Φιλη απο συμφερον!

Ξερεις, εδω οι γνωμες ειναι διχασμενες.
Υπαρχουν κι εκεινοι και αναμεσα τους και εγω που λεμε το εξης:
Αληθινοι φιλοι ειναι εκεινοι που τους επιλεγουμε συνηδειτά, δηλαδη εκεινοι που καποιες καταστασεις της ζωης τους φερνουν κοντα μας.
Αντιθετα οι φιλοι της παιδικης ηλικιας ειναι επιβεβλημενοι απο διαφορες αλλες καταστασεις που ΔΕΝ τις επιλεξαμε εμεις. Π.χ. κατοικοι στην ιδια γειτονια, φιλια των γονιων που προυπηρχε, συμμαθητες κυριως οι ευρισκομενοι στο ιδιο ή σε κοντινα θρανια, κλπ.
Θελεις ενα παραδειγμα???
Οταν ημουν πολυ μικρο, εως τα 7 μου χρονια κατοικουσα με τους γονεις μου στην Νεα Σμυρνη.
Εκει ειχα 2 αδελφικους φιλους. Παιζαμε ολη μερα μαζι απο το πρωι ως το βραδυ.
Οταν φυσικα τελειωσε το σπιτι που εχτιζαν οι δικοι μου στην Κηφισια φυγαμε.
Δεν επαψα να εχω επαφη με τους φιλους μου, εαν καθε σαββατοκυριακο δεν με φιλοξενουσε ο ενας απο τους δυο στο σπιτι του τους φιλοξενουσα εγω στο δικο μου στην Κηφισια.
Ολα αυτα μεχρι που η μεταμορφωση μου αρχισε να γινεται πλεον εμφανης.
Σταματησαν να ερχονται και μαλιστα ενα βραδυ στο Συνταγμα ειδα τον εναν απο τους δυο, τον χαιρετησα, αλλα εκανε πως δεν με ειδε και εφυγε.
Λιγο καιρο μετα εμαθα απο την μητερα μου οτι ο αλλος που επισης ειχα καιρο να τον δω, ειχε παντρευτει και ειχε μετακομισει στην Κηφισια ενα τετραγωνο πισω απο το σπιτι μας.
Ποτέ δεν ηρθε να με δει, να ρωτησει τι κανω.
Μονο που.......περυσι, σε μια επισκεψη μου στο πατρικο μου το ερημο πια αφου οι γονεις μου πεθαναν, βρηκα εναν λογαριασμο της ΔΕΗ και ετρεξα να τον πληρωσω στο τοπικο γραφειο εκει κοντα.
Ενω καθομουν στην ουρα, μπροστα μου ακριβως, ωριμος αντρας πια, στεκοταν ο φιλος μου που ειχε μετακομισει στην Κηφισια.
Ενοιωθα πως ηταν αδυνατον να κανω λάθος, εκεινος και να με κοιτουσε εβλεπε μια κοπελλα, εγω ομως στο προσωπο του αναγνωρισα τον παιδικο μου φιλο.
Κοιταξα με τροπο πανω απο τον ωμο του το ονομα στον λογαριασμο που κρατουσε για να βεβαιωθω.
Ναι ηταν εκεινος!
Καποια στιγμη τα βλεμματα μας διασταυρωθηκαν, ομως οντως εδειχνε να μην του θυμιζω απολυτως τιποτε.
Πληρωσε και εφυγε.
Οταν πληρωσα και βγηκα εξω χαμογελουσα, ομως κακα τα ψεμματα, μεσα μου το εβρισκα λιγο τραγικο. 

 

Απάντηση: Φιλη απο συμφερον!

Αν εξαιρέσεις μια ξεφτιλισμένη γυναίκα που πέρασε από την ζωή μου ,
που σαν κύριο χαρακτηριστικό έχει να κάνει κακό σε ανθρώπους αλλά τελικά πιο μεγάλο σε εκείνη ,
δεν έχω κανένα παράπονο .
Θα έλεγα πως είμαι πολύ ευτυχισμένη και τυχερή που έχω κοντα μου χρόνια τώρα φίλους
που είναι άξιοι να φέρουν ένα τέτοιο δύσκολο τίτλο .

Να ειναι καλα ολοι οσοι ειναι διπλα μου στα καλα μου και στα ασχημα μου !

 

 

Έχεις απόλυτο δίκιο σ'αυτό! Όπως ανέφερα κ στο πόστ μου,δεν είμαι απόλυτη σ'αυτό που λέω... το να κάνεις φιλίες συνειδητά,είναι σοβαρός παράγοντας για να μην είναι εσφαλμένη η επιλογή σου (αν μπορώ να το πω έτσι)! Εμένα προσωπικά ΔΕΝ μου έχει τύχει κάτι παρ'όμοιο! Έχω ΜΟΝΟ έναν πολύ πολύ καλό φίλο,κ η σχέση μας "κρατάει" από τα 15 μου! Εκτοτε γνώρισα πολλούς κ πολλές αλλά κανέναν από αυτούς δεν τον νιώθω "καρδιακό" φίλο! Κάνω παρέα μαζί τους....βγαίνουμε...πηγαινουμε διακοπές μαζί..ΑΛΛΑ δεν μπορώ να εμπιστευτώ τα πολύ προσωπικά μου μαζί τους..! Έχω καεί στο χυλό κ φυσάω κ το γιαούρτι ίσως..δεν ξέρω! 


Όσο για την προσωπική σου ιστορία με τον παιδικό φίλο....χμ.. ίσως θα έπρεπε να τον αιφνιδιάσεις και να του μιλήσεις εσύ! Θα άξιζε μόνο κ μόνο για να τον κάνεις να αισθανθεί άβολα κ αμήχανα,να "πληρώσει" για την απαξιωτική του στάση προς το άτομό σου,τόσα χρόνια! 

 

Γλυκεια μου, για εμενα ειναι εντελως αντιθετο με τον χαρακτηρα μου το να φερω τον αλλον σε δυσκολη θεση.
Τον "αφησα" να με θυμαται οπως με ηξερε.
Την επομενη κιολας στιγμη το ειχα ξεχασει. Οπως τοτε που ειμασταν μικρα.
Εκει που δερνομασταν εκει ξαναμονοιαζαμε.
 

 

Κυρία Mirella είναι όντως λυπηρό να νιώθει κάποιος μοναξιά, αλλά είναι νομίζω αναπόφευκτο. Κρίνοντας από τις δικές μου εμπειρίες, είμαι πια σίγουρος πως πάντα θα υπάρχουν στιγμές που θα νιώθω τεράστιο αυτό το βάρος της μοναξιάς να πέφτει επάνω μου και να με πνίγει (μελό....). Αν και δεν έχω νιώσει τέτοιου είδους προδοσία που περιγράφετε, έχω πάρει αρκετές και έντονες δόσεις μοναξιάς, μιλάω για στιγμές που είναι τόσο έντονα αρνητικές που τίποτα δεν μπορεί να αναστρέψει το κλίμα. Και αυτό που είναι χειρότερο είναι ότι καμιά φορά αισθάνομαι μοναξιά ακόμα και όταν περιβάλλομαι από άλλους ανθρώπους, είμαι έξω σε σε ένα μπαρ ή για φαγητό με παρέα. Αλλά αυτό είναι μάλλον θέμα για ένα άλλο thread.....

Κυρία Mirella, σας στέλνω την συμπάθειά μου και τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς γιατί χρειάζεται δύναμη και εσωτερικός αγώνας για να ανταπεξέλθει κανείς.....δύναμη, humor και πάθος για τη ζωή, που από όσο μπορώ να διακρίνω από τα γραφόμενά σας εδώ, διαθέτετε σε μεγάλες ποσότητες.

 

Απάντηση: Re: Φιλη απο συμφερον!

Μηπως μπερδεψες την Μιρελλα με την Παπαρήγα??

 

Re: Απάντηση: Re: Φιλη απο συμφερον!

Όχι και την Παπαρήγα...σκεφτόμουν κάτι πιο αναρχοαυτόνομο και σίγουρα πιο sexy!!!!

 

Κι εγώ σε ζηλεύω, αλλά ξέρεις γιατί?
Για την ξεκάθαρη ματιά και την ξεκάθαρη σκέψη που έχεις, αλλά και το πόσο βαθιά μέσα σου, κοιτάνε τα μάτια σου. Κι αφού έχεις αυτά... νομίζω ότι έχεις πάρα πολλά... Όσες φορές έχω διαβάσει αυτά που γράφεις... σε ζηλεύω!

Όσο για τους φίλους, (το έχω διαβάσει, αλλά δεν θυμάμαι πού) "Φίλοι: να στηριζόμαστε, αλλά όχι να βασιζόμαστε"

Και η προσωπική μου εμπειρία: Φίλες και φίλοι από το σχολείο.. από τα 15, 16, γιατί έχουμε κοινές αναμνήσεις και δεν χρειάζεται να γεμίζουμε τις σιωπές μας.. Αλλά το κυριότερο: δεν χρειάζεται να αποδείξουμε τίποτα ο ένας στον άλλον..

 

Ποσο πολυτιμη ειναι καμια φορα αυτη η σιωπη οταν την μοιραζεσαι με καποιον/α αλλο/η......