Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

εγώ μονογαμικός δήλωνα ,αλλά οι άλλες με καταστήσανε πολυγαμικό ...

 

Απάντηση: Re: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Εμ, βέβαια... Αφού σφάζονται όλες γιά το κορμί σου...  

 

Από το νήμα, αγαπητέ G_E, που μας θύμισες, τα παραπάνω γραπτά του DreamMaster βρήκα ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα πάνω στο θέμα. (Εμφάσεις δικές μου.)



​

 

Απάντηση: Re: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Πράγματι, είναι πολύ καλή η παρατήρηση του Dream. Η μονογαμία σαν καταναγκαστική συμμόρφωση στις κοινωνικές συμβάσεις και η πολυγαμία σαν ψυχαναγκαστική υπερκαταναλωτική συμπεριφορά δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που μπορεί να συμβαίνουν και συγχρόνως, δια της υπερκαταναλωτικής λαθρογαμίας.

Η καλογαμία προυποθέτει ενασχόληση, χρόνο, γνώση και προσοχή (τόσο με το θέμα γενικώς, όσο και το εκάστοτε αντικείμενο του πόθου), όπως όλα τα πράγματα που συμβάλλουν σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Η υπερκατανάλωση ερωτικών συντρόφων σε «τηλεοπτικούς ρυθμούς» όπως είπε ο Dream και με τηλεοπτική επιδερμική προσέγγιση, προσφέρει ανάλογης ποιότητας απόλαυση με εκείνη που προσφέρουν τα ταχυφαγεία στον κόσμο των γαστρονομικών απολαύσεων.

 

Εμένα δε μου αρέσει να μου λένε πώς πρέπει να απολαύσω, ή ότι πρέπει, σώνει και καλά, να θέλω να απολαύσω, ειδάλλως κάτι δεν πάει καλά.* Είτε μιλάμε για φαί για έρωτα ή για ό,τι άλλο. Θέλω να σαβουρώσω τις πατάτες μου τις τηγανητές σήμερα, και να φάω τον σολωμό μου αύριο. Πειράζει, γιατρέ μου;

*λίγο επιθετικός; Συγγνώμη. Δεν μπορώ να το διατυπώσω αλλιώς.

 

Υπάρχει κάποιος ή κάποια άλλη εδώ, που να είναι εσωστρεφής και μονογαμική όταν το κύριο ζητούμενό της είναι η συναισθηματική ασφάλεια, ενώ είναι εξωστρεφής, με πλήρη αντιληψη της ερωτικής αύρας των τρίτων, αντρών τε και γυναικών και δυνάμει πολυγαμική όταν έχει λυμένο το θέμα της ασφάλειας και η διάθεσή της είναι να διευρύνει την ερωτική ικανοποίηση;

Αν ναι, ποιά είναι η ορμέμφυτη θέση του προσώπου αυτού πάνω στο θέμα της ιδιοκτησίας; μήπως ήταν από τα τελευταία πράγματα του οποίου, με κόπο, απέκτησε κοινωνική αντίληψη και κατόπιν, πολύ αργότερα, αισθητική;

 

Θα ψήφιζα, αλλά ας όψεται:
Λείπουν οι κατηγορίες των πολυμονογαμικών και των μονοπολυγαμικών.

Άσε δε, που δεν έχω αποφασίσει να αποφασίσω ακόμη. Με εμποδίζει η ηθική μου συγκρότηση.

 

Αλλά να ξεκινάμε εξ΄ορισμού με την άποψη ότι η ερωτική σχέση είναι προς κατανάλωση μιας μόνο «όψεως» του άλλου, γιατί δεν έχει τίποτα άλλο να μας προσφέρει και μετά θα πάμε παρακάτω ή θα το συνδυάσουμε και με μιαν άλλη «όψη» κάποιου άλλου για πληρότητα, ισοδυναμεί με το να λες ότι φαστ-φουντάδικο και εστιατόριο με αστέρι Μισελέν, είναι μία η άλλη. Μην πας στο δεύτερο! Πεταμένα λεφτά. Μπορεί να είναι εξαιρετικό ή να ‘ναι χάλια. Αλλά εσύ δεν θα το καταλάβεις. Οχι γιατί δεν ξέρεις να τρως. Αλλά γιατί έχεις πάει αποφασισμένος να μην «φας», απλώς να «σαβουρώσεις».



Αυτό κράτησα σαν ουσία απο το κείμενο του Dream. Κι ειναι και η δική μου η ουσία. Στην ηθική δεν πιστεύω. Στην αισθητική όμως πιστεύω. Και για μένα , είναι αντι-αισθητικό να μοιράζομαι σε πολλούς, χωρις ουσιαστικά να είμαι πουθενά ολόκληρη.

 

Μονογαμικός για λόγους προσωπικής ηθικής, αισθητικής και αντιληπτικότητας προς την απόλαυση.

 

Απάντηση: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Λυπάμαι μόνο που ο Dream έπαψε να γράφει…….

Συμφωνώ με τη Syrah και τη zinnia πως είναι τελικά (θα έπρεπε να) είναι θέμα αισθητικής, ανεξάρτητα από το αν αυτή οδηγεί στην επιλογή της πολυγαμίας ή της μονογαμίας. Θα ‘λεγα πως άνδρες με τάσεις bon viveur ρέπουν μάλλον προς την εκλεκτική πολυγαμία, ενώ η εκλεκτική μονογαμία είναι πιο συχνά η προτίμηση των γυναικών, ακόμα και όσων λογίζονται ως femmes fatales κυρίως για "αισθητικούς" και ιδιοσυγκρασιακούς λόγους.

Η απόλαυση των σχέσεων δεν διαταράσσεται νομίζω από την ηθική αναστολή, την οποία θεωρώ πρόφαση, αλλά από την υπερβολική εξάρτηση σε συνδυασμό ή οχι με ιδιοκτησιακά δικαιώματα που αποκτούνται και μακροπρόθεσμες επενδύσεις που γίνονται, και αντιστοίχως, από τον φόβο και άρνηση κάθε συναισθηματικής εμπλοκής.

 

Re: Απάντηση: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Λυπάμαι, αλλά εδώ θα διαφωνήσω. Χωρίς να διαφωνώ ότι αυτό ισχύει σε πολλές περιπτώσεις, θα υποστηρίξω ότι είναι δυνατόν να υπάρξει συναισθηματική εμπλοκή με περισσότερα του ενός άτομα. Γιατί θεωρείτε ότι το ψυχολογικό δόσιμο πρέπει να έχει έναν μόνο παραλήπτη;

 

Πιστεύω ότι ο άνθρωπος σαν ον είναι πολυγαμικός. Αυτό δεν μπορώ να το αποδείξω, καθώς είναι αδύνατον να διεξαχθούν έρευνες in vitro επί του θέματος. Πιο απλά, η όποια «φύση» μας είναι άρρηκτα δεμένη με την κοινωνική μας υπόσταση, κι έτσι είναι αδύνατον να απεμπλακούμε από τη δεύτερη ώστε να εξετάσουμε καθαρά την πρώτη. Ανθρωπολογικές μελέτες σε πρωτόγονες κοινωνίες και αναλογισμοί με άλλα θηλαστικά (αρκετές από τις οποίες έχουν αναφερθεί στα fora με σχετικό θέμα) τείνουν στο να επιβεβαιώσουν την πολυγαμική φύση του ανθρώπου, δίχως όμως να λείπουν και αντίθετα παραδείγματα.
Συνεπώς, αυτό που υποστηρίζω έχει να κάνει αφενός με τη θεωρητική μου συγκρότηση κι αφετέρου με τις ερμηνείες που κάνω σε αυτά που βλέπω να υφίστανται ως τρέχουσα κοινωνική πραγματικότητα.
Τι συμβαίνει λοιπόν σήμερα στον δυτικό κόσμο; Η μονογαμία ως κοινωνικός θεσμός καλά κρατεί ενώ η πολυγαμία ως πρακτική δίνει και παίρνει. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε το γιατί εδώ, η διεθνής βιβλιογραφία επί του θέματος είναι πολύ εκτεταμένη και μας προτρέπω να ασχοληθούμε καλύτερα με αυτήν αντί να επιδιδόμαστε σε τατιανίστικα αναθέματα.

Θα ήθελα όμως να σχολιάσω ορισμένα posts:

@Lost boy
«Η πολυγαμία θεωρείται κοινωνικά ανήθικη σήμερα. Νομίζω πως αυτό είναι κοινά αποδεκτό.
Σε προσωπικό τώρα επίπεδο, το να έχει κάποιος πολλούς ερωτικούς συντρόφους (συνήθως δίχως να γνωρίζει ο ένας για την ύπαρξη του άλλου) δεν ταιριάζει επίσης με την προσωπική μου ηθική.»
Σόδομα και Γόμορρα, που θα ‘λεγε και η Σαπφώ Νοταρά... Πιστεύετε λοιπόν ότι ζούμε βουτηγμένοι μέσα σε μια ολοκληρωτική ακολασία, καθώς πρακτικά σχεδόν όλοι είναι ή έχουν υπάρξει ή θα υπάρξουν πολυγαμικοί: τα πιτσιρίκια αλλάζουν γκόμενες/ους σαν τα πουκάμισα, τα διαζύγια, οι δεύτεροι και τρίτοι γάμοι είναι σε ημερήσια διάταξη, οι παντρεμένοι/ες διατηρούν σε μεγάλο ποσοστό εξωσυζυγικές σχέσεις, το ελεύθερο σεξ δεν είναι ποινικοποιημένο (ακόμα τουλάχιστον!) και οργιάζει. Δε μιλάτε για αλλαγή ερωτικών συντρόφων θα μου πείτε, μιλάτε για την ύπαρξη παράλληλων συντρόφων. Μάλιστα. Δηλαδή αν κάποιος που δεν είναι παντρεμένος και δεν έχει σχέση (άρα δε λογοδοτεί σε κανέναν, γιατί μας τα μπερδεύετε εκεί που λέτε «συνήθως δίχως να γνωρίζει ο ένας για την ύπαρξη του άλλου») κάνει σήμερα σεξ με τον Α, αύριο με τον Β και μεθαύριο πάλι με τον Α, δίχως να τον ενημερώσει για τον Β, είναι κοινωνικά ανήθικος, τόσο επειδή διατηρεί παράλληλες ερωτικές σχέσεις, όσο και επειδή δεν ενημερώνει τους εκάστοτε εραστές/ερωμένες για την ύπαρξη των υπολοίπων. Αν όντως το σκεπτικό σας είναι αυτό, οι απόψεις μας απέχουν πολλά έτη φωτός και μάλλον θα είναι αδύνατον να συνεννοηθούμε διότι δεν υπάρχει κοινή βάση συνεννόησης. Ωστόσο, δεν θα ξιφουλκήσω ώσπου να διευκρινίσετε ποιο πράγμα θεωρείτε εν τέλει ανήθικο: την ύπαρξη πολλών ερωτικών συντρόφων ή την απόκρυψη (δλδ τη μη γνώση του ενός για τον άλλον) ή και τα δυο.

@ lara[E-p]
«Εκείνο που ήταν κοινό όμως στις περιοδους πολυγαμίας (πριν Τον Κύριο μου) ήταν οι έντονες ενοχές που είχα στη συνέχεια, επειδή αυτό που έκανα ερχόταν σε αντίθεση με την κοινωνική ηθική. Αρχικά νικούσε η προσωπική μου ηθική, αλλά όταν με "έφτασε" η λογοκρισία, οι ενοχές δημιούργησαν την επιθυμία να καταστρέψω την ίδια μου την σεξουαλικότητα -που ήταν τοσο "κακή" - καταστρέφοντας με σαν γυναίκα. Η αυτοκαταστροφή μου δηλαδή άρχισε με την σύγκρουση ανάμεσα στο ποια είμαι και ποια "επιτρέπει" η κοινωνία(οικογένεια, εκκλησία κ.τ.λ.) να είμαι.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της λύτρωσης που επιφέρει σε μια σκλάβα η μεταφορά ελέγχου και ευθύνης της σεξουαλικότητας της στον Άφέντη της.»
Το σχόλιο αυτό μας δείχνει ανάγλυφα τις εσωτερικές συγκρούσεις που προκύπτουν όταν διαπιστώνουμε ότι η επιθυμία μας διαφοροποιείται από τα κοινωνικώς παραδεδεγμένα. Εκτιμώ ότι χρειάζεται πολύς κόπος ώστε να φτάσει κάποιος να κάνει τις παραπάνω παραδοχές. Διαφωνώ ωστόσο με την κατακλείδα. Η μεταφορά της ευθύνης της σεξουαλικότητας δε θεωρώ ότι λύνει το συγκεκριμένο πρόβλημα. Τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο έκανε και πριν από 100 χρόνια η ευσεβής παρθένα κόρη: άφηνε την ευθύνη της σεξουαλικότητάς της στον πατέρα της και μετά στον σύζυγό της. Θεωρώ ότι στις μάχες μας με τον κόσμο είμαστε μόνοι. Αν δώσουμε το σπαθί σε κάποιον άλλον για να παλέψει, απλώς αποφεύγουμε τη μάχη. Θα χαρώ ωστόσο lara[E-p] να ακούσω τις αντιρρήσεις σας, στην περίπτωση που παρερμήνευσα τα λεγόμενά σας.

@G_E
«Πράγματι, είναι πολύ καλή η παρατήρηση του Dream. Η μονογαμία σαν καταναγκαστική συμμόρφωση στις κοινωνικές συμβάσεις και η πολυγαμία σαν ψυχαναγκαστική υπερκαταναλωτική συμπεριφορά δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που μπορεί να συμβαίνουν και συγχρόνως, δια της υπερκαταναλωτικής λαθρογαμίας.»
Συμφωνώ στα περισσότερα σημεία της ανάλυσης του DreamMaster στο σχετικό thread. Ωστόσο, έχω μια επιφύλαξη ως προς την έμφαση που δίνει αυτή η ανάλυση στην κοινωνική δόμηση της συμπεριφοράς. Κατά κάποιον τρόπο γενικεύει τόσο που οι εκφράσεις της επιθυμίας φαίνονται να μην είναι παρά αθύρματα των κοινωνικών επιταγών. «Παντρεύτηκα και δεν πρόκειται να διαλύσω το γάμο μου, γιατί σέβομαι το στεφάνι μου, γιατί τι θα λένε, γιατί είναι τα παιδιά στη μέση, γιατί, γιατί, γιατί... αλλά με τρώει το πουλί μου και θα γαμάω παράλληλα όσες βρίσκω εύκαιρες, στο κάτω-κάτω δεν κάνω κακό σε κανέναν, η γυναίκα μου είναι κυρά κι αρχόντισσα και των αλλωνών ο κώλος τα θέλει να δουν χαρά στα σκέλια τους», φαίνεται να είναι η πρακτική έκφραση των ερμηνειών αυτών. Ισχύουσες αλλά ανεπαρκείς νομίζω.
Επίσης ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει ο DreamMaster το θέμα της υπερκατανάλωσης, είναι ευφυής μεν, πρωθύστερος δε. Θυμίζει π.χ. την εντατική ενασχόληση των κοινωνιολόγων με το θέμα «διαχείριση του ελεύθερου χρόνου», τη στιγμή που δεν έχουν λυθεί τα ζητήματα της υπερεργασίας και της ανεργίας, ή τη δυνατότητα για κοινό επώνυμο (βλ. το πολύπαθο thread μου περί Κοκοβίκων) τη στιγμή που η κοινωνία βρίσκεται ακόμα σε πλήρη σύγχυση σχετικά με την αντιμετώπιση των δύο φύλων. Σε μια κοινωνία που η πολυγαμία θα ήταν εξίσου αποδεκτή με τη μονογαμία, σίγουρα το φαινόμενο της σεξουαλικής υπερκατανάλωσης θα προέκυπτε σαν ένα ζήτημα. Σήμερα όμως που ζούμε υπό τον ζυγό της θεσμικά επιβεβλημένης μονογαμίας, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το φαινόμενο αυτό αφορά σε ανωριμότητα όπως υπαινίσσεται ο DreamMaster, αλλά πιθανότερα σε αντίδραση.
Κι εσείς G_E, μιλώντας για εκλεκτική πολυγαμία/μονογαμία το πάτε αυτό ακόμα παραπέρα. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι πριν βεβαιωθεί κανείς πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δεν λειτουργεί σε ενοχικό πλαίσιο (και πόσοι πραγματικά μπορούν να βάλουν το χέρι στην καρδιά; ), τα θέματα αισθητικής και εκλεκτικισμού όχι μόνο είναι ψιλά γράμματα, αλλά μπορούν πολύ εύκολα να γίνουν ισχυρά όπλα στα χέρια όσων φέρουν αντιδραστικές αντιλήψεις. Με άλλα λόγια, θαρρώ πώς προτείνετε ρεφορμιστικές ιδέες σε ένα κόσμο που δε σώζεται παρά μόνο με μπουρλότο. Κι εξάλλου, πώς είναι δυνατόν να μάθει κανείς να γαμιέται κομψά αν δεν έχει προηγουμένως γαμηθεί ακατασχέτως;   Αλλά για να κάνω και την αυτοκριτική μου σύντροφε, μια που δεν επιθυμώ να ακούγομαι σαν η επίσημη εκπρόσωπος του ΚΚΕ-ΒουΔού, είμαι πρόθυμη να ακούσω τις επαναστατικές σας αντιπροτάσεις.

Κι επειδή δεν υπεκφεύγω, ψήφισα το 4 το οποίο δε βλέπω να συγκεντρώνει πολλές προτιμήσεις στην ψηφοφορία, αλλά στον σχολιασμό φαίνεται να είναι δεόντως δημοφιλές (ένα πράμα σαν τον Συνασπισμό). Από τις επιλογές της female με αφορά λίγο-πολύ το «Η καρδιά μου χωράει μόνον έναν σύντροφο. Δεν μπορώ να αγαπήσω δεύτερο σε καμία περίπτωση. Μπορώ όμως να πηδάω/πηδιέμαι και με άλλους, είτε μαζί με το σύντροφο, είτε απλώς εις γνώσιν του/της. Άμα δεν αγαπάω άλλον/άλλην, στην τελική δεν νοιώθω πως τον/την απατώ.»
Επίσης, τα ερωτήματα της tender_lilly στο post 42 νομίζω ότι είναι πολύ ουσιώδη και χρήζουν προσεκτικής σκέψης καθώς δίνουν μια άλλη διάσταση στην εξίσωση ανάγκη για ασφάλεια = μονογαμία.
Τέλος, διαβάζω με ενδιαφέρον τις δυστυχώς συνοπτικά παρουσιασμένες απόψεις του cider, και θα επιθυμούσα να ακούσω περισσότερα σχετικά με αυτές.
Εν κατακλείδι, προσωπικά είμαι πολυγαμική εκ φύσεως και μονογαμική από επιθυμία. Και όπως λένε σ’ ένα παλιό τραγουδάκι οι Byrds:

To everything
There is a season
And a time for every purpose, under heaven
A time of love, a time of hate
A time of war, a time of peace
A time you may embrace, a time to refrain from embracing