Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Αγαπητό υποπόδιο, 

Πολύ ωραία ερωτήματα. Πράγματι δεν υπάρχουν πρότυπα, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Η Elvira, η female και η dora είναι εντελώς διαφορετικές γυναίκες, με άλλα ταλέντα και ικανότητες η κάθε μία, με άλλα κολλήματα και αδυναμίες (αν υποθέσουμε ότι η female έχει  ) και επομένως δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν τους ίδιους στόχους, ούτε οι ίδιες ούτε οι σύντροφοί τους, αλλά και η προσέγγιση που θα ακολουθούσε κάποιος που αναλαμβάνει το θεάρεστο έργο της "ανάπλασης" θα ήταν διαφορετική. Το υλικό που έχει στα χέρια του ο Κυρίαρχος σίγουρα καθορίζει τόσα πράγματα όσα και οι δικές του προσδοκίες.

Αν ήμουν άντρας Κυρίαρχος που επέλεξε κάποια γυναίκα για σκλάβα του και δεν ήθελα να την εκπαιδεύσω ο ίδιος, θα έπαιρνα τηλέφωνο έναν καλό μου φίλο Κυρίαρχο, κάποιον που εμπιστεύομαι, που γνωρίζω καλά, κάποιον που ξέρω πώς προσεγγίζει το BDSM, έχω δει πώς φέρεται στην σύντροφό του, έχω δει τα αποτελέσματα των ικανοτήτων του, επειδή κάνουμε παρέα, βλέπω την σκλάβα του, την βλέπω που λάμπει, είναι ευτυχισμένη, ισορροπημένη, σέξυ, καθόλου κολλημένη, καθόλου μουνόπανο κ.ο.κ. Άρα ξέρω ότι η σκλάβα μου θα είναι σε καλά χέρια.

Μετά θα πήγαινα για καφέ με τον φίλο μου, θα του μιλούσα για την συγκεκριμένη γυναίκα, θα του εξηγούσα τα πάντα γι αυτήν, όλα όσα ξέρω δηλαδή και τα υπόλοιπα θα τα έβρισκε μόνος του στην πορεία. Ενδεχομένως θα έπρεπε να κάνουμε πολλές συναντήσεις. Θα έπρεπε να συμφωνήσει κατ΄αρχάς να αναλάβει το έργο αυτό. Θα έπρεπε να συμφωνήσουμε και οι δυο μας σε κάποια πράγματα, κάποια όρια της σχέσης εκπαίδευσης. Θα του εξηγούσα τί ακριβώς έχω στο νου μου για την συγκεκριμένη γυναίκα. Τί είδους σχέση θέλω να κάνω μαζί της. Θα του εξηγούσα τους λόγους για τους οποίους θεωρώ ότι πρέπει να εκπαιδευτεί από αυτόν και όχι από μένα.

Στην πορεία της εκπαίδευσης θα συνεχίζαμε να μιλάμε για τα τυχόν προβλήματα που προκύπτουν, για τα σημαντικά βήματα που γίνονται. Θα αποφασίζαμε από κοινού αν η γυναίκα είναι έτοιμη να προχωρήσει σε κάτι διαφορετικό και τί θα είναι αυτό. Θα παίρναμε υπόψιν την εξέλιξη της σκλάβας και θα κάναμε διορθωτικές κινήσεις για τυχόν σφάλματα.

Κάπως έτσι θα πρέπει να γίνονται λογικά τα πράγματα. Δεν είναι κάτι το φοβερά εξωπραγματικό νομίζω.

Πρέπει να είσαι ο μόνος εδώ μέσα που δεν έχει καταλάβει τα δημόσια μπινελίκια που ρίχνω όποτε ζορίζομαι.  Αυτό για το "αβούλως".

Η ικανοποίηση του αφέντη δεν ήταν ποτέ στόχος μου. Δεν είμαι υπηρέτρια κανενός. Πάρτε το χαμπάρι, τα λέω από πέρσι. Τα είπαμε και στην αρχή του νήματος. Τα κίνητρα είναι εγωϊστικότατα. Φυσικά τα δικά μου δεν είναι πεζά κίνητρα - που λέει και ο G E - και γι αυτό έβαλα και αυτό το νήμα. Σίγουρα με ενδιαφέρει κάτι παραπάνω από το χύστε, ψεκάστε, τελειώσατε. Πιστεύω ότι αγαπώ τους ανθρώπους και τη ζωή (και την εαυτάρα μου) με διαφορετικό τρόπο από ένα ζώο που ακολουθεί τα ένστικτά του. Γι αυτό το σκαλίζω το θέμα. Είναι τόσο κακό πραγματικά να λέω πάντα "more";

Αυτό θα έπρεπε να απαντάει και στα ερωτήματά σου περί διάδρασης στην εκπαίδευση. Σε διαβεβαιώ - αν δεν το έχεις ήδη κατανοήσει - ότι ξέρω πώς να διδάσκω την υπομονή. 

Ο Κυρίαρχος που παραδίδει το επιλεγμένο άτομο προς εκπαίδευση και ξέρει και μπορεί, κατά την δική μου εκτίμηση. Μιλώ για Κυρίαρχο και όχι για μαλακογκαύλη. 

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που ίσως θα απαιτούσαν την εκπαίδευση από τρίτο άτομο. Ας πάρουμε για παράδειγμα μία όμορφη γυναίκα η οποία παίζει με τους άντρες όπως η γάτα με τα ποντίκια. Μόλις τους φέρει στα νερά της, την κοπανάει. Δεν ξέρει να κάνει σχέσεις, δεν ξέρει να δίνεται και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο αντί να παίρνει αυτό το ρημάδι το "more" παίρνει ένα αηδιαστικό ρηχό πράγμα που την αφηνει ανικανοποίητη. Δεν έχει αφεθεί ακόμη, δεν έχει γίνει αυτό που θα μπορούσε να γίνει, δεν έχει βρει τον αληθινό εαυτό της, εκείνον τον όμορφο, σέξυ, ισορροπημένο εαυτό χωρίς τα κάθε λογής κολλήματα. Μια εγωίστρια του κερατά, πετάει την ζωή της. Πώς να την αναλάβει ο Κυρίαρχος, που μόλις αυτή θεωρήσει ότι τον τούμπαρε θα τον παρατήσει στο πι και φι; Μιλάμε για μια πολύ ανόητη γυναίκα.

Αντί λοιπόν ο Κυρίαρχος να χάσει το παιχνίδι πριν ακόμη αρχίσει, επιλέγει την λύση της εκπαίδευσης από τρίτο. Σε αυτή την περίπτωση η γυναίκα μένει ανίσχυρη, δεν μπορεί να παίξει το αγαπημένο της παιχνίδι δύναμης και απλά ακολουθεί την πορεία της εκπαίδευσης. Όταν θα έχει φτάσει στο σημείο του όμορφου, σέξυ, ισορροπημένου εαυτού, δεν θα τίθεται θέμα παιχνιδιών πλέον. Το εγώ της θα έχει βρει την ισορροπία του και ιδεωδώς η γυναίκα θα μπορεί να κάνει ουσιαστικές σχέσεις όπου δεν υπάρχει γάτα και ποντίκι, νικητής και νικημένος, αλλά δύο απλοί άνθρωποι που κάνουν έρωτα με τον τρόπο που τους αρέσει.

Είναι ένα πιθανό σενάριο.

Τα υπόλοιπα που ανέφερες πιστεύω ότι ήδη απαντήθηκαν.

 

Εγραψα πουθενα "Ντορα";;
Διευκρινησες καπου οτι αναφερεσαι στον εαυτο σου;
Αν ναι και δεν το προσεξα,απολογουμαι.Αν οχι,δεν κατανοω -και δεν με ενδιαφερει να το κανω- τον προσωπικο τονο της απαντησης επι του προκειμενου.

Οσον αφορα την πρωτη προταση,συμφωνω ...Τα υπολοιπα,επαναλαμβανω, δεν με αφορουν.

Αν η συγκεκριμενη γυναικα της υποθεσης εργασιας συγκατενευσει στην εκπαιδευση της,θα πρεπει να ειναι ηλιθια.Αν σκοπος της ειναι να φερει στα νερα της καποιον που ξερει οτι ειναι κυριαρχος και αυτοβουλως παει και παραδοθει σ'ενα αλλο γατονι που θα της "αποκαλυψει" το γλυκο μυστηριο της ζωης
για να επιστραφει μετα "αφημενη" η "λυμενη" ακυρωνει τον ιδιο της τον εαυτο.
Ο κυριαρχος παλι ,αντι να την περιμενει να γυρισει απο το φροντιστηριο,γιατι δεν ψαχνει να βρει καμμια αλλη ομορφη,εξυπνη,σεξυ, να "αναλαβει" που θα πληροι εππλεον τα κριτηρια του;
Εκτος αν δεν θελει να την "αναλαβει" και την βλεπει και συναισθηματικα,οποτε,πρεπει να φανει μαγκας και οχι δαγκας (η μαλακοκαυλης) και να την κανει να δαγκωσει κι'αυτη τη λαμαρινα,οποτε θα πανε περιπατο οι θεωριες της γατας και του ποντικιου απ'την πλευρα της.

Ασχοληθηκα παραπανω απ'οσο επρεπε μ'ενα πιθανο σεναριο,απλα και μονο για να δειξω τον προβληματισμο μου για την ευθραυστοτητα των παραμετρων που το χαρακτηριζουν.
Οπως θα μπορουσε να γινει με καθε υποθεση εργασιας,που εν πασει περιπτωσει αποτελει και μερος του ολου.


Το τμημα της απαντησης σου που αναφερεται στην ανευρεση και τις προδιαγραφες του εκπαιδευτη,εφ'οσον φτασουμε σ'αυτο το σημειο,με καλυψε.

Ελπιζω με την απαντηση μου αυτη να σε επεισα οτι αρχιζω να σε καταλαβαινω κι'εγω. 

 

Θεώρησα ότι μιλούσες γενικά για όλες τις σκλάβες χωρίς να κάνεις καμία εξαίρεση. Σου απάντησα για μία τουλάχιστον που γνωρίζω και έτυχε να είμαι εγώ. Ξέρω και άλλες που δεν παραδίδονται "αβούλως" αλλά δεν είναι σωστό να τις αναφέρω εδώ. Θα μπορούσες να είχες πει οι περισσότερες, οι μισές, το ένα τρίτο κλπ εφόσον είχες κάποια συγκεκριμένα στοιχεία στα χέρια σου, ιδίαν πείρα κλπ. Νομίζω πως μιλούμε βάσει των γνώσεών μας.

Ο τόνος της απάντησής μου συνάδει με τον δικό σου περί παραμυθιών. Το ξέρω ότι οι άντρες συνήθως δεν είναι πολύ παρατηρητικοί, πρόσφατα διάβασα και την απίστευτη μπούρδα ότι οι γυναίκες είναι όλες ίδιες, λες και μπόρεσε ποτέ κανείς να καταλάβει τις γυναίκες, αλλά θα ήθελα να σου επισημάνω ότι κάτω από το νικ μου γράφει "εκπαιδευόμενη σκλάβα". Έχω επομένως την υποχρέωση να σου πω ότι εγώ τουλάχιστον ούτε αισθάνομαι ούτε είμαι άβουλη. Οι υπόλοιπες ας σου απαντήσουν μόνες τους. (Αν το "υποπόδιο" έτσουξε, το παίρνω πίσω, εμένα προσωπικά μου άρεσε και ως μετάφραση και ως ιδέα).

Αφορούν όμως την συγκεκριμένη επιχειρηματολογία, την οποία ακολούθησα από την αρχή της συζήτησης. Θέλησα να δώσω ένα μικρό παράδειγμα εγωιστικών κινήτρων τα οποία να μην είναι τόσο πεζά και ρηχά όσο η αναζήτηση ενός απλού οργασμού. Μίλησες για ικανοποίηση της σκλάβας μέσα από την ικανοποίηση του Αφέντη και την αξιολόγησες ως παραμύθι. Απάντησα λοιπόν επί του συγκεκριμένου, με βάση όπως το βλέπω εγώ το θέμα. Και επειδή το νήμα αναφέρθηκε από την αρχή σε κίνητρα, θεώρησα σωστό να αιτιολογήσω την θέση που πήρα όσον αφορά τα κίνητρα του εκπαιδευτή. Είναι προφανές ότι κάτι με ενοχλεί στην όλη υπόθεση. Επιθυμώ να διασαφηνίσω κάποια πράγματα. Δεν μιλώ επομένως γενικώς και αορίστως, φυσικά μιλώ για τον τρόπο που βλέπω εγώ τα πράγματα και όχι ο φούφουτος. Μπορείς να αποστασιοποιηθείς όσο γουστάρεις, αλλά κι εσύ τις δικές σου απόψεις θα πεις, για τον τρόπο που βλέπεις εσύ τα πράγματα θα μιλήσεις, εφόσον σε ενδιαφέρει αρκετά η συζήτηση για να παίρνεις μέρος.

Αντιθέτως, αν τα κίνητρά της είναι αυτά που είπες ότι δεν σε αφορούν, θα συναινέσει στην εκπαίδευσή της και πολύ καλά θα κάνει. Θα είναι το πρώτο βήμα μακριά από την μαλακία που την δέρνει. Το να κάνεις κάποια λάθη στο πώς αντιμετωπίζεις τη ζωή δεν σημαίνει ότι είσαι ηλίθιος. Ηλίθιος είσαι αν δεν κάνεις τίποτε για να διορθώσεις αυτό που σε κάνει δυστυχισμένο. Πιστεύω ότι μία ανόητη μπορεί να σταματήσει να είναι ανόητη. Ο ηλίθιος παραμένει πάντα ηλίθιος - συνήθως είναι και ευτυχισμένος.

Να κάτι που πραγματικά δεν μας αφορά. Χάριν της συζήτησης όμως θα πω ότι όταν επιλέγουμε κάποιον για σύντροφό μας, το κάνουμε με πάθος, επειδή είναι αυτός και όχι κάποιος άλλος σαν αυτόν που πληροί τις προϋποθέσεις. Όχι τέλειος αλλά αγαπούμε τις ατέλειές του. Όχι ακριβώς όπως τον φανταστήκαμε αλλά ακόμη καλύτερος από τα πιο τρελά μας όνειρα. Οι άνθρωποι - αυτοί που δεν έχουν χάσει την ικανότητα να παθιάζονται - έτσι λειτουργούν. Μιλώ και πάλι εξ ιδίας πείρας, και δυστυχώς πρέπει να πω ότι ξέρω ελάχιστα άτομα που παθιάζονται.

Είναι ένα πιθανό σενάριο.

Αρκετά θα έλεγα. Από υπομονή πάντως σκίζεις. 

 

Ντορα,τοποθετηθηκα στο νημα σου απο γενικη σκοπια.Οπως κανω παντα ,(οταν γραφω σοβαρα).
Αποφευγω επιμελως να τοποθετηθω επι αποψεων που εδραζονται σε προσωπικες εμπειριες ιδιως οταν δεν γνωριζω τα ατομα που τις εκφραζουν.Πρωτον διοτι η οποια κριση εκφερω θα ειναι επισφαλης και δευτερον διοτι δεν με αφορα.
Στα σημεια που επικεντρωνεις τον προβληματισμο σου στις προσωπικες σου εμπειριες η αισθηματα δεν θα συνεχισω την κουβεντα.

Ωστοσω,θα σταθω στο κατα ποσο η αποψη οτι ικανοποιηση της σκλαβας περναει αποκλειστικα μεσα απο αυτην του αφεντη ειναι ισχυρη η οχι. Αποψη την οποια εστερνιζεσαι οχι μονο εσυ,αλλά και άλλα ατομα στο φορουμ απ'οσο εχω καταλαβει.
Κατ'αρχην,αν σε καποια ατομα δεχθουμε οτι ενυπαρχει αυτη η αποψη, η ενορμηση αν θελεις,αυτα τα συγκεκριμενα ατομα δεν χρειαζονται εκπαιδευση.Κανουν εξ αρχης και εκ πεποιθησεως οτι γουσταρει ο αφεντης και τελειωνει η ιστορια.Η ερμηνεια της στασης τους ομως πιστευω οτι θα ειχε ενδιαφερον.
Γιατι φτανει καποιος σε σημειο να εκμηδενισει το Εγω του;Ποιες καταστασεις τον οδηγησαν εκει; Ειναι αυτο που πραγματικα τον γεμιζει,τον ηδονιζει ,τον ολοκληρωνει;Η μηπως ουσιαστικα τιμωρει τον εαυτο του;Ειναι τελικα συμβατη με την ανθρωπινη φυση αυτη η αυτοισοπεδωση ;(αν μου επιτρεπεις τον νεολογισμο)

Αν παυσουν να ισχυουν οι καταστασεις που οδηγησαν στην εκμηδενιση του Εγω θα συνεχισουν αυτα τα ατομα να εχουν αυτη την αποψη;

Το τελευταιο ερωτημα με οδηγει σ'ενα αλλο.Οι σκλαβες με υπαρκτο η ανεπτυγμενο Εγω,γιατι να δεχθουν να εκπαιδευτουν;
Το εγω κατ εμε σημαινει θελω, επιθυμω και αρα διεκδικω.
Κι'ας ειμαι σκλαβος.
Σημαινει οτι εχω μια προσωπικοτητα που εκτιμω και σεβομαι,την οποια δεν εχω καμμια αναγκη να μου την πλασει κατα πως γουσταρει κανεις εκπαιδευτης,αλλα και κανεις αφεντης.
Κι'ας ειμαι σκλαβος.
Η υπαρξη λοιπον εγω,επιθυμιων συνεπαγεται την αναγκη επιδιωξης ικανοποιησης τους
Δεν εννοω με τα παραπανω οτι δεν θα αλλαξει μια τετοια σκλαβα μεσα απο την πορεια της σχεσης.Θα αλλαξει ,αλλα δεν θα ισοπεδωθει.

Η σκυλιτσα της ιατοριας σου Ντορα ειναι ενα καλα εκπαιδευμενο ισως,ισοπεδωμενο ομως πλασμα.
Εγω απο την αλλη διατεινομαι οτι αν και ειμαι υποποδιο, θα επιλεξω τα ποδια στα οποια θα προσφερθω
αφ'ενος ,θα πειραματιστω για την πιεση που θα δεχτω αφ'ετερου.(Εδω υπεισερχεται και το θεμα των οριων)

Υ.Γ Το υποποδιο δεν με ετσουξε Σαν εκδηλωση τρυφεροτητας το εξελαβα.Μπορεις να συνεχισεις να με αποκαλεις ετσι, αν σε κανει να αισθανεσαι πιο ανετα  

 

Εντάξει, καταλάβαμε το κίνητρο και το όφελος του Κυριάρχου (ας πούμε τώρα) γιατί παραδίδει τη σκλάβα, διερευνούμε και τα κίνητρα του εκπαιδευτή, (το όφελος του από όλο συτό το νταβαντούρι ακόμη το αγνοούμε), το κίνητρο της σκλάβας μήπως μπορούμε να το διερευνήσουμε και αυτό? Προσωπικά δε βγάζω άκρη σε αυτό το τρίγωνο. Ο Κυρίαρχος βαριέται ή έχει την αίσθηση ότι είναι ποντίκι και η εν δυνάμει σκλάβα, γάτα, οπότε της στέλνει ένα γάτο πρώτα, ο εκπαιδευτής, δεν έχει τι άλλο να κάνει στη ζωή του και εκπαιδεύει τις σκλάβες των φίλων του, η δε έρμη σκλάβα, που όπως λέει η dora-salonica, άβουλη δεν είναι, να υπηρετεί τον Αφέντη ούτε αυτό την πολυενδιαφέρει τουλάχιστον αρχικώς, αντί να ικανοποιεί την καύλα της με αυτόν που γουστάρει, αφήνει ένα τρίτο αρσενικό να την "φτιάξει".
Προσωπικά αναγνωρίζω, ότι έχασα την μπάλα 

 

Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

dora, θέλω να γράψω κάποια πράγματα, αλλά γιά να μην βγω εκτός θέματος, μπορείς πρώτα να μου δώσεις έναν ορισμό γιά το "deep slavery";

 

Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Ταύτιση βούλησης και θέλησης της σκλάβας και του Κυρίαρχου, στον μέγιστο εφικτό βαθμό, με ταυτόχρονη παθιασμένη προσήλωση του ενός προς τον άλλον. Αέναη αναζήτηση της ελευθερίας και των δύο με την καθοδήγηση του Κυρίαρχου και την ανάκλαση αυτής στην σκλάβα και την εκ νέου ανάκλαση αυτής στον Κυρίαρχο. Ιδεωδώς, σε μία τέτοια σχέση, το αίτιο και το αποτέλεσμα σχεδόν συμπίπτουν, δεν προηγείται το ένα του άλλου, εξ ού και η ισοτιμία. Σαν δύο σωματίδια, τα οποία επηρεάζουν το ένα το άλλο θετικά, ορμώμενα όμως από δύο διαφορετικά σημεία του ορίζοντα, εξ ου και η ασυμμετρία.

Θα έλεγα επομένως ότι ένα άτομο σε deep slavery διαθέτει ένα εγώ το οποίο εναρμονίζεται με το εγώ του Κυρίαρχου, εξαρτάται από αυτό, όπως εξαρτιόμαστε από το φως και τη ζεστασιά του ήλιου, και νιώθει ένα είδος λατρείας μεγαλύτερο από αυτό της ανθρώπινης αγάπης προς εαυτόν. Μεταφράζει δε αυτές τις μετατροπές στην ταυτότητά του σε τρόπο ζωής. Θα έλεγα επίσης πως και ο Κυρίαρχος, εφόσον θέλει και μπορεί, κάνει ταυτόχρονα μετατροπές στην δική του ταυτότητα, ανάλογα με την σκλάβα με την οποία κάνει σχέση. Απλά τις κάνει από μόνος του, λόγω της ανάκλασης, δεν καθοδηγείται, διότι διακατέχεται - λόγω δυνατοτήτων - από μεγαλύτερο βαθμό συνειδητότητας.

Θα δώσω ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητή η αγάπη η οποία είναι μεγαλύτερη από αυτή προς τον εαυτό μας. Διότι ασφαλώς δεν τίθεται θέμα ισοπέδωσης / εκμηδένισης του εγώ, τόπιασε ο underherfeet (και άλλο η τσόντα καλό μου υποπόδιο - από τρυφερότητα, παιχνιδίζοντας - και άλλο η συνειδητή επιλογή τρόπου ζωής και συντρόφου). Μία σκλάβα που αγαπάει βαθύτατα τον σύντροφό της, θέλει να είναι αυτός ευτυχισμένος περισσότερο από ότι θα ήθελε να είναι η ίδια. Μήπως και ο Κυρίαρχος δεν επιθυμεί την ευτυχία της σκλάβας του; Συνήθως βέβαια τα δύο συμπίπτουν, όπως το έχω κατανοήσει, όταν επέλθει η κατάσταση του deep slavery. Ας μου επιτραπεί ένα μικρό προσωπικό παράδειγμα, το οποίο μου προξένησε μεγάλη εντύπωση (με τον χαρακτήρα που έχω) όταν μου συνέβη αυθόρμητα. Συνέστησα στον Κύριό μου να με παρατήσει αν νιώσει καταπιεσμένος από μένα, αν νιώσει ότι του στερώ την ελευθερία του. Το είπα, το εννοούσα και το εννοώ. Είναι η καλύτερη δυνατή συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω σε κάποιον για τον οποίο νοιάζομαι βαθύτατα. Παράλογο ε;

Αυτές είναι δικές μου προσωπικές απόψεις και δεν ξέρω αν τις συμμερίζονται και άλλοι. Ίσως όμως να γίνεται κατανοητό πώς βλέπω την εκπαίδευση σκλάβας σ' αυτό το πλάισιο: ως μία προετοιμασία για κάτι διαφορετικό. Μία προετοιμασία που έχει συγκεκριμένα όρια εκ των πραγμάτων. Ενδεχομένως να ήμουν και λίγο άδικη (νευράκια  ) όσον αφορά τα κίνητρα του εκπαιδευτή. Γιατί ένας άνθρωπος να μην έχει και αλτρουιστικά κίνητρα ή να μην γουστάρει απλά να καθοδηγεί; Έλαβα μεγάλη ικανοποίηση επί εικοσαετία καθοδηγώντας άλλους να πάρουν τα πτυχία τους και να μάθουν πέντε πράγματα. Όμως, ακόμη και αυτή η απόλαυση - και πρέπει να το παραδεχθούμε - τελικά είναι μία απόλαυση που εισπράτει το εγώ μας, εγωιστικά. Το μόνο που δεν είναι εγωιστικό είναι η συμβουλή που έδωσα στον Κύριο. Δεν το κάνω από αυτοθυσία, ούτε επειδή αισθάνομαι καλύτερα έτσι (ούτε από ηθικό μαζοχισμό). Το κάνω επειδή θέλω και επιθυμώ αυτός ο άνθρωπος να είναι καλά. Έτσι απλά.

Αλλά ακόμη δεν ξέρω πώς θα είναι αργότερα, στα πιο βαθιά.

 

Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Μάλιστα...  

Τι την ήθελα την ερώτηση...;

Τώρα, δεν θέλω πλέον να γράψω αυτά που σκόπευα, θέλω να γράψω άλλα...

Anyway θα επανέλθω.

Θυμήθηκα πάντως ένα παλιό ποιηματάκι, σχετικό με τα ερωτήματα που είναι προτιμότερο
να μην τίθενται ποτέ... Γιά να μην ξεφύγουμε τελείως, το τοποθετώ εδώ: https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showpost.php?p=190547&postcount=4939

 

Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Εξαιρετικό.

Τώρα τελευταία επιδεικνύεις έντονα συμπτώματα της ανδρικής υπόστασης. Μου αρέσει πολύ αυτό. 

Κι εγώ τώρα τελευταία, είμαι λίγο καταραμένη. Όπου βάζω ποστ, σταματάει το νήμα. 

Ευτυχώς αυτό το νήμα κρατάει γερά ακόμη. Ίδωμεν...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Τώρα οφείλω άραγε να κολακευτώ, ή να αρχίσω να βρίζω;  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Νομίζω πως οι Κυρίαρχοι παίρνουν τα πάντα at face value (with a grain of salt) 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης

Μπορεί. Εσύ όμως έχεις γνωρίσει Δόκτορες. Εγώ που να ξέρω; Είμαι αμιγώς αυτοδίδακτος, δεν διαθέτω περγαμηνές. I 've risen from the ranks...