Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Re: Απάντηση: Re: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Όταν είσαι με κάποιον σε ουσιαστική σχέση το μόνο που χρειάζεσαι είναι αμοιβαία εμπιστοσύνη, εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στον άλλον εγγυήσεις δεν υπάρχουν στη ζωή, απλώς παίρνουμε τα ρίσκα μας.... αν όμως το καλοσκεφτείς, συνήθως οι άνθρωποι δεν ξεκαθαρίζουμε στον άλλον τα θέλω μας.. Αν ο άλλος είναι πολυγαμικός και μου το πει από την αρχή, ότι θέλει παράλληλα με την δική μας σχέση να σχετίζεται ερωτικά και με άλλα πρόσωπα, τότε είναι ξεκάθαρος και τότε μπορώ να κάνω επιλογή. Προσωπικά επειδή είμαι μονογαμική απλά δεν θα μπω σε σχέση μαζί του.... αλλά αν μπω τότε δε δικαιούμαι να ζηλεύω και σαφώς δικαιούμαι να έχω και εγώ παράλληλες σχέσεις...

Όσο για το κείμενό σου,η σκέψη σου με ξεπερνάει. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ, ότι η πολυγαμία είναι ένα μέσο κοινωνικής ανατροπής  ... μέχρι σήμερα πάντως κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί . Αντιθέτως η πολυγαμικότητα τουλάχιστον στο ζωικό βασίλειο φέρει ισορροπία, εκτονώνει τις όποιες εντάσεις και φέρει πιο κοντά τα μέλη της κοινότητας. Τα ίδια ισχύουν και για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Ή μήπως τα ρωμαϊκά όργια οδήγησαν τη Ρώμη στην κατάρρευση? 

 

Κάποιος μου έλεγε τις προάλλες πως οι γυναίκες στην αρχαία Αίγυπτο επιτρεπόταν να έχουν μέχρι 4 άντρες. Τέσσερις, όχι παραπάνω όμως.


Δεν γνωρίζω, δεν έχω διαβάσει σχετικώς -- να 'ναι σωστή η πληροφορία, άραγες;




​

 

δεν πιστευω οτι υπάρχουν μονογαμικοί,μάλλον προσπαθουν να πεισουν τον εαυτο σου οτι είναι μονογαμικοι,να πιστεψω οτι ακομα και αυτοι που δηλωνουν μονογαμικοι δεν εχουν φανατασιωσεις με άλλα ατομα, έλεος ,και λίγη ειλικρινεια δεν βλαπτει

 

στην σημερινη ομως Ελλαδα , ετσι που εγιναν οι αντρες , ουτε 4 δεν θα ηταν αρκετοι για ενα ικανοποιητικο οργασμο ... ... οι 2 θα ηταν για την Τηλο , ο 3ος θα ηθελε το στραπον και ο 4ος θα μαραζωνε με τα δανεια και τις πιστωτικες καρτες ....

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Συμφωνώ απόλυτα και προσθέτω από την προσωπική μου εμπειρία ότι για να πετύχει μια μονογαμική σχέση, ξεκινάει ως πολυγαμική, και εκ των πραγμάτων, αν και εφόσον αρχίσουν και τα δυο μέρη να αποκλείουν σταδιακά τους άλλους εραστές/ερωμένες, καταλήγουν μαζί σε μια αποκλειστική σχέση, έχοντας αποσαφηνίσει τους λόγους που τους ώθησαν στην απόφαση αυτή. Με μια στέρεη βάση όπως αυτή (ξεκάθαροι λόγοι για την έναρξη μιας τέτοιας σχέσης και συνειδητή απόφαση) τα άτομα λειτουργούν βάση της επιλογής τους, στην οποία μένουν και αφοσιωμένοι.

 

Απάντηση: Re: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Επειδή η "αρχαία Αίγυπτος" είναι ένας πολύ ευρύς όρος, τόσο χρονικά (μιά και μιλάμε γιά περίπου 3.500 χρόνια) όσο και από πλευράς εθνολογικής, λόγω της τεράστιας έκτασης και των πολλών διαφορετικών λαών που απάρτιζαν κατά περιόδους τα Αιγυπτιακά βασίλεια, φαντάζομαι ότι μη όντας εξειδικευμένοι ιστορικοί, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να συνέβαινε κάτι τέτοιο, εάν ήταν εντοπισμένο σε κάποια μικρή περιοχή και κάποια μικρή σχετικά χρονική περίοδο. Σε όσα πάντως έχω διαβάσει προσωπικά γιά τον Αιγυπτιακό πολιτισμό, πουθενά δεν έχω δει να αναφέρεται κάτι παρόμοιο...

 

Προκύπτει ένας ενδιαφέρων διάλογος στα μηνύματα 123 του MindMaster και 154 του G_E σχετικά με το γιατί οι άνθρωποι επιλέγουν τη μονογαμία παρά την πολυγαμική φύση τους.

Ο MindMaster τοποθετείται ερωτικά / σχεσιακά / συναισθηματικά και μιλάει για μια έννοια κλειδί: τον συντονισμό. Το επιχείρημά του είναι άκρως ουσιαστικό καθώς η σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων φέρει τα χαρακτηριστικά ενός συστήματος, κι ένα σύστημα πάντα έχει νόμους που διέπουν τη λειτουργία του. Στο δυαδικό σύστημα της σχέσης, ο συντονισμός είναι προαπαιτούμενο, αλλά δεν είναι κάτι δεδομένο κι ουρανοκατέβατο. Δημιουργείται με κόπο και όταν δημιουργηθεί προσφέρει τόση απόλαυση που μοιάζει να μην ανταλλάσσεται με τίποτα. Πράγματι, η παρεμβολή άλλων ερωτικών συντρόφων σε όποια βάση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη ως προς τον συντονισμό, μπορεί να τον δυναμιτίσει οριστικά. Η εκούσια μονογαμία λειτουργεί ψυχοπροφυλακτικά από την απειλή της διάρρηξης του συντονισμού.

Ο G_E τοποθετείται ψυχολογικά και επικεντρώνει στην ανασφάλεια. Πολύ σωστά λέει ότι ακόμα και οι ένθερμοι μονογαμικοί κάνουν τα στραβά μάτια όταν είναι σίγουροι ότι δεν διαταράσσεται η βεβαιότητα «θα γυρίσει», ενώ δεν ανέχονται ούτε την ιδέα των παράλληλων σχέσεων. Γιατί όμως ενοχλούμαστε όταν μας λένε ανασφαλείς; Γούστο μου καπέλο μου, θα μπορούσε να πει κανείς, φυσικά και είμαι ανασφαλής, όπως οφείλει να είναι ένα πλάσμα αδύναμο, άτριχο, δίχως δύναμη, δίχως αντοχή, που δεν μπορεί να τρέξει γρήγορα, δίχως δυνατά δόντια, δίχως οξυμένη όραση ή ακοή, με πολύ μεγάλη περίοδο παιδικής ηλικίας, μ’ άλλα λόγια μια αποτυχία της φύσης όπως είναι ο άνθρωπος, που ζει σε έναν κόσμο με αμέτρητους κινδύνους με μοναδικό εφόδιο το (ξερό του το) κεφάλι. Δηλαδή, η ανασφάλεια είναι εγγενές χαρακτηριστικό του ανθρώπου, δεν υπάρχει λόγος να ντρεπόμαστε γι’ αυτήν και για το ότι επιζητούμε την ασφάλεια, whatever it takes. Ο λόγος της ενόχλησης είναι εν τέλει η «ανηθικότητα» των ανταλλαγών που κάνουμε προκειμένου να κερδίσουμε την ασφάλεια: σου παραχωρώ τη σεξουαλικότητά μου αρκεί να είσαι εκεί για μένα, και το ίδιο θα κάνεις κι εσύ. Μ’ άλλα λόγια, παραιτούμαστε από τη μια ανάγκη για να καλύψουμε μια άλλη. Επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο, γιατί οι άλλοι δρόμοι είναι πολύ δύσβατοι, ενεργοβόροι και φυσικά δίχως εγγυήσεις.

Αν τα βάλουμε αυτά μαζί έχουμε bingo! Μ’ άλλα λόγια, όλοι οι δρόμοι μοιάζουν να οδηγούν στην αποκλειστική κατοχή ενός αιδοίου / πέους, γιατί να το ζαλίζουμε και να τα θέλει ο κώλος μας τα παρατράγουδα; Επαναδιατυπώνω τη θέση μου: οι ανθρώπινες σχέσεις, πόσο δε μάλλον οι ερωτικές είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που μπορούμε να συντρέξουμε σ’ αυτόν τον μάταιο βίο. Αφορούν στη νοηματοδότηση της ματαιότητας, γι’ αυτό ακριβώς δεν υπάρχει κανείς που να εξαιρείται από αυτούς τους πόνους και τα βάσανα. Έτσι, είναι πολύ σημαντικό να δίνουμε το καλύτερό μας, να μην αρκούμαστε σε κανένα βόλεμα, κουκούλωμα, όπως-όπως, ευτελίζοντας εν τέλει το ζωτικό. Ο συντονισμός είναι εξαιρετικά ευαίσθητος σε οτιδήποτε, οφείλουμε να είμαστε διαρκώς σε εγρήγορση και να κατανοούμε ότι πρόκειται για κάτι δυναμικό και δυναμικά να δρούμε προς αυτόν: το «σφράγισμα» της σχέσης δεν τον διασφαλίζει. Η ασφάλεια είναι θεμελιώδες ζητούμενο, αν όμως δεν σκιστούμε πρώτα υπαρξιακά για ν’ ανοίξουμε δρόμο, καμιά μα καμιά σχέση δε θα μας την παράσχει. Κάποτε είμαστε δεμένοι με ένα σάρκινο λουρί με έναν άλλον άνθρωπο μα κι αυτό κόπηκε μία δια παντός. Και δεν υπάρχει καμιά επιστροφή από το βασίλειο της υπαρξιακής μοναξιάς. Το δρόμο για το παραπέρα, τον ανοίγεις περπατώντας.

@lara (E-p)
σέβομαι πάντοτε τους ανθρώπους που ζουν συνειδητά σε αυθεντική αγωνία.

@Dolmance,
το σήριαλ των ερωτοτροπιών μας έχει πάρει πλέον μορφή ανοιχτών ερωτικών επιστολών στο forum. Οι αναγνώστες μας θα περίμεναν, σε απάντηση της βάναυσης σας παραίνεσης να μην σας ερωτευτώ, μια παράφορη γονυπετή αντίδραση στο στυλ, oh mon amour, ne me quitte pas!! Κι όμως όχι, δεν είμαι τυφλή: εσείς δεν είστε για έρωτα, είστε κορυφαίος Master ακόμα κι αν δεν το ομολογείτε! Και να σας πω γιατί: το ύφος του λόγου σας είναι τόσο κομψά πυκνό, τόσο ανεπιτήδευτα συσκοτισμένο (obscure θα μπορούσε να πει κανείς), τόσο χαριτωμένα ανατρεπτικό, τόσο αισθητικά λεπτουργημένο, ώστε είμαι βεβαία ότι αν με ρωτούσατε με τον επιδέξιο τρόπο σας «Πετάει ο γάιδαρος καλή μου;», θα σας απαντούσα «Και βέβαια πετάει». Αυτό δεν είναι έρωτας, αυτό είναι η απόλυτη Υποταγή. Και φυσικά στο καπάκι θα μου λέγατε «Συγκεντρώσου». Εσείς προβοκάρετε το Σύμπαν, ένα φτερωτό νιάνιαρο δεν θα κάνετε καλά; Καταθέτω τα όπλα και παραδίδομαι στις βουλές σας, ολόψυχα και αμετάκλητα μονογαμικά. Ακόμα κι αν με τα ανηλεή λόγια που μου λέτε με βλέπω σύντομα στο μοναστήρι! Με βουρκωμένα μάτια σας αφιερώνω δυο απεγνωσμένους στίχους που εμπνεύστηκα τις άυπνες νύχτες που με βασανίζει το φάσμα σας: «Συ στο σχολειό δεν έμαθες να γράφεις ραβασάκια, στα χείλη σου τα ρόδινα πού τα ‘βρες τα φαρμάκια;»

 

μπραβο! Πολυ ωραια τα λετε. Εγω τωρα θα μου πειτε τι να κανω? Να χωρισω δεν μπορω. Ειναι 15 χρονια και υπαρχει μεγαλο δεσιμο, και αγαπη. Να πηγαινω με οποια θελω παλι δεν μπορω γιατι με ελεγχει καθε λιγο και λιγακι. Να κατσω στα αυγα μου δεν μπορω, με τρωει το πουλι μου. Εδω να δειτε ισορροπεια εσωτερικη που χρειαζεται για να μην ξεφύγω. Απορω βεβαια που ακομα δεν βρεθηκε καποιος που να βρισκεται στην ιδια θεση με μενα, να συμφωνησει ή να διαφωνήσει μαζι μου. Το νιωθω λοιπον οτι το να κοροϊδεύω τη συντροφο μου για να καταφέρω να βρεθώ με κάποια άλλη, δεν είναι και ότι καλύτερο. Εχω νιώσει και οργή όταν με παιρνει τηλεφωνο και πρεπει ξαφνικα να βρεθω σε εξωτερικό χώρο για να ακουσει θόρυβο. Δεν φταίει που πήρε (φταιει λιγο γιατι το εχει παραχεσει με το ρημαδι το κινητο),πήρε για να μου πει κατι που σκεφτηκε, οχι για να με διακόψει απο κατι. Αλλαζει ξαφνικά το πρόγραμμα μου γνωριζοντας οτι δεν εχω κατι συμαντηκο να κανω, ενω στην πραγματικοτητα εχω κανονισει με λεπτομερειες και προσοχη μια συναντηση κρυφη. Με τρελαινει αυτο και μπορει να την βρίσω μεσα μου. Αυτες οι σκεψεις και τα αισθηματα οταν κανω την αυτοκριτική μου, καταλαβαινω οτι ειναι "κακες". Ξερω γιατι ειναι, και τις αποβάλω. Ή που θα ενυσχισω την υπομονη μου ή που μου γυρίσει σε κανενα καρκίνο βεαβαια. Γαμωτο, μπορω να καταλαβω εναν μονογαμικό που μπορει να δωθει σε ενα μονο άτομο, που δεν μπορεί να λειτουργήσει με καποιον αλλο εκτος απο τον επίσημο μοναδικό πολυαγαπημενο συντροφο (που τις περισσοτερες φορες πανω απο ενα δυο χρονια δεν μπορει και χωριζει για να παει στον επομενο, αλλα η διαγνωση λεει "ασυμφωνια χαρακτηρων" κι οχι "βαρέθηκα θελω να γαμησω κι αλλη") μπορω να καταλαβω αυτον που επιλεγει να ειναι μονογαμικός. Ε ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ δεν μπορω να καταλαβω γιατι θελετε και τον συντροφο σας το ίδιο. Τι θα παθετε αν ξενογαμησουμε λιγουλακι? (δεν ειμαι τυπος που ξενογαμαει λιγουλακι. Οτι κανω εχει ποιοτητα. Γενικα μιλαω τωρα). Ο κλασικος μονογαμικος θα απαντουσε "δεν θα παθουμε τιποτα. Απλα δεν ειναι αυτο που μας ταιριαζει." Μακαρι να ήταν τοσο απλο. Εδω εχουν γινει φόνοι για ξενοπηδηματα. Είναι γερα φυτεμενο στο τσερβελο μας οτι το να ξενοπηδηξεις ειναι κακο. Υπαρχει γραμμενο και στις δεκα εντολες. Δεν το συγχωρουμε. Δεν μπορουμε να δουμε τον αλλο στα ματια και να τον φανταζομαστε σε ξενη αγγαλια. Δεν αγνοω οτι αν εβλεπα τη μανα μου να γαμιεται απο δω κι απο κει ισωσ και να μην ημουν με τα καλα μου. Αλλα κι εγω που θα το κανωκαποια στιγμη? Ουτε εμενα θα με δουν τα παιδια μου αλλα θα το κανω. Δεν θα ηθελα να τα ισοπεδωσουμε ολα για χαρη της καυλας η οποια θα χαθει κι αυτη στο τελος αν το παρακανουμε. Αλλα δεν καταλαβαινω και την απαγορευση. (τελος χρονου)

 

Αγχώθηκες, ε?

 

Απάντηση: Re: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

extreme αδερφάκι μου, και με το μπαρδόν δηλαδή που θα στο πω, αλλά μας τα' χεις κάνει ολίγον τι "τσουρέκια"...
Τι φταίμε αγόρι μου εμείς, άμα σε τρώει εσένα κάθε τόσο το πουλί σου; Κατέβα τ' απόγευμα στο φαρμακείο, πάρε ένα σωληνάριο Fenistil και πασάλειβέ το...
Ή πάρε απόφαση ότι πάντα με προφάσεις και ψέμματα θα καταφέρνεις να το "ξύνεις" από δω κι από κει, φτιάξε μιά παραμύθα του στυλ "κάθε Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο 6 -8 θα παρακολουθώ μαθήματα κοπτικής-ραπτικής, κι είναι πολύ αυστηρή η δασκάλα, θα 'χω κλειστό το κινητό", και βόλευε τα "ξυσίματά" σου εκεί μέσα.
"Δέσε" και την κοσμοθεωρία σου έτσι που να ρίχνει όλα τα βάρη στους ανασφαλείς, ξεπερασμένους, μούχλες μονογαμικούς, ν' απαλλαγείς κι από τις τύψεις και καθάρισες...
Αλλά μη μας ζητάς συχωροχάρτι, επειδή όπως είπες αλλού, θες και την πίττα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Επειδή "δεν θέλεις να χάσεις τον άνθρωπό σου". Γιά να κρατήσεις τον "άνθρωπό σου" (το βόλεμά σου), δεν κάνεις άλλο από το να τον ταϊζεις ψέματα. Εκείνη λοιπόν είναι, λες, "ο άνθρωπός σου". Ο "άνθρωπός της" όμως, ποιός είναι; Εσύ, ή η πλαστή εικόνα που της πλασάρεις;

Αλλά, να σε ρωτήσω κιόλας, επειδή μέχρι εδώ δεν το κατάλαβα: Με τη γυναίκα σου, είσαι σίγουρος ότι τα έχετε πράγματι αναλύσει καλά όλα αυτά; Είσαι σίγουρος ότι δεν θα συμφωνούσε να ξενοπηδάς που και που (εντάξει, "ποιοτικά"), αν κι εσένα δεν θα σε πείραζε να ξέρεις ότι και κείνη (ποιοτικά ή μη, δεν είναι αρμοδιότητά σου να κρίνεις), ξενοπηδιέται; Γιατί κάπου αν θυμάμαι καλά, έλεγες ότι κάποια στιγμή είχε παράλληλα με σένα, κι άλλη σχέση. Σάμπως και να μην την κόβω και γιά τόσο πούρα μονογαμική...

 

@ extreme32: Από πολύ μικρός δεν δεσμεύτηκες? ή μπερδεύτηκα?