Περι κριτικης

Με αφορμη καποιες αποψεις θελω να θεσω το ερωτημα και περιμενω σαφεις απαντησεις.

Γιατι κατι το οποιο βρισκεται μεσα στο οπτικο μας πεδιο ειτε μας αφορα ειτε οχι θα πρεπει να το κρινουμε και να το συζηταμε χωρις,επαναλαμβανω,να μας αφορα?Ποιος ειναι ο λογος αυτης της συμπεριφορας?Τι εχει ως αφορμη τετοια συμεπριφορα ?

 

Θα ξεκινήσω παρατηρώντας ότι το ερώτημα είναι κάπως ασαφές, μιας και πρώτα πρέπει να συμφωνήσουμε ή να καταλήξουμε στο τι εννοούμε λέγοντας κριτική.
Αν ο χαρακτηρισμός αυτός θεωρηθεί κριτική, τότε κάτι δεν πάει καλά. Διότι εδώ δεν πρόκειται για κριτική, αλλά διαπίστωση -- ενδεχομένως εσφαλμένη, κάτι που μπορεί να λυθεί με μια απάντηση (όπου πάλι το "νομίζω πως κακώς θεωρείς το ερώτημα ασαφές, δεν κατάλαβες καλά" σε καμία περίπτωση δεν είναι κριτική).
Πολλές φορές λοιπόν νομίζω ότι θεωρούμε κριτική (καλοπροαίρετη ή μη, δεν έχει σημασία) απλές παρατηρήσεις ή παραθέσεις άλλων απόψεων (φυσικά, δηλώσεις του τύπου "όλοι όσοι υποστηρίζουν/κάνουν/ονειρεύονται/φαντασιώνονται αυτά τα πράγματα είναι ανώμαλοι/ψυχοπαθείς/γελοίοι/τους φτύνω κ.λπ" δεν είναι καν κριτική, είναι ύβρις).

Μπλέχτηκα ο ίδιος με τον συλλογισμό μου και πάω στη γωνία μου να το ξανασκεφτώ.  

 

Μια και ξεκινάς ένα τέτοιο τόσο ενδιαφέρον θέμα μήπως θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσεις εκθέτοντας τις δικές σου απόψεις-απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτεις;
Τέτοιου είδους εισηγήσεις μου θυμίζουν θέμα για σχολική έκθεση. (αστειεύομαι)

 

Η αποψη μου ειναι πολυ απλη.Δεν κριτικαρω εαν δεν ρωτηθω απο αυτον που θελει κριτικη απο εμενα.Κοινως εαν δεν ζητηθει η γνωμη μου την κραταω για μενα και δεν την μοιραζομαι δεξια και αριστερα.

 

Δηλαδή παραθέτουμε την άποψή μας μόνο σε νήματα του τύπου "ποιά η γνώμη σας για..."

 

Δεν μιλαω για το φορουμ cider.Υπαρχει και ζωη εκτος αυτου.Συνηθως παρατηρειται εντος φορουμ να κραταμε προσχηματα,πραγμα που εκτος δεν συμβαινει.

 

Είχα την εντύπωση ότι, λόγω της ανωνυμίας στα φόρουμ, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο (για τα προσχήματα μιλώ).
Επίσης είχα την εντύπωση ότι η ερώτηση αφορούσε το φόρουμ. Ιδίως επειδή δεν γνωριζόμαστε, μου είναι απολύτως αδιάφορο τι κάνει ο καθείς στην προσωπική του ζωή. Συγγνώμη για το σφάλμα.

Οπότε να πω ότι, κατά την άποψή μου (την οποία ελπίζω να ζητάς) με το επιχείρημα που παραθέτεις ακυρώνεται η έννοια της συζήτησης.

 

Για να εχω βαλει τετοιο νημα φυσικα και την θελω.Και επανερχομαι στην αρχικη μου ερωτηση.

 

Τώρα αν μιλήσω επί του θέματος θα γίνω κακός και είμαι σε πολύ καλή διάθεση για να την χαλάσω...

 

Απάντηση: Περι κριτικης

Γιατι ακριβως βρισκεται μεσα στο οπτικοακουστικο μας πεδιο και δεν ειμαστε ουτε τυφλοι , ουτε κουφοι.
Αναλογα και τα κεφια μας βεβαια.
Τωρα ας πουμε, αν ειχα κεφι θα εκρινα οτι το θεμα ειναι σικε. Μιλαει μονο για την αρνητικη κριτικη φανταζομαι γιατι στα θετικα σχολια δεν ειδα ποτε κανενα να τσιναει.
Αλλα δεν εχω κεφι , οποτε δεν το σχολιαζω.

 

Διορθωστε με αν δεν απαντω σωστα.
Πιστευω χωρις να θελω να υποτιμησω κανεναν οτι δυστυχως ειναι στην φυση του ανθρωπου να ειναι κουτσομπολης.
Θα ηθελα να υπενθυμισω το εξης.
Παρατηρω σε εκπομπες της ελληνικης τηλεορασης θεματα του στυλ, "Τι εσωρουχα φορεσε η μια", πως προτιμα τους αντρες η αλλη" και αναρωτιεμαι, ειμαστε ενας λαος που εχει λυσει ολα του τα βιοποριστικα προβληματα, που εχουμε ολοι το ολιγοτερο επαυλεις στην Εκαλη και πανακριβα αυτοκινητα αρα το μονο που μας απασχολει πλεον ειναι το να κουτσομπολεψουμε την ιδιαιτεροτητα του καθενος?
Αλλα και στην εκτος τηλεορασεως ζωη, τι λογος πεφτει στον καθενα για το πως διαθετει την ζωη του και το σωμα του ο αλλος απο την στιγμη που δεν ενοχλει κανεναν?

 

Απάντηση: Περι κριτικης

Δεν νομίζω ότι τίθεται σωστά το θέμα, εξ αρχής.

Πιστεύω ότι ολοι μας και πάντα, ασχολούμαστε αποκλειστικά και μόνον με θέματα, πράγματα και καταστάσεις που μας αφορούν. Δεν έχω δει ποτέ κανέναν να ασχολείται με κάτι γιά το οποίο αδιαφορεί παντελώς. Άρα, το ορθό ερώτημα θα ήταν "αισθάνεστε ότι όλα όσα βρίσκονται και συμβαίνουν γύρω σας, σας αφορούν; Αν ναι, γιατί; Αν όχι, ποιά σας αφορούν και ποιά όχι, και γιατί;".

Παράδειγμα: Η δεκαπεντάχρονη κόρη του Κυρ Μανώλη στο διπλανό διαμέρισμα, έκανε προσφάτως piercing στον αφαλό της. Με αφορά; Νομιμοποιούμαι να το σχολιάσω ή και να το κριτικάρω; Ναι; Όχι;
Αν έκανε στον αφαλό και τη μύτη; Αν στον αφαλό, τη μύτη και τη γλώσσα; Στον αφαλό, τη μύτη, τη γλώσσα και το φρύδι; Αν δεν έκανε σε κανένα εμφανές σημείο, αλλά -μην ρωτήσετε πώς το ξέρω- στην κλειτορίδα;
Συνεχίζουμε: Τον μπαμπά της, τον Κυρ Μανώλη, μπορώ να τον σχολιάσω; Με αφορά αν άφησε την κόρη του να κάνει piercing; Τη γηραιά (oops, sorry) κυρία Ευτέρπη, μαμά του Κυρ Μανώλη, μπορώ να την κριτικάρω, γιά την ανατροφή που έδωσε στο γιό της, που του επέτρεψε ( ή του επέβαλλε άραγε; ) να επιτρέψει στην κόρη του να κάνει piercing; Με αφορά επίσης ή όχι, μπορώ να σχολιάσω και να κριτικάρω τον Κυρ Μανώλη, που μην μπορώντας πλέον να αντέξει τη γκρίνια του δεκαοκτάχρονου γιού του Βλάσση, αφού είχε επιτρέψει το piercing στην κόρη του, αναγκάστηκε να του πάρει το ρημάδι το παπί, που του 'βγαλε το κωλοπαίδι την εξάτμιση και με ξυπνάει κάθε πρωί στις 4, που γυρνάει από τα κλαμπ της παραλλιακής;

"Αισθάνεστε ότι όλα όσα βρίσκονται και συμβαίνουν γύρω σας, σας αφορούν; Αν ναι, γιατί; Αν όχι, ποιά σας αφορούν και ποιά όχι, και γιατί;".

Επαναλαμβάνω, αυτό θα έπρεπε να είναι το ερώτημα, μιά και το "είτε μας αφορά είτε όχι", είναι άτοπο. Ας το συζητήσουμε λοιπόν. Σε όλη του την έκταση. Λαμβάνοντας υπ' όψιν όλες τις πιθανές παραμέτρους. Ας αρχίσουμε να αναλύουμε διεξοδικά, το τι αφορά και το τι όχι τον καθένα μας, σύμφωνα με τα μορφωτικά, συναισθηματικά, αισθητικά, κοινωνικά, ερωτικά και άλλες 8.000 -ικά κριτήρια...

Καλύτερα ακόμη, ας αφήσουμε αυτό το φόρουμ, κι ας ανοίξουμε ένα άλλο γι΄αυτή τη συζήτηση, μιά που δεν μπορεί παρά να είναι ατέρμονη... Κι ας μεταφέρουμε ή ας ανοίξουμε εκεί και όλα τα ανάλογα θέματα. Όλα τα θέματα, που μοναδικό σκοπό έχουν να αμφισβητήσουν στοιχειώδη κεκτημένα του ανθρώπινου γένους ολόκληρου, και να μας πισωγυρίσουν σε εποχές που έννοιες όπως "ελευθερία λόγου", "ελευθερία επιλογών" ή "ελευθερία σκέψης" ήταν ακόμη στα σπάργανα.

Ας αρχίσουμε λοιπόν, μην χάνουμε χρόνο. Έχουμε χιλιάδες χρόνια συζήτησης μπροστά μας, αν θέλουμε, κάποια στιγμή, να ξαναφτάσουμε στο σήμερα...