να την νοιαξει.
Εαν ομως ειναι εξαρτημενη ψυχη τε και σωματι (οπως ειναι το σωστο) απο τον Κυριο της τοτε ναι, και πολυ δυσαρεστα θα νοιωσει και σε καταθλιιψη μπορει να οδηγηθει.
Δεν νομιζω ομως οτι αυτη η κατασταση ειναι μη αναστρεψιμη.
Παντα ο χρονος "θεραπευει" και παντα η ζωη βρισκει τροπο να συνεχισει.

 

Απάντηση: Τί γίνεται όταν...

ειτε D/s ειναι η σχεση ειτε vanilla το φαινομενο ειναι γενικο ...

θα μπορουσα να αρχισω με τα κλασσικα... '' ο ερωτας με ερωτα περναει'' , ''ο καλυτερος γιατρος ειναι ο χρονος'' κτλ .

Το θεμα ειναι να καταλαβεις πως εφοσον ο Κυριαρχος αποφασισε να διακοψει την σχεση ( ασχετα με τον λογο ) ειναι καλυτερα απο μια σχεση που ενεδεχομενος θα κατεληγε σε προβληματικη...

Με λιγα λογια ηταν ξεκαθαρος ( σπανιζει σημερα αυτο) και σου ζητησε να διακοψετε.. θα μπορουσε να σε εχει απλα για να σε εχει και εσυ να πετουσες στον 7ο ουρανο....

 

Ποιος Κυρίαρχος αναλαμβάνει την ευθύνη ενός ατόμου σε σχέση D/s, οδηγεί το άτομο σε εξάρτηση και μετά το παρατάει σύξυλο και την κοπανάει αφήνοντάς το σε σύγχυση και κατάθλιψη; Τί είδους Κυρίαρχος είναι αυτός; Σε τί κυριαρχεί ακριβώς; 

Αν ήμουν εγώ η παρατημένη δεν θα ησχολούμην ούτε δευτερόλεπτο περισσότερο με τον Καριόλη.

Και το εννοώ.

 

Απάντηση: Re: Τί γίνεται όταν...

Σαδιστης!!!

Για να ησουν η παρατημενη παει να πει πως ασχοληθηκες ...

Οσο για το ''Καριολη'' ασε τον εγωισμο και μπορει να μην γινει ποτε Καριολης....

 

Κάθε χωρισμός είναι δύσκολος και για τους δυο. 6 μήνες δεν είναι πολύ μεγάλο διάστημα, έτσι το να ξεπεράσει κανείς μια ακόμα "αποτυχία" στην προσωπική του ζωή δεν είναι τραγικά δύσκολο. Πονάει δεν λέω αλλά δεν κρατάει πολύ αυτό, όσο έντονη κι αν ήταν η σχέση. Σύντομα το χαμόγελο και η αισιοδοξία επιστρέφουν. Τα καλύτερα είναι αυτά που θα έρθουν  

 

Προσοχή στην επόμενη επιλογή Κυρίαρχου.. Από τα λάθη μας μαθαίνουμε..

 

Απάντηση: Τί γίνεται όταν...

εψαχνα να βρω ενα τραγουδι που ταιριάζει σε αυτο το νημα αλλα δεν το βρηκα και ετσι θα βαλω μονο τους στιχους...


Παντα Υπαρχει Κατι

Αν φοβηθείς μη χάνεσαι
φίλος είναι κι ο φόβος
πρόσεξε μην παρασυρθείς
και σε ξεκάνει ο τρόμος.

Λευκό λουλούδι μου
άκου το τραγούδι μου
χαλινάρι να κρατάς
και στον πόνο μη λυγάς...

Αν έρχεται αναποδιά
μην πέφτεις σε παγίδα
ο ήλιος σε κρυφοκοιτά
πίσω απ' την καταιγίδα.

Λευκό λουλούδι μου
άκου το τραγούδι μου
χαλινάρι να κρατάς
και στον πόνο μη λυγάς...

Κι αν στη δική σου την ζωή
χαθεί το μονοπάτι
ακόμα και στο τίποτα
πάντα υπάρχει κάτι.

Λευκό λουλούδι μου
άκου το τραγούδι μου
χαλινάρι να κρατάς
και στον πόνο μη λυγάς...

 

Δηλάδή τι είναι τα υποτακτικά άτομα, άνθρωποι που στη λήξη μια σχέσης, όσο κι αν ήταν δυνατή, δεν έχουν το κουράγιο να διαχειριστούν τον πόνο και να σταθούν στα πόδια τους; Δεν νομίζω ότι έχουν κατέβει από άλλο πλανήτη, ούτε κανείς κυρίαρχος τούς υπέγραψε συμβόλαιο πως θα τους φροντίζει εφ' όρου ζωής, αλλά ακόμη και να τους υποσχόταν αιώνια θαλπωρή, ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να βασιστεί σε τέτοια συμφωνία; Εδώ δεν ξέρουμε καλά καλά τι μας ξημερώνει την επαύριον...
Είναι τουλάχιστον αστείο, άτομα υποτακτικής νοοτροπίας, να πιστεύουν ότι κάνοντας μια σχέση με άτομο κυριαρχικό, ''έδεσαν το γάιδαρό τους'' και εξασφάλισαν την απόλαυσή τους εις το διηνεκές.
Sumisa, αυτές είναι γενικές παρατηρήσεις, δεν αφορούν εσένα προσωπικά ούτε μπορώ να ξέρω το είδος της σχέσης σου και τις επιμέρους λεπτομέρειες. Αυτό που γνωρίζω καλά είναι ότι η αυτολύπηση, η μελαγχολία, η αυτοκριτική, αφορούν μια ορισμένη περίοδο ''πένθους'' της σχέσης'' με χρονοδιάγραμμα που ορίζεται αναλόγως της ψυχοσύνθεσης του καθενός μας προσωπικά. Οφείλεις στον εαυτό σου πρώτα απ' όλα να προχωρήσεις, μην αφήνοντας τις απορρίψεις που έχουν συμβεί και θα συμβούν στη ζωή σου, να σε ισοπεδώνουν και να αφανίζουν την αυτοεκτίμησή σου.

 

Πολλές φορές, ακόμα κι όταν κάτι αρχίσει σε μορφή παιγνιδιού ή εμπειρίας μπορεί να εξελιχθεί σε σχέση εξάρτησης, πόσο μάλλον όταν εμπλέκονται πολλές καταστάσεις της καθημερινότητας. Για ένα διάστημα πραγματικά ένοιωθα οτι κάποιος άλλος αποφάσιζε για μένα, έστω και αν όχι στα πάντα. Το συμπέρασμά μου είναι οτι τελικά εκείνος δεν το άντεξε. Και τον δικαιολογώ για αυτό..

Σίγουρα όλοι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό και τις πιο πολλές φορές το ένστικτο της αυτοσυντήρησης τελικά υπερισχύει, αλλά σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε το 'λογικό' είναι κάτι σχετικό...και ιδιαίτερα όταν εμπλέκονται σχέσεις και αισθήματα..
Εγώ δε θέλω ούτε να κλαφτώ, ούτε να με λυπηθεί κανείς, ούτε να κατηγορήσω κανέναν, άλλωστε τώρα στέκομαι στα πόδια μου μια χαρά.. απλά ήθελα να θίξω το θέμα.

 

Απάντηση: Re: Τί γίνεται όταν...

συμφωνω αγαπητη pleasing... απλα χρειαζετε πολυ δυναμη κ ισως μια βοηθεια. ομως πολυ ευκολα μπορει να γινει ζημια ψυχολογικασε καποιες περιπτωσεις. καλο ειναι να προσπαθουμε να σκεφτουμε θετικα ακομη κ σε μια τετοια κατασταση.κ ας μην ξεχναμε ποτε οτι με καθε δυση ερχεται μια ανατολη

Δωρα πιστευεις οτι δεν υπαρχουν τετοιοι ''κυριαρχοι''??

 

Re: Απάντηση: Re: Τί γίνεται όταν...

Η Sumisa μίλησε για σχέση D/s, όχι για σχέση με Σαδιστή. Απάντησα επί του θέματος. Η απάντησή μου θα ήταν διαφορετική αν επρόκειτο για "σχέση" με Σαδιστή. Η κριτική μου τότε θα αφορούσε το άτομο που εγκαταλείφθηκε ή έστω, το λάθος του. Αφ΄ενός της επιλογής του και των κριτηρίων αυτής, αφ' ετέρου των προσδοκιών του με αποτέλεσμα την επακόλουθη σύγχυση και κατάθλιψη.

Στην ώριμη ηλικία των 44, δεν θεωρώ ότι δεν σφάλλω ποτέ στην κρίση μου επί των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρέφομαι. Άπαξ όμως και αποδειχθεί από τις πράξεις κάποιου ότι είναι Καριόλης και όχι Κυρίαρχος, δεν υπάρχει καμία δύναμη στον κόσμο, πόσο μάλλον ο ρομαντισμός αυτών που θεωρούν ότι η ενασχόληση με κάποιο άτομο του δίνει την αξία που του λείπει, που να με κάνει να αναθεωρήσω την αναγνώριση του σφάλματος κρίσεως στο οποίο υπέπεσα. Εξ ου και η ενσυνείδητη απόφαση να μην κλάψω ούτε δευτερόλεπτο, ούτε καν για τον χαμένο χρόνο. Δεν είναι θέμα εγωισμού, αλλά θέμα λογικής. Γιατί εγώ μπορεί να έχασα τον χρόνο μου φερ' ειπείν με κάποιον ανάξιο - σύμφωνα πάντα με τις συγκεκριμένες προσδοκίες - αλλά η μόνη λογική λύση - και ταυτόχρονα συναισθηματικά επωφελής - είναι η μη περαιτέρω ενασχόληση.

Δεν δίνουμε εμείς αξία στους άλλους, ούτε εμείς τους κάνουμε Καριόληδες ή Κυρίαρχους. Ή είναι ή δεν είναι. Σε εμάς επαφίεται μόνο η αναγνώριση της αξίας τους (της φύσης τους εννοώ). Ο καθείς ας αντιμετωπίσει τον εαυτό του.

Είμαι πολύ δύσκολη, καλέ μου φίλε, στο συγκεκριμένο θέμα. Και δεν βάζω την λέξη Κυρίαρχος με κεφαλαίο Κ (και όχι σε εισαγωγικά) αβασάνιστα.