θα συγχωρουσατε ποτε??

Απλες δοσεις θετικης σκεψης ειναι αυτα για μενα για μενα......Κοινως δικαιολογιες......Αν κρινω απο γνωστους κ φιλους κανεις δεν εισπραττει κατι θετικο απο ολη αυτη την ιστορια της συνεχους συγχωρεσης περα απο στεναχωρια ουτε τους κανει να νιωθουν καλυτεροι ανθρωποι......

Το να εισαι σταθερος στις αποψεις σου κ να μη συγχωρεις συγκεκριμενες συμπεριφορες των γυρω σου δε σε καθιστουν "καβαλημενο".....Καβαλημενος μπορει καλλιστα να θεωρηθει καποιος που παρ'ολες τι συγχωρεσεις που εχει δωσει στον αλλον, συνεχιζει να ειναι το κοροϊδο αλλα αυτο το αποδιδει στο οτι απλα ο ιδιος ειναι ωριμος (οποτε κ δεν πεφτει στα ιδια λαθη του αλλου), γεματος κατανοηση κ καλυτερος ανθρωπος ενω ο αλλος ο ανωριμος κ "που θα παει θα βαλει μυαλο καποτε"......

Η ψυχικη ηρεμια καλο ειναι να υπαρχει παντα κ παντου ετσι ωστε τα λαθη να προλαμβανονται κ οχι να αντιμετωπιζονται....

 

Πέραν του ότι ουδόλως κατάλαβες τί είπα (αναφέρθηκα μόνο στην υποτιθέμενη ανωτερότητα που μας δίνει την εξουσία να συγχωρούμε κάποιον και όχι να τον κατανοούμε και να τον ανεχόμαστε ή να τον κατανοούμε και να μην τον ανεχόμαστε), διατείνομαι επί πλέον ότι μόνο κάποιος ο οποίος υπήρξε ο ίδιος καβαλημένος μπορεί να ορίσει και να αναγνωρίσει τον πλησίον του που καβάλησε.

As such, we both qualify. 

 

Constan .. αγνοησε τους ολους και ακου εμενα ... συγχωρεσε και δεν θα χασεις ... μην ακους φωνες που εχουν πικρα μεσα τους ...

 

Πράγματι. Ωστόσο, σε περίπτωση που το όποιο λάθος δεν προληφθεί και ως εκ τούτου πρέπει εκ των υστέρων να αντιμετωπιστεί, τότε είναι που θα πρέπει να ενεργοποιηθούν και επιδειχθούν και δη στο μέγιστο βαθμό, τα αποθέματα ψυχικής ηρεμίας και γενναιότητας. Προς αποφυγή παρεκτροπών..

 

Άσε τις χαζομάρες και ετοιμάσου για Βλάστη. Φεύγουμε αύριο. 

 

Ακουει "φωνες" ο Constan????????????????
Οχι το αναφερω γιατι και η Ζαν ντ' Αρκ ακουγε φωνες και την εκαναν ροσμπίφ!  

 

Εξαρτάται από το λάθος, από την διάρκεια της σχέσης όπως επίσης από το πόσο ειλικρινής είναι η μεταμέλεια που δείχνει.Καλό είναι να εμπιστεύεσαι το ενστικτό σου σε τέτοιες περιπτώσεις.

Γενικότερα, θα συμφωνήσω με τον isnogood (πραγματικά, δεν έχεις κάτι να χάσεις) με μια μικρή παραλλαγή.
Μην δείχνεις οτι τον/την έχεις συγχωρέσει και είναι όλα όπως πρίν απλά ξεκίνησε το ως ένα δοκιμαστικό παιχνίδι-τιμωρία-εξιλέωση  

 

Απάντηση: θα συγχωρουσατε ποτε??

Η θεωρία του λάθους ενδέχεται να είναι λάθος.

Όταν το "λάθος" επαναλαμβάνεται πολλές φορές ενδεχομένως να μην είναι λάθος αλλά στοιχείο του χαρακτήρα. Ο μεν "σφάλλων" ας το δει σαν τέτοιο και να ας αντιμετωπίσει ανάλογα με το κατά πόσο του φέρνει δυσκολίες στη ζωή του ή το θέλει, ο δε "κριτής" ας αποφασίσει αν ενδιαφέρεται να είναι με έναν άνθρωπο αυτού του χαρακτήρα ή όχι.

Συχνά οι σχέσεις μετατρέπονται σε δικαστήρια με γνώμονα το "δέον γενέσθαι" και όχι την κατανόηση της πραγματικότητας, των πραγματικών επιθυμιών, για την εξέλιξη ή διάλυση της σχέσης. Όχι δε θα τον "συγχωρούσα" όπως και δε θα τον «δίκαζα». Θα προσπαθούσα να δω αν τον δέχομαι ή όχι.

 

Re: Απάντηση: θα συγχωρουσατε ποτε??

Τόσες μέρες σ αυτό το νήμα, όλο πάω να γράψω, στο τέλος δεν μ αρέσει αυτό που έγραψα και το σβήνω.

Να είσαι καλά G_E !!!!!!! Αυτό τόσο καιρό προσπαθούσα να πω κι εγώ, κι απο το πολύ μπλα μπλα το έχανα κάπου στο δρόμο.

Και ναι, το έχω κάνει κι εγώ. Τον δέχτηκα και τον απο(δέχτηκα) όπως είναι . (Κι αυτός εμένα)


ΥΓ. Μεγαλύτερη αστειότητα και βλακεία από την πεποίθηση "θα τον αλλάξω, θα τον φέρω στα νερα μου, θα τον κάνω οπως εγω θέλω, θα τον προσαρμόσω στις αναγκες μου και στις φαντασιωσεις μου" ΔΕΝ υπάρχει.

 

Απάντηση: θα συγχωρουσατε ποτε??

Συγχωρώ πάντα, αλλά μόνον τους αλάνθαστους -δηλαδή τον εαυτό μου. Ας μην εκληφθεί ως περιαυτολογία. Είναι περιαυτολογία.

 

Re: Απάντηση: θα συγχωρουσατε ποτε??

Άρα ή δεν συγχωρείς ποτέ ή κάνεις και λάθη Dolmance. Το δεύτερο είναι άτοπο οπότε δεν συγχωρείς ποτέ. Ή μήπως συγχωρείς πάντα τα ανύπαρκτα λάθη?  

Ο ποιητής μας το λέει ξεκάθαρα και λιανά. Δεν έχω καμία αμφιβολία, δε γινόταν να είναι πιο σαφής.