η μανα

έλααα...... τώρα, εμείς αυτό θα πρέπει να το πιστέψουμε υποθέτω!!!!!!!

 

μην το πιστευεις. Φαντασου το ομως σαν εικόνα.....

 

ναι, αγάπη μου... θα φανταστώ έναν πατέρα που φοράει ζαρτιέρες, τον δέρνει η γυναίκα του και αυτός ταυτόχρονα γλείφει τα παπούτσια της εννιάχρονης κόρης του. το βάζο φέρε, σε παρακαλώ , να το γεμίσω με τα υγρά μου. ή μάλλον για να ΄μαι πιο σαφής με τον έμετό μου.
εντάξει, είπαμε να κάνουμε τα αστειάκια μας σε κάθε νήμα αλλά μη το παρακάνουμε....
η λάρα άνοιξε ένα πολύ ωραίο νήμα και είναι κρίμα να της το χαλάσουμε. λίγη σοβαρότητα ενίοτε δεν θα μας βλάψει, ειδικά σε τέτοιου είδους θέματα.

 

Picasso



 


 


 



 




Leonardo Da Vinci

 


Klimt



 



Άγνωστος Ινδός καλλιτέχνης


 




Pieter van der Westhuizen

 



Gieger

 




Lovis Corinth



 









​

 

Schiele


 

 ​

 
​

 ​

Master of the Pfullendorf Altar



 

Murillo



 ​

Dana Schutz

 ​

Άγωστος Φλαμανδός

 

Juan Ferrandiz -- "κορνιζάς" νεο- Βικτωριανής αισθητικής

 ​

Harley Brown -- "κορνιζάς" Αμερικανικής αισθητικής



 



​

 

Αρρωστημενες, αηδιαστικες, φαντασιωσεις του στυλ:

Του Κιτσου η μανα καθονταν
κατω απο μια ακακια
στον γαιδαρο που εβοσκε
τραβουσε μαλακια.

 

Παιδιά, μην τρελαίνεστε, ξέρω πράγματα που γίνονται κάθε μέρα σε οικογένειες, οι άνθρωποι πληγώνουν αβέρτα ο ένας τον άλλον, δεν είναι ηθικό το θέμα, ούτε μιλάω γι αυτούς που ίσως δεν έχουν ιερό και όσιο (εντάξει, μερικοί δεν έχουν, τί σημαίνει αυτό, πέταμα στον Καιάδα; ) Δεν θα μπορούσα ποτέ να πληγώσω τα παιδιά μου, όχι με την θέλησή μου εννοώ, αν το έκανα άθελά μου, άνθρωπος είμαι, με πονάει και μόνο που το σκέφτομαι, αλλά πολλές φορές οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, παρασύρονται από τα πάθη τους, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, ασχημονούν πάνω στους άλλους. Δεν είναι θέμα του νά μπορείς να μιλήσεις σε "ανώμαλους", που λέει και ο blindfold, ανώμαλος είναι αυτός που λέει την λέξη, και μόνο αυτός, να το θυμάστε αυτό που λέω, γιατί πράγματι ξέρω τί λέω (όσο ήξερε και ο Φρόυντ).

Κάθε μέρα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι όμορφο ή κάτι άσχημο, κάθε στιγμή, ακόμη και τούτην εδώ. Μία μητέρα έκανε κάποτε κάτι όμορφο στη ζωή της, ακόμη και αν γέννησε κάποιον που δεν μπορεί να δεχτεί τους άλλους και τους λέει ανώμαλους, ακόμη και αυτόν, εμείς οι "ανώμαλοι" πρέπει να τον δεχτούμε και να τον αγκαλιάσουμε, όχι πρέπει, θέλουμε να το κάνουμε, όσοι θέλουμε, αυτό είναι αγκάλιασμα μαζί με μπάτσα ταυτοχρόνως, μπας και συνέλθει το κωλόπαιδο, από την κλαψομουνιά συνήλθε προφανώς με την συμβουλή που προηγήθηκε πριν καιρό.

Το ότι είμαστε εδώ και λέμε πράγματα ο ένας στον άλλον δεν είναι αμελητέο. Για μένα δεν είναι. Επιφυλλάσσομαι να μιλήσω για την μάνα μου. Βλέπετε, κι εγώ δεν έχω ιερό και όσιο. Δεν θέλω να ξερνάνε οι blindfold του κόσμου. Θα τα πω πριβέ μόνο σε αυτούς που έχουν γερά στομάχια.

Δημοσίως θα πω μόνο αυτό, και ο νοών νοήτω:

 

συγκινηθηκα......

 

εγώ μεγάλωσα με το να θεωρώ τη λέξη ''μάνα'' ιερή και είμαι πολύ παράξενη σε τέτοιες έννοιες. ίσως επειδή είχα γονείς που παρόλα τα λάθη τους δεν μου στέρησαν πράγματα αν και πολύ αυστηροί. με έμαθαν να αρκούμαι στα λίγα χωρίς να στερούμαι και όχι στα υλικά, να στέκομαι σε άλλα πιο σημαντικά. ιδίως η μάνα μου. μπορεί να μην της το λεω και ούτε θα το κάνω.δεν την έχω αγκαλιάσει ποτέ, ούτε της έχω πει ότι την αγαπάω και ότι τρέμω μη μου φύγει κάποτε. αλλά αυτή με έπλασε και με έκανε να μπορώ να ανταπεξέλθω σε δύσκολες για μένα καταστάσεις. με έμαθε να συμβιβάζομαι και να δέχομαι και το γκρίζο. δεν είναι όλα μαύρα ή άσπρα. στη ζωή της είναι σκληρή αλλά για τους ανθρώπους που νοιάζεται , τα δίνει όλα.
μπορεί η υποτακτική μου φύση να οφείλεται στον τρόπο που με μεγάλωσαν, δεν το έχω αναλύσει αλλά υποψιάζομαι ότι παίζει ρόλο και αυτό.
δέχομαι ότι υπάρχουν και οι κυριολεκτικά ανώμαλοι αλλά πλακίτσες δεν μπορώ να δεχτώ πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

 

Ομολογω πως την θετη μου μητερα την αγαπησα πολυ.
Μανα ειναι αυτη που σε μεγαλωνει καποιες φορες και οχι εκεινη που σε γεννα.
Ομως, επειδη...............οκ δεν θελω να πω, οταν πηγαινα να της βαλω λουλουδια στον ταφο της, ελεγα και ας μην με ακουγε, "αφου δεν με ηθελες γιατι με κρατησες?", ετσι σαν παραπονο.

 

φανταζομαι οτι δεν μιλας για τα δικα μου αστειακια αλλα για τον μπαμπα με τις ζαρτιερες. Ειναι λιγο τραβηγμενο οντως ετσι οπως το διαβασα.
φανταζομαι οτι αν ειναι αληθινο θα υπαρχει συνεχεια απο την Στελλα.

 

Dorothea Lange
Migrant Mother;
Nipomo, California
1936

 



Σουδάν, Νταρφούρ

 


Βεδουίνα

 



Αναπαράσταση Μεσαιωνικής Φορεσιάς

 


Ινδιάνα Κρόου


 


Achomawi Indian

 


ΗΠΑ

 



EDWARD STEICHEN
“Mother and Child - Sunlight”, 1905

 


Sebastiao Salgado

Σουδάν


 



 






​