Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Ανθούν πολλά φυντάνια κυρίαρχοι γιατί υπάρχουν και πολλά φυντάνια σκλάβες ταυτόχρονα, αγαπητέ. Εφόσον βρίσκουν, τα κάνουν.
Η μαγκιά του χώρου θα είναι να μείνουν τελικά μόνο αυτοί που το κάνουν πραγματικά και όχι απλά το επικαλούνται για να βολέψουν τις κάβλες τους.
Δε θα αναφερθώ σε εκπαιδευτές ή μη. Δεν με αφορά να αναλύσω το συγκεκριμένο θέμα εδώ μέσα. Δε θα χαρακτηρίσω ρόλους. Δεν είναι δουλειά μου.
Αυτό που μπορώ να δω και θα συμφωνήσω μαζί σου σε κάποιο σημείο ότι πραγματικά υπάρχουν όλοι αυτοί. Επιδειξίες καθαρά απλά και μόνο για να βρουν και να ζήσουν πράγματα που έξω δεν θα τα έκαναν. Δεν είναι όλοι όμως έτσι. Θεωρώ ότι υπάρχουν και Κυρίαρχοι που πραγματικά μπορούν να υποστηρίξουν το ρόλο τους. Βέβαια, αυτοί είναι ελαχιστότατοι.
Διάβασα ένα βιβλίο πριν χρόνια αλλά μου είχε κάνει εντύπωση μία φράση από μέσα, που θεωρώ ότι ταιριάζει εδώ.
''Αυτός που λούζεται στο φως κάτω από το μεγάλο προβολέα είναι το αντικείμενο. Ο δημιουργός του προτιμάει το σκοτάδι''
Ο αληθινός δημιουργός δεν φαίνεται και δεν επιδεικνύεται. Κάθεται απλά και παρακολουθεί. Κινείται με τρόπο χωρίς να φαίνεται. Φτιάχνει, δεν επιδεικνύει. Πόσοι το κάνουν? Ελάχιστοι.
Το θέμα είναι να μη βρίσκονται θύματα που ζητούν πρίγκηπες σε λάθος άτομα και επενδύουν σε συναισθήματα με αποτέλεσμα ανώμαλη πτώση. Αυτά τους κάνουν να έχουν ένα τεράστιο Εγώ που δεν είναι ικανοί να το υποστηρίξουν . Όπως και να το κάνουμε , τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους...

 

Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Ήταν ελάχιστες οι γυναίκες στη ζωή μου που ήταν ήδη «εκπαιδευμένες». Όχι ως σκλάβες και παπαριές (θα το εξηγήσω) αλλά ως γυναίκες. Γι αυτές και για τους προηγούμενους εραστές που συνέβαλαν σ’ αυτό το θαύμα, τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση και τις χαίρομαι πολύ.

Η επίπονη ενίοτε διαδικασία μορφοποίησης ενός ακατέργαστου θηλυκού σε γυναίκα δεν είναι αλτρουιστική πράξη. Τα κίνητρα είναι ιδιοτελή, αλλά όχι πάντα εντελώς πεζά. Η χαρά της δημιουργίας είναι κι αυτή μια απόλαυση. Προς τιμήν των καλοφαγάδων φίλων μου θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα της υψηλής μαγειρικής όπου ο μαιτρ δοκιμάζει μεν πρώτος αλλά κατά βάση το αποτέλεσμα το χαίρονται τρίτοι (αν δεν είναι εντελώς κάφροι και μπορούν να το εκτιμήσουν).

Την «εκπαίδευση σκλάβας» προσωπικά θα μπορούσα να τη δω μόνο σα διαδικασία εκμαυλισμού, δηλαδή του να εμπνεύσεις και να χαλαρώσεις μια γυναίκα ώστε να απελευθερώσει το βίτσιο της υποταγής και του μαζοχισμού που έχει μέσα της. Και η μοναδική ανταμοιβή της θα είναι ότι το έζησε. Δεν είναι δα και λίγο.

Όλα τα άλλα που διαβάζω περί bdsm εκπαίδευσης σε στάδια, προγράμματα, να δίνει ο ένας στον άλλο τη σκλάβα να την εκπαιδεύσει και τέτοια τεχνοκρατικά, μου φαίνονται «τα παιδία παίζει». Μπορεί μερικοί να παίρνουν το ρόλο τους στα σοβαρά αλλά σύμφωνα με τη δικιά μου αντίληψη μια τέτοια εκπαίδευση απαιτεί υποδομή, μακροχρόνια και συστηματική εκπαίδευση εκπαιδευτών (δεν είναι δα και μικρό πράγμα να μορφοποιείς τον ψυχισμό ενός ατόμου) και κυρίως στόχο. Δικαιολογώ απόλυτα μια σκλάβα που περνάει από μια τέτοιου τύπου εκπαίδευση να έχει απαιτήσεις για άψογο επαγγελματισμό και γνώση από πλευράς εκπαιδευτή, καθώς και βάσιμες προσδοκίες αποκατάστασης μετά την αποφοίτηση.

Δικαίως λοιπόν η dora τα λέει και σωστά τα λέει. Μπορεί ελάχιστοι, ελαχιστότατοι, να έχουν τη γνώση και εμπειρία να κάνουν αυτή τη δουλειά, αλλά εδώ ερασιτεχνισμοί δε χωράνε. Είναι εγκληματικά επικίνδυνοι και παπάρες (το εξήγησα) όσοι αυτοσχεδιάζουν.

 

Δεν νομίζω να υπάρχουν πρότυπα σκλάβας και σχέσεων. Όμως θα έπρεπε να ξεκαθαρίζουμε μέσα μας τί είδους σχέση κάνουμε με τον κάθε ένα που είναι στη ζωή μας. Άλλη σχέση έχω με την φίλη μου, άλλη με τον εκπαιδευτή μου, άλλη με τον χασάπη μου κ.ο.κ. Είναι λογικό να θέλουμε να γνωρίζουμε πού κινούμαστε. Για μένα, που ήμουν εντελώς άπειρη από τον συγκεκριμένο χώρο όταν πρωτοήρθα εδώ, και επειδή μου αρέσει να γνωρίζω τί κάνω και γιατί το κάνω, πρόσεξα μερικά πράγματα τα οποία θεώρησα σωστό να φέρω στην επιφάνεια, ακόμη και αν κάνω κάπου λάθος, και περίμενα απλά τις σκέψεις και ενδεχόμενες αντιρρήσεις των άλλων που ίσως και να γνωρίζουν κανα δυο πράγματα παραπάνω. Αυτό είναι όλο.

Ως απάντηση στην ερώτησή σου, θα επιχειρούσα να κατανοήσω τί εννοούμε κατ' αρχάς με την λέξη "σκλάβα", έτσι ώστε να μπορούμε να επεξεργαστούμε την αναγκαιότητα της "εκπαίδευσης". Θέλω να πω, ναι, φυσικά δεν είμαι σκυλί, όμως μπορώ να αλλάξω την ταυτότητά μου σε κάποια φάση της ζωής μου και να γίνω σταδιακά από αυτό το πράγμα που είμαι τώρα, από την Ντόρα δηλαδή, σε κάτι που να είναι διαφορετικό; Και πώς γίνεται αυτό; Αρκεί η διάθεση; Η θέληση; Η επιθυμία; Η δέσμευση;

Νομίζω πως όχι.

Τώρα το αν κάποιος εκπαιδεύει (αναπλάθει, χαλαρώνει, εκμαυλίζει, που λέει και ο G E - και τον ευχαριστώ για την εξαιρετική απάντηση) ο ίδιος το άτομο της επιλογής του, ή το παραδίδει σε κάποιο άτομο που εμπιστεύεται, αυτό σίγουρα δεν είναι μία απόφαση που παίρνεται αστόχαστα, θα υπήρχαν λόγοι γι αυτό (οι οποίοι σε γενικές γραμμές μου είναι κατανοητοί). Προσπαθώντας να καταλάβω την προσέγγιση του ατόμου που εκπαιδεύει ως τρίτος, και το πλαίσιο της συγκεκριμένης σχέσης, οδηγήθηκα σε αυτές τις σκέψεις. Οι οποίες αφορούν κυρίως το συναίσθημα και την ένταση μίας τέτοιας σχέσης. Και επομένως τα κίνητρα ενός εκπαιδευτή και τα όρια της σχέσης. Αυτά είναι σημαντικά ερωτήματα για μένα.

 

Θα ήθελα να ρωτήσω, γιατί Κάποιος θα παρέδιδε την εν δυνάμει σκλάβα του σε τρίτο προς εκπαίδευση.

 

Μαλιστα.Δεν νομιζεις -και σωστα κατα την γνωμη μου,Ντορα-να υπαρχουν προτυπα σκλαβας και σχεσεων.Εμ τοτε ποιο ειναι το αντικειμενο της εκπαιδευσης;Πως ξερει ο "εκπαιδευτης" τι θελει απο την σκλαβα του ο αφεντης;Πως θελει να την πλασει;(ΑΝ υποθεσουμε οτι η μονη τελικη επιδιωξη της σκλαβας ειναι η ικανοποιηση του αφεντη μεσα απ'την οποια ικανοποιειται κι'αυτη και αλλα ωραια παραμυθια,οποτε αβουλως παραδιδεται προς εκπαιδευση).Γιατι δεν μπαινει στον κοπο ο ιδιος ο αφεντης να διαμορφωσει την σκλαβα του οπως αυτος επιθυμει;στα μετρα του;Να την εκμαυλισει κατα την ευστοχη παρατηρηση του G_E; Δεν ξερει,η δεν μπορει;Τι σοι αφεντης ειναι τοτε;

Εδω ειναι το ζουμι.Τι ειναι η σκλαβα αληθεια; Μπορουμε να προσδιορισουμε καποια συγκεκριμενα χαρακτηριστικα που οριοθετουν το προφιλ του ορου;(περα απο γενικοτητες).Ειναι ανεξαρτητο αυτο απο τις προσδοκιες η τις επιθυμιες του αφεντη;Καποιοι που ακολουθουν τις επιταγες της Μαυρης Βιβλου του Σαδομαζοχισμου ισως να το κανουν.(αναφερομαι σε ατομα και των δυο πολων).Θεωρω οτι τετοιες αντιιληψεις δικαιολογουν ισως την αναγκαιοτητα εκπαιδευσης, οδηγουν ομως σε μηχανιστικες σχεσεις,ικανες ισως να εκτονωσουν την σεξουαλικη αναγκη και των δυο ,πολυ απεχουν ομως απο το να δημιουργουν ενα αισθημα πληροτητας,να προαγουν τη σχεση.
Κατα την δικη μου αντιληψη,η σκλαβα (αλλα και ο αφεντης) εκπαιδευεται μεσα απο μια διαδικασια ανιχνευσης,πειραματισμου,οπου ο καθενας απο το ποστο του βεβαια στοχευει στην βελτιωση της επικοινωνιας των σωματων,αλλα και των εγκεφαλων.
Δεν βλεπω που χωραει τριτος,"εκπαιδευτης" σ'αυτη τη διαδικασια.

 

γεια χαρα και απο μενα,διαβασα τα περισσοτερα που γραψατε και εχω να πω το εξης απο προσωπικη πειρα παντα. εγω παντα μιλαω με την υποψηφια σκλαβα.δηλαδη τι θελω να πω,καθομαστε και ξεκαθαριζουμε ολα τα περι παιχνιδιων και αντοχων.ειναι επομενο να μην δεις τις αντοχες του σκλαβου-ας με την πρωτη.πιστευω βεβαια οτι μετα απο καποιο καιρο θα μιλησεται παλι,για να βρειτε καινουργια πραγματα.προσωπικα εγω θελω και επιδιωκω να μην μενω στασιμος ως προς τον πονο,ηδονη,παιχνιδια.και σαφως ολοι ειμαστε αυτοδιδαχτοι,απλα ενημερωνομαστε με dvd,με κανα ταξιδακι,με συναναστροφες με αλλους και το κυριοτερο απο τις σκλαβες μας.δεν μπορω οτι ξερω η οτι εχω στο μυαλο μου να το κανω με την μια στην σκλαβα μου γιατι αν δεν τοτε αντε γεια.ισως κανενας μα κανενας απο σας δεν εχει αναρρωτηθει σε ποσους παλμους φτανει η καρδια σε αυτα τα παιχνιδια.δεν το παιζω καποιος η οτι ειμαι κατι,αλλα επειδη μου αρεσουν υπερβολικα ολα αυτα θελω να γινονται με ασφαλεια.οσο για τους ρολους που επιλεγει ο καθενας και το πως λειτουργει ,πιστευω οτι το ξερει μονο ο ιδιος-ια.ευχομαι σε ολα τα ταιρια να παιρνανε καλα,αν οχι να αλλαξουνε παρτενερ,δεν το λεω με κακια αλλα για να γινει αυτο κατι δεν γινεται σωστα.  

 

Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Δηλαδή ο δημιουργός (μαιτρ) αφού ολοκληρώσει τη διαδικασία, χάνει το ενδιαφέρον του για το θηλυκό που μορφοποίησε, εκμαύλισε 

 

Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Όχι απαραίτητα. Αλλά φαντάζεσαι έναν μαιρτ να μαγειρεύει για μια ζωή το ίδιο υπέροχο πιάτο; Συχνά δε, δεν είναι ο δημιουργός αυτός που χάνει το ενδιαφέρον του. Είναι και οι γυναίκες που επιθυμούν, από ένα σημείο και πέρα, να δηλώσουν τον μαιτρ στο κτηματολόγιο. Αλλά ας μην το πάμε το νήμα αλλού.

 

Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Εντάξει. Δε συμφωνώ αλλά κατανοώ τη σκέψη σου 

 

Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Για τυχον επαναληψεις συγχωρηστε με, αλλα ομολογω πως διαβασα μονο το παραπανω ποστ στο οποιο και απαντω. Επισης για τυχον εκτος θεματος συγχωρηστε με, γιατι το θεμα που ανοιξες χρυση μου ειναι ατελειωτο.

Πιστευω πως η "εκπαιδευση" εχει να κανει με το ριξιμο των ταμπου, των ηθικων φραγμων μιας κοπελας με υποτακτικη φυση. Εχει να κανει με την βαθεια αποδοχη του εαυτου της για το τι ειναι, και την προσπαθεια μεσα απο την φυση της να μπορει να αντλει την απολαυση την δικια της, η οποια ερχεται μεσα απο την απολαυση του Αφεντη της. Μα πανω απο ολα εχει να κανει με το να βρει τις ισσοροπιες της μεσα σε αυτο που ειναι. Φυσικα αυτο ενας Κυριαρχος δεν το κανει ανιδιοτελως, για να κανει τον κοσμο μας καλυτερο, αλλα για την δικια Του πρωσοπικη απολαυση.

Το θεμα στην συγγεκριμενη περιπτωση ειναι πως για να μπορεσει καποιος να σπασει ηθικους φραγμους που ειναι συσσωρευμενοι χρονια μεσα μας, να σπασει το Εγω μας και χιλιαδες αλλα πραγματα που μαλλον προειπωθηκαν, απαιτει χρονο, κοπο, αγαπη προς αυτο που κανεις και πολλα αλλα, για αυτο πρωσοπικα πιστευω πως η παραλληλη εκπαιδευση πολλων ειναι μαλλον κατι ανουσιο, εκτος απο συγκεκριμενες ειδικες περιπτωσεις που δεν υπαρχει λογος να επεκαταθω σε αυτο το νημα.

Τωρα στο δευτερο σταδιο οταν τα τειχη αρχιζουν και σπανε, οι αντιστασεις μειωνονται, η ομορφια της απλοτητας και της αφοσιωσης γινεται μια εικονα καθαρη μπροστα μας, ο ελεγχος, ο καθημερινος, ο απολυτος, ο ομορφος ελεγχος μυαλου και σωματος σιγα σιγα ερχονται, τοτε ερχεται και κατι επισης πολυ απλο και ομορφο, μερικες φορες τρομακτικο που λεγεται εξαρτηση. Κατι που απορρεει απο ενα τετοιου ειδους σχεση αργα η γρηγορα, ειναι απλα ο φυσικος του δρομος.

Μεσα απο αυτην την εξαρτηση, την αληθινη, αδολη πια εξαρτηση της σκλαβας το δωσιμο ειιναι αμφιδρομο και οχι μονοδρομο πια. Ενοειται πως Ενας Κυριαρχος Ο Οποιος εν γνωσει Του οδηγησε εκει την εν δυναμει σκλαβα σε σκλαβα σε αυτα τα μονοπατια Εχει και την απολυτη ευθηνη της και Εκεινος με την μερια Του Εχει δωσει χρονο, κοπο, αγαπη και παρα πολυ ψυχη για να την φτασει ακριβως εκει. Αυτο πιστευω φευγει για μια στιγμη απο τα εγωιστικα και μονο κριτηρια της "στιγνης εκπαιδευσης των θελω για την μεγιστη ικανοποιηση και των δυο στο κατω κατω της γραφης", και φτανει στην απλη ομορφια του Δημιουργου που απλα θαυμαζει αυτο που εφτιαξε.

Το αν ολες οι σχεσεις, εκπαιδευσεις, καταστασεις, οπως θελετε πειτε το φτανουν ως εκει και γιατι δεν φτανουν....ειναι μαλλον κατανοητο

Υ.Γ. Θα ηθελα να σημειωσω πως σε μια τετοια κατασταση οπως την περιεγραψα πιο πανω δεν υπαρχουν SSC κανονες. Μεσα στην λογικη της αμφιδρομης σχεσης, τα "θελω", τα "οχι", τα "δεν μπορω να το κανω εγω αυτο" δεν ισχυουν σε καμια περιπτωση, μιας και ολα εχουν γινει "ενα". Εξαλλου η ολη ιστορια γινεται για εκεινο και ενα μοναδικο "ναι". Το "ναι" της υποταγης, που υπερκαλυπτει οποιοσδηποτε αλλους κανονες.

 

Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Elvira,

Τα κείμενά σου αποπνέουν πάντα μια τεράστια τάση για "ομορφιά". Τόσο πολύ, που αν παραβλέψω τους όρους "σκλάβα", "αφέντης", "υποταγή", νομίζω πως βρίσκομαι στον πιο ρομαντικό, ονειρικό, κοριτσίστικο, βανίλλα κόσμο. Ακόμα και ο δημοφιλέστατος "Κρύσταλλος", όπως και αυτό το κείμενο, σαν απόσπασμα από ημερολόγιο τρυφερής ύπαρξης παρθεναγωγείου μου ακούγεται. Είναι τόσο τέλειο...!


Πουθενά δεν βλέπω γκρίνιες... νάζια... μούτρα... τσαντίλες... ζήλιες... κόνξες... αντιφάσεις... Οι σκλάβες είναι τόσο... Αληθινές... Όμορφες... Άδολες... Όλα φυσικά... τρυφερά.. αγαπησιάρικα... όμορφα...



Πολύ πιθανόν να φταίει η οξύτατη βανιλλίαση και ο απέραντος κυνισμός μου, Elvira. Τα γραπτά σου είναι πάντα χωρίς αντιθέσεις, χωρίς προβλήματα, χωρίς γωνίες, χωρίς αντιθέσεις. Ο πόνος απουσιάζει σε κάθε μορφή. (Μόνο κάποιες απαξιωτικές σημειώσεις περί άλλης εκπαιδευόμενης παρατήρησα, αλλά πάλι, σε τρυφερό τόνο.) Είσαι, προφανώς, ένας ιδανικός άνθρωπος. Μια ευγενέστατη και υπέροχη σκλάβα, και ο (πραγματικά συμπαθέστατος!!!) ΜαστερΠέρρης πολύ τυχερός. Δυσκολεύομαι, πάντως, δυστυχώς, να καταλάβω τα γραπτά σου, όπως και αυτό εδώ, ως απόψεις και θέσεις περί εκπαίδευσης, μιας και αναγκάζομαι πάντα να τα θεωρώ ως εξαιρετικά ρομαντική, πανέμορφη, bdsm λογοτεχνία.



​

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Κάποτε, όλα τα γραπτά της ξεκινούσαν με το "Κατόπιν Αδείας Του Κυρίου μου".
Εδώ και καιρό, δεν υπάρχει αυτό.
Χάθηκε. Και μαζί με αυτό φοβάμαι πως χάθηκε και η "αθωότητά" της.
Για να υπάρχουν όσα προείπες, πρέπει να της δοθεί η "Αδεία Του". Και αυτή είναι "εξαφανισμένη".
Δεν το λέω για να "προκαλέσω" κάτι ή κάποιον.
Η ζωή όμως μου έχει δείξει πως, τέτοιες "αλλαγές" σού στερούν στο τέλος το "αγνό τού Είναι σου"

Κατά τα άλλα, ήταν ένα υπέροχο γραπτό (και μόνο). Χωρίς την βασική "ουσία".