Το δώρο της ανάγκης

Απάντηση: Το δώρο της ανάγκης

Οπότε, ας κόψουμε τα "σ' αγαπώ Κύριέ μου" και ας λέμε "περνάω καλά Κύριέ μου και γι' αυτό σ' αγαπώ, αλλιώς........."

Ας είμαστε ειλικρινής (τουλάχιστον με τον εαυτό μας)

 

Απάντηση: Το δώρο της ανάγκης

Eίσαι ρομαντικος τελικά !!!

Στεναχωρεθηκες τώρα που έμαθες την αλήθεια?  

 

Απάντηση: Το δώρο της ανάγκης

+ 100

 

Δεν ξέρω για ποιες αλήθειες μιλάτε...
Άλλά από τη στιγμή που υπάρχει έστω μία εξαίρεση στις αλήθειες σας παύουν να είναι απόλυτες και μοναδικές.

Όταν δεν παίρνεις για αντάλλαγμα τίποτα, ούτε καν στοιχειώδη επαφή, συναισθηματική κάλυψη, σεξουαλική κάλυψη, Ds, Sm όταν δεν παίρνεις τίποτα από όλα αυτά και όμως συνεχίζεις να αγαπάς και παραμένεις σκλάβα μέχρι Εκείνος να Αποφασίσει αλλιώς, προϋποθέτει ιδιοτέλεια? Ευτυχισμένη ή δυστυχισμένη δεν έχει σημασία, αλλά αν κάποια είναι ιδιοκτησία και αγαπά, θα παραμένει ιδιοκτησία κι όταν λόγω καταστάσεων δεν μπορεί ή απλά δεν επιθυμεί Εκείνος να συμπεριφέρετε ως Ιδιοκτήτης της. Αλλιώς είναι μια υποτακτική που όσο βαθειά και να φτάνει η υποτακτικότητα της ο εαυτός της είναι πάντα πάνω απ΄ όλα.
Προσωπικά το δεύτερο το θεωρώ πιο υγιές από το πρώτο, από αυτό που είμαι εγώ.

Αλλά αυτή είμαι, καλώς ή κακώς και Τον έχω ανάγκη για να ζήσω.
Οτιδήποτε άλλο είναι απλά επιβίωση.

 

Ειχα γραψει κατι. Το εσβησα. Ημουν εκτος θεματος. Μολις ειχα ξυπνησει και καταλαβα οτι ηθελα. Θα επανελθω αν εχω να πω κατι ουσιαστικό!!!!

 

Απάντηση: Το δώρο της ανάγκης

Κατοπιν Αδειας Του Αφεντη μου

Αχ ειναι αυτο για την εξαρτηση που ελεγα προχθες και με πηρανε καποιοι με τις λεμονοκουπες. Γιατι ειπα πως η εξαρτηση εχει μια τρομακτικη ομορφια, ενας εξαισιος ιλιγγος.

Φυσικα αγαπας και εχεις αναγκη τον Αφεντη σου. Παντα και καθε στιγμη. Και φυσικα μεσα απο την εκπαιδευση σου αργα η γρηγορα θα αρχισεις να νιωθεις εξαρτηση απο Εκεινον. Θα καταλαβεις πως χωρις Εκεινον δεν μπορεις καν να αναπνευσεις, χωρις την Αδεια Του η χωρις Εκεινος να ειναι Θεατης η να γνωριζει την πραξη της αναπνοης.

Κοιτα ομως που κατα ενα μαγικο τροπο Εκεινος αντι να περνει απολαυση απο ολα αυτα εκεινη την στιγμη απομακρυνεται. Οχι γιατι δεν σε θελει αλλα για να σου Δειξει την διαφορα αναμεσα της σκλαβας και της υπο. Και να σου Πει με λιγα λογια πως Θελει να Σε κανει σκλαβα. Λιγα λογια ειπα; Μαλλον με καθολου λογια.

Και εκει ερχεται ο περιφημος γυναικειος εγωισμος, η γυναικεια ματαιοδοξια. Γιατι δεν μου λεει κανενας πια ποσο ποθητη και τελεια ειμαι; Γιατι με βρισκουν ολοι τοσο δεδομενη; Και εκεινη την στιγμη πρεπει να αναπηδηξεις πολλα ορια, πολλους εγωισμους, πολλα κοινωνικα καταλοιπα, να κανεις τεραστια προσπαθεια, φαινομενικα μονη σου. Για να Του Πεις. Δεν μπορω να ζησω χωρις Εσενα, αλλα ουτε και θελω να ζησω χωρις Εσενα ακομα και να το μπορουσα. Αυτο που αληθεια μεσα σου αναζητας ειναι να σε Αλυσσοδεσει πανω Του και να εισαι μαζι Του καθε στιγμη, να περνεις ανασα απο την Ανασα Του.

Ομως ακομα και ολα αυτα να ηπερπηδηξεις και να τα πεις δεν θα καταφερεις τιποτα γιατι δεν θα γινει αυτο που θελεις. Απλα θα εχεις κανει ακομα ενα βηματακι να καταλαβεις τι σημενει σκλαβα απο τα πολλα που πρεπει να κανεις ακομα. Τοτε θα κανεις επαναστασεις θα σηκωθεις να φυγεις και ολες τις σπασμωδικες κινησεις, τις τελευτεες κινησεις μιας υπο σε μεταλλαξη.

Και μετα θα γυρισεις παλι, οταν αν και εφοσον εχεις βρει την ισσοροπια μεσα στον εαυτο σου, κατι που μονη σου το μπορεις. Την ισσοροπια πως Εκεινος ειναι παντα κοντα σου και μεσα σου, εισαι δικη Του και Εκεινος Εχει Αποδεχτει την προσφορα της υποταγης σου κανοντες σε Ιδιοκτησια Του, αυτο κατα καποιο τροπο Τον κανει Δικο σου, Τον εχεις αναγκη για αυτο Τον κουβαλας παντα μεσα σου. Οπως και Εκεινος εχει αναγκη εσενα, με εναν αλλον τροπο απο τον δικο σου.Και σε Κουβαλαει και Εκεινος παντα μεσα Του. Οπου και να Ειναι οτι και να Κανει. Και αν τα καταφερεις ολα αυτα δεν θα αλλαξει κατι στην κατασταση. Παντα Εκεινος οποτε Θελει και Κρινει θα ειναι κοντα σου. Απλα Εσυ θα εχεις βρει την ηρεμια σου και την ευτυχια σου μεσα σε αυτο. Αν φυσικα καταφερεις να αποδεχτεις τον εαυτο σου σαν σκλαβα και δεν βλεπεις την κλιση σου σαν προβλημα στον χαρακτηρα σου, αλλα σαν δωρο το οποιο δινεις ασχετου ανταλαγματος. Απλα εκεινη τη στιγμη ποναει, γιατι εκεινη η στιγμη αληθεια δεν εχει αντλαγματα.

Να και αυτο ελεγα και παραλιγο να με παρουν ολοι με τις λεμονοκουπες. Πως οτι κανει η σκλαβα το μονο της κινητρο ειναι η αληθινη, ανιδιοτελης, και απλη Αγαπη προς τον Αφεντη της. Γιατι απλα δεν πιστευω πως υπαρχει deep slavery και παραλιγο slavery και κατι σαν slavery. Υπαρχουν σκλαβες. Και οι σκλαβες υποακουν παντα, απολυτα, με καθε τροπο στον Αφεντη τους, οταν αν και εφοσον Εκεινος το Θελει και οποτε το Θελει.


Δεν ειναι τοσο ευκολο οσο ακουγεται. Προσωπικα μου ερχονται στο μυαλο ελαχιστες κοπελες οι οποιες μετριονται στα δαχτυλα του ενος χεριου που θα μπορουσαν να ονομασουν τον εαυτο τους σκλαβες και να ειναι κιολας. Να μην τον ονομαζουν για χαρη της καβλας τους και μονο, ακομα και αν δεν το καταλαβαινουν.

 

Απάντηση: Re: Το δώρο της ανάγκης

Κακώς τα έσβησες. Το πρώτο μέρος ήταν όντως λίγο άσχετο, πράγματι δεν είχες καταλάβει καλά.
Τα συμπεράσματά σου παρ' όλ' αυτά, και απολύτως to the point ήταν, και ουσιαστικότατα. Προσωπικά, δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει τίποτε καλύτερο δικό σου. Κρίμα...

 

Re: Απάντηση: Re: Το δώρο της ανάγκης

εχω κρατησει αντιγραφο ομως  

θα πω πως μου ακουστηκε εμενα τωρα και μπορει να κανω και λαθος. (τελικα εκανα λαθος). Μια διαφορετική διατυπωση λοιπον της φρασης "Σε αγαπώ αν και δεν σε έχω ανάγκη. Μπορώ να ζήσω και χωρίς εσένα. Αλλά σε κάποιο άλλο επίπεδο, σε έχω ανάγκη. Με την έννοια του ότι αν δεν σε έχω, προτιμώ να μην υπάρχω.", θα μπορουσε να είναι : "Οκ σε γουσταρω αλλα δεν τρελαινομαι κιολας. Οταν ομως αρχιζεις και το καταλαβαινεις οτι ειμαι ψιλο-μουφας και υπαρχει περιπτωση να μου την κανεις, εκει με πιανει το πεισμα μου, και θα πω κατι να σε κρατησω εκει σαν μαλακα."

Μπορει να μην εχει καμια σχεση ολο αυτο που γραφω με την πραγματικοτητα. Μπορει κι αυτο που γραφεις εσυ Δωρακι μου να μην εχει σχεση. Ζεις με ενιγματα? Γιατι μπερδευτηκαν καποιοι (κι εγω φανταζομαι) με αυτη σου την διατυπωση? Μηπως γι αυτο και η ερωτηση σου ειναι λιγο ενιγματική? Θα σου προτινα κατι που θα βοηθησει ολους μας. Διατυπωσε το ολο θεμα κατ αυτον τον τροπο.

"Ρε σεις? Χθες μιλησα με τον μαλακα. μου τα γυριζει. Μου λεει ετσι και μετα μου λεει γιουβετσι. Με αγαπαει λεει αλλα τρεχα γυρευε, κι αυτος δεν ξερει τι θελει. Γιατι σαμπως ξερω εγω τι θελω?"

τοτε Δωρακι μου θα μπορεις να απαντησεις κι εσυ νομιζω στον εαυτο σου με τον ιδιο απλο τροπο.

Απλα ειναι τα πραγματα. Οταν γινονται πολυπλοκα βρωμανε. "Σ αγαπω, αλλα...." "δεν σ εχω αναγκη αλλα σ'εχω" ...... πιες μια Zero να του πεις με υφος και φωνη Πόλυ Πάνου:

Να σου πω πως ειναι τα πραγματα αγορακι? Περα απο κυριαρχους και υποτακτικους και σκλαβους και δουλους. Οταν αγαπας, εισαι εκει. Οχι δι αλληλογραφίας. Οταν κλαψω θα μου παρεις το δακρυ με ενα φιλι. Οταν με δεις να γελαω θα νοιωθεις οτι γεμιζεις με φως. οταν σου πω σε χρειαζομαι , εισαι απλα εκει. Οταν λεμε εκει ομως αγορακι εννοουμε εκει. να απλωσω το χερι και να μπορω να σε πιασω. και σκίζεσαι!!! Ολα τα αλλα ειναι παπαριές. "

ομως υπαρχει κι ενα αλλο θεμα. τα θελεις εσυ ολα αυτα που κατα τη γνωμη τη δική μου ειναι η αγαπη? Η θες καποιον που να παιζει πνευματικα παιχνιδια σοδομισμου με την υπαρξη σου? Μηπως βαζεις κι εσυ καποιους ορους μεσα σε αυτα τα παιχνιδια γιατι σου αρεσει η ατμοσφαιρα που δημιουργειται, ορους σημπληρωματικους για να γαμησεις στο τελος εσυ η ιδια και το τελευταιο κομματακι ευαισθησιας που εχεις?

Τελικό συμπέρασμα

Dear Δωράκι

Είσαι απο τις πιο εξυπνες γυναικες που εχω γνωρίσει. Αυτον τον καιρο νομιζω οτι πονας. Δεν ξερω γιατι ακριβως. Μιλας με παραδειγματα και στο περιπου. Αλλα είσαι τοσο εξυπνη που μπορεις να δεις οτι μαλλον εσυ δημιουργεις αυτον τον πονο μεσα σου.Ξεκόλα και πηγαινε οπως περιεγραψες με το φορεματακι στο δασακι με καποιον που θα σε στροβιλιζει στον αερα , θα φατε κεφτεδακια, θα σε σωσει απο μια σφηκα που θα εμφανιστει και πεταλουδες και πουλακια θα πετανε τριγυρω σας. Δεν ειναι ολα θεματα υποτακτικοτητας και κυριαρχιας. Οχι αλλο καρβουνο. Μην θεοποιουμε κατι απλα γιατι δεν μας φτανει αυτο που μπορουμε να εχουμε. Και μη στρεφουμε τα ματια μας απο κατι που ηδη γνωριζουμε γιατι ετσι συμφερει το ξερο μας το κεφαλι.

συμπερασμα νουμερο δυο

Τα'χω παρει! ολα αυτα ειναι παπαριες. Σε ξερω να μιλας ασταματητα μεχρι να ζαλισεις τον αλλον, σε ξερω να γελας τρανταχτα πραγμα που δεν ταιριαζει σε μια στρουμφιτα αλλα ειναι ατσουμπαλα ομορφο. Αν αυτο εσυ νομιζεις οτι ειναι επιφανιακο και οτι μεσα μεσα υπαρχει κρυμμενη αυτη που εχεις στο avatar σου με την υγρασια και παρεα με τα ποντικια , πνιγμενη στο δακρυ, εγω νομιζω οτι ακομα πιο μεσα απο αυτη την απατη υπαρχει και η στρουμφιτα νουμερο 2 η οποια προσπαθει να βγει στην επιφανεια. και μην υποτιμας τον ορισμο "στρουμφιτα". Μην τον υποτιμας καθολου. Ολα αυτα θα επρεπε να σε βρω και να σου τα πω καταμουτρα αλλα θα μου ελεγες διαφορα και θα με σταματαγες και δεν ειμαι και τοσο γρηγορος στις αναλυσεις και στο μπλαμπλα και θα εχανα το θεμα στο τελος. Επισης θα μπορουσα να σου τα πω σε ενα e mail αλλα παλι θα μου λεγες τα δικα σου ή μαλλον δεν θα ελεγες τιποτα. Πιστευω οτι αν τελικα δεν ειμαι εκτος θεματος καποιος που θα διαβασει αυτα ή αυτα που θα πεις πανω σε αυτα που ειπα ,τελικα, θα πει κατι εξυπνο και εποικοδομητικό.

ΥΓ: κατι ειχε γινει και φαινοταν οτι υπηρχε μονο μια σελιδα με απαντησεις. Διαβαζοντας λοιπον τις υπολοιπες (πριν γραψω το υστερογραφο) σκεφτομαι οτι μαλλον μπερδεψα τα προσωπα. Το ποιος λεει τί σε αυτες τις φρασεις και σε ποιον". Παντως κι αυτο να ισχύει, νομιζω οτι καλα εκανα και ειπα αυτα που ειπα."

 

Re: Απάντηση: Το δώρο της ανάγκης

Πώς μπορείς να ξέρεις πόσες, ποιες κάνουν, νοιώθουν, βιώνουν τι; Πώς μπορείς να ξέρεις τι συμβαίνει ουσιαστικά στις σχέσεις άλλων; Πιστεύεις πως κάποιος τρίτος μπορεί να έχει πλήρη και αληθινή εικόνα της σχέσης δύο ανθρώπων; Είναι συγκρίσιμα μεγέθη; Σε τελική ανάλυση, έχει σημασία να ασχολείται κανείς με τις σχέσεις των άλλων; Η διατύπωσή σου μου δίνει την εντύπωση πως πρόκειται για κάποια κατηγορία "εκλεκτών", λίγων, σπάνιων, μοναδικών γυναικών, η ελίτ των original σκλάβων -- αλλά μπορεί απλώς να παρεξηγώ τα λεγόμενά σου. Είναι κάτι που νοιώθω εδώ στο φόρουμ, πιθανώς εσφαλμένα, να υποβόσκει μερικές φορές, ένας ευγενής, καλοπροαίρετος ανταγωνισμός για το ποια είναι η καλύτερη, ή οι καλύτερες, οι πιο τέλειες, βαθιές σκλάβες, οι original, so to speak.



​

 

Re: Απάντηση: Το δώρο της ανάγκης

Καίρια τα ερωτήματα. Και εμένα όλα αυτά μου αποπνέουν, ότι οι σκλάβες και οι υπό έχουμε κάτι ηρωικό...  , ανιδιοτελές , μεγαλειώδες μέσα από την ταπεινή και υπάκοη συμπεριφορά μας... , την οποία απέκτησαμε μέσα από πολλά δάκρυα και αίμα και ως εκ τούτου ανυψώθηκαμε.  (Οι δε σκλάβες, έχουν κατακτήσει το υψηλότερο σκαλί...) Και άντε να δούμε ποια θα τα καταφέρει και καλύτερα.

Εγώ τώρα γιατί δε νιώθω τίποτε από αυτά? 

@female. Αλλά και εσύ τώρα γιατί μας το χαλάς, ε? 

 

Re: Απάντηση: Το δώρο της ανάγκης

Τη συγγνώμη μου σε όλες όσες το χαλάω.


Τη συγγνώμη μου επίσης στη νηματοθέτιδα για την παρεκτροπή -- ομολογώ διαρκή, αδιόρθωτη τάση παρεκτροπής σε πλείστα νήματα.



​

 

μ' αρεσει που μονο εγω αμα τα λεω ειμαι ο παραμυθιασμενος ....