Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδε

Θα ήθελα να απαντήσω αλλά ...  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια τ

... δεν κρίνεις...  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρ

για την ακρίβεια άλλο είχα στο νου μου να γράψω αυθορμήτως αλλά αποφάσισα να με αυτολογοκρίνω, μην περάσει κατα δώ κανένας εκπαιδευτής... και έχω σοβαρές συνέπειες  :icon16: 

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Σωστό. Μία εκδοχή του training ίσως να περιλαμβάνει την αλλαγή μέσα σου (βιωματικά ή με την πειθώ ή και με άλλα μέσα) αυτού που πιστεύεις εσύ ως καλό. Στην οποία περίπτωση, ο Εκπαιδευτής δεν χρειάζεται πλέον να επεμβαίνει και πολύ, καθότι όταν κάνεις μαλακία, αυτοτιμωρείσαι. Ή απλά με την πράξη βλάπτεις τον εαυτό σου. Και πολύ σωστά αναφέρεις τα παρακάτω:

Εδώ όμως ίσως υπήρξε κάποια παρανόηση:

Δεν μίλησα για επιφανειακά άτομα. Μίλησα για εκπαίδευση από τρίτο Κυρίαρχο για λογαριασμό άλλου Κυρίαρχου. Η λογική απόρροια του συλλογισμού μου ήταν ότι οι δύο σχέσεις είναι διαφορετικές. Ο L_Strike ανέφερε ότι η εκπαίδευση δεν αποτελεί καν σχέση υποταγής. Αυτός ήταν και ο συλλογισμός στον πυρήνα του νήματος. Άλλος ο στόχος, άλλη η προσέγγιση, άλλο το αποτέλεσμα, άλλα κίνητρα, άλλα όρια. Εξ ου και η τρομακτική διαφοροποίηση ανάμεσα στο "Εκείνος Λέει, εκείνη υπακούει" και στο deep slavery όπως το κατανοώ εγώ. Αλλά νομίζω πως κι εσύ το αναγνωρίζεις αυτό, και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου:

Επίσης δεν συμφωνώ στο παρακάτω, όπως ήδη ανέφερα:

Αλλά είπαμε, ο καθένας το βλέπει διαφορετικά το θέμα. Σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία του καθενός επομένως, θα επιλεχθεί και η ανάλογη εκπαίδευση. Είναι μάλλον όμορφο το ότι όλοι (και κυρίως όλες) είμαστε διαφορετικοί.

(Αν ήξερα από την αρχή ότι θα ήταν τόσο δύσκολο να κάνω τις μετατροπές μέσα μου ώστε να σκαρφαλώσω μόνη μου στο πιάτο Του - να θέλω δηλαδή να κάνω αυτό που θέλει χωρίς να χρειάζεται να υπακούω - θα έκανα μαθήματα αιωροπτέρησης instead). 

Το θέμα ανοίχτηκε γι αυτό ακριβώς που έπιασες με τις κεραίες σου. Για να ταλανίσει άλλους. Το ότι ταλανίστηκες και εσύ, αποτελεί bonus. Και όμως, η απάντηση δόθηκε, εμμέσως πλην σαφώς, στον Maley. (Όποιος δεν αντέχει, φοράει φίμωτρο στη σκλάβα του και τελειώνει η ιστορία.) 

Πράγματι. Αλλά όπως έλεγε κι η γιαγιά μου, "μάθε τέχνη κι άστηνε, κι αν πεινάσεις πιάστηνε". 

Πολύ σωστό. Όλοι ξέχασαν την Όμικρον. Αλλά ας μην ξεχνάμε επίσης ότι:

α) η ιστορία της Όμικρον είναι απλά μια ιστορία, ενώ εμείς είμαστε άνθρωποι με σάρκα και οστά, που ζούμε τις μικρές μας ζωές "σιωπηλής απόγνωσης" (μερικοί φωνάζουμε κιόλας)

β) η Όμικρον - όπως και ο φουκαράς ο Ρενέ - ήταν ξενέρωτοι Γάλλοι, ενώ ο χειρότερος που έχω γνωρίσει από το φόρουμ μας ήταν χίλιες φορές πιο συναρπαστικός από τον Ρενέ (άσε πια για την Όμικρον, αυτή δεν θα άντεχε ούτε 5 λεπτά χωρίς βουρδούλισμα, εγώ ξέρω μερικές που αντέχουν μήνες).

Αυτό που αναφέρεις όμως περί "συναισθηματικής εμπλοκής" απαντά εν μέρει στα ερωτήματά μου.

Εδώ είναι το ζουμί. Αυτό ρωτάω η δόλια. Περισσότερο για να το απαντήσω μόνη μου. Ποια είναι η ανάγκη της εκπαίδευσης άνευ συναισθηματικής εμπλοκής (ότ)αν ο στόχος είναι το deep slavery;

Μία πιθανή απάντηση θα ήταν ότι ο Κυρίαρχος που θα παραλάβει την εκπαιδευμένη σκλάβα θα ήθελε να απολαμβάνει και το σεξ μαζί της, χωρίς μπλοκαρίσματα από τη μεριά της σκλάβας. Γιατί δεν αναλαμβάνει μόνος του να την ξεμπλοκάρει; Ένα πιθανό σενάριο είναι ότι η σκλάβα είναι τόσο συναισθηματικά δεμένη μαζί του που αδυνατεί να ξεμπλοκάρει στον τομέα του σεξ. Μία άλλη πιθανή εκδοχή είναι ότι το ίδιο το συναίσθημα είναι ίσως το πιο σημαντικό μπλοκάρισμα στην σεξουαλική απόλαυση. Από την στιγμή που επιτευχθεί η παράκαμψή του, τίποτε δεν αποκλείει την επιστροφή του συναισθήματος, ως τμήμα πλέον της σεξουαλικής πράξης, και όχι ως σκοπός της. (Σκέφτομαι λίγο ως άντρας εδώ - τα οφέλη της εκπαίδευσης δεν είναι αμελητέα). 

Μία άλλη αιτία θα ήταν η απαίτηση του Κυρίαρχου να υπάρχει συνειδητή επιλογή από την μεριά της σκλάβας και όχι επιλογή η οποία υπαγορεύεται από το συναίσθημα (τουλάχιστον το συναίσθημα θα έκανε κακό στη συνειδητότα των επιλογών, σε ένα πρώιμο στάδιο).

Ας επιχειρήσω μία ενδιαφέρουσα ανατροπή. Ένα πιθανό σενάριο που θα απαντούσε στα εύλογα ερωτήματά σου, θα ήταν η ανάθεση από τον Κυρίαρχο τμήματος της εκπαίδευσης σε άλλον Κυρίαρχο - Εκπαιδευτή, διατηρώντας το ουσιαστικότερο, πνευματικό - συναισθηματικό τμήμα της εκπαίδευσης για τον εαυτό του.

Δύο Κυρίαρχοι επομένως. Ο ένας χαλαρώνει τις αντιστάσεις της σκλάβας. Η σκλάβα μαθαίνει να ελέγχει τις επιθυμίες της, τους θυμούς της, τις αδυναμίες της, κατανοεί την απόλαυση που προέρχεται όταν αφήνεσαι, μαθαίνει τί θα πει εισπράττω από την απόλαυση του άλλου, μαθαίνει να ιεραρχεί τις προτεραιότητές της, μαθαίνει να ζει με τον έλεγχο του άλλου, που σιγά σιγά γίνεται και δικός της. Απλά, καθημερινά πράγματα δηλαδή.

Ο άλλος ασχολείται με το κομμάτι του deep slavery.

Διαβλέπω πράγματι για τον εαυτό μου μία λαμπρή καριέρα ως σεναριογράφος. 

Πολύ καλή η ερώτηση. Την είχα και πέρισυ, όταν την απηύθυνα προς την Λάρα. Ανησυχούσα πάρα πολύ σχετικά με το τί γίνεται όταν μπεις σε τόσο βαθιά νερά. Νομίζω πως πλέον μπορώ να το απαντήσω μόνη μου. Το απάντησα προχθές σε μία συζήτηση με τον Deep. 

"Αντλώ τη δύναμή μου από σένα. (Ότ)αν λείψεις εσύ, πάλι θα έχω αυτή την δύναμη. Θα είναι η δύναμη που άφησες πίσω σου."

Μία τέτοια σχέση αφήνει πολύ βαθιές ουλές. Γίνονται αλλαγές μέσα μας, τις οποίες δεν μπορούμε πλέον να ανατρέψουμε. Ότι μαθαίνεται δεν ξε-μαθαίνεται. Επομένως, αν χρειαστεί να βγει η σκλάβα, απλά βγαίνει. Πώς; Όπως βγαίνουμε από τον πόνο της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου. Πενθούμε. Όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος του πένθους, συνεχίζουμε τη ζωή μας. Όμως, κάποιος ο οποίος επέλεξε να κάνει μία τέτοιου είδους σχέση, γνωρίζει ότι ο ένας χαράζει τον εαυτό του μέσα στον άλλον. Για πάντα. Είναι μία δύσκολη επιλογή, βαριά. Και παρόλα αυτά, θα πρέπει να μπορούμε, όταν δεν αντέχουμε πλέον να επωμισθούμε το κόστος της, να βρίσκουμε την δύναμη και να φεύγουμε. Είτε ο ένας, είτε ο άλλος.

Πράγμα το οποίο ήδη Του επεσήμανα.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης

Προς στιγμήν, και χωρίς να έχω καμμία πρόθεση απαξίωσης των λόγων σου ή διάθεση αντιδικίας, θα πω μόνον ότι αυτό

μου φαίνεται μπουρμπούτσαλο ολκής...

Το βλέπω έτσι βεβαίως, αφ' ενός διότι ίσως δεν κατέχω όσα θα έπρεπε περί της νοοτροπίας των υποτακτικών και αφ' ετέρου διότι οι αντιλήψεις μου ως Κ., απέχουν από το mainsteram. Πιστεύω πάντως ότι αυτή η οπτική αποτελεί -όπως και πολλά άλλα πράγματα- "προϊόν εκπαίδευσης" (και έτσι όπως το βλέπω τώρα, θα έλεγα "υποπροϊόν")...

Anyway, θα επανέλθω επ' αυτού και γενικότερα αργότερα, θα μου πάρει κάποιο χρόνο να αναλύσω αυτά που σχολίασες. Προφανώς δεν τα έχω σκεφτεί όσο εσύ, πιθανότατα διότι δεν υπήρξε το απαιτούμενο incentive...

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδε

Θα συμφωνήσω απολύτως.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδε

Έχεις απόλυτο δίκιο στην αντιμετώπισή σου. Παρεμπιπτόντως μου αρέσει πολύ ο τρόπος που χειρίζεσαι την γλώσσα σου (no pun intended). 

Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μία τέτοιου είδους σχέση δεν είχε περάσει καν ποτέ από το μυαλό σου (σάμπως είχε περάσει από το δικό μου, απλά ήθελα να γίνω η Όμικρον, το ζώον ) θα ήθελα για να καταλάβεις τί εννοώ, να κάνω μία αναλογία.

Είμαι καθηγήτρια Αγγλικών. Όταν διδάσκω κάποιο μαθητή μου, με τον συγκεκριμένο στόχο να του μάθω την χρήση της Αγγλικής και να του δώσω την δυνατότητα να πάρει κάποιο πτυχίο το οποίο επιθυμεί, κάνω την δουλειά μου όσο μπορώ καλύτερα, έτσι ώστε, όχι μόνο να πάρει το πτυχίο που θέλει, αλλά και να μπορεί μετά το πέρας των μαθημάτων να διαβάζει, να κατανοεί, να συνομιλεί, ίσως και να σκέφτεται, στην Αγγλική. Θα έλεγα επομένως ότι η δύναμη που του παρέχω, δεν εξαφανίζεται με το πέρας των μαθημάτων, γίνεται κτήμα του. Δεν με χρειάζεται επομένως στα επόμενα ταξίδια του, είτε σε άλλες χώρες είτε σε οτιδήποτε θελήσει να κάνει με εργαλείο του αυτή τη γνώση.

Αν τα καταφέρω και τον κάνω να ονειρεύεται και στην Αγγλική, καταλαβαίνεις ίσως την διαφορά ανάμεσα στη δύναμη που παρέχει η εκπαίδευση από τρίτο και στη δύναμη που παρέχει ο Αφέντης σε μία σχέση deep slavery.

Και το μόνο που θα πω στον Αφέντη, γιατί μου δίδαξε και την αξιοπρέπεια ο Μπαγάσας, όταν τελειώσει το ταξίδι μας - αν υποθέσουμε ότι κάποτε θα τελειώσει - διότι είμαι πραγματίστρια όσο και οραματίστρια - θα είναι το εξής:

Thank you for flying with us. We wish you a pleasant life.

ΥΓ. @elfcat, ditto.

 

Προσωπικα θα αντιστοιχουσα την συγκεκριμενη απαντηση του Μαστερμαιντ σ'αυτο το τσιτατο της Ντορας.
Διοτι ο κυκλος του πενθους ενδεχεται να μην ολοκληρωθει ποτε.
Διοτι η απωλεια του πολυ αγαπημενου προσωπου συχνα,συχνοτατα, σε σημαδευει δια βιου.Σε μαραζωνει.Σε οδηγει στην καταθλιψη,στα ψυχοφαρμακα,ενιοτε και στη τρελλα.
Οσο μεγαλυτερη η αγαπη,(η η εξαρτηση) για τον εκλιποντα,τοσο πιθανοτερη η εξελιξη αυτη.
Οσο πιο εξασθενημενο το Εγω,τοσο πιο πιθανη η ουσιαστικη παραιτηση απο την Ζωη,οπως σκιαγραφηθηκε παραπανω.

Και ρωτω εγω με το φτωχο μου το μυαλο:
Ποιος εχει δικαιωμα να διαμορφωσει,να πλασει,να εκπαιδευσει(μονος η μεσω τριτων μου ειναι αδιαφορο) ετσι ενα ατομο ,εναν ανθρωπο, ωστε να επιθυμει,να απολαμβανει μεσω αυτου και γι'αυτον,να αφηνεται ερμαιο των διαθεσεων του,να ελεγχει τα συναισθηματα και τον ψυχισμο του,να ζει γι'αυτον στην τελικη και μια ωραια πρωια να του λεει ,ευσχημα η ασχημα,
"ουστ!";

Ποιος εχει δικαιωμα να αφησει ερμαιο της τυχης του το Δημιουργημα Του ,οταν το πλαθει ετσι ωστε να εχει μεγαλες πιθανοτητες να μην μπορει να σταθει στα ποδια του ανευ στηριγματος;

Κατανοω οτι ειμαι εκτος θεματος..Αν η Ντορα δεν θελει να παμε προς τα κει,θα παρακαλουσα τους μοντς να ανοιξουν ενα νεο νημα με αφετηρια αυτη μου την παρεμβαση.

Αν ο καθηγητης επιτυχει στα υπογραμμισμενα αποσπασματα ,πως ο μαθητης θα επιβιωσει σε ενα επομενο ταξιδι στο Μεξικο;
Θα χρειαστει αλλος καθηγητης να του μαθει τον Μεξικανικο τροπο του σκεπτεσθαι και του ονειρευεσθαι;

Ποιος δινει το δικαιωμα στον καθηγητη να επιδιωξει τετοιο πραγμα,αν υποθεσουμε οτι ο μαθητης ζηταει απλως να μαθει Αγγλικα,ωστε να τα χρησιμοποιησει οπου -και οταν- αυτος θεωρει σκοπιμο;

Σκεπτομαι,αρα υπαρχω.Αν μου μαθουν να σκεπτομαι μ'ενα συγκεκριμενο τροπο,υπαρχω;

 

υπερβολές. όλα είναι καθαρά εγκεφαλικά. αν θες να επιτρέψεις εσύ στον εαυτό σου να πάθεις ,τότε θα το πάθεις.

το δικαίωμα δεν το παίρνει κανείς αυθαίρετα. οι ίδιοι εμείς το δίνουμε.

 

Θεωρητικά όλα είναι εύκολα και απλά. Στη ζωή, διαφέρουν σημαντικά. Ο undreherfeet είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα.

 

MasterJp,γιατι ν'αποφυγεις τα δαση αν σε θελγουν;
Παιρνεις μαζι και το ντουφεκι σου,καλου κακου...