Ισοτιμία σε ασύμμετρες BDSM σχέσεις

Re: Απάντηση: Ισοτιμία σε ασύμμετρες BDSM σχέσεις

Μία Χίμαιρα γνωρίζω εγώ: τη Μεγάλη Χίμαιρα του Καραγάτση.

Και δεν είμαι υποτελής, μικρέ. Γκαυλιάρα είμαι. 

 

Απάντηση: Re: Ισοτιμία σε ασύμμετρες BDSM σχέσεις

 

 

Δεν επιλεγουμε το bdsm αλλα το bdsm εμας.
Πολλοι δεν εχουν δυνατότητα επιλογής , ποσο μαλλον μια σκλαβα η οποία ζεί την υποταγή στον μεγιστο βαθμο και με απολυτο τρόπο.
Μια σκλαβα μπορει να συνδεθει συναισθηματικά και να νοιώσει ηδονή μονο μεσα απο μια σχέση βασιζομενη στην αυστηρότητα, την βία, τον απολυτότητα. Είναι ο bdsm τρόπος.Δεν θα μπορουσε να κανει διαφορετικα ακομα και αν το ηθελε να ζησει μια βανιλια ζωή. Εξου και η ελλειψη δυνατοτητας επιλογής.
Επιφυλασομαι για το κατά ποσο αυτή η ελλειψη δυνατοτητας επιλογής προαγει την αισθηση εσωτερικής ελευθερίας και την αυτοεκτιμηση.
Τα ατομα με τα οποια σχετιζονται οι σκλαβες είναι ως επι το πλέιστον Σαδιστες με αυταρχικες, ελεγκτικες τασεις ( τους Κυριαρχους ή Μαστερ κατά D/s) . Εκεινοι εχουν ως στοχο της την οδύνη ψυχική και σωματική των σκλαβων για την δική τους ικανοποιηση . Οι λογικοποιήσεις που θα αναγκαστουν να κανουν οι σκλαβες για να πεισουν τους εαυτούς τους ότι τα κινητρα των σαδιστών Κυριαρχων είναι αγνα , η τουλαχιστον όχι κακά μπορει να είναι εξαιρετικα ισχυρές και εν τελει να παιρνουν την ικανοποιηση και της καλυψης των συναισθηματικών αναγκων της αγαπης , της φροντιδας , της υποστηριξης κα. Αυτό το πετυχαν εφοσον επεισαν τους εαυτους τους οτι ο σαδιστης Κυριαρχος μπορει πραγματικά να εχει ενσυναισθηση και ανεπαφο συνασθηματικό κόσμο με πλουσια αισθηματα που θα κινητοποιήσει ωστε να προκύψει συναισθηματικη επαφή με τη σκλαβα του.(λογικοποίηση – αρνηση) . Αν όμως η λογικοποίηση δεν είναι αρκετα ισχυρη , τοτε για χαρη του μοναδικου τροπου συσχετισης με αλλα ατομα , οι σκλαβες θα θυσιασουν την αυτοεκτιμηση τους μια και οι συνασθηματικές τους αναγκες θα παραμενουν ακαλυπτες.και θα βιώνουν την αληθεια της επιθυμίας που διεπει τους σαδιστες Κυριαρχους- ότι ο σαδισμος είναι μια δυναμη καταστροφική και κατά συνεπεια δεν μπορει να είναι εποικοδομητική σε καμμία μα καμμία περιπτωση.

 

Δεν θα ανεχόμουν ποτέ έναν τσιγκούνη Κυρίαρχο, που δεν θα μου έδινε την δυνατότητα να χορέψω, ακριβώς όπως ξέρω και μου ταιριάζει και, παρεμπιπτόντως, του δίνει και την απόλαυση που αναζητά (οργονική ή μη). 

Δεν είμαι αχάριστη, αλλά ξέρω πού βρίσκει την ενέργεια αυτή η ζωτικότητα που μου επιτρέπει να συνεχίσω το νταβαντούρι (domina, μαυροπουκάμισο, έκανα λάθος, δεν μπορώ παρά να ξανασηκωθώ, ναι, θα έπεφτε το φασιστικό καθεστώς, εκτός αν ψόφαγα, και, σουτζουκάκια, ναι, αυτόφωτη είναι η Σταχτοπούτα απ'ότι φαίνεται, καλό κουράγιο). 

Κύριε, να θυμάστε ότι χωρίς εμένα θα κάνατε πιρουέτες ολομόναχος στο σεληνόφως με την μουσική υπόκρουση των Lux Aeterna. Κι εγώ, χωρίς εσάς, θα ήμουν το σκουπιδάκι, που ευτυχώς μαζέψατε.

Αυτή είναι η ισοτιμία σε ασύμμετρες BDSM σχέσεις.

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]

Θα σε φέρω σε επαφή με τον ιμπρεσάριό μου. Κάτι δεν κατάλαβες καλά... 

 

Συμφωνώ. Απλά και καθαρά.

 

Πράγματι, μία σκλάβα επιλέγει να μην έχει επιλογές. Γιατί η ζωή της γίνεται πολύ ηδονικότερη έτσι. Άλλο το ότι δεν υπάρχει κανένας μαλάκας εκεί έξω που να έχει την δυνατότητα και την επιθυμία να κρατάει την σκλάβα του φυλακισμένη στο dungeon και να πηγαίνει μόνο να την γαμάει και να βγάζει ότι γούστα θέλει, όποτε θέλει, οποιαδήποτε στιγμή της μέρας ή της νύχτας. Γιατί πιστέψτε με, η σκλάβα αυτό θέλει. Να είναι εκεί μόνο για τα γούστα του Αφέντη, τίποτε άλλο δεν μετράει γι αυτήν, σας τα είπα και αλλού αλλά δεν δώσατε σημασία, η ζωή μου είναι ο άντρας μου, χέστηκα για τις εκδρομές και τα λούσα και την κωλοδουλειά και τα κωλοχόμπυ. Ξέρετε τί θα πεί Φετίχ; Μιλάμε για την απόλυτη προσήλωση, δεν είναι ένα ανθρώπινο, καθημερινό συναίσθημα, είναι σχεδόν ένα θρησκευτικό πάθος.

Αλλά, ο Κυρίαρχος ούτε μπορεί ούτε θέλει να έχει την σκλάβα μέσα στα πόδια του όλη μέρα. Και έτσι της καλλιεργεί την δυνατότητα να είναι μεν σκλάβα, η βούλησή της και οι επιθυμίες της να εναρμονίζονται με τη δική του βούληση και τις δικές του επιθυμίες, να είναι προσηλωμένη σ' αυτόν, και εξαρτημένη φυσικά (χωρίς αυτόν είναι δυστυχισμένη, αυτή είναι η έννοια της εξάρτησης) αλλά από την άλλη την εκπαιδεύει έτσι ώστε να μπορεί να ζει μόνη, να εργάζεται, να την βγάζει με μικροχαρές της ζωής και όταν κροταλίσει ο Αφέντης τα δάχτυλά του (και όχι την ουρά του, ως το φίδι το κολοβό που στην πραγματικότητα είναι), η σκλαβούλα θα τρέξει στρουμπουλή και χαρωπή και θα πέσει στα πόδια του και θα τα φιλάει κιόλας το ζώον που της έκανε την τιμή και την φώναξε για να την ξεσκίσει. Καλά ως εδώ; (α ρε Χάινριχ πού είσαι να με δεις...) 

Παραδίδω δωρεάν μαθήματα πώς κάνουμε την σκλάβα να βρει την αυτοεκτίμησή της. Όμως η μέθοδος είναι αυστηρά προσωπική, ανάλογα με το υλικό που έχουμε στα χέρια μας, πρέπει να έχετε έτοιμο ένα προφίλ της εν λόγω σκλάβας έτσι ώστε να βρούμε τα κουμπιά της (δυο τρία είναι όλα κι όλα που απαιτούνται για τους περισσότερους ανθρώπους, από την στιγμή που ξέρεις να χειριστείς το συναίσθημα, αυτό είναι το μυστικό, αν δεν χειριστείς το συναίσθημα δεν γίνεται τίποτε, ξέχνα το, θα καταντήσεις εσύ να είσαι ο σκλάβος ή υπηρέτης της τάχαμου δήθεν μαζόχας και θα σου πιαστεί το χέρι από το ξύλο, αντί να κάνεις αυτό που γουστάρεις εσύ, όταν το θέλεις, όπως το θέλεις, ξέρεις πόσο εύκολο μου είναι να κάνω κάποιον να με δείρει όποτε θέλω και όπως το θέλω; ) 

Μην ωραιοποιείς τα πράγματα. Οι Κυρίαρχοι είναι τσιμπούρια που δεν μπορούν να ζήσουν μόνα τους γιατί το υπερεγώ τους είναι τόσο δυνατό που έπαψαν να έχουν εγώ. Χρειάζονται μία σκλάβα ως "ξενιστή" και μέσω αυτής, πάνω της, καταφέρνουν και βρίσκουν κάτι που μοιάζει με ένα είδος υποφερτής ζωής. Αυτό είναι όλο, δεν χρειάζονται οι δικές σου λογικοποιήσεις, με σαδισμούς και τα συναφή. Γιατί, εγώ σου φαίνομαι λιγότερο σαδίστρια απο σένα; Χαχαχα. Όχι βέβαια. Δεν είναι θέμα σαδισμού, αλλά θέμα έλλειψης ενός κανονικού Εγώ. Δικής σου έλλειψης, όχι δικής μου (αν είσαι Κυρίαρχος εννοώ).

Πολύ σωστά. Εκτός εάν πρόκειται για σκλάβα τομάρι. Δεν περίμενα τον Κυρίαρχο να έρθει να μου ψιθυρίσει στο αυτάκι πόσο πολύ με αγαπάει για να καταλάβω πόσο αξιαγάπητη είμαι. 

Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο ένας χρειάζεται τον άλλο για να κάνουν την γαμημένη σχέση να δουλέψει. And as such, είναι δύο ισότιμα μέλη μιας σχέσης. Και αν δεν σου αρέσει η παρομοίωση με το τσιμπούρι, μπορείς να το δεις (λογικεύοντας, αν έχεις Εγώ) σαν καβαλάρης που ιππεύει ένα ατίθασο άτι. 

ΥΓ. Βασικά είμαι προϊόν εκπαίδευσης, γι αυτό τα λέω έτσι. Και θα το ξαναπώ: Ευχαριστώ Κύριε. Που μου δώσατε πίσω την αξιοπρέπειά μου, την ικανότητα να σκέφτομαι και να αισθάνομαι ισορροπώντας, την αυτοπεποίθησή μου, την δύναμη που μου αξίζει. Και το απίστευτο είναι ότι όλα αυτά τα κάνατε ενώ με γδέρνατε ζωντανή. I hope it was as good for you as it was for me. 

 

Αν έχεις ως Κυριαρχικό πρότυπο κάποιον που χρειάζεται "δεκανίκι επιβεβαίωσης της Κυριαρχίας του" (έτσι αντιλαμβάνομαι την "ανάγκη για ξενιστή"), θα σου πρότεινα να αναθεωρήσεις. Αν περιμένει την εκάστοτε σουμπίτσα να έρθει γονυπετής για να καλύψει/ επαληθεύσει η Κυριαρχικότητά του, περισσότερο ως επικυρίαρχος και υπόδουλος του Εγώ του παρουσιάζεται. Η Κυριαρχικότητα δεν διαφαίνεται όταν έχεις κάποιον να σου ανοίγει την πόρτα με πλατύ χαμόγελο, λέγοντας "κοπιάστε στο φτωχικό μας", αλλά όταν ανοίγεις μια πόρτα, η οποία θέλει πεισματικά να μείνει κλειστή.
Εφόσον το thread πραγματεύεται μια σχέση, η θέση ενός Κυρίαρχου προς την sub του είναι η εξής: this may be our game (γιατί αφορά και τους 2 μας), but we play by My rules. Ποια η ισοτιμία εδώ;

 

Κι έλεγα, δεν θα τσιμπήσει κανείς; 

Βασικά είχα κέφια σήμερα που το έβαλα τούτο δω και σκέφτηκα ότι επειδή οι Κυρίαρχοι δεν μυγιάζονται ποτέ, θα ανέχονταν άνετα για ακόμη μια φορά το χιούμορ μου. Άκου τσιμπούρια! Έχω να φάω ξύλο... 

Πράγματι, ο Κυρίαρχος δεν χρειάζεται καμία επιβεβαίωση της κυριαρχίας του, δεν είπα εγώ τέτοια πράγματα. Θα πάρει αυτό που θέλει, από αυτήν που θέλει, με τον τρόπο που θέλει και τελείωσε η ιστορία. Τα λες πολύ σωστά. Αν και πρέπει να παραδεχτείς ότι και το τσιμπούρι δεν το δέχεται η σκύλα με κανένα πλατύ χαμόγελο, έτσι δεν είναι; Άσε που της πίνει και το αίμα ηδονικότατα, το Τερατάκι. Καταλαβαίνεις φυσικά ότι μιλώ για το θέμα με απίστευτη τρυφερότητα και εκτίμηση για τον Κυρίαρχο, τον οποίο θεωρώ ένα θαύμα της φύσης. Τα είπα λίγο ωμά γιατί μου τελείωσαν τα κορδελάκια προσφάτως, φρόντισε ο δικός μου Καβαλάρης γι αυτό. 

Δεν διαφωνώ για το ποιος θέτει τους κανόνες του παιχνιδιού. Διατείνομαι και εμμένω στην αρχική μου άποψη, την οποία μόλις επιβεβαίωσες με την δική σου αναλογία περί παιχνιδιού: απαιτούνται δύο παίκτες τουλάχιστον, για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο Κ και το Υ. Η ισοτιμία αναδεικνύεται αυτομάτως. Από κει και πέρα, ο καθένας επιλέγει με πόσο καλό παίκτη θέλει να παίξει. Ή αν δεν θέλει να παίξει, ρίχνει πασιέντζες (solitaire) και τελειώνει η ιστορία.

Ο κροταλίας δεν σου άρεσε; 

 

ενδιαφέρον ο τίτλος του νήματος ,αλλά το πιάσατε από τα μάλλια και το πνίξατε

anyway διαφωνώ ότι υπάρχει ασσυμετρία σε bdsm relationship ,αν όντως υπάρχει την σχέση την θεωρώ προβληματική .
μπορούμε το θέμα να το προσεγγίσουμε όπως την αλχημεία ότι δίνεις παίρνεις και κάθετι έχει το τίμημα του ...
επίσης όταν υπάρχει ασσυμετρία στο πάρε δώσε τότε κάπου θα υπάρξει κορεσμός και κάπου πλεονάζουσα προσφορά η οποία θα καταλήξη σε άλλες αγορές ... γιαυτό βλέπουμε "Αφέντες" με χαρέμια ,απλά οι σκλάβες είναι λίγες  

επίσης ακούστε αυτό το τραγουδάκι ,απάντηση μου στους φίλτατους φλύαρους  
[nomedia=""]YouTube - Fatboy Slim - Right Here, Right Now[/nomedia]

 

Θα ήθελες να δώσεις έναν ορισμό της BDSM σχέσης όπως την αντιλαμβάνεσαι εσύ;

Μα αυτό αριβώς λέμε. Ότι σε μία τέτοια σχέση ο Ένας παίρνει. Παίρνει αυτό που θέλει, όταν το θέλει, όπως το θέλει. Ο άλλος είναι απλά ευτυχής που ο Μεγάλος παίρνει. Αυτό είναι το νόημα της σχέσης. Εκεί ακριβώς έγκειται η καύλα της.

Το μόνο που μάλλιασε η γλώσσα μου να λέω είναι ότι ο τυχερός / άτυχος που βρίσκεται στην θέση από όπου του παίρνουν τα πάντα, είναι απαραίτητος όσο και το θαύμα της φύσης / φίδι κολοβό / τσιμπούρι / Καβαλάρης. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Διότι μόλις λείψει ο ένας εκ των δύο, ή σχέση αυτομάτως παύει να υφίσταται. Και δεν εκλογικεύω τίποτε, η ίδια η λογική αναδύεται από μόνη της. Απορώ γιατί το συζητούμε ακόμα. Ίσως σας αρέσουν οι αναλογίες μου (έχω κι άλλες, χειρότερες). 

 

Δώρα , διακρίνω μια πρασπαθεια απόμυθοποίησης, κριτικής οσο και στοχοποίησης των Κυριαρχων στο ποστ σου 19. Αυτό θεωρώ πως είναι περα ως πέρα αυτοκαταστροφικο μια και πριονίζεις ένα από τα τελευταία δέντρα που απειμειναν να σκαρφαλώνεις στην κορυφή τους ,του Κυριαρχο σου συμπεριλαμβανομένου, για χάρη της επιβεβαιωσης μιας κοσμοθεωρίας που υπερασπίζεσαι με εβηβικό πάθος οσο και ξεροκεφαλιά.
Θεωρω ότι ξεκινάς από λαθος αφετηρία. Σκεφτεσαι πολύ και περιμενεις καποιoν να σε πεισει ., να σε αντικρουσει .Εχεις ελλειψη πίστης στο bdsm. Μην σκέφτεσαι απλα υπακουσε. Let go. Εχεις καποια issues , work on them.
Τελος νομίζω ότι ο βασικός λογος της παραπάνω στασης είναι ότι μπήκες στο bdsm για να κανεις ομοιοπαθητική. Δεν το κατακρίνω, πολλοί το κανουν αλλα το βρίσκω αναποτελεσματικο και προδίδει μεγαλη εσωτερική ενταση και δυστυχία. Στη bdsm σχέση πονάς , αλλα ο πονος αυτός δεν είναι τίποτα μπροστα στον εσωτερικό πονο που νοιώθεις . Χρησιμοποιεις το bdsm σαν ένα distruction για να ξεχνιεσαι από τον μεγαλο πονο που τραβας μεσα σου καιρο.
Let it go.

 

καταρχασ δεν ειναΙ ΟΜΡΦΟ ΟΤΙ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑ ΚΑΠΙΟΣ νΑ τον προσβαλουμε ετσι οτι και αν περναει δεν πρεπει να το κρινεισ εσενα θα σου αρεσε μην την χτιπατε ειναι ασχημο και φησικα ζει απολιτα το bdsm και δεν κανει ομοιοπαθητικη τι ατοπαρα ειναι αυτο επιπλεον γραφει ποστσ που δισκολα εχει καπιοσ τη μορφωση και την εφιεεια να γραψει ειμαστε τιχεροι που μασ προσφερει τοσο ωραια κειμενα τα οποια ειναι αποδεκτα απο τουσ περισοτεερουσ εδω περα δωρα συνεχισε να μασ τα χαριζεισ σε αγαπαμε και σε στηριζουμε εγω πρωσοπικα μεχρι θανατου θα σε στηριζο γιατι ζεισ εζησεσ και πονασ ενω αλλοι δεν εχουν ζησει τιποτα στη ζωη τουσ γιαυτο δεν σε νιωθουν